Otherworldly evil monarch จอมโฉดแห่งโลกหน้า มือสังหารมือพระกาฬ ตอนที่ 254
” นายน้อยลี่ “ใบหน้าองค์หญิงหลิงเมิงยังซีดเผือก ในขณะที่ความคิดของนางยังคงสับสน” นายน้อยลี่ ได้ไปยังราชวังก่อนหน้านี้ ? “ ” ข้าไปยังราชวังเมื่อวานเพื่อขอเข้าเฝ้าองค์หญิงโดยเฉพาะ แต่กระนั้น องค์หญิงยังคงติดภารกิจสำคัญ พวกเราจึงมิได้พบกัน องค์หญิงหญิงสิริโฉมงดงามกว่าที่เคยในวันนี้ เป็นที่ยอมรับสำหรับทุกผู้คน “ ลี่โย่วหลานเอ่ยนุ่มนวลและคำเยินยอของเขาก็มิได้หยาบคาย น้ำเสียงเขาชัดเจนและซับซ้อนจนไม่รู้สึกว่าเขาแสดงความเห็นที่ไม่ดี … แม้นว่าพวกมันไม่ทำให้ผู้ใดมีความสุข ” นายน้อยลี่วาจาน่ารื่นรมย์ “องค์หญิงหลิงเมิง เคยชินกับคำยกยอมาตั้งแต่เด็ก ด้วยเหตุนี้ นางจึงมิได้จริงจังกับคำพูดของเขา” นายน้อยลี่มาหาหลิงเมิ่งจำต้องมีเหตุผล ? ข้าขอให้ นายน้อยลี่เอ่ยตามตรงเนื่องจากองค์หญิงอ่อนเพลีย และประสงค์จะกลับตำหนัก “ ” ข้าได้ยินมาว่ามียอดฝีมือสวรรค์เชวียนลึกลับปามีดบินช่วยชีวิตองค์หญิงไว้ เมื่อนางได้รับการลอบสังหาร ข้าได้ยินมาว่านางเก็บมีดเล่มนั้นไว้เป็นของสะสมส่วนตัว “ลี่โย่วหลานหัวเราะขณะเขาพูดถึงเรื่องนี้ไม่รีบร้อนราวกับมิใช่เรื่องสำคัญ” โย่หลานจักโชคดีพอได้ดูมีดเล่มนั้นหรือไม่ ? “ ” แต่ข้ามิเข้าใจเหตุใดนายน้อยลี่จึงประสงค์จะดูมีดเล่มนั้น … โปรดเอ่ยถึงเหตุผลที่ชัดเจนในการเข้ามายังราชวัง และเหตุใดเจ้าจึงต้องการตรวจสอบมีดเล่มนั้น ! “องค์หญิงหลิงเมิงสับสนในทันทีเหตุใดคนผู้นี้ประสงค์จะดูมีดเล่มนั้น ? เขามีเจตนาใดกัน ? ” องค์หญิงอาจมิรู้เรื่องนี้ … แต่กระนั้น โย่หลานได้ออกไปเดินเล่นเมื่อหลายวันก่อน และพบกับมือสังหารโดยไม่คาดคิด สิ่งต่างๆเริ่มเลวร้าย และโย่วหลานคิดว่าอาจจะพบว่าตัวเองตื่นมาในอเวจีแล้ว อย่างไรก็ตาม มีประกายสีครามปรากฏขึ้นและปามีดไปยังมือสังหารได้ทันเวลา มือสังหารล่าถอยไป และชีวิตของโย่วหลานปลอดภัย “ใบหน้าของลี่โย่วหลานเผยถึงความชื่นชมและขอบคุณ ความจริงดูราวกับเขากำลังหลงไหล ” ความเมตตาของเขาทำให้ข้ามีชีวิตใหม่ และสิ่งนี้ได้ตราตรึงลงไปในใจข้าตั้งแต่เวลานั้น โย่วหลานเสาะหาข้อมูลของคนผู้นี้มานานหลายวันเนื่องข้าประสงค์จะรู้เกี่ยวกับเขา น่าอับอายที่โย่วหลานมิอาจหาข่าวคราวของเขาได้เลย จำต้องใช้เวลาหลายวันที่โย่วหลานนึกขึ้นได้ว่า องค์หญิงเคยได้รับการช่วยเหลือจากชายลึกลับหนึ่งหน ยิ่งไปกว่านั้น ทั้งสองใช้มีดจากที่ซ่อนเพื่อช่วยเหลือพวกเรา ดังนั้น อาจเป็นไปได้ไหมว่าผู้มีบุญคุณของพวกเรานั้นเป็นคนเดียวกัน ? “ลี่โย่วหลานถอนหายใจ” เขาช่างเมตตา ช่วยรักษาชีวิตข้าโดยไม่ขอสิ่งใดตอบแทน