Otherworldly evil monarch จอมโฉดแห่งโลกหน้า มือสังหารมือพระกาฬ ตอนที่ 284
จักรพรรดิถอนพระทัย พระองค์รู้ว่ามิอาจหาคำตอบจากถังหยวนได้ในวันนี้ …หรือเขาจักลื่นไหลเกินไป ? ราวกับกำลังร้องเพลง ?เวลานี้ องค์จักรพรรดิเบื่อหน่ายและเหนื่อยอ่อน พระองค์กลับไปยังราชบัลลังก์ นั่งลงและขมวดคิ้วก่อนหน้านี้พระองค์ลุกจากที่นั่ง ไขว้มือไว้เบื้องหลัง และยืนตรงหน้าถังหยวน ประสงค์จักแสดงอำนาจมหาศาลต่อถังหยวนพร้อมด้วยโถงขนาดมหึมา และสร้างความกดดันแก่เขา อุบายนี้เริ่มเริ่มสำเร็จเมื่อพระองค์ยืนขึ้น แต่ มันมิอาจใช้การได้หลังจากพระองค์ลุกและถาม เนื่องจากเป็นไปตามที่จวินโม่เซี่ยได้คาดการไว้ หัวใจเจ้าอ้วน จมอยู่กับการ สรรเสริญคุณชายน้อยจวิน ความรู้สึกเช่นนั้น ขัดขวางการพยายามขององค์จักรพรรดิ ดังนั้น การสร้างความกดดันแก่ถังหยวนจึงมิอาจใช้การได้ ” ข้าเข้าใจแล้ว ตอนนี้เจ้าไปได้ “จักรพรรดิเหนื่อยอ่อน พระองค์ใช้มือข้างหนึ่งประคองพระเศียร และอีกข้างยื่นออกไป ราวกับการอภัยโทษให้แก่เจ้าอ้วนถัง ร่างของเขาผ่อนคลายลงอย่างมากสวรรค์ ! ในที่สุดความรุ่นร้อนก็ผ่านไป !เขากำลังจะยืนขึ้นเพื่อโค้งคำนับ ทันใดนั้นจักรพรรดิยกตาขึ้น สายตาคมกริบดั่งเกาทัณฑ์พุ่งตรงไปยังถังหยวน ขณะพระองค์คิดถึงจุดนั้น และทำการคาดเดา” นี่เป็นความคิดของจวินวูอี้ ? “ ถังหยวน เพิ่งจะยืนขึ้น สมองเขาผ่อนคลาย และ สูญเสียความแข็งแกร่ง ดังนั้น เขาจึงเริ่มตื่นตระหนก หลังจากไปยินคำว่า จวิน เมื่อ องค์จักรพรรดิถามเขา เขาได้ยินวาจาของพระองค์ได้ไม่ถูกต้อง ความคิดเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว และยืนนิ่งไร้วาจา ปากของเขาอ้ากว้างขณะอุทานไม่รู้ตัว” อะไร ?! “ องค์จักรพรรดิมองไปยังถังหยวน และยิ้มนุ่มนวล” เป็นเช่นนั้น ? “ ในเวลาเดียวกัน อีกด้านหนึ่ง …. จวินโม่เซี่ยก้าวสองครั้งขึ้นหน้าและร้องขึ้นขณะโบกมือ” สวัสดี คุณชายน้อยคลุมหน้าขี้อาย ! “เขาร้องเรียก ลี่โย่วหลาน ลี่โย่วหลาน ชะงัก เขายังคงอยู่ที่เดิมขณะรอคอยจวินโม่เซี่ยมาถึง มีคุณชายน้อยหลายคนที่ต้องการติดตามเขาไปกำลังรอคอยอยู่ แต่เขาโบกมือกับพวกเขา มิได้เอ่ยสักวาจา แต่กริยาของเขาชัดเจนในประสงค์ เขาถ่ายทอดเจตนา ราวเมฆหมอกในสายลมอ่อน