Otherworldly evil monarch จอมโฉดแห่งโลกหน้า มือสังหารมือพระกาฬ ตอนที่ 256
” เจ้าอ้วน เป็นเลิศยิ่ง … ช่างน่าอัศจรรย์ “จวินโม่เซี่ยเช็ดปาก ราวกับเขามิอาจสรรหาคำพูด เขาสามารถจดจำได้ชัดเจนถึงครั้งสุดท้ายที่เจ้าอ้วนมีบางสิ่งเช่นนี้ วาจาเหล่านี้นำพาความหวาดระแวงกลับมาได้อย่างชัดเจน ชัดเจนว่าเจ้าอ้วนเสียสติไปแล้ว นายน้อยจวินอาจจำกัดสิ่งนี้ได้ว่าคนจนจะเสียสติหากเขาได้รับเงินจำนวนมา ! ” เจ้าอ้วนถัง เจ้า เจ้า เจ้า … เจ้าช่างไร้ยางอาย ! “ตู่กู้เซี่ยวอี้ เดือดด้วยโทสะ ดวงตากลมโตของนางเบิกกว้างด้วยความโกรธ นางกลั้นหายใจเพื่อฟังความใฝ่ฝันของเจ้าอ้วนถัง แต่กระนั้น นางมิได้คาดว่าจะได้ยินสิ่งที่น่าอับอายเช่นนี้ ชัดเจนว่าความโกรธแค้นของเจ้าอ้วนถังนั้นไปถึงสถานที่อันแตกต่างเสียแล้ว ” เจ้าอ้วน อย่าได้จริงจังเกินไป แฮ่ม แฮ่ม … “จวินโม่เซี่ยกระแอมสองหน” ทำการค้ากันก่อน “ ” แน่นอน แน่นอน แต่ข้าจะจ้างรถม้าหลังจากเสร็จกิจที่นี่ จากนั้น ข้าจะให้พวกเขานำเงินไปที่ ทะเลสาปหมอกวิญญาณ ข้าจักใช้เวลาตลอดคืนเพื่อเผาผลานเงินมากมาย ! จากนั้นจะดูว่าผู้ใดต่อต้านข้าอีก ! “ถังหยวนโบกเมือท่าทางเอาแต่ใจ ทันใดนั้นเอง เขารู้สึกราวคอหอยแห้งผาก จากนั้น สายตาของเขาตกลงไปยังจอกสุรา และดื่มมันลงไปหนึ่งอึก ” ในส่วนการประมูลนี้ … “นายน้อยจวินหม่นหมองลงหลังจากเพ่งมองไปยังฝูงชน เขารู้สึกอึดอัดใจในทันที และมิอาจปิดกลั้นสีหน้าดั่งหลุมศพได้ มียอดฝีมือ สวรรค์เชวียนปรากฏอยู่จำนวนหนึ่ง จวินวูอี้ ซ้งฉาง และ ไฮ่เฉินเฟิง ความจริงแล้ว จวินวูอี้คือน้าชายของเขา อย่างไรก็ตาม พวกเอาอดสัมผัสถึงความรู้สึกอันเล็กน้อยในแววตาของจวินโม่เซี่ยไม่ได้ ความเยือดเย็นและเฉียบแหลมในสายตาของเขานั้นช่างเป็นเลิศยิ่งนัก จวินวูอี้มิอาจกลั้นอุทานด้วยความชื่นชมบางทีนิสัยที่เป็นเอกลักษณ์นี้ อาจจะมีในผู้คนที่อยู่ในตำแหน่งสูงส่ง เหตุใดจักต้องโอ้อ้วดเมื่อเจ้าอยู่เหนือผู้อื่นแล้ว ? ปฏิกริยาที่แสดงออกมาอย่างไม่ตั้งใจในการประสงค์อยู่อย่างโดดเดี่ยวจากโลกนี้ช่างน่าประทับใจ แม้แต่ขุนพลผู้ช่ำชองที่ได้เห็นสงครามและบัญชาการมาหลายสมรภูมิก็มิอาจกลั้นความรู้สึกกดขี่ที่ตกลงสู่หัวใจของเขาได้ เช่นนั้น เป็นไปได้หรือหากต้องเอ่ยถึงผู้อื่น … ” การประมูลนี่ … คือความคิดของเจ้า ! เจ้าเข้าใจหรือไม่ถังหยวน ? “จวินโม่เซี่ยมองถังหยวนเคร่งขรึมขณะเอ่ย ” การประมูลนี่คือความคิดของข้า ? “ถังหยวนเกาหัว ปรากฏความสับสนบนใบหน้า ชัดเจนว่าเขาสับสนต่อความหมายในวาจาของจวินโม่เซี่ย แต่กระนั้น เขายังงุนงงยิ่งกว่า เมื่อนายน้อยจวินเรียกเขาว่าถังหยวน เป็นการยากอย่างยิ่งที่ นายน้อยจวิน จะเรียกเจ้าอ้วนด้วยชื่อเต็มของเขา ความสัมพันธ์ระหว่างเด็กหนุ่มทั้งสองนั้นล้ำลึก มากมายจนทั้งคู่ เรียกชื่อกันด้วยคำติดตลก และไม่มีผู้ใดผิดใจ ด้วยเหตุนี้ มันจึงเป็นคำที่หาได้ยาก ” แน่นอน การประมูลนี้เป็นความคิดของเจ้าทั้งสิ้น ! ไม่ว่าผู้ใดจักถาม … การประมูลนี้คือความคิดของเจ้า เข้าใจหรือไม่ ? “น้ำเสียงของจวินโม่เซี่ยแข็งกร้าว” ข้าพูดว่า ไม่ว่าผู้ใดจักถาม … คำตอบจักต้องเหมือนกัน … เจ้าเข้าใจหรือไม่ ? “ ” ข้าเข้าใจ ! แม้นว่าเจ้าจักถาม … นี่คือความคิดของข้า ! “เจ้าอ้วนถังน้ำเสียงพึงพอใจเล็กน้อย” ข้าไม่คิดว่ามีผู้ใดฉลาดกว่านี้ นะ ! มีเพียงข้าที่มีสมองมากพอจะสร้างสรรค์แผนการนี้ ข้าจักควบคุมและไม่มีสิ่งใดผิดพลาด ผู้ใดอาจหาญคลางแคลงข้า ? ผู้ใดอาจกล้าปฏิเสธ ? ผู้ใดสงสัยข้าจักต้องตาย ผู้ที่ตั้งคำถามกับสมองของข้าจะต้องแตกดับ ! “ ” เป็นเลิศ ! ประสงค์เดียวของเจ้าคือทำเงิน ! และเหล่าผู้ดีนั้นมีเงิน ! นี่คือเหตุที่สถานที่นี้เรียกว่า หอชนชั้นสูง บางผู้ได้รับเชิญ ในขณะที่ผู้อื่นไม่ … ทั้งหมดนี้เพื่อกระตุ้นการแข่งขันและบริโภค … หรือจะให้พูดอีกอย่าง … ทั้งหมดนี้ทำเพื่อเงิน ! เข้าใจไหม ? “ จวินโม่เซี่ยเหลือบมองเขา” ข้าจักอธิบายทุกสิ่งภายหลังหากเจ้าไม่เข้าใจ ! แต่เจ้าจักเป็นผู้ก่อตั้ง หอชนชั้นสูง นับจากนี้ไป แผนการทั้งหมดนี้เป็นของเจ้า เจ้าจะบอกข้าถึงเหตุและผลของทุกสิ่งในไม่ช้านาน และเจ้าควรจะเงียบหากมิอาจคิดคำอธิบายที่สมเหตุผลได้ อีกทั้งเจ้าไม่สามารถไปยัง ทะเลสาปหมอกวิญญาณ ตามประสงค์ได้ แท้จริงแล้ว เจ้ามิควรก้าวออกไปจากหอนี้ “ จวินโม่เซี่ยหัวเราะเอาแต่ใจอย่างโหดเหี้ยม ” น้องชาย เจ้าจะยอมแบกความลับของข้าไหม ? “ ” ไม่ต้องอ้างเหตุอันใด ข้าฉลาดล้ำ ! เรื่องนี้เพียงเล็กน้อย ไม่มีอะไรเลยสำหรับสมองอันยิ่งใหญ่ของข้า ทั้งหมดนี้เกี่ยวกับสิ่งใด ? ว้าว ฮ่า ฮ่า … “ถังหยวนหัวเราะลั่น ถังหยวนเอ่ยทุกสิ่งนี้ด้วยวาจาที่เรียบง่ายและผ่อนคลาย แม้นว่าทั้งร่างของเขาจะเต็มไปด้วยระรอกแห่งความสับสน …. แต่ไม่มีผู้ใดสามารถบอกได้จากพฤติกรรมของเขา แต่กระนั้น เขาเผยความลับด้วยการหรี่ตาเหลือบมองไปยังจวินโม่เซี่ย สายตาของเขาเต็มไปด้วยร่องรอยแห่งความกังวลซึ่งมิอาจสรรหาคำพูดได้ ถังหยวน มิได้เขลา แท้จริงแล้ว เขานั้นฉลาดล้ำ เหตุใด นายน้อยจวินจึงเลือกเขาเป็นหุ้นส่วนหากมิได้ปราดเปรื่องเพียงพอสำหรับงานนั้น ? เจ้าอ้วนรู้อย่างชัดเจนว่าเบื้องหลังคำพูดของสหายนั้นมีเหตุผลแน่นอนต้องมีบางสิ่งเกิดขึ้น ….. เขากำลังคิดบางสิ่งอยู่ … มันต้องเกี่ยวข้องกับสถานการณ์ของสกุลจวิน … จวินโม่เซี่ยน่าทึ่งอย่างแท้จริง ข้าจักแบกรับภาระนี้ไว้บนหลังเนื่องจากไม่มีผู้ใดอื่นสามารถเจ้าอ้วนรู้ดีว่าไม่มีผู้ใดอื่นเหมาะกับตำแหน่งนี้แล้ว ดังนั้น เขาจึงละความสงสัยเอาไว้ และรับผิดชอบต่อไปโดยไม่รู้รายละเอียด แต่ … คนส่วนใหญ่ยังคลางแคลงในความคิดของจวินโม่เซี่ย แต่กระนั้นพวกเขาก็มิอาจได้รู้ เขาและความคิดของเขานั้นยังไม่เชื่อมโยงกัน เจ้าอ้วนนับถือจวินโม่เซี่ยเป็นพี่เสมอ ความจริง สกุลถังนั้นมีเด็กหนุ่มอื่นอีกในรุ่นเดียวกับเจ้าอ้วน แต่กระนั้น ถังหยวนสัมพันธ์ตัวเองกับ นายน้อยจวินยิ่งกว่าพี่น้องร่วมสายเลือด ดังนั้น เจ้าอ้วนจึงเต็มใจช่วยเหลือ จวินโม่เซี่ยโดยไม่คิดถึงผลที่จะตามมา ใบหน้าของ ตู่กู้เซี่ยวอี้ ซีดเผือก นางยังไร้เดียงสาและอ่อนเยาว์ อย่างไรก็ตาม นางยังคงฉลาดล้ำ และสัมผัสบางสิ่งได้อย่างชัดเจน นางอาจไม่รู้สึกความรุนแรงของสถานการณ์ แต่มันมากพอจนทำให้เป็นกังวล นางสัมผัสได้ว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับนายน้อยจวินหากมันถูกเปิดเผย ดังนั้น นางรู้เช่นกันว่า นางจำต้องปล่อยไป … แม้นว่ามันจะกลายเป็นเรื่องเล็กน้อยก็ตามที จวินโม่เซี่ยรู้สึกถึงความผ่อนคลายสุดพรรณนาเมื่อได้เห็นถึงความกังวลในสายตาของถังหยวน และความเป็นห่วงบนใบหน้าของ ตู่กู้เซี่ยวอี้ เขาแสร้งยิ้มอย่างไม่แยแสขณะเอ่ย” ไม่มีอันใด พวกเจ้าไม่เห็นน้าชายของข้าหรือ ? เขานั้นช่ำชองในกลยุทธ์ … เจ้าเห็นความหวาดกลัวในดวงตาเขาหรือ ? นั่นมิใช่การอธิบายกระนั้นหรือ ? น้าของข้าจะเป็นกังวลมากที่สุดหากมันเป็นเรื่องสำคัญ ไม่เป็นไรหากเจ้าไม่เชื่อวาจาข้า แต่เจ้าไม่เชื่อน้าข้ากระนั้นหรือ ? “ ตู่กู้เซี่ยวอี้ หันมองไปยังจวินวูอี้ผู้ที่กำลังนั่งหลังตรงบนเก้าอี้พร้อมรอยยิ้มเบาบางทันที เป็นความจริง แววตาเขาไร้ซึ่งกังวล จวินวูอี้ ยิ้มขณะที่สาวน้อยมองมาที่เขา และเอ่ย” อย่าได้กังวลไป เพียงแค่ทำตามที่บอก สกุลจวินของข้าจะยังคงอยู่ในอาณาจักรเทียนเชียง ตราบใดที่สกุลชั้นสูงยังไม่ลงมาร่วมวง “ สาวน้อยรู้สึกมั่นใจในทันทีหลังจากได้ฟังวาจาของจวินวูอี้แม้ว่าเขาจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงจืดชืด อย่างไรก็ตาม เขาได้เปิดเผยตัวแปรทั้งหมดอย่างชัดเจน คำพูดของเขาทำให้เด็กสาวมั่นใจยิ่งขึ้น .. แต่ทำให้เจ้าอ้วนเป็นกังวลเพิ่มเติม ความปราดเปรื่องของเด็กสาวมิอาจเทียบกับถังหยวน เจ้าอ้วนเข้าใจอย่างชัดเจนว่ามีบางอย่างผิดปกติ แม้นว่าเขาจะไม่รู้ข้อมูลอย่างลึกซึ้งก็ตามทีเหตุใดนายท่านสามจวินจึงเอ่ยราวกับ?ทุกอย่างเรียบร้อยดี ? ชัดเจนว่าวาจาของนายท่านสามจวินนั้นมิได้หลุดปาก … แต่เหตุใดเหล่าสกุลชั้นสูงจะเข้ามาร่วมวง ? แม้นราชวงศ์ก็มิอาจสร้างความกดดันแก่สกุลจวิน … ข้าจักต้องใช้อำนาจทุกอย่างเพื่อช่วยเหลือท่านพี่ ! เจ้าอ้วนและสาวน้อยไม่รู้เลยว่า ความกังวลที่พวกเขาสัมผัสได้คือความรู้สึกที่แท้จริงของมือสังหาร พวกเขาไม่รู้เลยว่า มีคนเพียงกำมือที่สามารถมองเห็นถึงงความรู้สึกที่แท้จริงของมือสังหาร ในตลอดชีวิตของเขา … ทันใดนนั้น มีผู้หนึ่งเข้ามารายงาน องค์หญิงหลิงเมิง เชิญให้ ตู่กู้เซี่ยวอี้ ลงชั้นล่าง ตู่กู้เซี่ยวอี้ ยืนขึ้นเหลือบมองจวินโม่เซี่ย จวินโม่เซี่ยยิ้มขณะพยักหน้าให้นาง ตู่กู้เซี่ยวอี้ ก้างสองก้าวตรงไปทางออก แต่ทันใดนั้นกลับหลังหันมาและตรงมาที่จวินโม่เซี่ย นางลูบคอเสื้อของเขาขณะกระซืบ” เจ้า … ดูแลตัวเองด้วย รู้ไหม … เจ้ารู้ไหมเจ้าทึ่ม “ นางก้มหัวหลังจากเอ่ยจบ จากนั้น จึงรีบวิ่งออกจากห้อง เจ้าขาวน้อยมองร่างของจวินโม่เซี่ยฝืนใจตั้งแต่เข้ามาในห้องพร้อม ตู่กู้เซี่ยวอี้ ราวกับมันไม่ประสงค์จะจากไป แต่กระนั้น มันรีบตามหลัง ตู่กู้เซี่ยวอี้ ไปอย่างรวดเร็ว เมื่อมันสังเหตุเห็นทิศทางของจวินโม่เซี่ยที่เลี่ยนไป ” เอาละ เวลาที่วุ่นวายมาถึงแล้ว