ไม่มีผู้ใดมองเห็นความฝืนใจของ องค์หญิงหลิงเมิง ดวงตาของเหล่าชายชุดดำที่อยู่ด้านหลังนางเปล่งประกายขณะพวกเขามองไปยังโถสุรานั้น
 
” เนื่องจาก องค์หญิงกำลังเสนอราคา ข้าจึงไม่ขอเสนอราคาต่อ  ข้าจะประมูลในภายหลัง  ไม่น่าจะเป็นไปได้ที่จะมีผู้ใดเสนอราคาแข่งกับข้าในครั้งต่อไป ? “
ไฮ่เฉินเฟิงทำท่าทางสง่างาม  เขายิ้ม แสดงความเมตตาขณะที่เขาหลีกทางให้
 
” องค์หญิงหลิงเมิง เสนอราคา หนึ่งล้านห้าแสนตำลึง ในการประมูลสุราห้าสิบขวดชุดที่สองนี้  ไม่มีผู้ใดเสนอสูงกว่านี้แล้วกระนั้นหรือ ?  … ยังไม่มีผู้ใดให้สูงกว่านี้หรือ ?  หนึ่งล้านห้าแสนครั้งที่หนึ่ง … หนึ่งล้านห้าแสนครั้งที่สอง … หนึ่งล้านห้าแสนครั้งที่สาม … ขายให้แก่การเสนอราคาขององค์หญิง ! “
 
” ปั้ง ! “
ค้อนกระแทกลงไปบนโต๊ะ  เจ้าอ้วนถังตื่นตาตื่นใจอย่างมาก  เขารักเสียงกระแทกของค้อนนั้นเมื่อราคาสุดท้ายถูกประกาศออกไป
 
ด้านบน จวินโม่เซี่ยหัวเราะลั่นขณะดวงตาหรี่ลง
” เจ้าอ้วนนี่ทำไห้ข้าพูดไม่ออก  เขาเพิ่งตะโกนว่าองค์หญิงหลิงเมิ่งกำลังจะแต่งงาน ! “
( เป็นการเปรียบเปรย คำว่า 出价 (chū jià) ที่แปลว่าเสนอราคา , ประมูล กับคำว่า 出嫁 (chū jià) ที่แปลว่า แต่งงาน ซึ่งออกเสียงคล้ายกัน )
 
” ฟู่ “
จวินวูอี้พ่นน้ำชาออกมาเต็มคำและไอ  นายท่านสามแห่งสกุลจวินได้เรียนรู้หนึ่งสิ่ง ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ปากของจวินโม่เซี่ยสามารถแปรเปลี่ยนความหมายของคำได้ทุกคำ  … ชัดเจนว่าถังหยวนตะโกนออกไปว่า การเสนอราคา ! แต่นายน้อยจวินได้เปลี่ยนมันไปเป็นคำว่า แต่งงาน !
เอ !  ข้าตกลงมาในบ่อเดียวกับชายผู้นี้ได้อย่างไรกัน ?
 
องค์ชายหนึ่งเอ่ยขึ้นขณะที่ การประมูลชุดที่สามกำลังเริ่มขึ้น
” องค์ชายผู้นี้ปรารถนาสินค้านี้  ข้าเสนอราคา หกแสนสำหรับสุราชั้นดีนี้ ! “
 
ด้านบนเวที ถังหยวนกรอกตาขณะที่เขาคิด
ห๊ะ !  ข้าคิดว่าเจ้านั้นไร้สาระ  ชุดแรกประมูลไปในราคาเกินกว่าห้าล้าน และชุดที่สองนั้นประมูลไปในราคาหนึ่งล้านห้าแสน  เจ้าไม่คิดจะเสนอราคาที่เกินกว่าราคากลางสักหน่อยหรือ ?!  ยิ่งไปกว่านั้น น้ำเสียงของเจ้านั้นไม่เหมือนการชิงชัยเลย  ข้าเสนอราคา หกแสนสำหรับสุราชั้นดีนี้ … เห็นได้ชัดว่ามันเป็นการเตือน อย่าแย่งข้า ข้าคือองค์ชายหนึ่ง ! … ช่างไร้ยางอายสิ้นดี !
 