ช่างสูงส่งยิ่งนัก โย่วหลานหลงไหลคนผู้นี้ “ ” โอ้ว “องค์หญิงหลิงเมิง เลิกคิ้วขึ้น นางสามารถสัมผัสเลือนลางได้ถึงความผิดปกติบางอย่าง แต่กระนั้นนางก็มิอาจบอกได้ว่าคือสิ่งใด ” คนผู้นั้นจากไปในภายหลัง อย่างไรก็ตาม เขาได้ทิ้งมีดสั้นเล่มเล็กไว้บนพื้น ประกายของมันช่างงดงาม … “ลี่โย่วหลานดูไม่เกรงกลัวจะแบ่งปันประสบการณ์ มือขวาลี่โย่วหลานล้วงเข้าไปในกระเป๋าหน้าอก เขาควานหาชั่วครู่ และดึงเอามีดบินเล็มเล็กและเปล่งประกายออกมา มีดบินสามเล่มนี้แตกต่างจากมีดเล่มอื่นๆในโลกนี้มาก องค์หญิงบอกได้ว่าใบมีดนั้นถูกสร้างโดยผู้เป็นเลิศในฝีมือ นางบอกได้เลยว่ามีไม่กี่ผู้ในนครเทียนเชียงที่สามารถสร้างอาวุธเช่นนี้ได้ พวกมันช่างไร้ที่ติ พวกมันน่าชื่นชนจนมิอาจละสายตา แต่กระนั้น แสงเยือกเย็นส่องสะท้อนจากผิวหน้าของมันประหนึ่งปิศาจร้ายที่กำลังเปล่งประกายในฟากฟ้ายามค่ำคืน มันคมกริบ และแม้นว่าจะไม่ได้มีขนาดใหญ่ แต่ก็เพียงพอที่จะทำให้เสียวซ่านลงไปตามสันหลัง บอกได้ว่ามีดบินที่บรรจงและประณีตนี้เป็นอาวุธที่สามารถพรากชีวิตไปได้อย่างง่ายดาย ” รูปร่างของมีดเหล่านี้คล้ายคลึงกัน ความจริงแล้ว มันมีลักษณะคล้ายกับอันที่ข้ามี “องค์หญิงหลิงเมิงถอนหายใจผ่อนคลาย จากนั้นนางยิ้มและเอ่ย” แต่ วัสดุที่ใช้นั้นต่างกันอย่างมากแม้ว่ามันจะดูเหมือนกันก็ตาม ข้ามั่นใจว่ามันต้องใช้เคล็ดวิธีการผลิตที่แตกต่างกันอย่างมาก “ ลี่โยวหลานไม่ละสายตาจากใบหน้าอันงดงามขององค์หญิงแม้นในเวลาที่เขาเอามีดออกมา อย่างไรก็ตาม ท้ายที่สุดเขาก็หันไปทางอื่นและยิ้ม” วิธีสร้างอาวุธนี้คล้ายคลึงกัน ? แต่ข้าจะรู้ได้อย่างไรว่าของผู้ใดดีกว่ากัน จะเป็นเช่นไรหากข้าขอเปรียบมีดของข้ากับองค์หญิง ?” ” ใบมีดของ นายน้อยลี่นั้นดูเยือกเย็นและแหลมคมมากพอจะทำให้ทุกคนหวาดกลัว แต่กระนั้น ลวดลายบนนั้นก็มิได้เหมือนกับของข้า ในความจริง มีดของเจ้าไม่เหมือนกับของข้าในลวดลายและวิธีการสร้าง แต่กระนั้น มีดของเจ้าแข็งกว่าของข้า มีดของข้านั้นทำมาจากเหล็กสามัญในขณะที่ของเจ้าทำมาจากโลหะชั้นเลิศ อาวุธของเจ้านั้นควรค่าเพียงพอจะเรียกว่า อาวุธเทพเจ้า “องค์หญิงหลิงเมิงเปรียบเทียบอาวุธอย่างเสน่หา อาวุธนี้จักต้องเหนือกว่าของผู้ที่ช่วยเหลือข้า !