กระนั้น สิ่งที่ทำให้เขาหวาดกลัวที่สุดคือปราณเชวียนที่ลดลง  ยิ่งกว่านั้น จุดดันเถียนของเขายังปั่นป่วน ไม่ต้องเอ่ยถึงความจริงที่วา เขาไม่มีโอกาสตอบโต้เลย  ความจริงแล้ว เขามิอาจต่อกรกับคู่ต่อสู้ได้ได้ด้วยฝีมือการต่อสู้พื้นฐานของเขา แม้นว่าเขาจักมีเวลาในการตอบโต้ …  ยิ่งไปกว่านั้น ชายชุดแดดงยังคงสับสน ปราณเชวียน เป็นสิ่งเดียวที่เขาสามารถพึ่งพิงได้  แต่ สิ่งเดียวที่เขาสามารถพึ่งได้กลับกำลังจางหายไป  เขาลืมแม้แต่การป้องกันตัว และทำได้เพียงการเตะอย่างสะเปะสะปะ
 
” ปั้ง ! ” ชายชุดแดงโดนโจตีเข้าที่ง่ามขา  จากนั้นเขาโดนโจมตีเข้าที่หลังหัวด้วยเสียง ” ปัง ! ” ก่อนที่เขาจักมีเวลาให้กรีดร้อง  เขาเซไปข้างหน้าสองก้าว และพบเพียงแต่ผู้ที่โจมตีเขาปรากฏอยู่เบื้องหน้า  จากนั้น ชายชุดแดงถูกบังคับให้ประสบกับความทุกข์ทรมาณจากการโดนโจมตีอย่างต่อเนื่องภายในเวลาไม่กี่วินาที
 
คู่ต่อสู้ของเขานั้นรวดเร็วดั่งภูตผี  ชายชุดแดงรู้สึกว่า ทั้งร่างของเขา ตั้งแต่หัวจรดเท้า … ทุกส่วนของร่างกายโดนโจมตี ยิ่งไปกว่านั้น ทุกส่วนที่โดดนโจมตีใส่เป็นจุดตายทั้งสิ้น
 
ผู้โจมตีผู้นี้เข้าใจถึงร่างกายของคนถึงขั้นที่มีทักษะและคล่องแคล่ว  ดูเหมือนเขาจักโจมตีใส่มแบบสุ่มอย่างวุ่นวายสับสน แต่ ทุกทจุดที่เขาโจมตีใส่ทำให้เหยื่อของเขารู้สึกเจ็บปวดอย่างมาก ทุกส่วนเหล่านี้ถือว่าเป็นสิ่งต้องห้ามใน ศิลปะการต่อสู้
 
สติของชายชุดแดงเลือนลาง  มีเพียงความคิดเดียวในหัวของเขา
คนผู้นี้ช่ำชองในเรื่องการสังหารยิ่งกว่าคนจาก หอกระบี่เลือด  เขาเป็นใครกัน ?
 
ยอดฝีมือสวรรค์เชวียนอีกสองคนหวาดกลัวเมื่อได้เห็นถึงสถานการณ์ที่เปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็วนี้  พวกเขาคำราม และมุ่งหน้าไปเพื่อช่วยเหลือผู้นำของเขา  พวกเขากระตุ้นปราณเชวียน และพบว่ามันเป็นสิ่งที่น่าเศร้า  พวกเขามิรู้ว่ามันเกิดขึ้นเมื่อใด .. แต่ปราณเชวียนของพวกเขาเสื่อมสลายลงไปแล้ว  ความจริง มันเสื่อมสลายไปเกินกว่าครึ่ง  ทั้งสองรู้สึกราวกับร่างของเขาได้รับพิษที่รุนแรงจากภายใน  พวกเขาสับสนเมื่อไม่สามารถช่วยชีวิตสหายของพกเขาได้  สองยอดฝีมือพยายามอย่างยิ่งเพื่อเคลื่อนวนปราณเชวียนของเขา  พวกเขาหวังที่จักขับพิษออกจากร่างของเขา และเรียกคืนความแข็งแกร่งในการต่อสู้  อย่างไรก็ตาม ยิ่งเขาเร่งรีบเคลื่อนวนปราณเชียนเท่าใหร่ … มันยิ่งหายไปเร็วมากขึ้น  เขาจักไม่หวาดกลัวได้อย่างไรกัน ?
 