เจ้าอ้วน เวลานี้เจ้ายังเอาเงินออกไปไม่ได้ “จวินโม่เซี่ย ระงับความปรารถนาอันยาวนานของเจ้าอ้วนไว้ในทันที จากนั้นดึงกระดาษออกการกระเป๋า และเขียนชื่อสมุนไพรสองสามอย่าง ” ส่งข่าวออกไป พวกเราต้องการซื้อสมุนไพรเหล่านี้ไม่ว่าราคาเท่าไหร่ “จวินโม่เซี่ยยื่นกระดาให้ถังหยวนอย่างระวัง” ยิ่งเร็วได้ ยิ่งดี “ ” หญ้าดาราสวรรค์ หลินจือสามสี รากเชวียนเก้า ธูปใฝ่ฝัน หญ้าชิบะ ใบหนวดมังกร โสมดำ ผลไผ่ดำ ก้านไหม “ถังหยวนสูดอากาศเข้าปาก เขารอบรู้มากพอที่จะรู้ราคาของสมุนไพรเหล่านี้ ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อเขาเห็นถึงจำนวนที่ต้องการ เขาตระหนักดีว่า แม้แต่ส่วนแบ่งกำไรจากการประมูลจะถูกตัดออกไปจากนิ้วของเขาทันทีที่ซื้อสมุนไพรเหล่านี้มา … ” นายน้อยสาม … ท่านพี่ … “ใบหน้าถังหยวนบูดบึ้ง” นี่คือจุดประสงค์ในชีวิตข้า … ข้ามีชีวิตอยู่เพื่อจุดประสงค์นี้ … เจ้า เจ้า เจ้าไม่ควรโหดร้ายกับข้า … ข้าเพิ่งได้เงินเพียงเล็กน้อยที่สามารถออมไว้ … เจ้าต้องคิดว่าข้าโดนไล่ออกจากสกุล … “ เงินจำนวนน้อยนิดที่ถังหยวนพูดถึงนั้น มีประมาณ สิบล้านตำลึงเงิน จะต้องบอกว่า ค่าใช้จ่ายในกองทหารของ อาณาจักรเทียนเชียงนั้นมีประมาณ สามสิบล้านตำลึงเงินต่อปี … จวินโม่เซี่ยเตะขาเขาขณะยิ้ม” อย่าไร้สาระ ! เร็วเข้า ! เจ้ารู้หรือไม่ว่า มีเงินมากมายเท่าไหร่ที่ หอชนชั้นสูง จะหาได้หากรวบรวมสมุนไพรเหล่านี้มา ? เจ้าไม่เห็นว่าข้าทำสิ่งใดได้ หากเจ้าคิดว่า กำไรในตอนนี้มหาศาลแล้ว เช่นนั้นเจ้าก็มิอาจคิดถึงผลกำไรที่จะตามมาได้ ! “ . นั่นมันเกินกว่าที่ข้าจะรู้ ข้าไม่รู้เลยว่ากำไรมหาศาลจะเป็นไเช่นไร หากทั้งหมดนี้ถือว่าเล็กน้อย ? เจ้าอ้วนเลิกคิ้วอยู่ชั่วครู่และหัวเราะ” เป็นเลิศ เป็นเลิศ ! เอ่ … นายน้อยสาม สุรานี่ … เราจะขายสุรานี้เพียงครั้งเดียวจริงหรือ ? เหตุใดพวกเราจึงไม่ขายมันอีกครั้งได้ ? น่าเสียดายยิ่ง ! “ ” ไม่ เจ้าไม่เข้าใจความจริงของเรื่องนี้กระนั้น ? สิ่งที่หายากนั้น … มีราคาที่มหาศาล ! “จวินโม่เซี่ยโบกมือเฉียบขาด” หากมีบางสิ่งมากเกินไปราคาของมันจักลดลง … สุรานี้ดีพอที่ทำให้พวกเขาใช้จ่ายเงินมากมาย พวกเขาจะคิดว่ามันมีค่าหรือไม่ หากพวกเขาสามารถไขว้คว้ามันได้เมื่อใดก็ตามที่ต้องการ ? “
คอมเม้นต์