ภายในห้องเงียบของเรือนหิมะเหินแห่งนครหลวงรัฐเมฆทักษิณา
หนุ่มน้อยอาภรณ์ขาวและหนุ่มน้อยอาภรณ์ทองต่างก็นั่งขัดสมาธิพลางตั้งใจบำเพ็ญ นี่คือสามปีหลังเขากลับจากคีรีมารสกุลฝานแล้ว
แน่นอนว่า
ด้วยทรัพยากรของเขา เขาก็บรรลุ ‘ทางสายอากาศ’ และไปถึงระดับเทพจักรวาลตั้งแต่เก็บตัววันที่สองแล้ว เพียงแต่เนื่องจากสั่งสมมาหนาแน่นอย่างยิ่ง หลายทิศทางในทางสายอากาศของเขาก็สั่งสมได้ลึกล้ำยิ่งนัก โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังคิดค้น ‘เคล็ดไร้ทลายเก้ากัณฑ์’ ขึ้นมาแล้ว เส้นทางทั้งเก้าสายส่งเสริมเกื้อหนุนซึ่งกันและกัน  ทำให้ตงป๋อเสวี่ยอิงรับรู้มากมายอย่างยิ่ง ยามนี้การรับรู้เหล่านี้ได้หลอมรวมเข้าสู่ร่างกาย จึงย่อมบรรลุไปอย่างไม่หยุดหย่อน
การบรรลุอย่างรวดเร็วพรรค์นี้ทำให้ตงป๋อเสวี่ยอิงหยุดไม่ได้! แล้วก็ไม่อยากหยุดด้วย
“เกือบแล้ว ตอนนี้ความเร็วในการบำเพ็ญชะลอลงเล็กน้อยแล้ว หยุดชั่วคราวก่อนก็แล้วกัน ข้าจะไปจัดการเรื่องดินแดนจิตโลกาเสียก่อน ยังต้องกลับบ้านเกิดให้รวดเร็วที่สุด” ตงป๋อเสวี่ยอิงหยุดการบำเพ็ญลง “แม้มิอาจยกระดับเคล็ดผนึกห้าภาพทั้งห้าสายให้ไปถึงขีดสุดได้ทั้งหมด แต่ก็ไม่ต้องรีบร้อนไป รอให้ร่างแยกมาถึงบ้านเกิดก่อนแล้วค่อยฝึกฝนก็แล้วกัน”
ตามการชี้แนะของท่านอาจารย์ ‘ประมุขรัฐเมฆทักษิณา’
‘ทางสายอากาศ’ ทั้งหมดแบ่งออกเป็นเก้าสายด้วยกัน!
เคล็ดผนึกห้าภาพเป็นห้าสายในจำนวนนั้น ซึ่ง ‘ภาพดิน’ และ ‘ภาพแก่น’ ล้วนยากยิ่งนัก ‘ภาพดิน’ นั้นสั่งสมจากการที่ตงป๋อเสวี่ยอิงเฝ้ามองดูต้นไม้โบราณแห่งห้วงอากาศให้กำเนิดฝูงมารผลาญทำลายออกมาในทางเดินโลกาพิศวงเป็นเวลานานแสนนานอย่างยิ่งในชาติก่อน ‘ภาพแก่น’ นั้นยากที่สุด ต้องรับรู้แก่นห้วงอากาศจึงสำเร็จได้ในท้ายที่สุด
ห้าสาย
ไม่ว่าสายใดก็ตามบรรลุถึงขั้นสุด ก็จะสำเร็จเป็นเทพจักรวาล!
