หานเซิ่นตามไป๋ว่านเจี้ยออกจากพระราชวังไป ราชาไป๋สั่งให้ไป๋ว่านเจี้ยพาเขาไปที่ปราสาทไนน์ดีเฟ้นส์ แต่ราชาไป๋ไม่ได้อธิบายให้เขาฟังว่าปราสาทไนน์ดีเฟ้นส์ที่ว่าคืออะไร ขณะที่เขาเดินตามไป๋ว่านเจี้ยไป หานเซิ่นจึงถามขึ้นว่า
“องค์ชาย ปราสาทไนน์ดีเฟ้นส์คืออะไรอย่างนั้นหรอ?”
 
“ข้าไม่รู้” ไป๋ว่านเจี้ยตอบอย่างเย็นชา
 
หานเซิ่นประหลาดใจที่เห็นไป๋ว่านเจี้ยแสดงอารมณ์ออกมาแบบนั้น โดยปกติแล้วถึงมันจะเป็นสิ่งที่ทำให้เขาไม่พอใจ ไป๋ว่านเจี้ยก็จะไม่แสดงมันออกมาบนใบหน้า แถมเรื่องนี้เป็นสิ่งที่ราชาไป๋สั่งให้เขาทำ ดังนั้นถึงเขาไม่อยากจะทำสิ่งที่ถูกสั่ง แต่เขาก็ไม่ควรจะแสดงมันออกมาให้หานเซิ่นได้เห็น
 
ในตอนนี้ไป๋ว่านเจี้ยแสดงอารมณ์ความรู้สึกออกมาอย่างเห็นได้ชัด นั่นหมายความว่าเรื่องนี้ต้องทำให้เขาไม่พอใจมากๆ ถึงขนาดที่เขาไม่สามารถควบคุมอารมณ์ตัวเองได้
 
หานเซิ่นเดินไปและคิดไปว่าปราสาทไนน์ดีเฟ้นส์คือที่แบบไหนกันแน่ ถึงได้ทำให้ไป๋ว่านเจี้ยแสดงอาการแบบนั้นออกมา
 
ไป๋ว่านเจี้ยดูเย็นชาตลอดการเดินทาง มันเป็นอะไรที่ค่อนข้างน่ากลัว หานเซิ่นไม่ได้พยายามจะยั่วยุไป๋ว่านเจี้ยไปมากกว่านั้น เขาแค่ตามไป๋ว่านเจี้ยไปเงียบๆจนไปถึงปราสาทที่ว่า
 
ปราสาทนั่นทำขึ้นจากโลหะสีม่วง หานเซิ่นไม่รู้ว่ามันเป็นโลหะแบบไหนกันแน่ สิ่งที่แปลกเกี่ยวกับปราสาทคือเรื่องที่มันไม่มีหน้าต่างอยู่เลย
 
ปราสาทโลหะสีม่วงดูเหมือนจะมีความยาวหนึ่งพันไมล์ แต่ถึงอย่างนั้นมันกลับไม่มีหน้าต่างเลยสักบาน และมันก็มีทางเข้าเพียงแค่ทางเดียว ประตูของปราสาทนั้นใหญ่โตราวกับภูเขาลูกหนึ่ง เหนือประตูไปนั้นมีป้ายที่อ่านได้ว่า “ปราสาทไนน์ดีเฟ้นส์”
 
ไป๋ว่านเจี้ยมองไปที่ประตูของปราสาทไนน์ดีเฟ้นส์ด้วยไปหน้าที่เต็มไปด้วยความเสียใจ
 
“ถึงแล้ว” ไป๋ว่านเจี้ยพูดและจากไปในทันที เขาไม่ได้พูดอะไรกับหานเซิ่นไปมากกว่านั้น
 
“ไป๋ว่านเจี้ยโกรธมากๆ ดูเหมือนว่าปราสาทไนน์ดีเฟ้นส์นี้จะเต็มไปด้วยของดี เนื่องจากราชาไป๋บอกเราว่าเขาจะมอบยีนซีโน่เจเนอิคระดับเทพเจ้าให้กับเรา ที่นี่คือโกดังเก็บยีนซีโน่เจเนอิคระดับเทพเจ้าใช่ไหม?”
หานเซิ่นรู้สึกตื่นเต้น ถ้ามันมีผลประโยชน์ให้เขาเอาไปจากเอ็กซ์ตรีมคิง หานเซิ่นก็จะไม่เกรงใจ
 
ปราสาทที่ใหญ่โตนั้นไม่ได้มียามเฝ้า ดังนั้นหานเซิ่นจึงนำเอากุญแจโลหะสีม่วงที่ราชาไป๋มอบให้กับเขาออกมา
 
