เจ้าสำนักจันทร์จรัสแสง
 
 
‘อาคมเซียนพันทวี อาคมเซียนทำลาย แล้วก็อาคมเซียนทับซ้อนงั้นเหรอ!’
 
ในขณะที่จ้าวเฟิงใช้พลองสั้นทุบฟาดทำลายกระบี่พลังเล่มเขื่องของเขา ต้วนหลิงเทียนก็มองอาคมเซียนที่จารึกไว้บนพลองสั้นของอีกฝ่ายออกทันที
 
อาคมเซียนพวกนั้นเป็นอาคมเซียนระดับ 2 ดาว 2 อาคม ส่วนอีกอาคมเป็นระดับ 3 ดาว
 
อาคมเซียนพันทวีกับอาคมเซียนทำลายนั้นเป็นอาคมเซียนระดับ 2 ดาว
 
ส่วนอาคมเซียนทับซ้อนเป็นอาคมเซียนระดับ 3 ดาว
 
ในบรรดาอาคมเซียนทั้ง 3 อาคมเซียนพันทวียังเป็นอาคมเซียนเดียวกันกับที่จารึกไว้ในดาบใหญ่ของเฝิงฟ่าน…
 
หลังจากที่เฝิงฟ่านถูกเขาฆ่าตาย ต้วนหลิงเทียนก็เป็นเจ้าของไปโดยปริยาย
 
ส่วนอาคมเซียนทำลายนั้น มันเป็นอาคมเซียนที่สามารถทำลายแรงต้านของอากาศได้ได้ในระดับหนึ่ง
 
และอาคมเซียนทับซ้อนอันเป็นอาคมเซียนสุดท้าย มีความสามารถเพิ่มพูนพลังอำนาจให้ผู้ใช้ได้อีกระดับหนึ่งทำให้พลังความแข็งแกร่งเพิ่มสูงขึ้นกว่าเดิม
 
ถึงแม้จะไม่ได้เลิศล้ำดั่งทบทวีไปอีกเท่าตัว แต่ก็นับว่าส่งผลกระทบไม่ใช่น้อย
 
สำหรับอาคมเซียนทั้ง 2 ต้วนหลิงเทียนได้เรียนรู้มาจากป๋ายลี่หง
 
แน่นอนว่าอาคมเซียนทั้งหมดบนพลองสั้นของจ้าวเฟิง ป๋ายลี่หงก็เป็นผู้จารึก
 
หากให้ป๋ายลี่หงล่วงรู้ว่า จ้าวเฟิงกลับใช้อาคมเซียนที่มันจารึกมาเล่นงานศิษย์น้องของตัวแบบนี้ เกรงว่าป๋ายลี่หงคงพิโรธถึงขั้นไม่ตายไปขางไม่เลิกรา
 
ระฆังศรคลุมกาย!
 
เผชิญหน้ากับพลองสั้นที่มาด้วยสภาวะน่ากลัว ทว่าต้วนหลิงเทียนไม่ได้หลบแต่อย่างไรด้วยรู้ดีว่าแม้หลบไปก็ไร้ประโยชน์
 
เขาจึงเลือกที่จะใช้ออกด้วยวรยุทธ์ป้องกันหนึ่งเดียวของมหาเกาทัณฑ์ดาวตก ระฆังศรคลุมกาย!
 
พริบตานั้นเองดอกศรพลังมีสภาพนับหมื่นพันก็ผุดโผล่ขึ้นมาจากความว่าง พวกมันเสมือนมีชีวิตก็ไม่ปาน พุ่งไวดั่งแสงวนเวียนไปรอบกายต้วนหลิงเทียน สร้างม่านพลังกำบังดั่งเปลือกไข่ห่อหุ้ม!
 
มองไกลๆเปลือกไข่ดังกล่าวก็มีรูปลักษณ์คล้ายระฆังไม่น้อย!
 
กล่าวให้ชัดมันเป็นระฆังขนาดมหึมา!
 