คิดจะทำให้ทั้งห้าสายบรรลุถึงขั้นสุด เดิมทีก็ยากอย่างยิ่งอยู่แล้ว ทว่าเนื่องจากตงป๋อเสวี่ยอิมีการสั่งสมอันแน่นหนา ในเวลาสั้นๆ เพียงสามปี เขาก็ทำให้หกสายจาก ‘เก้าสาย’ บรรลุถึงขั้นสุดในรวดเดียว แล้วบรรลุถึงระดับขั้นเทพจักรวาล เมื่อข่าวแพร่ออกไปก็เพียงพอจะทำให้ผู้แกร่งกล้าจำนวนนับไม่ถ้วนตะลึงลานได้แล้ว
ที่เป็นเช่นนี้
ก็เพราะ ‘ทางสายอากาศ’ ทั้งหมดมีเพียงเก้าสายเท่านั้น! อย่างประมุขรัฐเมฆทักษิณาก็ก้าวเข้าสู่เทพจักรวาลระดับชั้นที่สอง และได้รับสมบัติลับระดับยอดสุดอย่าง ‘ดาบจิตโลกา’ มา และหลังจากสำเร็จเป็นผู้ทรงอิทธิพลขั้นสุดในดินแดนจิตโลกาแล้ว จึงบรรลุทั้งเก้าสายได้ในที่สุด
เนื่องจากตงป๋อเสวี่ยอิงคิดค้น ‘เคล็ดไร้ทลายเก้ากัณฑ์’ ขึ้นมา ตั้งแต่ขั้นอลวนก็บรรลุทั้งเก้าสายแล้ว จรบรรลุถึงขีดจำกัดขั้นอลวน ที่สำคัญที่สุดก็คือ…เมื่อบรรลุทั้งเก้าสายและช่วยเหลือเกื้อกูลกันแล้วก็จะสามารถก่อให้เกิดภาพรวมอันสมบูรณ์แบบได้! ด้วยเหตุนี้ตงป๋อเสวี่ยอิงจึงสามารถไปถึงการกลายเป็นอากาศธาตุขั้นสุดได้ตั้งแต่ยังเป็นขั้นอลวน ‘ภายใต้การเหนี่ยวนำของเกราะของแม่ทัพโม่กู่’
เนื่องจากการช่วยเหลือเกื้อกูลกันทำให้ขณะที่เส้นทางสายแล้วสายเล่าของตงป๋อเสวี่ยอิงบรรลุถึงเทพจักรวาลนั้น  เกิดการรับรู้ต่างๆ ขึ้นมาอย่างต่อเนื่องและสอดคล้องกัน
เขาเกิดความรู้สึกหนึ่งขึ้นมา…
ขอเพียงมีเวลามากพอ จะยกระดับทั้งเก้าสายให้ไปถึงขั้นสุดได้ก็มิใช่เรื่องยากแต่อย่างใด ช่วยไม่ได้ เพราะถึงอย่างไรก่อนหน้านี้ เดิมทีเส้นทางทั้งเก้าสายของเขาก็ถึงขีดจำกัดขั้นอลวนอยู่แล้ว ขาดอีกเพียงก้าวเดียวเท่านั้น! ทั้งเก้าสายหมุนเวียนกัน จะบรรลุได้ก็รวดเร็วเป็นอย่างมาก
“แม้หกสายจะบรรลุถึงขีดสุดแล้ว น่าเสียดาย ที่ในบรรดาหกสายนี้ มีเพียงสามสายเท่านั้นที่อยู่ในเคล็ดผนึกห้าภาพ เห็นที่คงยังต้องรออีกระยะหนึ่ง” ตงป๋อเสวี่ยอิงลอบพึมพำ
……
การที่เขาบรรลุเส้นทางด้าน ‘ทางสายอากาศ’ สายแล้วสายเล่า และบรรลุถึงขีดจำกัดทั้งหมดดูเหมือนจะเก่งกาจมาก แต่เช่นนี้ก็ยังคงเป็นเทพจักรวาลระดับชั้นที่หนึ่งเท่านั้น
จะต้องเป็นเส้นทาง ‘ทางสายอากาศ’ สองสายที่แตกต่างกัน หลอมรวมเข้าด้วยกันและเกิดการเปลี่ยนแปลงจากแก่นแท้ พลังโดยรวมจึงจะยกระดับขึ้นได้ จึงจะเป็นเทพจักรวาลระดับชั้นที่สองได้!
ต่อจากนั้น
เส้นทางที่แตกต่างกันของ ‘ทางสายอากาศ’ จะหลอมรวมกันต่อไป ทว่าต่อจากนั้นพลังหลอมรวมกันแล้วก็จะยกระดับขึ้นอย่างไม่ชัดเจนนัก มีแต่ ‘เส้นทางเก้าสายรวมเข้าด้วยกันเป็นหนึ่งอย่างสมบูรณ์’ กลายเป็นหนึ่งเดียวกันเท่านั้น! ผลสำเร็จ ทางสายอากาศจึงครบสมบูรณ์อย่างแท้จริง! นั่นจึงจะเป็นเทพจักรวาลระดับชั้นที่สาม!
