เพลิงนิรันดร์?
ด้วยกายหยาบของหลิงฮันในตอนนี้ ไม่ต้องเอ่ยถึงเพลิงนิรันดร์อะไรนั่นเลย หากมีเวลามากพอ ต่อให้เป็นเพลิงศักดิ์สิทธิ์ระดับหกก็สามารถหลอมร่างของเขาได้ในเวลาครึ่งปี หากเป็นเพลิงศักดิ์สิทธิ์ระดับเจ็ดแค่สิบวันหรือครึ่งเดือนก็เพียงพอแล้ว
และถ้าเป็นเพลิงศักดิ์สิทธิ์ระดับแปด เก้า หรือสิบ… เกรงว่าร่างของเขาคงกลายเป็นเถ้าถ่านในพริบตา
ส่วนเพลิงนิรันดร์น่ะรึ?… เหอๆ
นี่มันการฆ่าตัวตายชัดๆ!
อย่าว่าแต่เขาในตอนนี้มีพลังบ่มเพาะแค่ระดับสุริยันจันทราเลย… ต่อให้เขาบรรลุระดับดาราแล้วคิดว่าเขาจะต่อต้านเพลิงนิรันดร์ได้งั้นรึ?
“เป็นอะไร? กลัวงั้นรึ?” หอคอยน้อยไม่ได้เร่งเร้าหลิงฮัน.
ใบหน้าหลิงฮันกระตุกและกล่าว “เจ้าแน่ใจนะว่าข้าจะกำเนิดใหม่จากเถ้าถ่านได้จริงๆ?”
หอคอยน้อยกล่าว “หากเป็นโลกภายนอก ไม่ต้องเป็นเพลิงนิรันดร์ก็ได้ แค่เพลิงศักดิ์สิทธิ์ระดับแปดเจ้าก็กลายเป็นเศษขี้เถ้าในพริบตาแล้ว แต่ในหอคอยทมิฬนี้เจ้าจะสามารถคงสภาพวิญญาณเอาไว้ได้ หากเจ้าสามารถโคจรคัมภีร์สวรรค์นิรันดร์และเข้าใจหลักการของการกำเนิดใหม่จากเถ้าถ่านได้สำเร็จ เจ้าจะสามารถสร้างกายหยาบขึ้นมาใหม่”
หอคอยน้อยแน่นิ่งไปชั่วครู่ “และถึงแม้วิญญาณของเจ้าจะเกิดการการหลอมรวมวิญญาณสองดวงเข้าด้วยกัน หากไม่มีกายหยาบก็ยังเป็นอันตรายอยู่ดี มีเพียงกำเนิดใหม่จากเถ้าถ่านเท่านั้นถึงจะสร้างร่างใหม่ของเจ้าขึ้นมาและผสานกับวิญญาณได้อย่างสมบูรณ์”
หลิงฮันกัดฟัน เขากระโดดเข้าไปในเตาหลอมและโคจรคัมภีร์สวรรค์นิรันดร์
ตูม!