มันเป็นฉากที่น่าหวาดกลัวเนื่องจากคนของพวกเขาค่อยๆหายไปจากพื้นที่รอบๆมากขึ้น และยิ่งมีภูติผีปรากฏมากขึ้นในหุบเขา … พวกเขาเป็นเหมือนดั่งโรคระบาดที่แพร่กระจายไปอย่างรวดเร็ว
 
ร่างของผู้มาใหม่เหล่านี้เปล่งประกายด้วยแสงสีเหลืองทอง  พวกเขาไม่แสดงถึงวี่แววแห่งความหวาดกลัวขณะที่พวกเขาพุ่งเข้าใส่ยอดฝีมือปฐพีเชวียน และ เชวียนหยก ในความจริงแล้ว พวกเขายังพุ่งเข้าใส่ยอดฝีมือสวรรค์เชวียนที่แข็งแกร่งอย่างไร้ความลังเล  กระบี่ในมือของพวกเขาฟาดลง  ดูเหมือนว่าพวกเขาสังหาร มือสังหารของ หอกระบี่เลือด ราวกับฝูงแกะที่ถูกต้อนเข้าโรงเชือด
 
 
ผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในกลุ่มของผู้ที่มาใหม่นี้คือยอดฝีมือเชวียนทอง  ดังนั้น มือสังหารชุดแดงถือว่าผู้ที่มาใหม่นี้ เป็นดั่ง วัวที่กำลังถูกเชือด หากพวกเขามิได้รับพิษก่อนหน้านี้ …  ผู้ที่มาใหม่เหล่านี้เป็นดั่งมดสำหรับพวกเขา  มันคือความรู้ที่สำคัญว่าผู้ที่อ่อนแอที่สุดในกลุ่มของชายชุดแดงนั้นคือยอดฝีมือเชวียนหยก
 
อย่างไรก็ตาม กฏได้เปลี่ยนไปแล้ว  ชายชุดดำผู้นี้ ที่เดิมทีพวกเขานับว่าเป็นมดปลวก  กลับเริ่มกลายเป็นดั่งราชัญมัจจุราชป่าเถื่อน
 
ปิติสุคนธรสอันหมอหวานนี้ส่งผลกับการบำเพ็ญของพวกเขาต่อหน้าศัตรู  และการบำเพ็ญของพวกเขากำลังลดลงอย่างต่อเนื่อง  ความจริงนี้ ทำให้ชายชุดแดงหวาดกลัวยิ่งนัก  ความจริงแล้ว พวกเขาได้เสียขวัญกำลังใจในการต่อสู้ไปแล้ว
 
ความมุ่งมั่นในการต่อสู้ของมีสังหารเลือดเย็นเหล่านี้ได้ถูกทำลายโดย ปิติสุคนธรส
 
ความคิดของพวกเขามิอาจเทียบกับคนสามัญ หากพวกเขาสุญเสียความแข็งแกร่งที่พวกเขาพึ่งพาอย่างภูมิใจเพื่อความอยู่รอด
 
ดังนั้น ทุกคนจึงคิดเพียงแต่จะหนีไป  ความจริงแล้ว พวกเขาสับสนวุ่นวายดั่งฝูงผึ้ง
 
ศัตรูเชวียนทองของพวกเขานั้นน่าเกรงขามอย่างมาก พวกเขาดุร้าย และดูเหมือนไม่หวาดกลัวความตาย
 