องค์หญิงสามารถมองมันออกได้เพียงแค่หนึ่งเหลือบมองเพียงผู้ที่เป็นเลิศในโลกหล้าเท่านั้นที่สามารถสร้างสิ่งที่ประณีตและบรรจงเช่นนี้ได้ เพียงเขาเท่านั้นที่สามารถสร้างสิ่งสวยงามเช่นนี้ได้ มันแหลมคมมากพอให้ใช้เพื่อปกป้องตัวเอง อาวุธเหล่านี้งดงาม แข็งแกร่ง แม้เลือดเปื้อนยังคงงดงาม หากเช่นนี้คือรูปแบของอาวุธ … เช่นนั้นนี่ก็จะต้องเป็นตัวตนของเจ้าของ … คนชั่วร้ายดั่งเช่น จวินโม่เซี่ยนั่นจะสามารถครอบครองอาวุธอันงดงามและประณีตเช่นนี้ได้อย่างไร ? คนสามัญมิอาจมีอาวุธไร้เทียมทานเช่นนี้ได้ ! องค์หญิงหลิงเมิงนึกคิดถึงผู้ที่ช่วยเหลือนางตั้งแต่วันที่นางประสบกับการลอบสังหารหากอาวุธของเขาช่างงดงามและศักดิ์สิทธิ์เช่นนี้ แล้วคนผู้นั้นจะต้องหล่อเหล่าและมั่นคงสักเพียงใด ? บางทีเขาอาจจะสง่างามและมีสไตล์ที่ไม่มีผู้ใดเทียบ มันน่าอายที่ต้องเฝ้ามองความเสแสร้งของจวินโม่เซี่ย ราวกับว่าเขาคือผู้ที่ไม่อาจเอาชนะได้ เช่นเขาคือคนไร้ยางอาย ฮึ่มม … ผู้ที่มีจิตวิญญาณอันทรหด … ดีละ คำนี้เหมาะสมที่จะใช้เอ่ยถือตัวตนของมือสังหาร ” ข้าไม่สามารถบอกความแตกต่างระหว่างมีดทั้งสองได้ เว้นแต่ข้าได้เห็นเล่มที่องค์หญิงเก็บเอาไว้ ไม่ใช่หรือ ? ข้าประสงค์จะรู้จริงๆว่าผู้ใดคือผู้ที่ช่วยพวกเราไว้มิได้หรือ ? “ดวงตาของลี่โย่วหลานดูเหมือนมีความร้อนรนอันแรงกล้า ราวกับเขากำลังได้รับรู้ถึงผู้ที่ช่วยชีวิตเขาและมิอาจเก็บซ่อนความตื่นเต้นไว้ได้อีกแล้ว ” สวรรค์เมตตา ในที่สุด โย่วหลานก็จะได้เห็นอาวุธอีกชิ้นที่เป็นของผู้ที่ช่วยเหลือเขาไว้ ความสง่างามของมันมิอาจสาธยายเป็นคำพูด ด้วยเหตุนี้ ข้าจึงรอคอยเพื่อดูด้วยตาตัวเอง ข้าขอดูมันได้ไหม ? “ลี่โย่วหลานแสดงท่าทางรบเร้า” ข้าจะต่างอะไรกับสิงห์สา หากข้ามิอาจแสดงความขอบคุณของเขาได้ ! “ ” เป็นจริงดั่งนั้น แม้นว่า มีดของข้าจะมิได้ดีเด่นเช่นของโย่วหลาน แต่กระนั้น ข้าก็ยังหวงแหนอาวุธล้ำค่านี้ มันไม่เคยห่างจากจ้า และข้ามิเคยให้ผู้ใดได้เห็น แต่กระนั้น ข้าจะละไว้หากคำพูดของนายน้อยลี่นั้นซื่อสัตย์และบริสุทธิ์ “องค์หญิงหลิงเมิงมองเขาด้วยความลึกซึ้งข้าไม่คิดว่าเขาจะมีมารยาทและเรียบร้อย แต่กระนั้น เขาคือผู้ที่ซื่อสัตย์และมากพรสวรรค์อย่างแท้จริง !องค์หยิงบ่นกับตัวเองขณะดุงห่อเล็กๆออกมา นางค่อยๆเปิดมันออกและเผยให้เห็นมีดขนาดเล็กที่ประณีต แสงเยือกเย็นสะท้องจากผิวหน้าของมัน และทอประกายลงไปบนร่างอันหอมหวานขององค์หญิง ” เหมือนกันอย่างแท้จริง ! “ลี่โย่วหลานดูคล้ายตื่นเต้นมาก เขาวางมีดทั่งสี่ลงบนฝ่ามือ พวกมันคล้ายคลึงกัน อาจจะบอกได้ว่าวัสดุที่ใช้นั้นแตกต่างกัน แต่ขนาดและรูปทรงนั้นเหมือนกันทุกระเบียบนิ้ว ยิ่งไปกว่านั้น ชัดเจนว่ามีเหล่านั้นถูกใช้โดยวิธีการเดียวกัน ” สวรรค์กำลังเฝ้ามอง ! ในที่สุดข้าก็ได้พบเจ้า ! “ลี่โย่วหลานดูเหมือนจะมากอารมณ์ ความเยือกเป็นเปล่งประกายขึ้นในดวงตาขณะเขามองไปยังองค์หญิงหลิงเมิง ดวงตาของเขาเผยให้เห็นถึงร่องรอยแห่งความขุ่นเคือง