อย่าง ‘ประมุขรัฐเมฆทักษิณา’
เขารับรู้ทั้งเก้าสายจนถึงขีดจำกัดแล้ว จวบจนบัดนี้ก็มีเพียงเจ็ดสายเท่านั้นที่รวมเข้าด้วยกันได้! ยังห่างจากเก้าสายรวมเข้าด้วยกันอยู่มากโข
“การรับรู้นั้นง่ายดาย แต่การหลอมรวมนั้นยาก”
“เก้าสายรวมเข้าด้วยกัน…ยากเสียยิ่งกว่ายาก” ตงป๋อเสวี่ยอิงลอบพึมพำ
ดินแดนจิตโลกามีเทพจักรวาลมากมายยิ่งนัก
เทพจักรวาลระดับชั้นที่สองก็มีไม่น้อย ในจำนวนนั้นผู้ที่โชคดีได้รับ ‘สมบัติลับระดับยอดสุด’ มา และมีพลังข้ามขั้นก็พอจะมีอยู่บ้าง
แต่ผู้ที่สามารถก้าวเข้าสู่เทพจักรวาลระดับชั้นที่สามได้น่ะหรือ กลับร้อยเสียยิ่งกว่าน้อย!
จอมเทพศักดิ์สิทธิ์ก็เป็นเทพจักรวาลระดับชั้นที่สาม!
ส่วนเหล่าสิ่งมีชีวิตที่ไร้ศัตรูของดินแดนจิตโลกานั้นออกจะเก่งกาจกว่าบ้าง พวกเขาเป็นเทพจักรวาลระดับชั้นที่สาม ทั้งยังได้สมบัติลับที่แข็งแกร่งยิ่งกว่า ทำให้พวกเขามีพลังที่แข็งแกร่งยิ่งขึ้น! เมื่ออาศัยสมบัติลับที่แข็งแกร่งขึ้นก็ได้เห็น ‘เส้นทาง’ ในภายหน้า ทำให้ทางด้านการขุดค้นตนเองแข็งแกร่งขึ้น
“เส้นทางที่ไร้ศัตรู” ตงป๋อเสวี่ยอิงตั้งตารอคอย
สิ่งมีชีวิตที่ไร้ศัตรู
ต่อจากนั้นน่ะหรือ
‘ทางสายอากาศ’ บรรลุถึงขั้นครบสมบูรณ์ในท้ายที่สุด จึงจะเป็นเทพจักรวาลระดับชั้นที่สาม ถัดจากนั้นอีกก็จะได้ปกครองกฎเกณฑ์อันสูงส่ง! ก้าวนี้ยากเกินไปแล้ว จวบจนบัดนี้ดินแดนจิตโลกามิมีผู้ใดสามารถทำได้ มีเพียง ‘หยวน’ ผู้เร้นลับเท่านั้นที่น่าจะเป็นสิ่งมีชีวิตระดับนี้
“ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ทางสายอากาศของข้าก็มีรากฐานลึกล้ำอย่างยิ่ง” ตงป๋อเสวี่ยอิงลอบพึมพำ “เชื่อว่าหากใช้เวลาเคี่ยวกรำให้มากอีกหน่อย ผสานกับการชี้แนะของบรรพชน จะก้าวเข้าสู่เทพจักรวาลระดับชั้นที่สองก็มิใช่เรื่องยาก! เมื่อรวมกับเคล็ดวิชาลับที่ข้าจะได้จากดินแดนจิตโลกาในภายภาคหน้า…เมื่อกลับไปถึงบ้านเกิด ก็เพียงพอจะมีคุณสมบัติประชันกับจอมเทพศักดิ์สิทธิ์ได้แล้ว”
จอมเทพศักดิ์สิทธิ์
อย่างพวกบรรพชนทิพย์และบรรพชนโลกาก็กล้าที่จะต่อสู้กันซึ่งหน้า
