Jun Jiu Ling หวนชะตารัก ภาค 3 ตอนที่ 104 เปิดหนังสือมีเรื่องไม่รู้
พวกเขาคิดว่าจะรอคอยระหว่างทาง คิดไม่ถึงว่านายน้อยถึงกับจะตรงไปรับนี่ต้องเดินทางไกลมากนะ นี่ก็ช่าง…พวกเขาล้วนไม่รู้ว่าควรพูดอย่างไร นี่เด็กน้อยเกินไปหน่อยกระมัง? คนในบ้านรู้ไหม?บรรดาผู้คุ้มกันสบตากันทีหนึ่งจะเกลี้ยกล่อม กลับเห็นฟางเฉิงอวี่ฉับพลันชักม้าราวกับวิตกกังวลอยู่บ้าง“เร็วๆ รีบหันกลับ” เขาเอ่ยท่าทางร้อนรนอยู่บ้าง ลนลานอยู่บ้าง ราวกับไม่รู้ควรวิ่งไปที่ใดเกิดอะไรขึ้น? บรรดาผู้คุ้มกันอึ้ง จากนั้นได้ยินเสียงเอะอะด้านหน้า ค่อยมองดูบนถนนใหญ่ ปรากฏคนม้าขบวนหนึ่ง คนเหมือนจะเยอะมาก ยังมีป้ายธงหลากสี“จอหงวนหนิงกลับมาแล้ว” ฟางเฉิงอวี่เอ่ย “พวกเรารีบหลบ”คุณชายหนิงที่ได้เป็นจอหงวนนี่เอง ผู้คุ้มกันกระจ่าง มองดูคนกับม้าที่ค่อยๆ เดินทางเข้ามาใกล้ จดจำชายหนุ่มที่ถูกห้อมล้อมอยู่ตรงกลางได้แต่ทุกคนล้วนเป็นสหายร่วมบ้านเกิดกันนะ พบกันไม่ควรเอ่ยแสดงความยินดีสักคำหรือ? ทำไมต้องหลบเล่า?เพราะความแค้นในอดีตของตระกูลหนิงกับตระกูลฟางหรือ?บรรดาผู้คุ้มกันไม่เข้าใจ ฟางเฉิงอวี่ขี่เข้าถนนเส้นน้อยไปแล้ว วิ่งไปถึงหมู่บ้านที่ไม่ไกลออกไปแห่งหนึ่ง“พูดถึงไมตรีพูดถึงเหตุผล ข้าล้วนควรเอ่ยแสดงความยินดีกับเขา” ฟางเฉิงอวี่ว่าเขาช่วยคุณหนูจวิน คลี่คลายสถานการณ์ลำบากของนาง เขาควรขอบคุณเขาก็รู้สึกขอบคุณจริงๆ ขอบคุณมาก แต่…“แต่ข้าไม่อยากพบเขานี่” เขาเอ่ยท่าทางหดหู่อยู่นิดๆบรรดาผู้คุ้มกันได้ยินคำพูดที่เขาพูดกับตนเองไม่ชัด แต่นายน้อยว่าอย่างไรก็เป็นอย่างนั้น พวกเขาตามออกไปจากถนนใหญ่ติดๆ ได้ยินเสียงเอะอะด้านหลังร่าง จากไกลมาใกล้ จากนั้นจากใกล้ค่อยๆ ไกลออกไป…หนิงอวิ๋นเจามาถึงใกล้ๆ หยางเฉิงแล้ว ฟางเฉิงอวี่ออกจากหยางเฉิงมาต้อนรับ ส่วนคุณหนูจวินเวลานี้ยังคงเดินทางบนถนนไม่เร็วไม่ช้าการเดินทางช่วงนี้อยู่บนถนนใหญ่ ราบเรียบมั่นคง รถม้าก็โคลงอ่อนโยนขึ้นมากนักหลิ่วเอ๋อร์อยู่ตรงชั้นหนังสือขนาดเล็กในรถ ค้นรอบหนึ่ง“คุณหนูจะอ่านหนังสือเล่มไหนเจ้าคะ?” นางเอ่ยถามคุณหนูจวินมองชั้นหนังสือน้อย“วันนี้เป็นวันที่เท่าไรแล้ว?“นางพลันเอ่ยถาม“วันที่สิบสามเจ้าค่ะ” หลิ่วเอ๋อร์เอ่ย “ผู้ดูแลชีบอกว่ายังเหลืออีกห้าวันจึงจะถึงหยางเฉิง”คุณหนูจวินร้องอ้อพยักหนา“เดินทางมานานขนาดนี้แล้ว” นางเอ่ยเดินทางมานานขนาดนี้จะบอกว่าหนังสือบนชั้นหนังสือล้วนอ่านหมดแล้วหรือ? หลิ่วเอ๋อร์คิดออก เห็นคุณหนูจวินยื่นมือคว้าหีบยาเปิดออก หยิบหนังสือเล่มหนึ่งออกมาจากด้านในจะอ่านตำราแพทย์หรือ? หลิ่วเอ๋อร์ไม่ถามแล้ว พิงหมอนอิงเล่นตุ๊กตาดินปั้นที่ซื้อมาระหว่างทางเดินทางมานานพอแล้ว องครักษ์เสื้อแพรไม่ได้ปรากฏตัวขึ้นเลย ปลอดภัยพอแล้ว เอาหนังสือเล่มนี้ออกมาได้แล้วมือคุณหนูจวินสั่นเล็กน้อย วางสมุดบันทึกทำเองหยาบๆ เล่มหนาเล่มนี้ไว้บนโต๊ะหลังได้มา พบเรื่องมากมายปานนั้น นางจึงไม่มีโอกาสอ่านหนังสือเล่มนี้ เกรงจะถูกคนพบหากด้านในสมุกบันทึกเล่มนี้มีสัญลักษณ์เกี่ยวกับหมอเทวดาจาง ตัวตนของนางย่อมยิ่งทำให้ลู่อวิ๋นฉีสงสัยตอนนี้ดีแล้ว ออกจากเมืองหลวงแล้ว เข้าใกล้หยางเฉิงแล้ว ไม่มีการสอดส่องแล้ว พบอาจารย์อีกครั้งได้แล้วอาจารย์คุณหนูจวินสูดหายใจลึก พลิกเปิดหน้าหนังสือหน้าแรกตัวอักษรบรรทัดหนึ่งวิ่งเข้ามาในสายตา สีหน้านางแข็งทื่อไปอย่างห้ามไม่ได้ มองดูอักษรตัวโตไม่กี่ตัวที่ร่อนระบำอยู่นี่อักษรตัวนี้เขียนได้สวยมาก ความหมายของตัวอักษรก็เป็นเอกลักษณ์ยิ่งนัก“ข้าคือคนโง่คนหนึ่ง”ข้าคือคนโง่คนหนึ่งคุณหนูจวินฝันก็คิดไม่ถึงว่าปกในของหนังสือจะเขียนประโยคหนึ่งเช่นนี้ไว้ตอนนั้นที่พลิกจดหมายเล่มนี้ของอาจารย์ นางพรึบเดียวไปดูตรงกลาง ด้านในตัวหนังสือยั้วเยี้ย มองไม่ชัดว่าเขียนอะไรบ้างนางคิดมาตลอดว่าเป็นตำราแพทย์ สิ่งที่คิดได้จากการเป็นหมอของอาจารย์เองบันทึกความสามารถที่แท้จริงของอาจารย์ ความสามารถที่ไม่ได้สั่งสอนนางอาจารย์ไม่ได้สอนนางจริงๆ แน่อยู่แล้ว ไม่เดินหากก็โยนศร ไม่เช่นนั้นก็ท่องตำราแพทย์ที่ผู้อื่นเขียนส่วนนางเองก็ไม่ได้อยากร่ำเรียนวิชาแพทย์จากอาจารย์จริงๆ เหมือนกันนั่นแหละ นางเพียงอยากเรียนวิธีช่วยพระบิดาเท่านั้นพระบิดาตายแล้ว นางก็ปิดผนึกทุกสิ่งนี้ไว้เช่นกันคิดไม่ถึงกลับมาอีกครั้งถึงพบว่าสิ่งที่เดิมทีคิดว่าไม่มีประโยชน์เหล่านี้กลับมีประโยชน์ต่อนางมากปานนี้แม้พระบิดาตายแล้ว แต่นางยังใช้วิชาที่อาจารย์มอบให้ช่วยเหลือตนเอง ช่วยเหลือน้องชายรวมถึงเอาแผ่นดินที่พระบิดาเสียไปกลับคืนมาได้นี่สำหรับพระบิดาแล้วก็น่าจะเป็นการช่วยเหลืออย่างหนึ่งอาจารย์สั่งสอนสิ่งเหล่านี้ส่งๆ ก็ทำให้นางทำได้ถึงปานนี้ ถ้าเช่นนั้นสิ่งที่เก็บซ่อนไว้ในจดหมายที่ไม่ยอมให้อ่านจะมีวิชาลับล้ำค่าอันใดอีก?คิดไม่ถึงอาจารย์ผู้ประหนึ่งหมอเทวดากลับตั้งฉายาอันหนึ่งเช่นนี้ให้แก่ตนเองนางคิดว่าปกในหากไม่เขียนอักษรก็คงเขียนชื่อกับตราประทับ อย่างเช่นปราชญ์สายลมบัณฑิตผู้หลุดพ้นจำพวกนั้นแน่นอนนางไม่เคยได้ยินว่าอาจารย์มีฉายาแต่ไม่ว่าอย่างไร ก็ไม่คิดว่าจะเป็นหนึ่งประโยคเช่นนี้ข้าคือคนโง่คนหนึ่งที่แท้จางชิงซานผู้ซึ่งในสายตาชาวโลกประหนึ่งเทพเซียน กลับให้นิยามตีค่าตนเองเช่นนี้?