แต่ สหายเขามิได้สนใจ และยังคงเดินต่อไป นี่คืออำนาจที่ไร้ตัวตน เขาเห็นสิ่งเดียวกันในดวงตาจวินโม่เซี่ย แท้จริงแล้ว เขาจักมีท่าทีเช่นนี้เสมอ ความจริง เขาคิดว่า กริยาเช่นนั้นคือ บรรทัดฐาน ทุกการเคลื่อนไหวของ ลี่โย่วหลาน นั้นว่องไวและเต็มไปด้วยความสง่างาม ราวกับเขาถูกสรรค์สร้างจากสรวงสวรรค์ เขาเคลื่อนไหวโดยไร้ความโอหัง ดวงตาเขาเปล่งประกายด้วยแสงสีแปลกประหลาด ขณะมองไปยัง จวินโม่เซี่ย ไม่รีบร้อน โง่เขลา … ก้าวร้าว และ หวาดกลัว … แต่มันผ่านไปอย่างรวดเร็ว ” ข้ามิอาจรู้ว่าคุณชายน้อยจวินจักมีคำแนะนำแก่ข้า ? “น้ำเสียงของ ลี่โย่วหลาน มิได้สนิทสนมหรือห่างเกินเกินไป ไม่ดังหรือเบาจนเกินไป แต่เขาเอ่ยวาจาอย่างไม่ผ่อนคลาย ” ท่าทางของเจ้าดีทีเดียว บ่งบอกถึงการศึกษาเล็กน้อยของสกุล และเนื่องจาก คุณชายน้อยผู้นี้มา … เขาจักให้คำแนะนำแก่เจ้า “จวินโม่เซี่ย เอ่ยวาจาไร้สาระ ” กรุณาเอ่ย “ดวงตา ลี่โย่วหลาน ยินดี และน้ำเสียงก้องกังวาล” ข้าควรฟังวาจาคุณชายน้อยอย่างตั้งใจ โย่วหลาน มีเกียรติยิ่งที่ได้ฟังเจ้า “ ” ข้าประสงค์ถามบางสิ่ง เจ้าสวมผ้าคลุมหน้าทั้งวัน … มิเหนื่อยหน่ายบ้างหรือ ? มิร้อนเลยหรือ ? มันคงมิเป็นการน่าละอาย ? หรือเจ้าประสงค์จักรังควานหญิงสาวไร้เดียงสา ? “จวินโม่เซี่ยเหลือบตา และอ้าปากเย้ายวน หรือใบหน้าเจ้าบิดเบี้ยว ? ลี่โย่วหลาน มิเคยปรากฏตัวในที่สาธารณะ เขาสูงอายุกว่า จวินโม่เซี่ย เล็กน้อย และ ชื่อเสียงของเขาล้ำลึกยิ่งกว่า เขาข่มขู่ผู้คนมากมาย แต่ คุณชายน้อยผู้นี้อยากรู้อยากเห็นยิ่ง ในบางประการ คุณชายน้อยลี่ จักเกรงกลัวผลที่ตามมา เมื่อเป็น คุณชายน้อยจวิน ลี่โย่วหลานผู้นี้เสแสร้งเกินไป ความคิดของเขาล้ำลึกและปราดเรื่องยิ่ง มากมายจนทำให้ผู้คนหวาดกลัว ราวกับเขาวางแผนการไว้ในหัวตลอดเวลา แต่ เขาจักรักษาความสงบเงียบ นิ่ง และ ภาพพจน์ไว้เสมอมือสังหารจวินจักระวังผู้ที่มีรอยยิ้มกว้างและเจตนาที่กำกวม สวรรค์จักล่วงรู้ไหมเมื่อใดเขาเริ่มวางแผนต่อต้าน … ? มือสังหารจวินมิเคยกลัวคนชั่ว คนบ้า สุภาพบุรุษ วีรบุรุษผู้แข็งแกร่ง หรือแม้แต่ อันธพาลชั้นต่ำ แต่สิ่งที่เขาหวาดกลัวที่สุด คือมายาที่น่ารังเกียจ ลี่โย่วหลาน เป็นผู้ที่ มีมารยา ชั้นเลิศ มายาของเขาดูคล้ายความเป็นจริงและซื่อสัตย์ ความเจ้าเล่ห์ของเขาสูงส่งยิ่งจนเขาช่ำชอง จวินโม่เซี่ย เพิ่งจะดุด่า เมิงเฟ้ย และ ทำร้ายผู้อื่นซึ่งเป็นน้อยของ ลี่โย่วหลาน แต่ ลี่โย่วหลานมิได้โต้ตอบอันใด เขาเฝ้าสั่งเกตุตัวเองอย่างตั้งใจ เขาสำรวจตัวเองอย่างใกล้ชิด ! สัมผัสถึงความกลัวอันเบาบาง หรือ ลี่โย่วหลาน กำลังเฝ้าระวังข้า ? หรือ เขาค้นพบบางสิ่งแล้ว ? ดังนั้นจวินโม่เซี่ยจึงตัดสินใจ รุกรวดเร็ว และหยั่งท่าทีเขาเล็กน้อย เขาเฝ้ามองกริยาของ ลี่โย่วหลาน จากนั้น และ ดูว่าเขามีกริยาเช่นไรเมื่อตอบคำถามที่มีเจตนาดี ” คุณชายน้อย คาดเดาได้ถูกต้อง ! ใบหน้าข้า พิกลพิการ ! “ดวงตาลี่โย่วหลานเปล่งประกายโศกเศร้า ไม่คิดว่า จวินโม่เซี่ยจักก่อปัญหาให้ น้ำเสียงของเขาเฉื่อยชาขณะตอบ ราวกับเขากำลังระแวดระวัง แต่ไม่คิดว่าจวินโม่เซี่ยจักคุ้มค่าโวยวาย ” เอาผ้าคลุมนั่นออก ข้าขอดู ! “จวินโม่เซี่ยพิจารณาผ้าคลุ่มหน้าก่อนเอ่ยวาจาสั่ง ทีเล่นทีจริง” ข้ามิเคยเห็นหน้าตาของท่านพี่หลังจากมันบิดเบี้ยว ข้าได้ยินว่าแต่ก่อนท่านหล่อเหล่า น่าเวทนายิ่ง ! “ จวินโม่เซี่ย มีอีกหนึ่งเหตุผลที่อยู่เบื้องหลังการกระทำนี้ เขาจำได้ว่า ลี่โย่วหลาน พยายามติดตามองค์หญิงจนสำเร็จ เขาเฝ้ามองวิธีการที่ ลี่โย่วหลาน มอง องค์หญิงหลิงเมิง ใน หอชนชั้นสูง และเห็นชัดเจนว่า ลี่โย่วหลาน ปรารถนาล้ำลึกในตัวนาง อย่างน้อย…. มันมิใช่เรื่องหลอกลวง แต่ เมื่อเป็นเรื่องที่เขาสนใจ … เขาผลักหญิงสาวที่เขารักลงสู่หุบเหวความตายไร้ลังเล จากนั้นเขามุ่งหน้าต่อไป ! ยิ่งไปกว่านั้น เขามิได้อยู่อย่างสันโดษ ! คุณชายน้อยจวิน มิเคยลืม เล่ยเจียนฮ้ง และ ศิษย์พี่คนอื่นๆของ ลี่โย่วหลาน พวกเขาพัวพันกับเรื่องของ องค์หญิงหลิงเมิง แต่ชัดเจนว่าเป็นการยุยงของ เขา นี่คือหนึ่งในเป้าหมายที่อยู่เบื้องหลังการไปยัง ที่หลบซ่อนขณะปลอมตัวเป็น ยอดฝีมือสวรรค์เชวียนผู้ปามีดบิน เขารู้สึกเลือนรางว่า ลี่โย่วหลานสละหญิงสาวผู้เป็นที่รักเพื่อมองหาข่าวของ ชายลึกลับผู้ที่เขาคิดว่าเป็นภัยกับแผนการของเขา เป็นเพียงการรวบรวมความปราดเปรื่อง ! ความรู้สึกของเขามิใช่เรื่องหลอกลวง แต่ เขาละทิ้งพวกมันดั่งรองเท้าเก่า ! จวินโม่เซี่ย เชื่อว่า คนผู้นั้นไม่เหมาะสมจักเรียกว่า บุรุษ เขาคู่ควรเพียง ขยะ และสิ่งวิปลาส กระนั้น เขาแสดงเกียรติและ ความสง่างามบนใบหน้า เป็นความสมบูรณ์แบบ และโดดเดี่ยว ความจริงนี้ทำให้จวินโม่เซี่ย ยิ่งมีโทสะ เจ้ามิสามารถเปิดเผยความเลวทราบดั่งที่ข้าทำได้กระนั้น ? เจ้าชื่อนชอบการใช้เล่ห์เหลี่ยมหลอกลวงผู้คนเช่นนี้ ? เช่นนั้นข้าจักกระชากหน้ากากเจ้า ! ข้าจักเปิดโปงเจ้าเอง! สองคุณชายน้อย ผู้มากฝีมือและปราดเปรื่อง พวกเขาเผชิญหน้ากัน ผู้หนึ่งคืออันธพาลที่แท้จริง และ อีกผู้สง่างามทั้งทั่วหล้า และทั้งสองอยู่เบื้องหลังหน้ากาก แต่ มิอาจรู้ว่าผู้ใดจักถูกกระชากหน้ากากก่อน การประลองกำลังเริ่มขึ้น ” ความพิการของใบหน้าข้า อุจาดนัยน์ตา “ลี่โย่วหลาน มองเขาสงบนิ่ง และยิ้ม” คุณชายน้อยจวินจักรู้หากเฉือนใบหน้าตัวเองเป็นรูปดอกไม้และกลับไปส่องกระจกที่จวน “ ” จริงหรือ ? “จวินโม่เซี่ยทำท่าทีวาดบนใบหน้าเขา ขณะชำเลืองมอง ลี่โย่วหลาน” คุณชายน้อยลี่ ความคิดและความรู้เจ้าล้ำลึกนัก แต่ แม้นว่า คุณชายน้อยผู้นี้ประสงค์จะเห็น .. เขาประสงค์จักรู้หนึ่งสิ่งก่อน เจ้าหล่อเหล่ายิ่ง แต่มิอาจเปิดเผยต่อสาธารณะ รู้สึกเช่นไร ? ตื่นเต้น ? “ ความอดกลั้นของ ลี่โย่วหลาน ยังคงได้รับการทดสอบโดย คุณชายน้อยจวิน อยู่เนืองๆ ก่อให้เกิดโทสะขึ้นในใจเขาอย่างเชื่องช้า รอยยิ้มและสีหน้าเริ่มเยือกเย็นขณะตอบ” ขอรับ ตื่นเต้นยิ่ง เป็นความรู้สึกที่น่าพึงพอใจ แท้จริงแล้ว ข้าสามารถให้ยืมมือ และ ทำให้เจ้ารู้สึกดั่งอยู่บนสวรวงสวรรค์ชั้นเจ็ดได้ หากคุณชายน้อยผู้น่างรังเกียจพลาดโอกาสอันดีไป … “ ” ฮ่า ฮ่า ฮ่า … ! “จวินโม่เซี่ย หัวเราะลั่น ขณะเขาตบลงบนไหล่ของ ลี่โย่วหลาน จากนั้นเขาอุทาน” คุณชายน้อยลี่ ปราดเปรื่องยิ่ง ! ข้าไม่อาจรู้ ข้าผิดพลาดมามากมาย ท่านพี่ โย่วหลาน เป็นเลิศ ! ท่านเพิ่งเตือนน้องเล็กผู้นี้ เมื่อเขาไปยัง หลิวราตรี ใน ทะเลสาปหมอกวิญญาณ ฮ่า ฮ่า ! พวกเราทั้งสอง คุ้นเคยกับ ย่านโสเภณี น้องเล็กผู้นี้มิอาจล่วงรู้เมื่อใด ท่านพี่จะแสดงฝีมือที่โดดเด่นมากมาย ? ผู้ที่เดินผ่านไปจักหันกลับมามาอง บางผู้ได้รับการยอมรับว่าเป็น นักปราชญ์อันดับหนึ่งแห่ง นครเทียนเชียง คุณชายน้อย ลี่โย่วหลาน แห่งสกุลลี่ ความจริงที่น่าตกใจ ที่เขาเอ่ยถึง โสเภณีอย่างเปิดเผยจักเป็นข่าวใหญ่สำหรับทุกผู้นาม ยิ่งไปกว่านั้น ดูราวกับเขาจักมีประสบการณ์ในเรื่องนั้น สิ่งที่มากกว่านั้น … อันธพาลอันดับหนึ่งแห่ง นครหลวง โค้งคำนับแก่เขา สิ่งนี้มิอาจคาดอย่างแท้จริง โทสะเปล่งประกายขึ้นในตาของ ลี่โย่วหลาน เขามองจวินโม่เซี่ย และเอ่ย” ข้ายังอ่อนด้อยในเรื่องนี้ แม้นจะมีความอาวุโส ข้าจักเปรียบกับ คุณชายน้อยสาม ได้เยี่ยงไร ? ข้าจำต้องยอมรับความพ่ายแพ้ในเรื่องนี้ คุณชายน้อยจวิน มีความเป็นเลิศยิ่ง แท้จริงแล้วเขา …. โดดเด่นยิ่ง ! “ ” โอ้ว ? ข้าเป็นเลิศเช่นนั้น ? วาจาเจ้าเป็นจริงดังนั้น ? ข้าพึงพอใจเมื่อมีผู้มาสรรเสริญข้า “จวินโม่เซี่ยยักไหล่ตื่นเต้น และ หัวเราะด้วยสุขยิ่ง ” อย่างเช่น คุณชายน้อยสาม ช่วยถังหยวน เอาชนะ คู่หมั้นคืนมา ด้วยการพนันที่เหนือชั้น น่าอัศจรรย์ยิ่งนัก ! “ลี่โย่วหลาน ก้มศรีษะและมองเท้าตัวเอง ราวกำลังครุ่นคิดบางสิ่ง แต่ดูเหมือนเขาจักเข้าใจบางสิ่งได้แจ่มแจ้งในขณะที่เขาเอ่ยจบ ” โอ้ว ? ใช่แล้ว นั่นเป็นจริง ! เทพแห่งโชคลาภ อยู่ข้างข้า มิอาจมีสิ่งใดหยุดยั้งข้าได้ ! “จวินโม่เซี่ย มองเขาด้วยความสนใจ ” อีกหนึ่งตัวอย่าง … คุณชายน้อยจวิน และ ถังหยวน ทำร้าย ฉินเซี่ยวเป้า ในเย็นวันหนึ่ง ก๊กเมืองเหนือถูกทำลายในคืนต่อมา “รอยยิ้มบางๆปรากฏบนใบหน้า ลี่โย่วหลาน ขณะเดินขึ้นหน้าเล็กน้อย ราวกับเขามิอาจมอง จวินโม่เซี่ย แต่ สัมผัสที่หก บอกเขาว่า ลี่โย่วหลาน กำลังมองเงาสะท้องของตัวเอง ในดวงตา จวินโม่เซี่ย ราวมองกระจก ” ก๊กเมืองเหนือ กระทำชั่วช้ามากมาย เช่นนั้น เป็นการกระทำของสวรรค์ นั่นคือสิ่งเล็กน้อย … ข้ามิได้บอกสิ่งสำคัญพวกเขา แต่ ข้าเห็นว่า พวกเราเหมือนจะมีค่าควรแก่คุณชายน้อยลี่เอ่ยถึงซ้ำแล้วซ้ำเล่า “จวินโม่เซี่ย ย่นคิ้ว” ราวกับ ความสัมพันธ์ของ คุณชายน้อย และ ก๊กเมืองเหนือ จักมิได้ตื้นเขิน “ ลี่โย่วหลาน ยิ้มนานก่อนเอ่ยขึ้น” อย่างเช่น … คุณชายน้อยจวิน ตัดสินใจที่ หอมณีวิจิตร และ ทำให้ ลี่เฉินต้องจ่ายเงินมหาศาลเพื่อซื้อ ปะการังหยก ล้ำค่า … “ ลี่โย่วหลานยิ้มและมอง จวินโม่เซี่ย อ่อนโยน จากนั้น เขาเอ่ยเสียงล้ำลึก” แต่ ข้ามิอาจคาดว่ามันจักเกิดระเบิดหลังจากซื้อมา … “
คอมเม้นต์