และตอนนี้ร่างต้วนหลิงเทียนก็ถูกระฆังมหึมานั่นคลุมครอบเอาไว้!
 
“คิดหยุดพลองข้าด้วยวิชาป้องกัน เจ้าฝันไปรึ!?”
 
เผชิญหน้ากับต้วนหลิงเทียนที่เลือกใช้วิชาป้องกันต้านรับ จ้าวเฟิงอดไม่ได้ที่จะแสยะยิ้มเยาะ
 
ตอนนี้มันมั่นใจเต็มสิบส่วนแล้ว ว่าต้วนหลิงเทียนยังพึ่งมีพลังฝึกปรือแค่สู่เซียนขั้นสมบูรณ์แบบเท่านั้น!
 
เพราะหากต้วนหลิงเทียนเป็นสู่เซียนขั้นยิ่งใหญ่จริง สถานการณ์คับขันถึงชีวิตเช่นนี้ ไหนเลยยังไม่ใช้ออกด้วยเขตแดน?
 
ปง! ปง! ปง! ปง!
 
……
 
พลองสั้นในมือจ้าวเฟิงมาด้วยสภาวะน่าครั่นคร้าม ยามแหวกฝ่าอากาศด้วยความเร็วสูง ยังบันดาลให้อากาศแตกระเบิดส่งเสียงดังคำรามไม่หยุด!
 
พริบตาพลองสั้นก็อยู่ไม่ห่างระฆังมหึมาแล้ว!
 
เปรี๊ยงงงง!!
 
เสียงสนั่นลั่นดังก้องฟ้า พลองสั้นในมือจ้าวเฟิงฟาดไปยังระฆังยักษ์อย่างเกรี้ยวกราด ตัวระฆังสั่นไหวรุนแรงคล้ายจะพังทลายลงมา!
 
จากจุดศูนย์กลางการปะทะระหว่างพลองสั้นกับม่านพลังของระฆังศร คลื่นกระแทกขุมหนึ่งระเบิดออกมาอย่างรุนแรง บังเกิดเป็นมวลอากาศม้วตลบกวาดซัดออกไปปานมหาพายุ
 
พริบตามวลอากาศดังกล่าวก็ซัดหมู่เมฆไกลตาจนละลิ่ว กระทั่งห้วงสมุทรเวิ้งน้ำไพศาลเบื้องล่างยังถึงกับบังเกิดเป็นคลื่นใหญ่โต ปั่นป่วนไปทั่วคุ้ง
 
“วรยุทธ์ป้องกันอันใดกัน! ไฉนแข็งแกร่งนัก!?”
 
เหนือขึ้นไปบนฟ้าวิหกสีม่วงอดไม่ได้ที่จะอุทาน “วรยุทธ์ป้องกันนั่น…พลังของมันสามารถสะกดได้ทุกวรยุทธ์ป้องกันระดับมนุษย์โดดเด่น…ดูท่าวรยุทธ์เซียนที่ชายคนนั้นฝึกจักมิใช่ธรรมดาแล้ว!”
 
“มันเป็นวรยุทธ์เซียนระดับมนุษย์โดดเด่นชั้นยอดมิผิดแน่”
 
สตรีในชุดคลุมลมดำ ชือเม่ย นักฆ่าของตลาดมืดหยินชานกล่าวพึมพำ “ที่แท้เขาเป็นใครกันแน่ สำนักจันทร์จรัสแสงก็แค่ขุมพลังชั้น 7 กระจ้อยร่อย ไหนเลยจะมีวรยุทธ์เซียนระดับมนุษย์โดดเด่นชั้นยอดแบบนี้ได้?”
 