องค์ชายหนึ่งยิ้มขณะที่เขาเสนอราคา  เขาหันไปยังเผชิยหน้ากับแขกที่เหลือและเอ่ย
” มีผู้ใดต้องการเสนอราคาหรือไม่ ?  การประมูลนี้จะต้องเพิ่มราคาขึ้นสูงอีก  เช่นนั้นโปรดสบายใจได้ท่านชายและหญิงทั้งหลาย  องค์ชายผู้นี้จะไม่ถือสาหากเจ้าเสนอราคา “
 
ใบหน้าของทุกคนกระตุกขณะพวกเขาสถบในใจ
เจ้าบอกว่าเจ้าไม่ถือสาอย่างนั้นหรือ ?  เจ้าน่าจะหมายถึง ข้าจะสังหารผู้ที่กล้าเสนอราคา ?  เจ้าไม่ถือสาจริงๆหรือ ?
 
ถังหยวนยังไม่ทันได้เอ่ยอะไร ” แขก ” ไฮ่เฉินเฟิง ตะโกนขึ้น  เขาไอและกระแอมก่อนจะเอ่ย
” องค์ชายหนึ่ง พระองค์เอ่ยเป็นความจริง  ราคาจักต้องสูงขึ้น  ดังนั้น ข้าจะเสนอราคาหนึ่งล้านตำลึงเงิน ดั่งเช่นที่ข้าเคยเสนอไปก่อนหน้า “​
 
” โอ ? “
องค์ชายหนึ่งยิ้มขณะมองเขา
” ผู้นำก๊กไฮ่มีทัศนะที่ดี  หากเป็นเช่นนั้น องค์ชายผู้นี้จะเสนอราคาหนึ่งล้านห้าแสน ! “
 
ไฮ่เฉินเฟิงลังเลชั่วขณะ  ดูเหมือนว่าเขาต้องการจะต่อราคาขึ้นไปอีกครั้ง  แต่กระนั้น เขานั่งลงเงียบๆ
 
เป็นเช่นนี้ต่อเนื่องไปอีก สิบหกชุดสุรา  ไฮ่เฉินเฟิง เสนอราคาในแต่ละการประมูล  และทุกครั้งเขานั้นไม่สามารถซื้อไปได้  หนึ่งล้านห้าแสนจึงหลายเป็นราคาที่ตายตัวในการประมูล  สิบหกชุดนี้ถูกประมูลออกไปโดยเหล่าสกุลใหญ่ๆในนคร  พวกเขาเดินออกไปพร้อมสุราเมื่อเขาเสนอราคา หนึ่งล้านห้าแสน
 
สุราที่มีอยู่สามพันโถได้ขายออกไปถึงเก้าร้อยโถแล้วในตอนนี้
 
ผู้ที่นั่งอยู่ในแถวด้านหลังไม่แสดงความสนใจในการเสนอราคา  เห็นได้ชัดว่าพวกเขานั้นไม่กล้า
 
อย่างไรก็ตาม พวกเขาอดที่จะเกาคางด้วยกังกลมิได้
 
ตอนนี้เหลือเพียงไม่มากแล้ว !
 
ใบหน้าของ ขุนพลตู่กู้วูตี้ มืดมนประหนึ่งถ่านดำ ในเวลานี้
 
ครั้งนี้ … เขาทำเพื่อตัวเองอย่างแท้จริง  เก้าร้อยโถแรกได้รับการประมูลไปในราคาสูงส่งถึงสามสิบล้านตำลึงเงิน  และตอนนี้ เขาจะต้องชดใช้ในราคาที่เกินกว่า ยี่สิบห้าล้านตำลึงเงิน เนื่องจาก ราคาพื้นฐานของจวินโม่เซี่ยนั้นคือ โถละหนึ่งหมื่นตำลึง ยิ่งไปกว่านั้น ยังคงเหลือสุราอยู่อีกกว่าสองพันโถ
 
ข้าคาดว่าการประมูลนี้ ท้ายที่สุดราคาจะจบลงที่ เจ็ดสิบล้าน !  …. คร่ำครึยิ่งนัก …
 
และความจริงคือข้าจะต้องติดหนี้เขา … หนี้สินครั้งนี้จะบดขยี้ข้าจนตาย !
 
แม้นว่าสกุลตู่กู้จะทรงอำนาจ แต่พวกเขาจะเอาเงินเจ็ดสิบล้านตำลึงเงินมาจากที่ใดกัน ?  บอกได้ว่า แม้นจะขายทุกสิ่งที่พวกเขามีก็ยังมิอาจชำระหนี้ครั้งนี้ได้
 
ข้าจะใช้ลูกสาวเพื่อชดใช้หนี้ได้หรือไม่ ?
 