ถึงอย่างไรในบ้านเกิด ‘อากาศอันสับสนอลหม่าน’ แห่งโลกกำเนิด ในด้านการหลอมสมบัติลับนั้นหยาบเกินไป มิอาจต่อสู้ข้ามขั้นได้! ดังนั้นก็ยังต้งอาศัยพลังที่แท้จริงของแต่ละคนเป็นหลัก ต่อให้จอมเทพศักดิ์สิทธิ์เผาผลาญพลังต้นกำเนิด แม้พลังจะเพิ่มพูนขึ้นเป็นอย่างมาก แต่ก็มิอาจต่อสู้ข้ามขั้นได้ หากสามารถเป็นเหมือนสิ่งมีชีวิตที่ไร้ศัตรูระดับ ‘บรรพชนฝาน’ หรือ‘จักรพรรดิเซี่ย’ ได้ ต่อให้มีพลังที่ไร้ศัตรู เกรงว่าในชั่วระยะเวลาสั้นๆ ก็สามารถสังหารพวกบรรพชนทิพย์ได้อย่างง่ายดาย
“ไม่มีสมบัติลับ”
“ทว่าข้ากลับบ้านเกิดก็ไม่มีสมบัติลับ” ตงป๋อเสวี่ยอิงเข้าใจในจุดนี้ดี ทุกคนไม่สามารถมีสมบัติลับข้ามขั้นกันหมดได้ จะต้องอาศัยตนเองสำแดงพลังออกมา ดังนั้นจึงยังยากที่จะสั่นคลอนจอมเทพศักดิ์สิทธิ์ได้
ยังต้องการเวลา
เชื่อว่าเมื่อมีดินแดนจิตโลกาเป็นหลักประกัน ความเร็วในการเติบโตของตนก็จะรวดเร็วเป็นอันมาก
“ใกล้แล้วๆ” ในใจของตงป๋อเสวี่ยอิงสุขสราญ
จริงด้วย
เขาบำเพ็ญตลอดคืนวันอันยาวนาน ผ่านการกลับชาติมาจุติ หลังสำเร็จเป็นเทพจักรวาลแล้ว ในที่สุดเขาก็สามารถรู้สึกได้ว่า ‘จอมเทพศักดิ์สิทธิ์’ มิได้สูงส่งจนเอื้อมไม่ถึงอีกต่อไป
ตอนที่ท่านอาจารย์กู่ฉีสิ้นใจนั้น ตงป๋อเสวี่ยอิงก็เพียงแค่มีเพลิงโทสะท่วมอก แต่ส่วนลึกในใจก็รู้สึกไร้เรี่ยวแรง เนื่องจากตอนนั้นรู้สึกว่าทั้งสองฝ่ายแตกต่างกันมากจนเกินจริง ห่างไกลกันลิบลับ
“เริ่มต้นเถิด ยกระดับศาสตร์ร่างแยกขึ้นไปอีกชั้นหนึ่ง” ตงป๋อเสวี่ยอิงลอบพึมพำ
หลังจากเขาสำเร็จเป็นเทพจักรวาลแล้ว บัดนี้ทางสายอากาศก็มีถึงหกสายที่บรรลุถึงขั้นสุด ในจำนวนนั้นรวมไปถึงเส้นทางของสองกระบวนท่าอย่างทลายเวหาและงามดั่งภาพวาด
ทลายเวหาแบ่งออกเป็นอนุสัมฤทธิ์ มหสัมฤทธิ์และครบสมบูรณ์ งามดั่งภาพวาดก็เป็นเช่นนี้
หากพูดอย่างเคร่งครัดแล้ว
ผลสำเร็จสูงสุดของประมุขรัฐเมฆทักษิณาก็คือสามศาสตร์ลับ ได้แก่ศาสตร์ลับทลายเวหา งามดั่งภาพวาดและร่างเมฆทักษิณาทิพย์ สิ่งที่เรียกว่าวิชาเมฆทักษิณาทิพย์สิบสองกระบวนท่าก็เป็นเพียงรากฐานของศาสตร์ลับทั้งสามชนิดนี้เท่านั้น
……
เขาอาศัยสมบัติล้ำค่าจำนวนมากที่ท่านอาจารย์เตรียมเอาไว้ให้ก่อน แล้วยกระดับร่างเมฆทักษิณาทิพย์ให้ไปถึงระดับชั้นที่สิบเอ็ด! มีแต่ทำเช่นนี้ อาศัยร่างเมฆทักษิณาทิพย์จึงจะสามารถสำแดงอานุภาพอันยิ่งใหญ่ของทลายเวหาออกมาได้!