“กระทั่งขุมพลังชั้นแนวหน้าของดินแดนนี้ ก็มิได้มีวรยุทธ์เซียนระดัยมนุษย์โดดเด่นชั้นยอดแบบนี้มากนัก”
 
วิหกสีม่วงกล่าวเสริม
 
“เป็นไปมิได้”
 
จ้าวเฟิงที่มั่นใจในการโจมตีของตัวเองถึงกับหน้าเบี้ยวทันใด ยังคล้ายมีคำไม่เชื่อสักไว้เต็มหน้า เพราะเมื่อครู่มันทุบฟาดไปด้วยพลัง 9 ส่วนแล้วแท้ๆ ยังคิดว่าสมควรบดขยี้วรยุทธ์ป้องกันของต้วนหลิงเทียนได้โดยง่าย!
 
ทว่ามันไม่อาจคาดคิดได้เลยว่าไฉนคนที่พึ่งบรรลุสู่เซียนขั้นสมบูรณ์แบบ กลับมีวรยุทธ์ป้องกันที่ร้ายกาจขนาดนี้
 
อนิจจามันถูกลิขิตให้ไม่มีวันได้รู้
 
ดาวตกพิฆาต!
 
จังหวะที่จ้าวเฟิงฟาดพลองมาด้วยพลังแทบทั้งหมดล้มเหลว อาศัยช่องว่างเสี้ยวพริบตาที่พลังของมันขาดห้วง ต้วนหลิงเทียนก็พุ่งออกจากระฆังศรคลุมกายที่สั่นไหวใกล้พังทลาย ก่อนที่จะปะทุพลังยิงเกาทัณฑ์!
 
ปราณแท้ทะลักออกจากทะเลปราณ ไหลผ่านชีพจรเซียนทั้ง 99 สายปานน้ำหลาก! ควบแน่นเป็นศรพลังมีสภาพยิงออกด้วยดาวตกพิฆาตเต็มกำลัง!!
 
ซึ่ม!
 
หนึ่งศรนี้ เสมือนทำให้กาลเวลาในโลกหล้าหยุดเดิน!
 
ราวกับฟ้าดินคงเหลือไว้แค่ศรดอกเดียว!
 
และศรนี้ก็มาได้ฉับไว แหวกอากาศไปไร้สำเนียงบรรลุพึงร่างจ้าวเฟิงก่อนที่มันจะทันได้ตอบสนองอะไรได้ทัน ชำแรกหว่างคิ้วทะลวงสมองก่อนที่จะพุ่งทะลุหายลับฟ้าไปในเสี้ยวพริบตา!
 
จวบจนวินาทีสุดท้ายที่ชีวิตถูกพรากไปอย่างไม่เต็มใจ จ้าวเฟิงก็มิอาจเข้าใจได้ว่าไฉนต้วนหลิงเทียนถึงมีวรยุทธ์ป้องกันสูงล้ำขนาดนี้
 
มันไม่เคยคิดถึงภาพที่มันจะล้มเหลวในการทำลายม่านพลังป้องกันของต้วนหลิงเทียนแม้แต่น้อย เช่นนั้นมันจึงไม่มีโอกาสแม้แต่จะป้องกันดอกศร!
 
ในฐานะสู่เซียนขั้นยิ่งใหญ่คนหนึ่งที่กระทั่งบรรลุจุดสูงสุดของด่านพลังแล้ว กลับต้องตกตายไปอย่างไม่ยินยอม!
 
อนิจจาโลกที่ยึดถือพลังเป็นที่สุด ไร้ความเมตตาให้แก่ผู้อ่อนด้อย
 
เก่งกล้าเพียงใดตายไปก็แค่ซากกระดูกผุๆ
 
ชนะเป็นจ้าวแพ้เป็นโจร
 
“ไม่มีอะไรเป็นไปไม่ได้…”
 
หลังจากฆ่าจ้าวเฟิงแล้วต้วนหลิงเทียนก็ตอบคำมันอย่างสงบ ก่อนที่จะสะบัดมือริบแหวนมิติของจ้าวเฟิงและซัดฝ่ามือพลังไร้สภาพออกไปคราหนึ่ง ป่นร่างจ้าวเฟิงเป็นละอองเลือด
 