เมื่อร่างของเขาสัมผัสกับเปลวเพลิงในเตา ร่างทั้งร่างของเขาก็สลายจนไม่เหลือแม้แต่เถ้าถ่านในพริบตาโดยไม่มีเวลาให้ต่อต้านแม้แต่วินาทีเดียว เปลวเพลิงในเตาคือเพลิงนิรันดร์ ระดับของมันสูงเกินกว่าจะจินตนาการได้ ต่อให้เป็นเซียนหวู่เซียงในช่วงก่อนตาย ต่อหน้าเพลิงนิรันดร์นี้จุดจบของเขาก็คงไม่ต่างกับหลิงฮัน
หากเป็นปกติเขาก็ควรจะตายไปแล้ว แต่ในหอคอยทมิฬที่เขาเป็นผู้อยู่เหนือทุกสรรพสิ่งเขาจึงคงสภาพวิญญาณเอาไว้ได้
แต่ถึงแม้จะบอกว่าคงสภาพเอาไว้ได้ก็เป็นเพียงแค่เศษเสี้ยวเท่านั้นไม่ใช่วิญญาณที่สมบูรณ์
หลิงฮันรู้สึกราวกับย้อนไปเมื่อหนึ่งหมื่นปีก่อนที่ร่างของเขาถูกหอคอยทมิฬบดขยี้จนเหลือแต่วิญญาณ เขาต้องทำความเข้าใจทักษะคัมภีร์สวรรค์นิรันดร์เป็นพันปีถึงจะได้เกิดใหม่
สถานการณ์ในตอนนี้กับตอนนั้นคล้ายกันพอสมควร เขาสูญเสียกายหยาบไปและไม่สามารถเคลื่อนที่ไปไหนมาไหนได้ ตอนนี้ความร้อนของเพลิงนิรันดร์ทำให้เขาเจ็บปวดจนอยากจะกรีดร้องออกมาดังๆ
ความคิดหนึ่งผุดขึ้นมาในใจของเขาคืออยากรีบๆตายไปซะความเจ็บปวดจะได้หายไป
เขาต้องการลบล้างความคิดนี้ทิ้งไป แต่เพลิงนิรันดร์ที่เผาไหม้วิญญาณเขาของอยู่ในความเจ็บปวดรุนแรงยิ่งขึ้นจนสติของเขาเลือนลาง
ก่อนหน้านี้เขาพบเจอกับความเจ็บปวดมามากมายก็จริง แต่ทั้งหมดนั่นเป็นความเจ็บปวดที่เกิดกับร่างกายไม่ใช่วิญญาณ
ความมุ่งมั่นของเขาค่อยๆค่อยอ่อนแอลงเรื่อยๆ พลังชีวิตในวิญญาณก็ค่อยๆลดลง
หากปล่อยไว้เช่นนี้เขาคงร่วงกล่นสู่ความตาย
“ไม่!”
เขากล่าวอย่างไม่ยินยอม บ่มเพาะพลังมาตั้งหลายปี เขาจะมาตายไม่ได้เด็ดขาด!
เขายังมีญาติ สหาย ภรรยาอยู่ แถมเขาก็ยังไม่เคยเห็นหน้าตาของลูกตัวเองเลยสักครั้ง แม้แต่หลับนอนกับสตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งนกอมตะสวรรค์เขาก็ยังไม่ได้ทำ! ยิ่งกว่านั้นเขายังมีภารกิจต้องทำลายห้านิกายโบราณกับแก้แค้นนักฆ่าลึกลับที่โจมตีเขาในอวกาศอีก
เรื่องที่อยากทำยังมีมากมายขนาดนี้ เขาจะตายได้อย่างไร?
ความเด็ดเดี่ยวปะทุขึ้นในจิตใจของเขา หลิงฮันปรารถนาที่จะมีชีวิตอยู่และโคจรทักษะคัมภีร์สวรรค์นิรันดร์อย่างต่อเนื่อง แม้กายหยาบจะหายไปแล้วแต่วิญญาณของเขายังคงอยู่
หลิงฮันโคจรทักษะคัมภีร์สวรรค์นิรันดร์นับครั้งไม่ถ้วน จิตวิญญาณที่ค่อยมอดไหม้ก็กลับมามั่นคง
แต่ถึงแม้วิญญาณของเขาจะคงภาพเอาไว้ได้แล้วก็ไม่ความว่าความเจ็บปวดจะหายไป กลับกันด้วยซ้ำ ยิ่งเขาพยายามยืดชีวิตเท่าไหร่ความเจ็บปวดก็ยิ่งทวีคูณมากขึ้น