คนกลุ่มใหม่นี้ปะทะเขากับอีกกลุ่มด้วยความรุนแรงประหนึ่งภูเขาไฟที่ปะทุภายในเสี้ยววินาที
 
สีหน้าของผู้มาใหม่นั้นดุร้ายและนิ่งเฉย  พวกเขาเข้าเผชิญหน้ากับกลุ่มของมือสังหารเลือดเย็น  อย่างไรก็ตาม สีหน้าของพวกเขานั้นดุรายและเยือกเย็นยิ่งกว่า มือสังหารเลือดเย็น  ศัตรูที่ตื่นตระหนก กำลังโจมตีพวกเขาด้วยความสับสัน แต่ผู้มาใหม่เหล่านี้มิได้พยายามหนี  ความจริง พวกเขามิได้พยายามหลีกเลี่ยงการโจมตีที่กำลังมาถึงเลย  พวกเขาเพียงใช้ไหล่ และหน้าอก ในการตั้งรับการโจมตีขณะที่พวกเขากวัดแกว่งกระบี่ใส่ร่างศัตรู
 
ดูเหมือนว่าพวกเขากำลังต่อสู้เพื่อชะตากรรมชีวิต ในความจริง เหมือนว่าพวกเขาสามารถรับการบาดเจ็บเหล่านี้ได้
 
ยุธวิธีของพวกเขานั้นโหดร้ายยิ่งนัก
 
.หากเจ้าเผชิญหน้ากับศัตรูที่โหดร้าย เจ้าจักต้องโหดร้ายยิ่งกว่า !
 
การต่อสู้เริ่มต้นขึ้นรวดเร็ว แต่มันจบลงเร็วยิ่งกว่า  การต่อสู้จบลงแล้วครึ่งหนึ่ง เมื่อพวกเขาทั้งสองปะทะกัน  นั้นเป็นเพราะ … ชายชุดดำโจมตีเพื่อเฉือนร่างของอีกฝ่าย  และร่างของผู้เคราะห์ร้ายนั้นจักกลายเป็นสีดำเมื่อผิวหนังของพวกเขาเปิดออก  จากนั้น พวกเขาจักหยุดหายใจและตายลงในเวลาอีกชั่วครู่
 
อาวุธของผู้มาใหม่ถูก โฉลมไปด้วยพิษที่ร้ายแรง  พิษที่กระหายเลือดนี้สามารถพรากชีวิตไปได้เกือบจะทันที  แม้จักเป็นยอดฝีมือปฐพีเชวียนก็มอาจต้านทานพิษนี้ได้เกินครึ่งอึดใจ
 
จวินโม่เซี่ย นำพิษเหล่านี้มาจากร่างของจวินวูอี้  และ นั่นคือพิษชนิดเดียวกันที่เขาตัดสินใจใช้ในการต่อสู้ครั้งนี้  กระบี่ของพวกเขาเหล่านี้แช่อยู่ในพิษมาตลอดค่ำคืน  และ พิษนี้ ยังได้รับการผสมเข้ากับพิษที่รุนแรงสิบอันอับของโลก ในความจริง พิษนี้ได้รับการขนานนนามว่า พิษราชัญ
 
ชายสองร้อยเศษ แยกออกเป็นสองกลุ่ม  แต่ละกลุ่มจักมี สี่หรือห้าคนที่ได้รับมอบหมายให้ตั้งรีบเพียงคนเดียว  สมาชิกคนหนึ่งจักได้เป็น โล่มนุษย์ และรับการโจมตีทั้งหมดจากศัตรู  คนที่เหลืออีกสามหรือสี่จักรวมกลุ่มอยู่รอบๆและ ฟันศัตรูเป็นชิ้นๆ
 
ยอดฝีมือปฐพีเชวียนสามารถต้านทานการโจมตีได้ชั่วขณะอย่างยากลำบาก  อย่างไรก็ตาม ในเวลาต่อมาพวกเขาจัดสิ้นใจเนื่องด้วยพิษที่ทำลายร่างกายของพวกเขา
 