แน่นอนว่าวาจาสุดท้ายที่กล่าวออก จ้าวเฟิงคงไม่มีวันได้ยิน
 
‘ระฆังศรคลุมกายสมแล้วที่สามารถทัดเทียมวรยุทธ์เซียนสายป้องกันระดับปฐพี…ปราณแท้ข้าที่จ่ายออกไปทั้ง 99 เส้นชีพจร ก่อเกิดเป็นม่านพลังศรในพริบตา ยังสามารถลดพลังโจมตีของจ้าวเฟิงไปได้มากกว่า 8 ส่วน!’
 
ถึงแม้จะรู้แล้วว่าระฆังศรคลุมกายมีอำนาจป้องกันอันน่ากลัว แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ต้วนหลิงเทียนใช้งานจริง จึงค่อยทราบว่ามันน่ากลัวขนาดไหน!
 
จ้าวเฟิงเป็นใคร?
 
มันคือสูงสุดสู่เซียนขั้นยิ่งใหญ่ หากมันปลดปล่อยพลังทั้งหมดใช้ออกด้วยอาคมเซียนจารึกทั้ง 3 อาคม กระทั่งยอดฝีมือครึ่งก้าวเซียนยังไม่กล้าจะรับกระบวนท่าของมันด้วยวรยุทธ์ป้องกันตรงๆ
 
ทว่าต้วนหลิงเทียนกล้า!
 
แม้จะไม่อาจป้องกันพลังทำลายได้สมบูรณ์ แต่ก็สลายไปกว่า 8 ส่วน อาศัยความเปลี่ยนแปลงในชั่วพริบตานี้ จึงทำให้จ้าวเฟิงหมดสิทธิ์ป้องกันการลงมือต่อเนื่องของเขาอย่างสิ้นเชิง
 
แน่นอนว่าต้วนหลิงเทียนมั่นใจว่าเขาสามารถฆ่าจ้าวเฟิงได้แต่แรก แต่เขารู้ดีว่าที่จ้าวเฟิงแพ้พ่ายตายตกไปไวแบบนี้เพราะอีกฝ่ายประมาทเขา
 
กล่าวให้ชัดอีกฝ่ายประเมิน ระฆังศรคลุมกาย ของเขาต่ำไป!
 
หาไม่แล้วถึงแม้เขาจะมั่นใจว่ายังสามารถฆ่าจ้าวเฟิงได้ แต่ก็คงไม่ง่ายดายถึงเพียงนี้
 
‘น่าเสียดายที่หลิวฮ่วนมันไม่ได้มาด้วย…ดูเหมือนข้าต้องฆ่าหลิวฮ่วนหลังจากกลับมา’
 
ต้วนหลิงเทียนลอบกล่าว
 
เขาเองก็เสียดายไม่น้อย
 
อย่างไรก็ตามพอคิดอีกครั้งเขาก็ไม่ติดใจอะไรอีก
 
ด้วยพลังฝีมือของเขาในตอนนี้ ขอเพียงมีโอกาส คิดฆ่าหลิวฮ่วนก็ไม่ใช่เรื่องลำบากอะไร
 
หลังจากฆ่าจ้าวเฟิงแล้ว ต้วนหลิงเทียนก็ออกเดินทางมุ่งหน้าไปยังเกาะป้านเยว่ต่อ
 
ด้วยพลังความแข็งแกร่งในปัจจุบัน การกลับไปเกาะป้านเยว่ก็ไม่ได้ใช้เวลามากเท่าไหร่
 
ตอนนั้นกว่าเขาจะมาถึงดินแดนเทพยุทธ์เซียนเต๋าได้มันกินเวลาไปไม่น้อย ทว่านั่นเป็นเพราะเขาไม่รู้เส้นทาง กระทั่งยังใช้เวลาไปมากกับการหลงทาง
 
