จักรพรรดินีไม่ลงมือต่อ จักรพรรดิทั้งสองรับยอมรับความตายโดยไม่ต่อต้านทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์ ร่างของพวกเขาถูกเผาเป็นเถ้าธุลีอย่างรวดเร็ว
“ฮึ่ม!” ความโกรธของจักรพรรดินียังไม่จางหาย จักรพรรดิบัดซบทั้งสองถูกทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์บดขยี้จนไม่เหลือแม้แต่เศษซากให้นางนำไปป้อนสุนัข
นางจ้องมองไปยังปรมาจารย์ระดับดาราของสองจักรวรรดิที่เหลือและลงมือ ‘โพล๊ะ โพล๊ะ โพล๊ะ’ แน่นอนว่าปรมาจารย์เหล่านั้นกลายเป็นหมอกโลหิตในพริบตา แม้แต่โอกาสร้องขอชีวิตพวกเขาก็ไม่มี
พวกฉีเชียวเซวี่ยตื่นเต้นเป็นอย่างมาก จักรพรรดินีของพวกนางไร้เทียมทาน! นางเพียงคนเดียวสามารถบดขยี้ปรมาจารย์ของสองจักรวรรดิจนไม่เหลือแม้แต่ซาก
“องค์จักรพรรดินี!”
“องค์จักรพรรดินี!”
จักรพรรดินีไม่แม้แต่จะต้องมองพวกฉีเชียวเซวี่ย นางยิ้มให้กับหลิงฮัน “รอข้าสักครู่!”
พรึบ!
นางเหินขึ้นท้องฟ้าเพื่อรับทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์ต่อ ยิ่งเวลาผ่านไปทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์ก็จะยิ่งทรงพลังขึ้น ถึงแม้นางจะไม่หวั่นเกรงแต่นางกลัวว่าหลิงฮันจะได้รับผลกระทบไปด้วยจึงลอยขึ้นไปรับทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์บนฟ้า
ด้วยอำนาจของคัมภีร์สวรรค์นิรันดร์ บาดแผลของหลิงฮันจึงฟื้นฟูขึ้นมากแล้ว
เขาลุกขึ้นยืนและนำจักรพรรดิพิรุณออกมา “พี่สอง ท่านเป็นอย่างไรบ้าง?”
“ก็ยังไม่ตาย!” จักรพรรดิพิรุณหัวเราะ ใบหน้าของเขาประดับเอาไว้ด้วยความพึงพอใจ “หลังจากการต่อสู้นี้วิถีวรยุทธของข้าก้าวหน้าไปอีกขั้น ระดับดาราขั้นสูงสุดชั้นกลางคงอยู่อีกไม่ไกล”
หลิงฮันพยักหน้า ประสบกาณณ์การต่อสู้อันดุเดือดได้แปรเปลี่ยนเป็นความเข้าใจในวิถียุทธที่ช่วยเกื้อหนุนให้จักรพรรดิรุณก้าวหน้าได้อย่างรวดเร็ว
ต่อให้ไม่มีเม็ดยาของเขาคอยสนับสนุน ความสำเร็จในวิถียุทธของจักรพรรดิพิรุณก็ไม่มีทางธรรมดาสามัญ
เขาเป็นเพชรที่ไม่ว่าอยู่ที่ไหนก็จะเจิดจรัส
“ผู้อาวุโสสวี” หลิงฮันมองไปยังสวีเหลินที่ก่อนหน้านี้คอยช่วยตรึงจอมยุทธระดับดาราขั้นสูงสุดเอาไว้ให้
ปากของสวีเหลินกระตุกและมองไปยังหลิงฮันด้วยสีหน้าตกตะลึง
เขาเข้าใจแล้วว่าทำไมหลิงฮันถึงกล้าบอกว่าจะขอร้องจักรพรรดินีให้ปลดผนึกพลังบ่มเพาะให้แก่เขา ที่แท้ทั้งสองก็เป็นคู่รักกันนี่เอง!