สองยอดฝีมือสวรรค์เชวียนพยายามอย่างยิ่งเพื่อขับพิษขณะที่พวกเขาเฝ้ามองสิ่งเหล่านี้  ดวงตาของพวกเขาสงบนิ่งเนื่องด้วยความแข็งแกร่งระดับ สวรรค์เชวียน  อย่างไรก็ตาม พวกเขามิอาจห้ามคิ้วไม่ให้กระตุกได้เมื่อได้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้น ในขณะที่ร่างของพวกเขาเริ่มเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อ
 
.นี่ … นี่ … คนเหล่านี้ ?  คนเหล่านี้กำลังเอาชีวิตของพวกเขา … และแม้แต่ชีวิตของสหายพวกเขาก็มิใช่เรื่องสำคัญหรือ ?  มันเป็นสิ่งที่เข้าใจได้หากผู้หนึ่งต่อสู้ อย่างบากบั่นในสนามรบ …แต่กลยุทธ์ของพวกเขามิใช่เป็นสิ่งป่าเถื่อนหรอกหรือ ?
 
พวกเขาได้เห็นไหล่ของคนผู้นึ่งถูกตัดออกโดยสหายปฐพีเชวียน  กระบี่เกือบเจาะไหล่ของชายคนนั้นลงไปจนมิดด้าม  นี่เป็นการโจมตีที่ร้ายแรงอย่างแน่นอน ในความจริง เขามิอาจตัดคนผู้นั้นเป็นสองส่วนได้หากเขาใช้แรงเพิ่มอีกนิดหน่อย  อย่างไรก็ตาม ผู้เคราะห์ร้ายก็มิได้ถอยหนี  เขาขยับไหล่โดยไม่คาดคิด  นี่ทำให้ใบมีดเจาะลึกลงไป  จากนั้น กล้ามเนื้องของเขาก็รัดใบมีด … อย่างแน่นหนา  หลังจากนั้น สหายของพวกเขาก็พุ่งเข้ามาอย่างว่องไว  คำราม และทำให้ยอดฝีมือปฐพีเชวียนกลายเป็นก้อนเนื้อ
 
…. ท้องของชายอีกคนถูกกระบี่แทง  นั่นคือการบาดเจ็บที่สาหัสอย่างแน่นอน  อย่างไรก็ตาม เช่นเดียวกับครั้งก่อน ชายผู้นี้ยังคงสงงบนิ่ง  จากนั้นเขาใช้มือข้างทีเหลือ …. คว้าขอบกระบี่ที่แทงและหนีบมันไว้  มืออีกข้าง เขาจับข้อมือของยอดฝีมือปฐพีเชวียน  จากนั้น เขายิ้มอย่างชั่วร้าย !  ในตอนนั้นเองที่กระบี่มากมายฟันลงข้างๆตัวเขาและทำให้ศัตรูในชุดแดงกลายเป็นก้อนเนื้อ …
 
สิ่งเดียวกันนี้เกิดกับอีกคน …
 
และอีกคน …
 
คนผู้นี้ … !  พวกมเขาโหดร้ายยิ่งกว่าคนที่เอ่ยวาจาสังหาร !
 
ผู้ที่ต่อสู้ด้วยความชั่วร้าย … ยังรู้สึกหวาดกลัวและอ่อนแอเมื่อต้องเผชิญหน้ากับประตูแห่งความตาย  อย่างไรก็ตาม ขุนศึกเหล่านี้มิได้สนใจถึงความตายที่อยู่ตรงหน้า  พวกเขาสนใจเพียงความตายของคู่ต่อสู้
 