ตอนนี้ข้ามั่นใจ ฆาตรกรผู้เลวทรามและผู้ที่ช่วยชีวิตองค์หญิงหลิงเมิงเกี่ยวข้องกัน พวกเขาอาจจะเป็นคนเดียวกัน ไม่มีผู้ใดอื่นในโลกนี้ที่สามารถสร้างอาวุธเช่นนี้ได้ ! องค์หญิงหลิงเมิงคือหญิงสาวที่น่าเย้ายวนในสายตาของลี่โย่วหลาน หากจำเป็นต้องมีการเสียสละลี่โย่หลานถอนใจ ” ดูเหมือนว่าของนายน้อยลี่และข้านั้นได้รับการช่วยเหลือจากผู้มีบุญคุณคนเดียวกัน “ใบหน้าองค์หญิงหลิงเมิงเผยถึงความพึงพอใจ ความจริงแล้ว นางขวยเขินเล็กน้อย สีหน้าที่พิเศษและแปลกประหลาดนี้ทำให้เกิดความงดงามขึ้นมาอีกชั้นหนึ่งบนใบหน้าของนาง ” ได้โปรดดูแลตัวเองด้วยองค์หญิง “จิตวิญญาณของลี่โย่วหลานค่อยๆบอบบางลงเมื่องมองไปในสายตาของ องค์หญิง และความงดงานที่เกินกว่าผู้ใดในโลกหล้า อย่าไรก็ตาม เขากลับมาสงบเสงี่ยมในทันที และกลับสู่ความคิดที่เย็นชาของเขา” โย่วหลานต้องขอตัว ข้าจะมายังราชวังในภายหลังเพื่อเข้าเฝ้าองค์หญิง “ ลี่โย่วหลาน โค้งตัวหลังจากพูดจบ และจากนั้นหันหลังจากไป เขาไม่แม้แต่นำมีดกลับไป และทิ้งมันไว้กับองค์หญิง ฆาตรกรได้รับการพินิจแล้ว ด้วยเหตุนี้ มีดบินจึงไร้ค่าสำหรับเขา แม้นความจริงที่ว่ามันเป็นอาวุธอันไร้ที่ติซึ่งไม่มีค่าอันใดกับเขา องค์หญิงสับสนเล็กน้อยจากพฤติกรรมที่จากไปของลี่โย่วหลานนายน้อยลี่พูดเองว่าเขาหวงแหนอาวุธของผู้ที่ช่วยเหลือเขา และยังต้องการขอบคุณต่อเขา แต่กระนั้น เขาทิ้งมีดเหล่านี้ไว้กับข้าหลังจากขอบคุณข้า … ราวกับว่า … ขุนนางเหวินยังคงนั่งอยู่ด้านหลังนาง เขากระซิบ” คำพูดของนายน้อยลี่นั้นแปลกประหลาดและอ้อมค้อม บางสิ่งดูผิดปกติ … จนเกือบจะขัดแย้งกัน ยิ่งกว่านั้น ดวงตาของเขายังสะท้อนถึงความอาฆาตขณะที่เขามององค์หญิงแม้นว่าไม่มีการยั่วยุใดๆ เขาจะต้องคิดบางสิ่งที่เลวทรามอย่างแน่นอน และดูเหมือนว่าเขาอาจจะมีองค์หญิงอยู่ในใจ ข้าคิดสิ่งอื่นไม่ออกอีกแล้ว … นอกจากเรื่องนั้น พระองค์ พวกเราจะต้องจัดองครักษ์อีกหนึ่งหรือสองคนไว้เพื่อปกป้องนาง “ องค์จักรพรรดิหรี่ตา และกระซิบ” แต่ข้ายังคงประสงค์จะรู้ว่าผู้ใดคือยอดฝีมือลึกลับ “องค์เห็นถึงร่องรอยแห่งความหวาดกลัวในดวงตาของขุนนางเหวิน และหัวเราะ” อย่าลืมว่านางมีองครักษ์อยู่ข้างกาย และองครักษ์ผู้นั้นคือยอดฝีมือสวรรค์เชวียน ความปลอดภัยของนางไม่เป็นที่น่ากังวล “ ” อยี่กู้ฮั่น ? หากว่าเพียงแค่เขาไม่เพียงพอ ? หรือมิได้อยู่ข้างกายนางตลอด ? “ขุนนางเหวินพยักหน้าปฏิเสธ ครั้งแล้วครั้งเล่า” ระยะหนึ่งแล้วที่เกิดการลอบสังหารขึ้นกับนาง เป็นเรื่องงี่เง่าที่จะไม่คิดคำนวนถึงอยี่กู้ฮั่นหากวางแผนการลอบสังหารนางอีกครั้ง ? “
คอมเม้นต์