มันจะดีไหม ?  ข้าสามารถใช้ลูกสาวข้าเพื่อ ชำระหนี้ครั้งนี้ได้หรือ ?  สิ่งนี้ทำให้หัวใจของข้าตกต่ำ  สกุลตู่กู้จะไม่กลายเป็นเรื่องตลกในคนรเทียนเชียงไปหรอกหรือ ?  ผู้คนจะพูดว่า พวกเราไม่เพียงแต่ซื้อสุรามาได้ … พวกเรายังต้องส่งลูกสาวไปให้สกุลบางสกุลเพื่อชำระหนีสินอีก ….
 
” โอ้วที่รัก ! “
ตู่กู้วูตี้ ถอนหายใจยาว  ความกังวลดึงเขาให้ตกต่ำ
  ข้าไม่ควรก่อหนี้ก้อนนั้น  ข้าไม่ควรเน้นย้ำประโยคนั้น … ว่าข้าจะชดใช้ตามราคาของสุราที่พวกเขาเปิดประมูลได้ !  นี่คงมิใช่เป็นดั่งการฝังร่างตัวเองลงในหลุมที่ข้าขุดหรอกกระมั้ง ?
 
เดิมทีแล้ว ข้าเหลือตัวเลือกเพียงแต่จ่าย ยี่สิบห้าล้านตำลึงเงิน  อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ราคาอยู่ที่หนึ่งล้านห้าแสนตำลึงต่อชุด  ซึ่งราคามันอยู่ที่ สามแสนตำลึงต่อโถ  ซึ่งหมายความว่าสกุลของข้าจักต้องจ่ายในราคาอย่างน้อย ยี่สิบห้าล้าน  และ นี่คือการกรณีที่ดีที่สุด !  ลืมเรื่องที่ข้าจะทำสิ่งนี้เพียงผู้เดียวเลย … แม้แต่ทั้งสกุลตู่กู้ก็มิอาจหาตำลึงเงินมากมายเช่นนี้มาได้  เป็นเวรกรรมยิ่งนัก !
 
บนเวที ถังหยวนตะโกนเสียงแหบห้าวด้วยความตื่นเต้น  ตอนนี้เขาไม่อาจพูดได้เสียงที่ดังมาก  ตอนนี้ องค์ชาย ขุนนาง พ่อค้า ผู้มั่งคั่งและทรงพลังต่างอ้าปากตะโกนเพื่อเสนอราคา  เสียงของเแต่ละคนดังขึ้นเนื่องจากพวกเขาเกรงกลัวที่จะพ่ายแพ้
 
อีกทั้ง ถังหยวนก็เย้าแหย่พวกเขา  เขายังคงเอาออกมาทั้งชุด ซึ่งมีห้าสิบโถ  แต่เมื่อถึงเวลาที่ต้องเอาออกไปนั้น …. เขาเอามันออกไปที่ละโถ …
 
ทุกคนกลัวว่าจะไม่สามารถซื้อสุราได้ และสูญเสียสถานะของชนชั้นสูง  ยิ่งพวกเขากังวล พวกเขายิ่งมีส่วนร่วมอย่างเปิดเผยมากขึ้น เนื่องด้วยด้วยความกลัวผลักดัน  และราคาดูเหมือนจะสูงขึ้นเพราะสิ่งนี้
 
แม้แต่ ไฮ่เฉินเฟิง ก็ไม่สามารถหาโอกาสเสนอราคาได้  ดูเหมือนว่า ทุกคนที่อยู่ในสถานที่นี้คือลูกค้าของจวินโม่เซี่ย  ตราบใดที่พวกเขาตะโกน ข้าเสนอหนึ่งล้าน ก็จะมีอีกหลายคนตะโกนออกมา ข้าเสนอหนึ่งล้านห้าแสน
 
ดูเหมือนว่าความปราถนาอันจริงใจของ ผู้นำก๊กจินหยางคนใหม่นั้นจะยังไม่สำเร็จ  แต่กระนั้น เรื่องนี้ก็ชัดเจนขึ้นมาในภายหลัง
 
เดิมทีจวินโม่เซี่ยตั้งใจจักตั้งราคาขายพื้นฐานแต่ละโถไว้ที่หนึ่งหมื่น  อย่างไรก็ตามดูเหมือนว่า ในตอนนี้ราคาเริ่มต้นจะอยู่ที่สามหมื่นตำลึงเสียแล้ว  ยิ่งไปกว่านั้น ราคาสูงสุดในการเสนอราคาก็ยังคงพุ่งขึ้นอย่างต่อเนื่อง
 
ราวกับว่าของสิ่งนี้ไม่เพียงพอกับความต้องการ แท้จริงแล้ว ราคาของสุรานี้จะสูงยิ่งขึ้น หากไม่มีการจำกัดจำนวนการซื้อของแขก
 