ยอดฝีมือปฐพีเชวียนสิบห้าและ ยอดฝีมื่อชุดแงหยกเชวียนสิบสี่ถูกสังหารไปภายในพริบตา  สิ่งที่โหดร้ายคือ …ความจริงที่ว่าไม่มีศพใดห้าสิบห้าคนนี้ถูกป้องกัน  ร่างไร้วิญญาณของพวกเขาถูกเปลี่ยนไปจนมิอาจจำได้  ศพของพวกเขานั้นน่าสังเวชเกินกว่าศพของ โจวเจียนหมิง
 
มือสังหารเหล่านั้นมิอาจยืนยันสิ่งที่พวกเขาพบเห็นได้ … ว่ามันคือการสังหาร เนื่องจากศพเหล่านั้นถูกแยกชิ้นส่วน  อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ได้เห็นนั้นคือร่างที่น่าเวทนาอย่างยิ่งจนพวกเขาตกตะลึง
 
สิ่งนี้ทำให้ยอดฝีมือสวรรค์เชวียน นึกถึงตอนที่พวกเขาเดินทางไปยังป่าเถียรฟาเมื่อปีก่อน  พวกเขาเข้าไปเพื่อหาตัวยาหนึ่ง และพบเข้ากับฝูงหมาป่าโดยบังเอิญ  แต่ คนเหล่านี้น่าหวาดกลัวเกินกว่าฝูงหมาป่าเหล่านั้น
นี่มิใช่จิตสังหารที่ไกลเกินกว่ามือสังหารหรือ ?  แม้แต่สัตว์เชวียนที่กระหายเลือดที่สุดแห่งป่าเถียรฟาก็มิอาจมีสิ่งเหล่านี้ได้ !
 
และท้ายที่สุด …
 
มีเสียงกรีดร้องที่น่าเศร้าและเลือดมากมาย  มันเต็มไปด้วยโทสะ  จากนั้น เสียงครวญเหล่านี้ก็ถูกทำให้หยุดลง  สองยอดฝีมือสวรรค์เชวียนหันไปรอบๆด้วยความหวัง และเห็นเพียงแต่ผู้นำของพวกเขา … ผู้ที่ก่อนหน้านี้ได้สังหารยอดฝีมือสวรรค์เชวียน โจวเจียนหมิง… ถูกตัดแขนทั้งสองข้างออก   เขายังไม่ล้มลงบนพื้น  ปากของเขาเบิกกว้าง และดวงตาและจมูกของเขาเต็มไปด้วยเลือดดูน่าหวาดกลัว
 
พวกเขาเห็นร่างขงผู้นำถูกเตะลอยขึ้นสู่ท้องนภาพร้อมเสียง ” ตู้ม ! ” ในตอนที่พวกเขาหันไป จากนั้น การโจมตีมากมายดั่งสายฝนพุ่งเข้าใส่ร่างของเขา  ทุกอย่าง .. จากคอ หัวใจ หว่างขา กระโหลก …  ทุกส่วนที่บาดเจ็บได้ง่ายของเขาโดนโจมตีอย่างโหดร้าย  ทั้งสองได้เห็นทุกการโจมตีที่ปะทะเข้ากับทุกจุดอ่อนในร่างกาย  ยิ่งไปกว่านั้น การโจมตีอย่างต่อเนื่องนี้แม่นยำยิ่งนัก !  เพียงความจริงนี้ ก็เพียงพอทำให้พวกเขาสั่นกลัว !
 
วิธีการโจมตีที่ต่อเนื่องและแม่นยำนี้รุนแรงยิ่ง และเลือดเย็นยิ่งนัก  และ มันทำให้พวกเขาถึงกับตัวสั่น  โดนโจมตีไปยังจุดอ่อนเหล่านั้นเพียงครึ่งหนึ่งก็สามารถทำให้ตายได้  ดังนั้น พายุการโจมตีเหล่านี้ทำให้ตกตะลึงได้เมื่อพบเห็น
 