เขาเผลอกังวลไปเองว่าหากหลิงฮันทำเช่นนั้นจริงๆเขาจะถูกจักรพรรดินีทุบตี
“จะ จะ เจ้าช่างยอดเยี่ยมนัก!” สวีเหลินยดกนิ้วโป้งให้หลิงฮัน การที่สามารถครองหัวใจของขจักรพรรดินีได้เป็นความสำเร็จที่ควรค่าแก่การชมเชย
พวกเชียวเซวี่ยไม่กล้าเดินเข้ามาใกล้พวกหลิงฮันเนื่องจากพวกเขาไม่มีคุณสมบัติเพียงพอ
พวกหลิงฮันทั้งสามคนนี้ใครบ้างที่ไม่มีพลังต่อสู้ระดับดาราขั้นสูงสุด? เทียบกับพวกนางที่เป็นเพียงระดับดาราขั้นต้นแล้ว ความแตกต่างระหว่างพวกนางกับพวกหลิงฮันนั้นกว้างใหญ่ราวกับสวรรค์และปฐพี
“ได้เวลาจัดการความวุ่นวายที่เหลือแล้ว”
“ปรมาจารย์ระดับดาราของทั้งสองจักรวรรดิราชวงศ์ตกตายกันเกือบหมด ถึงเวลาที่จักรวรรดิราชวงศ์ดวงดาราหายนะของพวกเขาจะเป็นผู้ปกครองดาวดวงนี้เสียที”
“ความรุ่งโรจน์ตลอดกาล!”
ฉีเชียวเซวี่ยและคนอื่นตื่นเต้นอย่างมาก ใครจะไปคิดว่าพวกเขาที่เกือบตาย สุดท้ายสถานการณ์จะกลับตาลปัตรเช่นนี้?
นอกจากฉีเชียวเซวี่ยที่ยังอยู่ที่นี่เพราะหน้าที่องครักษ์จักรพรรดินีแล้ว ผู้อาวุโสซ้ายขวาและแม่ทัพทั้งห้าต่างมุ่งหน้าไปจัดการความวุ่นวานที่เหลืออยู่
ครึ่งวันต่อมา จักรพรรดิก็ผ่านบททดสอบทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์ได้สำเร็จและร่อนลงพื้น
“องค์จักรพรรดินี…”
พรึบ!
ฉีเชียวเซวี่ยเอ่ยปากเรียก แต่ทันใดนั้นจักรพรรดิก็สะบัดแขนเสื้อพาหลิงฮันเหาะเหินหายไป นางในตอนนี้ที่มีพลังต่อสู้ระดับวารีนิรันดร์ ความเร็วของนางจะรวดเร็วขนาดไหน?
“ฮ่าๆ คู่รักหนุ่มสาวเขาอยากจะคุยกับสองต่อสอง เจ้าจะไปยุ่งทำไม?” สวีเหลินหัวเราะ
จักรพรรดิพิรุณยิ้ม เขามีผู้สืบทอดมากมายตั้งแต่ที่อยู่บนโลกใบเล็ก เป้าหมายเพียงอย่างเดียวของเขาในตอนนี้คือวิถีวรยุทธ แม้เขาจะละทิ้งความรู้สึกรักชอบไปแล้ว จักรพรรดิพิรุณก็ยังหวังให้หลิงฮันจักรพรรดินีไปกันได้ดี เพราะอย่างไรจักรพรรดินีก็เป็นสตรีที่ยอดเยี่ยม
……
หลิงฮันและจักรพรรดินีมายังเนินเขาสีเขียวขจีแห่งหนึ่ง จักรพรรดินีกุมมือหลิงฮันเอาไว้ด้วยสีหน้าเป็นกังวล
“ข้ากอดเจ้าได้รึไม่?” หลิงฮันกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง
“เจ้าบาดเจ็บ” จักรพรรดินีกล่าว แต่ถึงอย่างนั้นนางก็ไม่ได้ปฏิเสธ “เอาไว้เจ้าหายบาดเจ็บแล้วข้าจะให้เจ้ากอด”
หลิงฮันจิตใจสั่นไหวจนแทบจะกลายเป็นหมาป่าหิวโหย แต่ถึงจะอยากกินสตรีงามล่มเมืองผู้นี้ขนาดไหนเขาก็ต้องกัดฟันทนไว้ การต่อสู้ที่ผ่านมาเขาได้รับบาดเจ็บสาหัสมาก หยดวารีนิรันดร์ถูกใช้จนหมด แม้กระทั่งกำเนิดใหม่จากเถ้าถ่านก็ยังถูกนำออกมาใช้ และสุดท้ายเขาก็ถึงกับต้องเผาผลาญพลังชีวิตของตนเอง
ตอนนี้เขามีพลังอยู่ชีวิตเหลืออยู่อย่างน้อยไม่กี่ล้านปี!
