หานเซิ่นขยี้แก้มของเป่าเอ๋อและหัวเราะ “นี่หนูคิดว่าพ่อไม่รู้หรือว่าในตอนที่พวกเราอยู่ใกล้กับดาบก็อตพันนิชเมนต์ หนูต้องการจะวิ่งออกไปหามันน่ะ?”
 
เป่าเอ๋อทำท่าเหมือนกับว่าเธอถูกใส่ร้ายและพูด
“หนูคิดว่าพ่อต่างหากที่สนใจดาบเล่มใหญ่นั่น หนูแค่ต้องการจะไปดึงมันออกมามอบให้กับพ่อ”
 
“หนูดึงมันออกมาได้อย่างนั้นหรอ?” หานเซิ่นมองไปที่เป่าเอ๋อด้วยความตกใจ
 
“หนูคิดว่าน่าจะทำได้” เป่าเอ๋อพูดพร้อมกับพยักหน้า
 
“อย่างนั้นทำไมหนูไม่ดึงมันออกมาให้กับพ่อล่ะ?” หานเซิ่นสงสัยว่าทำไมเป่าเอ๋อถึงห้ามใจตัวเองได้ นั่นไม่ใช่นิสัยของเธอ
 
“เพราะว่ามันมีพวกคนไม่ดีอยู่ใกล้ๆ” พวกคนไม่ดีที่เป่าเอ๋อพูดถึงคงจะหมายถึงราชครูกู่เยวียนกับคนอื่นๆที่เดินทางร่วมกับเขา
 
“หนูฉลาดมาก” หานเซิ่นลูบหัวของเป่าเอ๋อและพูด
“ไม่มีความจำเป็นต้องรีบร้อน ระหว่างทางกลับพวกเราค่อยไปดึงดาบเล่มใหญ่นั่นออกมา”
 
ตอนนี้หานเซิ่นรู้แล้วว่าทำไมเป่าเอ๋อถึงเป็นเด็กดีตลอดการเดินทาง ที่แท้ก็เป็นเพราะราชครูกู่เยวียน
 
หลังจากที่พวกเขาเข้าไปในทะเลขยะ หานเซิ่นก็รู้สึกว่ารัศมีของออร่าตงเสวียนนั้นลดลงไปอย่างมาก เขาพบว่ามันเป็นเรื่องยากที่จะสัมผัสสิ่งต่างๆรอบตัว สภาพแวดล้อมของทะเลขยะนั้นแปรปรวน หลังจากที่เข้ามาในทะเลขยะ ออร่าตงเสวียนก็สามารถสแกนรอบตัวหานเซิ่นได้แค่ระยะหนึ่งไมล์เท่านั้น
 
“ไม่แปลกใจเลยที่ราชครูกู่เยวียนไม่ต้องการจะเดินทางร่วมกับเราอีก ในที่แบบนี้ไม่มีใครต้องการจะร่วมเดินทางไปกับระเบิดเวลา” หานเซิ่นมองไปรอบๆและเริ่มเดินทางไปข้างหน้าด้วยความระมัดระวัง
 
มันมีชิ้นส่วนของโลหะ คริสตัลและวัสดุอื่นอีกมากมายกระจัดกระจายอยู่ทุกหนทุกแห่ง มันมีแม้กระทั่งเครื่องจักรขนาดใหญ่และสิ่งก่อสร้างที่พังทลาย หานเซิ่นไม่รู้ว่าสิ่งที่เกลื่อนกลาดอยู่พวกนี้คืออะไร
 
หลังจากที่ผ่านหอคอยหินยักษ์ที่พังทลาย หานเซิ่นมองไปข้างหน้าและเห็นวงแหวนพลังงานที่ดูเหมือนกับหลุมดำ มันกำลังเคลื่อนที่อยู่ภายในทะเลขยะ
 
หลุมดำนั้นมีขนาดใหญ่ยิ่งกว่าดวงดาวที่มีดาบเล่มใหญ่ติดอยู่ซะอีก ขณะที่มันเคลื่อนผ่านไป ขยะที่อยู่รอบๆก็ถูกดูดเข้าไปข้างใน
 
ถึงแม้หานเซิ่นจะอยู่ห่างไกลจากวังวนพลังงานนั่น เขาก็ยังรู้สึกได้ถึงแรงดูดที่ทรงพลัง
 
“นั่นเป็นวังวนพลังงานที่น่ากลัวมากๆ กลัวว่าแม้แต่ยอดฝีมือขั้นทรูก็อตที่ถูกดูดเข้าไปข้างในก็คงจะหนีจากมันไม่ได้” หานเซิ่นเปลี่ยนเส้นทาง เขาไม่กล้าจะเข้าไปใกล้วังวนพลังงานนั่น
 