‘กำเนิดใหม่จากเถ้าถ่าน’
คำพูดจอวหอคอยน้อยแวบบเข้ามาในหัวหลิงฮัน ห้ามต่อต้านเปลวเพลิวแต่ใช้เปลวเพลิวช่วยในการทำความเข้าใจหลักการของกำเนิดใหม่จากเถ้าถ่าน
โดยปกติแล้วเวลาโคจรคัมภีร์สวรรค์นิรันดร์นอกจากการฟื้นฟูบาดแผลแล้วเขาก็ไม่รู้สึกถึงอะไรอื่น แต่ภายใต้การเผาไหม้ของเพลิงนิรันดร์ หลิงฮันตระหนักรู้แจ้งได้ถึงอะไรบางอย่าง
ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้
แม้การถูกเผ้าไหม้โดยเพลิงนิรันดร์จำทำให้รู้สึกเจ็บปวดทรมาน แต่นั่นก็ทำให้เขาสัมผัสได้ว่าความรู้สึกหลังจากตายไปแล้วเป็นอย่างไร
แต่แน่นอนว่าเพียงเท่านี้ยังไม่พอ เขาต้องรู้แจ้งให้ลึกซึ้งยิ่งกว่านี้ถึงจะเข้าใจหลักการของกำเนิดใหม่จากเถ้าถ่าน
อักขระสีทองของคัมภีร์สวรรค์นิรันดร์ค่อยๆหมุนวนอยู่ในวิญญาณของเขา อักขระเหล่านั้นเริ่มบิดเบี้ยวผิดรูปทรงจนสุดท้ายมันแปรเปลี่ยนรูปร่างของหัวนกอมตะสวรรค์ ไม่สิ ไม่ใช่นกอมตะสวรรค์แต่เป็นวิหคเพลิงอมตะ
หรือเพลิงนิรันดร์ในเตาหลอมนี้จะเป็นเพลิงของวิหคเพลิงอมตะ?
หากนี่ไม่ใช่เพลิงของวิหคเพลิงอมตะเขาจะสามารถรู้แจ้งถึงหลักการของกำเนิดใหม่จากเถ้าถ่านซึ่งเป็นทักษะลับของวิหคเพลิงอมตะได้อย่างไร?
‘คัมภีร์สวรรค์นิรันดร์หยิบยืมส่วนหนึ่งของทักษะลับของวิหคเพลิงอมตะมาประยุกต์ใช้’
เมื่อคำพูดนี้ผุดขึ้นมา จิตใจของหลิงฮันก็เริ่มสงบลง
เขามีความมั่นใจในความสามารถในการเรียนรู้ของตนเอง แถมที่นี่ก็ยังเป็นในหอคอยทมิฬเขาจะต้องรู้แจ้งหลักการของการกำเนิดใหม่จากเถ้าถ่านได้สำเร็จแน่นอน
เวลาค่อยๆไหลผ่านไป หนึ่งวัน สองวัน สามวัน…
สิบเอ็ดวันต่อมา จู่ๆก็มีจุดแสงเงาเล็กๆลอยขึ้นมาจากเตาหลอม
หอคอยน้อยมีท่าทีตื่นเต้นทันที ร่างของมันสั่นสะทานไม่หยุด แต่เนื่องจากร่างของมันเป็นหอคอยที่ไม่มีหน้าตาทำให้ไม่สามารถมองออกว่ามันกำลังตื่นเต้นขนาดไหน มันรีบลงมือควบคุมหอคอยทมิฬทันที ‘พรึบ’ ฝาเตาหลอมถูกปิดพร้อมกับเปลวเพลิงที่ปะทุขึ้นสู่ท้องฟ้าก็ได้หายไป
หลังจากจุดแสงเงาเล็กๆนั่นลอยอยู่ชั่วครู่มันก็ตกลงมาที่พื้นจนเป็นเกิดเป็นรูเป็นรูปทรงทารก
ใช่แล้วทารกที่ว่าคือหลิงฮัน!
เขาทำสำเร็จ
หลิงฮันรู้แจ้งถึงหลักการของกำเนิดใหม่จากเถ้าถ่าน แต่ดูเหมือนว่าจะมีบางอย่างผิดพลาด เพราะว่าโดยปกจิแล้วกำเนิดใหม่จากเถ้าถ่านจะให้กำเนิดร่างกายใหม่ด้วยรูปลักษณ์เดิมไม่ใช่ทารกแบบนี้!
“ฮ่าๆๆๆ!” หอคอยน้อยอดกลั้นไม่ไหวและหัวเราะลั่น