แต่คราวนี้เขาสามารถระบุทิศทางที่แน่ชัดได้แล้ว
 
ต้วนหลิงเทียนย่อมไม่ได้รู้ตัวเลยว่ามี 1 คนกับ 1 วิหกลอบติดตามเขามาโดยตลอด
 
“เพียงบรรลุสู่เซียนขั้นสมบูรณ์แบบกลับสามารถฆ่าสูงสุดสู่เซียนขั้นยิ่งใหญ่ได้…มิคิดเลยว่าเขาจะมีสามารถขนาดนี้”
 
วิหกสีม่วงกล่าวพร้อมทอดถอนใจ จากน้ำเสียงเผยให้เห็นอารมณ์เสียดายไม่น้อย
 
แน่นอนว่าที่มันเสียดายเพราะมันรู้ดีว่ายากจะมีโอกาส…
 
โอกาสได้ต่อยตีกับต้วนหลิงเทียน
 
แม้ชือเม่ยจะไม่ได้พูดอะไร แต่แววตาที่ใช้มองต้วนหลิงเทียนก็ต่างออกไปจากเดิม ยังกล่าวพึมพำออกมาเบาๆ “ข้าหวังว่าเจ้ากับนางจักมิมีสัมพันธ์เกินเลย…หาไม่แล้วแม้จะไม่อยาก แต่ข้าก็จำต้องฆ่าเจ้า!!”
 
ในขณะที่ต้วนหลิงเทียนออกเดินทางต่อหลังฆ่าจ้าวเฟิง ทางด้านสำนักจันทร์จรัสแสงก็บังเกิดความวุ่นวายไม่น้อย
 
ลึกลงไปภายในพื้นที่หวงห้ามของสำนักจันทร์จรัสแสง
 
นอกเหนือจากอาวุโสฝ่ายในระดับสูงแล้ว ศิษย์ฝ่ายในรวมทั้งอาวุโสทั่วไปห้ามมิให้ก้าวเข้ามาในเขตนี้แม้แต่ก้าวเดียว ผู้ที่หาญกล้าฝ่าฝืนละเมิดกฏดังกล่าวจำต้องถูกขับออกสำนักสถานเดียว และนี่เป็นการลงโทษสถานเบาที่สุดแล้ว
 
พื้นที่หวงห้ามของสำนักจันทร์จรัสแสง เป็นสถานที่บ่มเพาะพลังของยอดฝีมือขอบเขตเซียน รวมถึงเจ้าสำนัก
 
ตอนนี้ภายในคฤหาสน์หลังหนึ่งมิทราบเป็นอะไร แต่กลับมีเสียงกรีดร้องดังลั่นออกมา
 
เสียงกรีดร้องยังเต็มไปด้วยความโกรธแค้นจับใจ!
 
ภายในคฤหาสน์หลังดังกล่าว ปรากฏร่างชายชราแก่หง่อมคนหนึ่ง ยืนจับจ้องมองไข่มุกวิญญาณบนหิ้งที่แตกเป็นเสี่ยงด้วยสองตาแดงก่ำปานโลหิต
 
“จ้าวเฟิงตายแล้ว? ผู้ใด! เป็นฝีมือผู้ใด!?”
 
เสียงเล็ดรอดไรฟันของชายชรา ฟังแล้วอดไม่ได้ที่จะขนลุก เพราะมันเปี่ยมไปด้วยความอาฆาตแค้นถึงที่สุด!
 
“อาจารย์ลุงเฉียน!”
 