ภายในสถานที่แบบนี้หานเซิ่นไม่กล้าจะใช้วิชาเทเลพอร์ต เขากลัวว่าสภาพแวดล้อมที่แปรปรวนนั้นจะก่อให้เกิดความผิดพลาดขึ้นได้
ตูม! ตูม! ตูม!
หลังจากที่หานเซิ่นอ้อมผ่านหลุมดำไป เขาก็เห็นแสงหลากสีสันออกมาจากทะเลขยะข้างหน้า มันดูงดงามราวกับดอกไม้ไฟ
 
ทะเลขยะบริเวณนี่มีแสงหลากสีสันส่องออกมา ดูเหมือนกับมันว่ากำลังแตกกระจายออกจากกัน มันไม่ได้ถูกทำให้แตกออกเป็นสอง มันเหมือนกับว่าเครื่องจักรแต่ละชิ้นถูกทำให้แตกกระจายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย
 
“นั่นมันบ้าอะไรกัน?” หานเซิ่นขมวดคิ้ว ถึงแม้เขาจะเห็นฟันเฟืองจักรวาลเรืองแสงขึ้นมา แต่เขาไม่รู้ว่าฟันเฟืองจักรวาลเหล่านั้นคืออะไร
 
ขณะที่หานเซิ่นกำลังสงสัยอยู่นั้น เขาก็เห็นแม่น้ำดอกไม้ไหลมาจากอีกด้านของทะเลขยะ
 
มันเป็นแม่น้ำดอกไม้จริงๆ มันมีดอกไม้นานาชนิดที่มีสีสันหลากหลายกำลังเรืองแสงท่ามกลางทะเลขยะ พวกมันปกคลุมทะเลขยะและสร้างเป็นสีน้ำดอกไม้ที่กว้างกว่าสามสิบฟุต แม่น้ำดอกไม้ดูเหมือนจะทอดยาวออกไปอย่างไม่มีที่สิ้นสุด
 
ถึงแม้ดินแดนแห่งนี้จะไม่ใช่สุญญากาศ แต่มันก็ไม่ใช่ที่ที่พืชธรรมดาจะเจริญเติบโตได้ แถมฝุ่นควันสีเทายังปกคลุมทุกหนทุกแห่ง มันจึงดูผิดปกติที่ดอกไม้จะมาเติบโตขึ้นที่นี่
 
หานเซิ่นสังเกตดูดีๆ และเขาเห็นปลาทองสีแดงตัวใหญ่ที่มีหัวเป็นสิงโตกำลังว่ายอยู่ด้านหน้าสุดของแม่น้ำดอกไม้ ที่ไหนก็ตามที่มันว่ายไป แสงสีแดงจากร่างกายของมันก็จะสาดส่องออกไป และทำให้กองขยะรอบๆมีดอกไม้งอกขึ้นมา มันดูเป็นภาพที่มหัศจรรย์และงดงาม
 
“ซีโน่เจเนอิคขั้นทรูก็อต?” หานเซิ่นขมวดคิ้ว เขาสัมผัสได้ถึงออร่าที่น่ากลัวของปลาทองตัวนั้น มีโอกาสสูงที่ปลาทองตัวนั้นจะเป็นซีโน่เจเนอิคขั้นทรูก็อต
 
ปลาทองซีโน่เจเนอิคแกว่งหางและว่ายไปเรื่อยๆ ที่ไหนก็ตามที่มันว่ายผ่านไป ดอกไม้ก็จะงอกขึ้นมา ไม่สำคัญว่าขยะพวกนั้นจะเป็นโลหะหรือเป็นหิน ดอกไม้ก็จะงอกขึ้นมาตามเส้นทางที่ปลาทองตัวนั้นว่ายไป ซึ่งมันกำลังว่ายเข้ามาหาหานเซิ่น
 
“ได้จังหวะพอดี ถ้าเราฆ่าซีโน่เจเนอิคขั้นทรูก็อตตัวนี้ได้ ยีนระดับเทพเจ้าของเราก็คงเกือบเต็ม” หานเซิ่นหยิบมีดเหตุและผลออกมาเพื่อเตรียมตัวต่อสู้กับเจ้าปลาทอง
 
ในตอนที่ปลาทองเข้ามาใกล้ หานเซิ่นก็ค้นพบว่าปลาทองตัวนั้นประหลาดมากๆ เกล็ดของมันเป็นโลหะสีแดง แต่ข้างในเกล็ดเป็นเนื้อเหมือนสิ่งมีชีวิตทั่วไป และมันยังมีพลังธาตุพืช มันบอกได้ยากว่านี่เป็นซีโน่เจเนอิคแบบไหนกันแน่
 
ขณะที่ปลาทองเข้ามาใกล้ หานเซิ่นก็คิดกับตัวเอง ‘ระบบจักรวาลร้างแปลกประหลาดจริงๆ ทำไมซีโน่เจเนอิคตัวนี้ถึงได้มีหลายธาตุ?’
 