ในที่สุดการประมูลนี้ก็มาถึงบทสรุป หลังจากที่ได้เห็นความบ้าคลั่งในการเสนอราคามากมาย  สุราสองพันเจ็ดร้อยจากสามพันโถถูกขายออกไปจนหมด ยังคงเหลือไว้เพียงแค่ สามร้อยโถเท่านั้น  อย่างไรก็ตาม ยังมีบางคนที่ยังไม่เอ่ยเสนอราคา
 
แต่กระนั้น ที่สำคัญที่สุดคือ ไฮ่เฉินเฟิง ผู้นำก๊กจินหย่างยังคงไม่ได้รับในสิ่งที่เขาปรารถนามายาวนาน  อีกครั้งเมื่อเขากระแอมและเอ่ย
” ข้าเสนอราคาหนึ่งล้าน ! “
 
” ช้าก่อน !  ขอให้ องค์ชายได้เอ่ยวาจา ! “
ใครบางคนตะโกนขึ้นดังก้อง  ทุกคนหันไปยังที่มาของเสียง เห็นเพียงองค์ชายสามกำลังปีนเวทีขึ้นไป  จากนั้นเขาคว้าเอาค้อนจากมือของถัวหยวนไปอย่างเร่งรีบ และออกแรงทุบค้อนลงไปยังโต๊ะตัวเล็กสามหน
 
ทุกผู้เตรียมตัวเพื่อการประมูลสุดท้ายของสุราที่ไม่ธรรมดานี้  ด้วยเหตุนี้ พวกเขาจึงตระหนก เมื่อเห็นองค์ชายสามขึ้นไปบนเวทีอย่างรวดเร็ว และรู้สึกถึงความประหลาดไม่ได้  อย่างไรก็ตามพวกเขาสงบลง
องค์ชายสามพยายามจะทำสิ่งใด … คนพวกนั้นกำลังทำการประมูลราคา …  หรือว่าเจ้าต้องการจะเป็นแขกรับเชิญในฐานะนายประมูล ?
 
” เหล่าแม่นางและนายท่านทั้งหลาย !  จงฟังสิ่งที่ข้ากำลังจะพูด ! “
องค์ชายสามไขว้มือด้านหลังขณะเขามองไปยังคนอื่นๆ  ท่าทางของเขาอวดดีมากพอจะทำให้คนส่วนใหญ่รังเกียจ
 
” วันนี้ พวกเราโชคดีอย่างมากที่ได้ลิ้มรสสุราสวรรค์ เป็นพรประทานอย่างแท้จริง  ข้าขอแสดงความขอบคุณต่อเหล่า ผู้ที่เกี่ยวข้องใน หอชนชั้นสูง  ด้วยความนับถือนี้ องค์ชายขอขอบคุณอย่างจริงใจ “
องค์ชายสามพยักหน้าให้ถังหยวน  จากนั้น เขาจึงหันกลับไปพูดต่อ
” สุรานี้พิเศษและเลอค่า  อย่างไรก็ตาม พวกเราจักต้องไม่ลืมมารยาทขั้นพื้นฐาน ! องค์ชายผู้นี้ ละอายใจ ! “
องค์ชายสามแสร้งถอนหายใจ
” ข้านั้นจำได้เมื่อคราก่อน … มีบางคนใน นครเทียนเชียง ผู้ที่ทรงมากล้นคุณสมบัติเกินกว่าทุกผู้นาม เมื่อมันเป็นเรื่องในการลิ้มรสสุราชั้นเลิศนี้  และน่าเสียดาย ที่ตอนนี้คนผู้นี้มิได้อยู่ที่นี่  เขาทำงานอย่างสุดความสามารถ  ตัวเขานั้นหมดศรัทธาต่อนครแห่งนี้ … และเหล่าผู้คน ! “
 
ทุกผู้ที่ได้รับการขนานนามว่า ชนชั้นสูง ซึ่งสามารถเข้ามาในที่นี่ได้  พวกเขาเข้าใจอย่างชัดเจนถึง คนที่ชายผู้นี้อ้างถึง  อย่างไรก็ตาม พวกเขายังคงไม่เข้าใจถึงเจตนาขององค์ชายสาม
 
ดูเหมือนว่าเขามิได้เป็นอะไรที่มากกผู้ที่ชอบขู่ขวัญผู้ที่อ่อนแอกว่าด้วยความสัมพันธ์ที่ทรงอำนาจ
 