ท้ายที่สุด ฉากเหล่านั้นยังคงนิ่งอยู่หลังจากมีเสียง แหลมสูงให้ได้ยิน  สิ่งที่เพิ่งได้พบเห็นไปนั้นทำให้ยอดฝีมือสวรรค์เชวียนหวาดกลัวจนติดตรึง …ตอนนี้ได้กลายเป็นไม้เท้า   ปิศาจชุดดำผู้นั้นยื่นมืออกมาและแทงเข้าไปในช่องท้องของเหยื่อ  มันผ่านเข้าไปด้านในราวกับไม้กระทุ้งดินปืนและทะลุออกมาด้านหลัง  ในกำมือของชายชุดดำมีชิ้นส่วนหัวใจของเหยื่อ
 
มันลอยอยู่กลางอากาศ !
 
ขนทั่วทั้งร่างของยอดฝีมือสวรรค์เชวียนทั่งสองลุกชูชัน
 
สิ่งนี้มิอาจเรียกว่าชั่วร้าย หรือเลือดเย็น หรืออันใดก็ตามได้
 
มันคือความวิปลาส !  วิปลาสอย่างยิ่ง !  ความวิปลาสของฉากนี้มันเกิดนว่าสิ่งที่มนุษย์ทนดูได้ !
 
ชายชุดดำผู้นี้เดิมทีคือจวินโม่เซี่ย  เขารู้ว่าสิ่งต่างๆมิอาจรั้งรอไปได้นานกว่านี้แล้ว  เช่นนั้น คุณชายน้อยจวินจึงตัดสินใจเพื่อโจมตีก่อนเพื่อชิงความได้เปรียบ  อย่างไรก็ตาม เขาตระหนักได้ถึงบางสิ่งหลังจากที่เขาเริ่มการโจมตีนี้  และและสิ่งที่ตระหนักได้นี้ทำให้เขาหม่นหมอง … หม่อนหมองอย่างยิ่ง
 
มือสังหารจวิน คือราชามือสังหารในยุคของเขา  เขาต่อต้านความป่าเถื่อนและการเล่นอย่างวิปลาสกับเป้าหมายของเขาเช่นนี้เสมอ  เขามักจะพิจารณาในขณะที่โจมตีเป้าหมายเสมอ และสังหารเป้าหมายอย่างแนบเนียนที่สุดเท่าที่ทำได้  ดังนั้น จวินโม่เซี่ยจึงต้องเป็นทุกข์เนื่องจากเขาถูกบังคับให้จัดการกับศัตรูของเขาด้วยวิธีการเช่นนี้
 
ปิติสุคนธรส ลดความแข็งแกร่งในการต่อสู้ของศัตรูลง ศัตรูจึงไม่มีกำลังใจที่ัจักต่อสู้  ยิ่งไปกว่านั้น  การเคลื่อนไหวในตอนเริ่มต้นและความเร็วของเขาทำให้คู่ต่อสู้ไม่ทันเตรียมตัว  ความเร็วในการเคลื่อนที่ของเขานั้นมากเกินกว่าศัตรูในตอนเริ่มต้น  แต่…
 
ความแข็งแกร่งของร่างกายยอดฝีมือสวรรค์เชวียนนั้นสูงยิ่งนัก !  การพัฒนาของคุณชายน้อยจวินนั้นรวดเร็วดั่งสายฟ้า และเขาไปถึงขั้นเชวียนหยกได้อย่างรวดเร็ว … แต่ความแข็งแกร่งที่แตกต่างกันของทั้งสองยังคงสูงส่งนัก !  ดังนั้น เขาจึงตัดสินใจเลือกการโจมตีที่ต่อเนื่องนี้  และทำลายกระดูกของศัตรูจนมิเหลือชิ้นดี  อย่างไรก็ตาม ศัตรูของเขาก็ยังคงสามารถส่งเสียงครวญครางด้วยความเจ็บปวดได้เมื่อเผชิญหน้ากับการโจมตีเช่นนี้ …