หลังจากที่หานเซิ่นบิดกุญแจ ประตูโลหะขนาดยักษ์นั่นไม่เปิดออก แต่เขาเห็นรูปปั้นซีโน่เจเนอิคที่ติดอยู่กับประตูเริ่มจะเรืองแสงออกมา ดวงตาของมันส่องแสงออกไปที่หานเซิ่นและดูดเขาเข้าไปข้างใน
 
มันเป็นเหมือนกับเครื่องเทเลพอร์ตอย่างหนึ่ง ในตอนที่วิสัยทัศน์ของหานเซิ่นกลับมาอีกครั้ง เขาก็มาอยู่ในปราสาทเรียบร้อยแล้ว
 
เขาเห็นห้องโถงครึ่งวงกลมตรงหน้า ทั้งสองข้างของลานกว้างนั้นมีรูปปั้นซีโน่เจเนอิคเรียงรายกันอยู่เป็นจำนวนมาก พวกมันทำขึ้นมาจากโลหะเช่นกัน และขนาดของพวกมันแต่ละตัวก็แตกต่างกันออกไป บางตัวสูงสามร้อยฟุต ขณะที่บางตัวมีขนาดเล็กเหมือนกับลูกบอล
 
บนกำแพงของห้องโถงมีประตูขนาดใหญ่เก้าบานอยู่ แต่ละประตูนั้นมีตัวอักษรบางอย่างเขียนเอาไว้ แต่พวกมันไม่ได้เป็นภาษาสากลของจักรวาลจีโน ดังนั้นหานเซิ่นไม่สามารถอ่านพวกมันได้
 
“ไป๋ว่านเจี้ยไม่ได้บอกอะไรกับเรา เพราะเขาไม่รู้ว่าอะไรที่อยู่เบื้องหลังประตูทั้งเก้านี้อย่างนั้นหรอ?” หานเซิ่นลังเล เขาเลือกประตูบานหนึ่งและใส่กุญแจเข้าไปข้างใน
 
ครั้งนี้ประตูค่อยๆถูกดึงขึ้นไปด้านบน หานเซิ่นมองผ่านประตูไปและสังเกตว่ามันนำไปสู่อีกปราสาทหนึ่ง
 
‘ถ้าราชาไป๋ต้องการจะทำร้ายเรา เขาคงจะไม่ต้องลำบากทำอะไรแบบนี้ ที่นี่คงจะไม่มีอันตราย’ หานเซิ่นคิดและเริ่มเดินออกไปบนโถงทางเดินที่ยาวมากๆ
 
“นี่คือปราสาทที่อยู่ในปราสาท” ในตอนที่หานเซิ่นมองไปข้างหน้า เขาก็เห็นว่ามันมีปราสาทหลายหลังเรียงต่อกันอยู่ ปราสาททุกหลังนั้นมีขนาดพอๆกับสนามบาส
 
หานเซิ่นสังเกตเห็นว่าทุกปราสาทมีหมายเลขกำกับอยู่ ปราสาทแรกที่หานเซิ่นเห็นคือ0001 และหมายเลขของปราสาทต่อๆไปก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆตามลำดับ
 
หานเซิ่นไม่สามารถบอกได้ว่ามันมีปราสาททั้งหมดกี่หลังภายในปราสาทนี่
 
“ดูเหมือนว่าเราจะคิดถูก ที่นี่คือโกดังของเอ็กซ์ตรีมคิง นี่ราชาไป๋ใจดีถึงขนาดมอบกุญแจโกดังของเอ็กซ์ตรีมคิงให้กับเราเลยอย่างนั้นหรอ?”
หานเซิ่นสงสัยเกี่ยวกับเรื่องนั้น แต่เขาไม่คิดว่านั่นจะเป็นไปได้
 
ขณะที่เขากำลังคิด เขายังคงเดินต่อไปข้างหน้าและเปิดประตูของปราสาทหมายเลข0001 เขาเห็นซีโน่เจเนอิคตัวหนึ่งที่ดูเหมือนกับวานรขนาดยักษ์ถูกล่ามเอาไว้
 
ในตอนที่วานรยักษ์เห็นหานเซิ่น มันก็ส่งเสียงร้องที่เกรี้ยวโกรธออกมา ขนสีดำของมันตั้งตรงและโซ่สสารสีดำลอยขึ้นจากตัวของมัน มันดูเหมือนกับปีศาจ
 
แต่วินาทีต่อมาโซ่สสารของวานรยักษ์ก็ถูกโจมตีโดยแสงแห่งเทพ ดูเหมือนว่าตัวปราสาทจะมีระบบป้องกันอยู่ ซึ่งไม่ว่าวานรยักษ์จะพยายามมากสักแค่ไหน มันก็ไม่สามารถหนีออกมาได้
 
“ซีโน่เจเนอิคระดับเทพเจ้า… ที่นี่ไม่ได้เก็บยีนซีโน่เจเนอิคระดับเทพเจ้าเอาไว้ จริงๆที่นี่เก็บซีโน่เจเนอิคระดับเทพเจ้าที่ยังมีชีวิตอยู่เอาไว้แทน ถ้าทุกปราสาทมีซีโน่เจเนอิคระดับเทพเจ้าถูกขังอยู่ภายใน นี่พวกเขามีซีโน่เจเนอิคระดับเทพเจ้าอยู่มากเท่าไหร่กัน?”
หานเซิ่นตกใจ เขาหัวเราะและพูดออกมา “ราชาไป๋! คิดจริงๆหรือว่าข้าต่อสู้ไม่ได้?”
 