“แตก”
ภายในห้องเงียบ
ตงป๋อเสวี่ยอิงต่อยหมัดหนึ่งออกไปเสียงดังตู้ม ร่างกายเพียงแค่ปลดปล่อยรัศมีออกมา อันที่จริงแล้วร่างเมฆทักษิณาทิพย์ก็เหมือนกับสมบัติลับ อาศัยกายทิพย์จึงจะสามารถสำแดงพลังยุทธ์ที่แข็งแกร่งที่สุดออกมาได้
“ตู้ม!” มิติทั้งผืนถูกเหนี่ยวนำ ทันใดนั้นบริเวณกำปั้นก็มีหลุมขนาดราวนิ้วมือหนึ่งที่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่าปรากฏขึ้น อีกฝั่งหนึ่งของหลุมก็คือความมืดมิดอย่างแท้จริง ลำพังแค่มองด้วยตาเปล่าก็เกิดความหวาดหวั่นครั่นคร้ามจากก้นบึ้งของหัวใจแล้ว! ตงป๋อเสวี่ยอิงลองส่งสติรับรู้สายหนึ่งแทรกซึมเข้าไป  สิ่งที่มองเห็นกลับมิใช่ความดำมืด
หากแต่เป็น ‘มุมมอง’ พิเศษอีกอย่างหนึ่ง ซึ่งมองเห็นบริเวณจำนวนนับไม่ถ้วน มองเห็นสถานที่แห่งแล้วแห่งเล่าภายในดินแดนจิตโลกา ยิ่งไกลออกไปก็ยิ่งเลือนราง เขาถึงขั้น ‘มองเห็น’ บริเวณอันกว้างใหญ่ไพศาลยิ่งกว่านอกดินแดนจิตโลกา
มุมมองเช่นนี้ปกคลุมทุกหนแห่ง เป็นความรู้สึกอันพิเศษ ตงป๋อเสวี่ยอิงก็ไม่แปลกใจ ที่เขาสำแดง ‘ศาสตร์การส่งถ่ายทลายโลกา’ ออกมาก็เพื่อกระบวนท่านี้นั่นเอง
“เป็นกลิ่นอายอันเร้นลับที่เข้มข้นยิ่งนัก” หลุมที่เกิดจากการต่อยในครั้งนี้สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า มันมีขนาดราวนิ้วมือหนึ่ง!
กลิ่นอายเร้นลับโหมซัด เข้มข้นกว่าตอนที่ตนกะเทาะออกมาในครั้งที่แล้วมากมายยิ่งนัก
เหมือนกลิ่นอายที่เข้มข้นและลึกล้ำกว่าจากโลกภายนอกกำลังเข้ามา
หลุมนั้นก็หดเล็กลงอย่างรวดเร็ว
ตงป๋อเสวี่ยอิงเคลื่อนวิชา ‘ศาสตร์ร่างแยก’ ขึ้นมาทันที ทันใดนั้นกลิ่นอายเร้นลับเหล่านั้นก็ถูกดึงดูด แล้วโหมซัดมาทางวิญญาณของตงป๋อเสวี่ยอิง…
……
ณ วังหลวงแห่งนครหลวงรัฐเมฆทักษิณา
“เอ๊ะ” ขณะที่ตงป๋อเสวี่ยอิงชกแก่นห้วงอากาศของโลกกำเนิดจนเกิดหลุมขนาดราวนิ้วมือหนึ่งขึ้นมานั้น ประมุขรัฐเมฆทักษิณาซึ่งกำลังนั่งขัดสมาธิอยู่ ณ สถานที่บำเพ็ญภายในวังหลวงก็ลืมตาขึ้นมา เมื่อมองออกไปไกล สายตาของเขาก็ทะลุผ่านอุปสรรคของวังหลวง มองเห็นเรือนหิมะเหินแล้วเผยรอยยิ้มสายหนึ่งออกมา “ทลายเวหาหรือ ศิษย์ของข้าคนนี้ บรรลุทางสายอากาศจนถึงระดับขั้นเทพจักรวาลแล้วหรือ ก็ไม่รู้ว่าชาติก่อนเขาเป็นเทพจักรวาลระดับชั้นที่หนึ่งหรือสองกันแน่!”
ส่วนระดับชั้นที่สามน่ะหรือ
เขาไม่กล้าคิดเลย! ข้อแรก ทั่วทั้งดินแดนจิตโลกามีคนระดับนี้น้อยเสียยิ่งกว่าน้อย ข้อสอง หากเป็นระดับนี้จริง ด้วยความหยิ่งผยองในใจจะยอมคารวะประมุขรัฐเมฆทักษิณาเป็นอาจารย์ได้อย่างไรกัน
 ………………………….