Otherworldly evil monarch จอมโฉดแห่งโลกหน้า มือสังหารมือพระกาฬ ตอนที่ 239
” พ่อของเจ้าช่างสามารถยิ่ง และแผนการนี้สร้างสรรค์อย่างมาก ! “จวินโม่เซี่ยยกยอ และถอนหายใจ เขาคิดในใจถึงเจ้าตัวเล็กนั่นแม้นว่าจะตายและลงอเวจีเพราะเรื่องนี้ … มันก็ไม่มีอะไรดีขึ้น แม้น พ่อแม่ของเสือดาวปีกเหล็กก็มิอาจอธิบายได้ … จากที่ เจ้าตัวน้อยนี้พัฒนาไปเกินกว่า เสือดาวปีกเหล็ก ทุกตัวในประวัติศาสตร์ แม้แต่บรรพชนของเสือดาวปีกเหล็ก .. หรือเสือดาวปีกเหล็กที่ทรงพลังที่สุดก็มิอาจอธิบายเรื่องนี้ได้ ! เขามองไปยังสาวน้อยอีกครั้ง สาวน้อยผู้นี้มีพรรสวรรค์ชั้นสูง ยิ่งไปกว่านั้น นางยังมีบุคลิกที่โดดเด่น นางเพิ่งจะโกรธกริ้วไป และมากพอจนเริ่มตะโกน ความจริง ดูเหมือนว่าน้ำตาเริ่มเจิ่งนอง แต่นางกลับหัวเราะอย่างรวดเร็วเมื่อนางนึกถึงเรื่องตลก แม้นความตึงเครียดบนใบหน้าของนางหายไป นี่เป็นการเปลี่ยนแปลงที่ … น่าชื่นชมจริงๆ ” ข้าเชื่อว่าความคิดของพ่อข้านั้นหลักแหลม อาจจะดูไม่มีผลสิ่งใดในตอนแรก แต่หากติดตามเขาไปใกล้พอ กลับกลายเป็นความคิดที่น่าสนใจอย่างยิ่ง … ฮ่าฮ่า “ตู่กู้เซี่ยวอี้ พอใจ” ความจริง ข้าใช้พลังมากมายเพื่อกุเรื่องของเจ้า แต่ข้าทำมันได้ไม่มากพอ ท่านพ่ออ่านความคิดของข้าได้ … ดั่งเช่นที่ท่านแม่พูดเสมอว่า ผู้หลักแหลมมักจะเขลากับคนส่วนใหญ่ นั่นคือความงามที่แท้จริง “ ผู้หลักแหลมมักจะเขลากับคนส่วนใหญ่ ! ความสวยงามที่แท้จริง ?! ใช้คำนั้นเพื่อพรรณนาถึงขุนพลตู่กู้วูตี้ … เป็นวลีที่น่าสมเพชยิ่ง ” เช่นนั้น … เราจะจัดการเรื่องนี้เช่นไร ? “จวินโม่เซี่ยประทับใจ เด็กสาวผู้นี้บริสุทธิยิ่ง นางเปิดเผยต่อทุกผู้ที่ต้องการ นางช่างตรงข้ามกับตู่กู้วูตี้ผู้ที่ป่าเถื่อนยิ่ง เขาลงมือกระทำโดยไม่คิดหาวิธีแก้ปัญหา ” อืม เมื่อเวลาผ่านไป “ตู่กู้เซี่ยวอี้ พยักหน้า” มันจะกลายเป็นว่าผู้คนมากมายจะพยายามจ่ายเงินจำนวนมากเพื่อซื้อเจ้าขาวน้อย แต่ข้าจักไล่พวกเขาไปเสีย เขาเป็นของข้า ดังนั้นให้พวกเขาลืมแผนการของตัวเองไปซะ นอกเสียจากว่าเขาเป็นพยายานในเรื่อง … “ในที่สุดเสียของนางก็บางเบาลง ในที่สุดก็กลายเป็นนางที่ได้ยินเสียงตัวเอง จวินโม่เซี่ยไม่อาจได้ยินในสิ่งที่นางพูด หลังจากนางพูดจบ ตู่กู้เซี่ยวอี้ หยุดนิ่งชั่วขณะ จากนั้นนางหันไปมองจวินโม่เซี่ยก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนนุ่ม” สกุลของข้าได้รับคำเชิญจากสกุลจวินเมื่อวาน … “ ” โอ้ ? “จวินโม่เซี่ยเลิกคิ้ว ” ข้าไม่รู้ว่าเจ้าและพ่อข้าเห็นด้วยในการต่อรอง ! “ตู่กู้เซี่ยวอี้ ดูกระวนกระวายเล็กน้อยพร้อมดวงตาเบิกกว้าง“เจ้ากล้าที่จะพนันกับพ่อข้า .. ข้าไม่รู้จริงๆว่าเจ้ากำลังคิดอะไร ! เจ้าคิดจริงๆหรือว่าสุราเพียงเหยือกเดียวสามารถขายในราคาหมื่นตำลึงเงินได้ ? มันเป็นไปไม่ได้จริงๆ มันเกิดขึ้นมิได้ ! แต่กระนั้นเจ้าก็ .. อืม ! เมื่อวานพ่อข้าหัวเราะลั่นหลังจากได้รับคำเชิญจากเจ้า เขาบอกว่าการพนันนี้จะทำให้เจ้าอยู่ภายใต้การควบคุม อ่อ … พ่อของข้าบังคับให้เจ้าเดิมพันนี้หรือ … !” ” โอ้ เขาต้องการควบคุมข้า ?! หือ ? ข้าไม่เข้าใจว่าเหตุใดจึงคิดว่าการพนันนี้เป็นความคิดที่แย่ … ในเมื่อความจริงข้าเลือกโอกาสนี้อย่างระมัดระวัง และส่งคำเชิญนั้นตามประสงค์ของข้าเอง นอกจากนี้ ผู้ใดจะสามารถพิชิตนายน้อยผู้แข็งแกร่งนี้ได้ … “ จวินโม่เซี่ยลูบคาง ขณะดวงตาลุกโชยแท้จริงแล้ว ขุนพลตู่กู้มิได้บังคับข้าในการเดิมพัน นี่คือการกระทำของข้าเอง การเดิมพันนี้มันจะทำให้ข้าไปอยู่ภายใต้การควบคุมอย่างนั้นหรือ …? มันไม่รื่นหูหากจะบอกว่าผู้ใดอยู่เหนือกว่า นายน้อยจวินมิได้ลืมว่าสกุลตู่กู้ติดค้างเขามากมายหกาการประมูลสุราของเขาสำเร็จลุล่วง แต่กระนั้น เมื่อเป็นเรื่องนี้ ขุนพลตู่กู้จะก้มหัวเพราะเรื่องการพนันหรือ ? ” เจ้ามั่นใจ ? “ตู่กู้เซี่ยวอี้ ถามด้วยสายตากังวล เห็นได้ชัดว่านางไม่ต้องการให้จวินโม่เซี่ยแพ้การเดิมพันนี้ ดังนั้น นางจึงต้องการให้พ่อของนางพ่ายแพ้ !” แต่มันจะน่าเกลียดไหม … เป็นไปได้ไหมที่เจ้าจะไม่ซื่อตรงกับพ่อของข้าในการเดิมพันนี้ ? “ ” เป็นการยากที่จะพูดว่า … ยุติธรรม… หรือ ไม่ยุติธรรม … “จวินโม่เซี่ยหยุดหลังจากเขาพูดสามประโยคนี้อย่างเคร่งขรึม เขาเชื่อมั่นในแผนการ ความจริง หากจะเป็นการไม่ยุติธรรมกับใครสักคน มันน่าจะไม่เป็นเช่นนั้นกับนายน้อยจวิน อย่างไรก็ตาม หก ค้อนประธานของโลกใบนี้มิได้ตัดสินให้โอกาสเขา … เขาก็ยังคงมีเหตุให้บังเอิญอีกมากมาย ” จะเป็นไรไหมหากข้าจะตามท่านพ่อไปด้วยพรุ่งนี้ ? “ดวงตาของตู่กู้วูตี้เปล่งประกายขณะที่สีหน้าของนางเปลี่ยนไป นางก้มหน้าลง และกัดฟันขณะตัดสินใจ” หากเขาทำให้เจ้ายุ่งยาก .. ข้าจะเริ่มร้อง และข้าจักแกล้งทำ … ข้าไม่ปล่อยให้เขกลั่นแกล้งเจ้า ! จงอย่าได้กังวลไป … “ หากบอกว่า หัวใจของหญิงสาวอยู่กับผู้ที่นางรัก นั้นไม่ผิดเพี้ยนนัก ความคิดของสาวน้อยผู้นี้เต็มไปด้วยความกังวลเกี่ยวกับความเป็นอยู่ของจวินโม่เซี่ย และนางเพียงครุ่นคิดถึงการป้องกันมิให้จวินโม่เซี่ยพ่ายแพ้ท่านพ่อของนาง แต่กระนั้น นางลืมไปว่าหากผู้เฒ่าของนางพ่าย สกุลของนางจักมีหนี้สินมากมาย และมันมหาศาลยิ่งกว่า … จวินโม่เซี่ยใจเย็น ใจแข็ง และเลือดเย็น เสมอ แต่กระนั้น นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตของเขา ที่ใจอ่อน สาวน้อยหมกมุ่นอยู่กับความสะดวกสบายของเขาเพียงผู้เดียว จวินโม่เซี่ยมิได้เขลา เหตุใดเขาจึงมองไม่เห็น ? ชายมิได้เป็นหิน พวกเขาจึงมิได้ไร้หัวใจ ” แม่นาง อย่างได้กังวล ข้าจะไม่พ่าย “จวินโม่เซี่ย ยิ้มอบอุ่น และยื่นมือออกไปเพื่อลูบผม ตู่กู้เซี่ยวอี้ แต่เมื่อมือของเขาจะสัมผัสกับมัน เขารู้สึกบางอย่างคล้ายกระแสไฟอย่างรวดเร็ว และดึงมือกลับทันที เขาเข้าใกล้หญิงสาวผู้นี้โดยไม่ตั้งใจ ซึ่งมันขัดแย้งกับตัวตนมือสังหารของเขา เขามักจะถือตัวในฐานะมือสังหารเสมอไม่ว่าจะชีวิตใหนก็ตาม กระนั้น นี่เป็นครั้งแรกที่เขากระทำเช่นนี้ แม้นว่าเขาจะมิได้เป็นมือสังหารในโลกนี้ … จวินโม่เซี่ยยิ้มขณะยืนขึ้นและพูดอย่างนุ่มนวล” ข้าขอตัว “ ตู่กู้เซี่ยวอี้ ก้มต่ำขณะหัวใจของนางเต้นรัว เป็นครั้งแรกที่เขาเลือกแตะต้องตัวของนาง แม้นมันจะเป็นเพียงเส้นผม ทั่วทั้งร่างของนางรู้สึกราวกับปวกเปียก ขณะที่ใบหน้าเริ่มรู้สึกร้อนหนาว ในอีกมุมหนึ่ง ความคิดของนางกำลังพุ่งพล่าน …. เมื่อครู่เกิดสิ่งใดกัน ? ข้ากำลังทำสิ่งใด ? เหตุใดข้าจึงทำเช่นนี้ ? เหตุใดพฤติกรรมของข้าจึงจู้จี้ยิ่งนัก … อย่างไรก็ตาม นางรู้สึกคลุมเครือว่ามีบางอย่างที่ต่างไปในการพบเจอครั้งนี้ พฤติกรรมของเขาต่างไปจากแต่ก่อน ก่อนหน้านี้นายน้อยจวินเป็นเพียงเสเพลปากพล่อยผู้แกล้งทำเป็นเจ้าชู้ ดั่งเด็กเหลือขอ แต่ต่างไปในเวลานี้เหมือนว่าเขาจะหมกมุ่นกับการเอาจริงเอาจัง ” อื้อ “ตู่กู้เซี่ยวอี้ริมฝีปากสั่นขณะตอบอย่างนุ่มนวล นางยืนขึ้นด้วยก้มหน้า ดูเหมือนนางกำลังจ้องมองเท้า เสียงของนางเบามากเมื่อนางพูดขึ้นอีกครั้ง ซึ่งนายน้อยจวินมิได้ยินสิ่งใดแม้นว่าเขาจะยืนอยู่ใกล้นางมาก” เจ้า … จะไป ? ข้า … ข้า … ไม่เป็นไร … “ แม้นว่าสาวน้อยผู้นี้ต้องการจะเอ่ย” ในที่สุดข้าก็ได้พบเจ้าในมุมที่ต่างออกไป “อย่างไรก็ตาม ประโยคนี้ก็ติดอยู่ที่ปากของนาง นางกลืนมันลงไป และพินิจซ้ำแล้วซ้ำเล่า และในที่สุดก็เงียบขณะนางรู้สึกเขินอายที่จะพูดมันออกมา ใบหน้าของตู่กู้เปล่งประกายดั่งหยกสะท้อนประกายขาว เส้นผมที่อ่อนนุ่มของนางดูเหมือนจะเต้นระบำท่ามกลางสายลม ผมเส้นหนึ่งพลิ้วขึ้นมาถึงหน้าผากและติดอยู่ที่แก้ม ถัดไปจากจมูกที่สวยงามของนาง … ขนตายาวของนางเคลื่อนลงอย่างแผ่วเบา และหยุดลงชั่วขณะในตอนเขากระพริบตา ริมฝีปาดอวบอิ่มประกายชมพูเป็นรอยย่นเนื่องจากนางกัดด้วยฟันสีขาว ใบหน้าของนางปฏิเสธเขาอย่างชัดเจน เหตุการณ์เช่นนี้คือการที่หญิงสาวกำลังตกหลุมรัก ผู้ที่พยายามสุดความสามารถขณะปกปิดความรู้สึกของตัวเอง ยิ่งนางพยายามปกปิดความรู้สึก นางยิ่งดูน่าเอ็นดู … ความสวยงามอันน่าอัศจรรย์ของนางเริ่มทำให้นายน้อยจวินเกิดความหวาดกลัว เขาคุ้นเคยกับการได้พบเห็นผู้มีชื่อเสียงมากมายในชีวิตที่แล้ว ความจริง เขาเคยเห็นหญิงสาวสวยงามทุกรูปแบบ แต่กระนั้น นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นความงดงามอันบริสุทธิเช่นนาง เขาพบมามันยากยิ่งจะห้ามปรามความรู้สึกอ่อนโยนและความรัก ซึ่งกำลังอุบัติขึ้นในหัวใจของขา ความนี้นี้เกิดขึ้นครั้งแรกในชีวิตของเขาเด็กสาวผู้นี้งดงามยิ่งนัก .. แม้นเมื่อเปรียบกับหญิงผู้งดงามมากมาย นางก็มิได้อ่อนด้อยเลยแม้แต่น้อย … ในตอนนี้ ก่อเกิดความเงียบงันในโถง แม้แต่เสียงของลมหายใจอันละเอียดอ่อนของพวกเขาก็มิอาจดังกลบความเงียบนี้ได้ … ใบหน้าอันสวยงามของตู่กูเซี่ยวอี้กลายเป็นสีแดง ราวกับสัมผัสได้ว่าเขากำลังจ้องมองมา นางอดที่จะก้มต่ำต่อไปด้วยความเหนียมอายมิได้ นางเริ่มใช้ปลายเท้าวาดรูปวงกลมในขณะที่ลูบขนสีขาวนวลของเจ้าขาวน้อยด้วยมือ ตู่กู้เซี่ยวอี้รู้สึกล่องลอยอยู่ท่ามกลางหมกควัน ราวกับว่ามีเพียงพวกเขาแค่สองที่อยู่ในโลกใบใหญ่นี้ … เสียงจามของเจ้าขาวน้อยทำลายความเงียบลง และปลุกทั้งสองให้ตื่นขึ้น ตู่กู้เซี่ยวอี้ เงยหน้าอันแดงก่ำด้วยความเขินอายขึ้น และเพ่งมองอย่างเหนียมอายไปที่เขา ขณะนางเอ่ยอย่างนุ่มนวล ” เจ้าโง่ .. เจ้า .. เจ้ายังไม่ไป ? เหตุใดเจ้ายังไม่ไป ? “ จวินโม่เซี่ยตระหนักได้ว่าเขาไร้สติ และกำลังหยาบคาย แต่กระนั้น นี่คือครั้งแรกที่เขาทำผิดพลาดตั้งแต่เขาจุติลงมา เขาวางตัวอย่างรวดเร็วและหัวเราะขณะเอ่ย” ข้าเกือบจะไม่อยากจากไปหลังจากได้เป็นหญิงสาวผู้งดงามเช่นนี้ ดูเหมือนว่าเจ้ากำลังปลุกความวิปลาสของข้า … “ ตู่กู้เซี่ยวอี้ เพ่งมองเขาเล็กน้อยขณะพูดอย่างนุ่มนวย” เงียบเสีย ! เจ้าคิดว่าข้ากลัวความวิปลาสของเจ้า ? … ยิ่งไปกว่านั้น ดูเหมือนเจ้ามีเรื่องต้องรีบไป เร็วเข้า ใส่ใจมันหน่อย … “นางกันหน้าไปทางอื่นหลังจากพูดจบ แม้แต่ต้นของนางอนางแดงจนจวินโม่เวี่ยเห็นมันได้อย่างชัดเจน เขาพูดคำเหล่านี้อย่างจริงจัง เหตุใดมันจำทำให้ขางเขินอาย ? นายน้อยจวินมีความสุขกับการใกล้ชิดหญิงสาวอย่างมากในชีวิตที่แล้ว และด้วยเหตุนี้เขาจึงไม่เข้าใจหัวอกของ ตู่กู้เซี่ยวอี้ ในอีกมุมหนึ่ง นางเพิ่งตระหนักได้ว่าน้ำเสียงที่นางได้เอ่ยออกไปนั้น ละม้ายกับน้ำเสียงของภรรยาที่พูดกับสามีก่อนจะออกไปทำงาน น้ำเสียงของนางอบอุ่น ราวกับแสดงถึงความเป็นห่วง นางจำได้ว่าแม่ของนางก็เอ่ยเช่นนี้ก่อนที่พ่อของนางจะไปสงคราม เมื่อตระหนักเช่นนี้ นางจึงขวยเขินยิ่งขึ้น และอดเป็นกังวลมิได้เราชอบเช่นนั้น ? แล้วเขากับข้าละ ? ยิ่งนางคิดถึงสิ่งนี้ ใบหน้าของนางยิ่งแดงขึ้น ไม่นาน ใบหน้าของนางดูเหมือนจะเปล่งประกายสีแดงดั่งหมู่เมฆยามรุ่งอรุน จนนางมิอาจะเงยหน้าขึ้นมาได้อีกครั้ง ” ฮ่า ฮ่า ช่างน่ารัก ! น่าชังยิ่งนัก ! “จวินโม่เซี่ย เชยชม จากนั้นเขายื่นมืออกไป และป้องหน้าของนาง จากนั้นเขาสัมผัสถึงความอ่อนนุ่มของมันอยู่ชั่วครู่ เขากระดกลิ้น และอุทาน” ช่างนุ่มนวล … หอมหวานยิ่ง … ฮ่าฮ่า ! “เขาหัวเราะลั่น เสื้อผ้าของขากระพือขณะเสียงฝีเท้าของเขาค่อยๆจางหายไปตามระยะทาง เขาทีเล่นทีจริงเพื่อปกปิดถึงหัวใจที่ ตื่นเต้น มือสังหารเกือบจะไร้มารยาท และหนีไปเป็นครั้งแรกในชีวิต … พบเพียงแต่หัวใจของเขาที่กำลังเต้นรัวประหนึ่งเสียงกลอง …
คอมเม้นต์