หานเซิ่นเรียกวิญญาณอสูรออกมาในทันที มันทำให้ร่างกายของเขาดูเหมือนกับเรดบลัดเดม่อน และเขายังเรียกเสื้อคลุมวิญญาณราชานกยูงกับธนูเทพงูหกคอร์ออกมาอีกด้วย
 
พลังของตัวเขาเองยังไม่สามารถใช้ได้ แต่เขามีวิญญาณอสูรระดับเทพเจ้าสามดวงที่จะทำให้เขาฆ่าซีโน่เจเนอิคระดับเทพเจ้าขั้นพริมิทีฟได้อย่างง่ายดาย
 
วานรขนสีดำนั้นถูกขังเอาไว้ ดังนั้นมันไม่สามารถตอบโต้อะไรได้ หานเซิ่นดึงสายของธนูเทพงูหกคอร์และยิงลูกธนูออกไปใส่หัวของวานรยักษ์
 
วานรยักษ์ยังคงถูกจับตัวและไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ พลังของมันก็ถูกหยุดเอาไว้เช่นกัน ซึ่งทำให้ลูกธนูของหานเซิ่นพุ่งไปปักที่หัวของมันอย่างง่ายดาย
 
หัวของวานรยักษ์ถูกเจาะทะลวง และมันก็ส่งเสียงร้องอย่างบ้าคลั่งใส่หานเซิ่น กว่าที่จะฆ่ามันได้ต้องหานเซิ่นยิงธนูออกไปอีกหลายสิบดอก
 
“ซีเจเนอิควานรปีศาจระดับเทพเจ้าถูกฆ่า ยีนซีโน่เจเนอิคถูกค้นพบ”
 
หานเซิ่นปิดระบบป้องกันของปราสาทและมองไปที่วานรยักษ์ด้วยความรู้สึกผิด
“ข้าฆ่ามันตายไป แต่มันมีขนาดใหญ่ ข้าจะกินมันได้ยังไง? มันคงจะเป็นอะไรที่ดีถ้าฟลาวเวอร์ก็อตอยู่ที่นี่และเปลี่ยนมันเป็นจีโนฟลูอิด”
 
“ช่างเถอะ ไปดูปราสาทอื่นดีกว่ามีซีโน่เจเนอิคระดับเทพเจ้าอยู่ภายในเหมือนกันหรือเปล่า” หานเซิ่นออกจากปราสาทและตรงไปที่ปราสาทหมายเลข0002
 
เขาเปิดประตูของปราสาทและเห็นซีโน่เจเนอิคตัวหนึ่งถูกล็อคเอาไว้ภายในเช่นเดียวกัน แต่มันไม่ใช่วานรปีศาจ มันเป็นซีโน่เจเนอิคที่เขามองไม่เห็นรูปร่างหน้าตา เพราะร่างกายของมันถูกห่อหุ้มด้วยชุดเกราะสีม่วง
 
ซีโน่เจเนอิคตัวนี้ไม่ได้ตะโกนใส่หานเซิ่นเหมือนกับที่วานรปีศาจทำ มันแค่มองมาที่หานเซิ่น ดวงตาของมันออกมาจากภายในชุดเกราะและปลดปล่อยแสงสีม่วงออกมา ดูเหมือนกับว่ามันสามารถมองทะลุปอดของหานเซิ่น
 
หานเซิ่นดึงสายธนูเทพงูหกคอร์และยิงลูกธนูออกไปใส่ซีโน่เจเนอิค ซีโน่เจเนอิคที่อยู่ที่นี่ถูกล่ามเอาไว้เรียบร้อยแล้ว ดังนั้นเขาจะไม่ออมมือให้กับพวกมัน นี่เป็นอะไรที่ดียิ่งกว่าการได้รับยีนซีโน่เจเนอิคระดับเทพเจ้า แบบนี้นอกจากได้ยีนซีโน่เจเนอิคแล้ว หานเซิ่นยังมีโอกาสที่จะได้รับวิญญาณอสูรด้วย
 
ในตอนที่ลูกธนูของหานเซิ่นถูกชุดเกราะของซีโน่เจเนอิค ลูกธนูแสงของหานเซิ่นไม่แม้แต่จะทิ้งรอยสีขาวเอาไว้ ลูกธนูแสงนั้นระเบิดในทันทีที่สัมผัสกับชุดเกราะ