ดอกไม้งอกขึ้นบนกองขยะและทำให้ทะเลขยะที่จืดชืดนั้นดูมีชีวิตชีวาขึ้นมา
 
หานเซิ่นเตรียมตัวจะแกว่งมีดเพื่อโจมตี แต่ทันใดนั้นปลาทองก็อ้าปากและพ่นฟองสบู่ออกมา ฟองสบู่นั้นมีความยาวสามสิบฟุต มันลอยเข้ามาหาหานเซิ่นอย่างช้าๆ
 
มีดเหตุและผลของหานเซิ่นมีลมปราณสีม่วงปรากฏขึ้นมา หลังจากนั้นเขาก็ใช้วิชามีดเขี้ยวดาบฟันออกไปใส่ฟองสบู่
 
สบู่นั้นบางมากๆ ดูเหมือนกับว่าแค่แตะเบาๆก็ทำให้พวกมันแตกได้ ในตอนที่หานเซิ่นฟันใส่ฟองสบู่ มีดลมปราณของเขาก็พุ่งทะลุผ่านเข้าไปข้างใน หลังจากนั้นก็ดูเหมือนมันจะได้รับผลกระทบจากอะไรบางอย่างที่หมุนอยู่ภายในฟองสบู่ มันเหมือนกับว่ามีดลมปราณหายเข้าไปในวังวน
 
“นี่มันมีพลังธาตุน้ำอย่างนั้นหรอ?” หานเซิ่นแปลกใจ เขาไม่สามารถระบุธาตุของปลาทองตัวนี้ได้
 
เมื่อเห็นฟองสบู่ยังคงลอยเข้ามาหา หานเซิ่นก็เคลื่อนที่หลบก่อนที่จะฟันไปใส่เจ้าปลาทอง
 
แต่ก่อนที่มีดลมปราณของเขาจะไปถึง เจ้าปลาทองก็พ่นฟองสบู่ออกมาอีก
 
หานเซิ่นหลบหลีกอีกสองครั้ง ก่อนที่เขาจะสังเกตเห็นว่ารอบๆตัวเขาถูกยึดครองโดยฟองสบู่ เขาไม่สามารถหลบหลีกได้อีก ดังนั้นเขาจึงเอาโล่เมดูซ่าส์เกซออกมาเพื่อป้องกันร่างกายของตัวเอง นอกจากนั้นเขายังใช้พลังของมัน
 
ผู้หญิงที่อยู่บนโล่ค่อยๆลืมตาขึ้นมา ลำแสงประหลาดพุ่งออกมาจากดวงตาของเธอ แต่ในตอนที่ลำแสงประหลาดนั่นสัมผัสกับฟองสบู่ มันก็ถูกสะท้อนกลับ
 
ลำแสงของโล่เมดูซ่าส์เกซถูกสะท้อนโดยฟองสบู่เกิดเป็นลำแสงที่ส่องออกไปหลายทิศทาง หานเซิ่นเองก็ต้องรีบหลบออกไป
 
แต่ทว่าบริเวณรอบๆนั้นถูกยึดครองโดยฟองสบู่หมดแล้ว ถึงหานเซิ่นจะเคลื่อนไหวเพียงแค่นิดเดียว เขาก็พลาดไปถูกกับฟองสบู่เข้า
 
โล่เมดูซ่าส์เกซสัมผัสกับฟองสบู่และหลุดเข้าไปข้างใน หานเซิ่นและเป่าเอ๋อเองก็เข้าไปในฟองสบู่ด้วยเช่นกัน
 
หานเซิ่นไม่กล้าใช้พลังของโล่เมดูซ่าส์เกซอีก เนื่องจากตอนนี้เขาอยู่ในฟองสบู่ ซึ่งถ้าแสงถูกสะท้อนกลับมาอีก มันก็จะแช่แข็งเขากับเป่าเอ๋อให้กลายเป็นหิน
 
หานเซิ่นรวบรวมพลังและถือโล่เอาไว้ข้างหน้า เขาคิดจะพุ่งฝ่าฟองสบู่ออกไป แต่ในตอนที่เขาเข้าไปใกล้กับผิวของฟองสบู่ เขาก็รู้สึกได้ถึงพลังหมุนที่ทำให้เขาและโล่ไถลไปด้านข้าง มันเหมือนกับว่าเขากำลังโต้คลื่น เขาไถลไปเรื่อยๆภายในฟองสบู่
 
เมื่อหานเซิ่นไถลออกห่างจากผิวของฟองสบู่ การหมุนก็หยุดลง หานเซิ่นขมวดคิ้วและคิดกับตัวเอง
‘พลังของซีโน่เจเนอิคตัวนี้แปลกจริงๆ มันสะท้อนพลังของโล่เมดูซ่าส์เกซได้’
 
ปัง! ปัง! ปัง!
ขณะที่หานเซิ่นกำลังคิด ฟองสบู่ที่อยู่รอบๆก็แตกไปตามๆกันและเหลือเพียงแค่ฟองสบู่ที่พวกเขากำลังอยู่ข้างใน เจ้าปลาทองว่ายมาอยู่ตรงหน้าฟองสบู่ ดวงตาของเจ้าปลาทองจ้องมองมาที่หานเซิ่นและเป่าเอ๋อที่อยู่ภายในฟองสบู่