ทันใดนั้นเองมีเสียงหนึ่งดังขึ้นมาจากภายนอกคฤหาสน์ ปลุกสติของมันให้กลับคืนมา
 
“เจ้าสำนัก”
 
ชายชราระงับอารมณ์ก่อนที่จะร่างมันจะวูบหายไปด้วยความเร็วสูง ปรากฏตัวอีกครั้งก็อยู่หน้าประตูคฤหาสน์ กล่าวทักทายชายคนร่างสูงผู้หนึ่งที่มีใบหน้ากระจ่างปานหยกเนื้อดีด้วยความเคารพ
 
ชายวัยกลางคนร่างสูงนี้เพียงยืนเฉยๆก็ให้บรรยากาศสูงส่งมากบารมี เห็นชัดว่าไม่ใช่ชนชั้นต่ำทราม
 
จากวาจาของชายชรา สืบทราบได้ว่าที่แท้มันคือเจ้าสำนักจันทร์จรัสแสง เจียงเว่ย
 
“อาจารย์ลุงเฉียน เกิดเรื่องอันใดขึ้น?”
 
เจี่ยงเว่ยกล่าวถามชายชราออกไปด้วยสีหน้ามิสู้ดี
 
“เจ้าสำนัก…จ้าวเฟิงตายแล้ว”
 
ชายชรากล่าวออกเสียงเข้ม
 
“อะไร! จ้าวเฟิงตายแล้ว??”
 
ได้ยินวาจานี้ของชายชรา เจียงเว่ย อดไม่ได้ที่จะแปลกใจ
 
ถึงแม้จ้าวเฟิงจะเป็นอาวุโสฝ่ายในระดับสูงของสำนักจันทร์จรัสแสงคนหนึ่ง แต่เจียงเว่ยก็รู้ดีถึงความสัมพันธ์อันแน่นแฟ้นระหว่างจ้าวเฟิงกับชายชรา
 
จ้าวเฟิงนั้น ตอนแรกทุกคนเข้าใจว่าเป็นศิษย์ปิดสำนักของชายชราผู้นี้อย่างลับๆ
 
แต่ไม่ทราบว่าไฉนชายชรากลับไม่คิดเปิดเผยฐานะนี้ออกมา ทำให้จ้าวเฟิงไม่ได้ถูกยอมรับอย่างเป็นทางการว่าเป็นศิษย์ปิดสำนักของอีกฝ่าย
 
ด้วยเหตุนี้มีน้อยคนนักในสำนักจันทร์จรัสแสง ที่ล่วงรู้ถึงความสัมพันธ์ระหว่างจ้าวเฟิงกับชายชรา
 
อย่างไรก็ตาม ในกาลก่อนด้วยความบังเอิญ เจียงเว่ยกลับได้ยินบทสนทนาระหว่างเจ้าสำนักคนก่อนกับชายชรา จึงได้รับทราบว่าที่แท้จ้าวเฟิงกลับเป็นบุตรนอกสมรสของชายชรา!
 
ด้วยเหตุนี้ชายชราเบื้องหน้าจึงไม่ได้ยอมรับจ้าวเฟิงเป็นศิษย์
 
“ไม่ว่าผู้ใดมันหาญกล้าฆ่าจ้าวเฟิง ต่อให้ข้าต้องพลิกแผ่นดินกระทั่งขุดพื้นลึกลงไป 3 ฉื่อ ข้าก็จะลากคอมันมาฆ่าให้ตาย!”
 
ชายชรากล่าวออกมาด้วยความเกรี้ยวกราด
 
ใบหน้าชายชราที่เผยความดุร้ายอาฆาตออกมา กระทั่งเจียงเว่ยยังอดไม่ได้ที่จะรู้สึกสยิวกาย
 
“อาจารย์ลุงเฉียนข้าจะรีบส่งคนไปสืบเรื่องนี้ทันที…ท่านรอฟังข่าวเถอะ”
 
เจียงเว่ยกล่าวกับชายชรา
 
มันไม่กล้าละเลยเรื่องของชายชราเบื้องหน้า
 
เพราะไม่เพียงแต่อีกฝ่ายจะมีศักดิ์เป็นอาจารย์ลุงของมัน อีกฝ่ายยังเป็นผู้พิทักษ์ของสำนักจันทร์จรัสแสงอีกด้วย!