คุณหนูจวินมองปกในนิ่งงันไปครู่หนึ่ง หัวเราะพรืดจากนั้นขอบตาก็เริ่มแดงต่อให้เป็นคนโง่คนหนึ่ง คนโง่ก็ไม่อยู่แล้วถ้าอย่างนั้นก็ดูหน่อยเถอะว่าคนโง่ผู้นี้เขียนอะไรไว้บ้างคุณหนูจวินยื่นมือพลิกอีกหนึ่งหน้านางอึ้งไปอีกครั้งครั้งนี้ไม่ใช่หน้ากระดาษที่ขนาดเท่าปกใน แต่เป็นกระดาษแผ่นใหญ่ที่พับทบไว้คุณหนูจวินดึงกระดาษแผ่นนี้กางออกนอกจากนี้บนกระดาษยังคงไม่ใช่คำ แต่เป็น…แผนที่แต่หากเป็นแผนที่ก็ยังไม่น่าตกใจอาจารย์วาดแผนที่ได้ เรื่องนี้นางเคยเห็นหลายครั้งแต่แผนที่นี่…มือคุณหนูจวินลูบด้านบนบนนั้นภูเขาแม่น้ำเมืองหมู่บ้านทำเครื่องหมายไว้ละเอียด ชื่อสถานที่ถี่ยิบมากมายล้วนไม่รู้จัก ขอบบนสุดระบุชื่อเมืองไว้จัวโจวชื่อนี้นางจำได้ นางเคยเห็นในหนังสือประวัติศาสตร์ เคยเห็นบนแผนที่ในห้องหนังสือของพระอัยกาคุณหนูจวินอดไม่ได้ลมหายใจกระชั้น นางยื่นมือพลิกอีกหน้าหนึ่งยังคงเป็นกระดาษแผ่นใหญ่พับทบกัน ยังคงเป็นแผนที่คราวนี้เป็นโยวโจวพลิกอีกหรูโจว ถานโจว จี้โจว อิ้งโจว หวนโจว….จนกระทั่งถึงอวิ๋นโจว ทั้งหมดพลิกไปสิบหกหน้าสิบหกหน้า สิบหกเมืองนี่ก็คือสิบหกเมืองของเยี่ยนอวิ๋นนี่ก็คือเมืองที่เคยเป็นของต้าโจว แต่ร้อยปีก่อนถูกแย่งไป หลังจากนั้นได้เฉิงกั๋วกงชิงกลับมาหกเมือง จนถึงวันนี้เฝ้ารักษาขวางการรุกรานของชาวจินเพราะตั้งแต่ต้นจนจบตั้งอยู่ในที่ซึ่งทหารทำสงคราม ถูกชาวจินยึดครองหลายครั้ง ดังนั้นสิบหกเมืองของเยี่ยนอวิ๋น กระทั่งแผนที่ซึ่งเก็บรักษาไว้ในวังหลวงก็ยังมีเพียงน้อยนิดไม่กี่แผ่นหลังเฉิงกั๋วกงชิงกลับมาหกเมือง เสียกำลังคนกำลังทรัพย์ถูไถวาดแผนที่หกเมืองออกมาถวายฮ่องเต้ได้ตอนเฉิงกั๋วกงถวายแผนที่นางเคยเห็น แม้จำได้ไม่ชัด แต่ไม่ละเอียดเช่นนี้อย่างในจดหมายของอาจารย์แน่นอน ส่วนแม่นยำไม่แม่นยำ นางไม่เคยไปจึงไม่รู้อาจารย์ เคยไปหรือ?ไม่เช่นนั้นอาจารย์ทำไมวาดออกมาได้?แผนที่ต้องเสียเวลาวาดยากมากเท่าไรนางรู้ นอกจากนี้เมืองหลายแห่งในนี้ก็ยังอยู่ในมือของชาวจินนะอายุของอาจารย์ก็เพิ่งสี่สิบกว่าปีกระมังนี่เป็นถึงดินแดนสิบหกเมืองเชียวนะหรืออาจารย์จะเป็นเทพเซียนจริงๆ น่ะ?นี่ย่อมเป็นไปไม่ได้หรือว่านี่เป็นหนังสือหายากที่สืบทอดมาจากสมัยโบราณ อาจารย์ครอบครองอยู่ผู้เดียว?แต่ดูกระดาษนี่ รอยหมึกนี่ ยังมีความคุ้นชินในการเขียนเบื้องหลังตัวอักษรนี่ นี่เป็นอาจารย์วาดกับมือชัดๆนี่เหนือความคาดคิดเกินไปแล้ว นี่เกิดเรื่องะไรขึ้น?…………………………………………………..
คอมเม้นต์