หลิงฮันไม่สนใจเรื่องนี้เสียเท่าไหร่ ตัวเขายังมีอายุที่น้อยมาก ยังมีโอกาสอีกมากมายที่จะได้พบสมุนไพรศักดิ์สิทธิ์ที่สามารถฟื้นฟูพลังชีวิตได้ ยิ่งกว่านั้นเขาก็มั่นใจเป็นอย่างมากว่าตนเองต้องไปยังดินแดนแห่งเซียนได้สำเร็จ ในดินแดนแห่งนั้นอายุขัยของจอมยุทธจะไม่มีขีดจำกัดอีกต่อไป
หลิงฮันกล่าว “ภรรยาข้า ขอข้าจูบเจ้าได้รึไม่?”
จักรพรรดินีส่ายหัว หลิงฮันที่เห็นเช่นนั้นก็ผิดหวังทันที แต่ในตอนนั้นจักรพรรดินีได้ก้มหัวลงมาและจูบไปที่ปากหลิงฮัน “เจ้าบาดเจ็บอยู่ ข้าจะเป็นคนจูบเอง”
หลิงฮันมีความสุขและเอื้อมไปกุมมืออันเนียนนุ่มของจักรพรรดินี
จักรพรรดินีไม่ขัดขืน นางกุมมือเขาตอบและกล่าว “ไม่กี่ปีที่ผ่านมานี้เจ้าไปอยู่ไหนมา มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น?”
หลิงฮันเล่าเรื่องต่างๆออกไปคร่าว มีเหตุการณ์อย่างเหตุการณ์ที่ทำให้จักรพรรดินีมีน้ำโหขึ้นมาทันที
มีคนกล้ารังแกคนรักของนางงั้นรึ?
“แล้วเจ้ามีแผนการจะทำอย่างไรต่อไป?” หลิงฮันเอ่ยถาม
“แน่นอนว่าต้องไปสำนักละอองดารากับเจ้า” จักรพรรดินีกล่าวโดยไม่คิด “ข้าไม่มีทักษะบ่มเพาะระดับวารีนิรันดร์ ต่อให้ข้าจะยังสามารถพัฒนาระดับพลังต่อไปได้แต่มันก็ช้าเกินไป”
“ยิ่งกว่านั้นเหตุผลที่ข้าก่อตั้งจักรวรรดิราชวงศ์ดวงดาราหายนะขึ้นมาก็เพื่อสร้างอำนาจแห่งจักรภพและเพื่อให้ราชินีทั้งเก้าบรรลุระดับดาราขั้นสูงสุดให้เร็วที่สุด”
หลิงฮันพยักหน้าและกล่าว “อืม พวกเราจะไปสำนักละอองดาราด้วยกัน เพียงแต่ว่าปัญหาที่ยังเหลืออยู่ที่นี่พวกเราต้องสะสางให้เสร็จสิ้นเสียก่อน”
“ทำไมกัน?” จักรพรรดินีถามด้วยท่าทางมึนงง
หลิงฮันรู้สึกราวกับจะเป็นบ้า จักรพรรดินีผู้นี้ช่างไม่มีความรับผิดชอบเอาเสียเลย