” คนผู้นั้นคือ ท่านพ่อขององค์ชายผู้นี้ องค์จักรพรรดิ แห่งนครเทียนเชียงของพวกเรา !  ท่านพ่อข้า องค์จักรพรรดิ นั้นง่วนอยู่กับกิจการบ้านเมือง และไม่มีเวลามาร่วมในงานเช่นนี้  จงบอกข้า พวกเราไม่ควรแสดงความคาราวะต่อเขาสักเล็กน้อยหรือ ?  พวกเรามิอาจเสียสละความต้องการส่วนตัวเพียงเล็กน้อย ต่อผลประโยชน์ของบ้านเมืองได้เลยหรือ ? “
 
น้ำเสียงขององค์ชายสามจริงจัง
” การไม่แสดงความเคารพต่อผู้อาวุโสนั้น ถือได้ว่าเป็นการก่อนอาชญากรรมอันน่ารังเกียจ  การประมูลนี้ได้ดำเนินมาถึงช่วงเวลาสุดท้ายแล้ว !  และ เหลือสุราชั้นเลิศนี้เพียงแค่สามร้อยโถเท่านั้น  องค์ชายผู้นี้ แนะนำให้พวกเรา เสนอสุราเหล่านั้นต่อองค์จักรพรรดิ เพื่อแสดงถึงความรักและนับถือต่อเขา  จงบอกข้า นี่มิใช่ความคิดที่ดีกระนั้นหรือ ? “
 
เมื่อองค์ชายสามเอ่ยคำพูดมากมายจบ สิ่งที่ตอบกลับมานั้นเป็นเพียงความเงียบมัน
 
ทุกผู้คิดว่าที่องค์ชายสามกระทำเช่นนี้เพราะว่า เขาต้องการจะเก็บสุราที่เหลือไว้เพียงผู้เดียว  แต่กระนั้น ไม่มีผู้ใดคาดว่าองค์ชายสามจะกระทำเช่นนี้  ชัดเจนว่าเขาประสงค์จะหยุดการประมูล และจากนั้นขอให้ หอชนชั้นสูง มอบสุราที่เหลืออยู่ให้แก่เขาโดยไม่มีค่าใช้จ่าย !
 
แท้จริงแล้ว ดูเหมือนว่าเขากำลังร้องขอต่อ หอชนชั้นสูง
 
ทุกผู้สาปแช่งอยู่ภายในใจ !
 
เจ้าต้องการแสดงความเคารพต่อพ่อของเจ้า ?  เช่นนั้น เจ้าก็ส่งสิ่งที่เจ้าซื้อไปให้เขาสิ !  เจ้ามิได้ชนะในการเสนอราคาห้าสิบโถก่อนหน้านี้กระนั้น ?  ดูเหมือนว่าเจ้ามิได้สนใจเรื่องความเคารพต่อพ่อของเจ้าเลยในตอนนั้น  และตอนนี้ เจ้าประสงค์จะเอาของคนอื่นเพื่อไปประจบสอพลอพ่อของเจ้า ?  และมากกว่านั้น เจ้ายังพูดในเรื่องนี้ด้วยท่าทีโอหัง !  พวกเราอดเรียกมันว่า ฝีมืออันแปลกประหลาดมิได้ !  เจ้านั้นมากฝีมือในการบิดเบือนความจริง และกลับผิดถูก … !
 
ทุกผู้นั้นไม่พอใจ แต่ไม่มีผู้ใดเอ่ยขึ้นเลย  เห็นได้ชัดว่าผู้ที่ยังไม่สามารถซื้อสิ่งใดไปได้ คือผู้ที่สิ้นหวังอย่างที่สุด  อาจบอกได้ว่า คนเช่นนี้คือผู้ที่นั่งอยู่เกือบหลังสุด เนื่องจากพวกเขามิใช่ผู้ที่ร่ำรวยและทรงอิทธิพล  ด้วยเหตุนี้ พวกเขาจะกล้าทำให้ลูกชายขององค์จักรพรรดิขุ่นเคืองได้อย่างไร ?  ยิ่งไปกว่านั้น การต่อต้านสิ่งนี้อาจจะนำไปสู่การดูหมิ่นราชวงศ์ !  ดังนั้น จึงไม่มีผู้ใดเอ่ยปาก  พวกเขามองไปยัง นายน้อยถัง เนื่องจากทั้งหมดนี้ขึ้นอยู่กับนายประมูล แห่งหอชนชั้นสูง
 
” นายน้อยถัง เจ้าคิดเห็นเช่นไร ? “
องค์ชายสามถามด้วยน้ำเสียงเฉยชาและเบา