บทที่162
ผู้แปล : N.
เป็นไปไม่ได้ที่ห้องปฏิบัติการจะเสร็จเร็วๆนี้ ดังนั้นลูชินจึงได้จัดตั้งทีมวิจัยและพัฒนาในการสร้างกล้องอัจฉริยะขึ้นมาก่อนใน ในส่วนของซอฟต์แวร์ประมวลผลและรูปภาพนั้นได้ถูกส่งมอบให้กับบริษัทพัฒนาซอฟต์แวร์ในเคลือของบริษัทลู่เทคโนโลยีและในส่วนของชิปนั้นได้ส่งมอบให้กับทีมพัฒนาชิปที่จัดตั้งขึ้นมาใหม่
การสร้างกล้องโทรศัพท์นั้นไม่ยาก ความยากคือวิธีการปรับปรุงฟังก์ชั่นพิกเซล การประมวลผลภาพ การโฟกัสอัจฉริยะ และอื่น ๆ
เช่นเดียวกับโทรศัพท์มือถือที่มีกล้องที่ดีที่สุดตอนนี้คือบริษัทแอปเปิ้ลที่กล้องของพวกมีพิเซลสูงถึง12 ล้านพิกเซล นั้นถือเป็นช่องว่างขนาดใหญ่เมื่อเทียบกับโทรศัพท์แบรนด์อื่นในตลาด
ในห้องปฏิบัติการลูชินกำลังชี้แนวทางให้กับทีม R & D ที่จัดตั้งขึ้นมาใหม่
“ตอนนี้เรามีเป้าหมายที่ต้องทำให้ได้ก่อนสามอย่าง” ลูชินพูดต่อว่า “สิ่งแรกคือกล้องหน้า”
“โทรศัพท์ในปัจจุบันของเราไม่สามารถหลีกเลี่ยง ‘กล้องหน้า’ บนหน้าจอของโทรศัพท์ได้ เมื่อเทียบกับโทรศัพท์แบรนด์อื่นในตลาดแล้วไม่แตกต่างกัน เราควรเพิ่มฟังก์ชั่นเข้าไปด้วยเช่นการปลดล็อกหน้าจอด้วยใบหน้า สิ่งนั้นจะทำให้เราขึ้นเป็นแบรนด์ชั้นนำได้ ”
นักวิจัยคนหนึ่งถามว่า:” ประธานลู! ตอนนี้เทคโนโลยีของเรายังไม่มีความสามารถมากพอที่จะสร้างการทำงานการปลดล็อกด้วยใบหน้าได้ ”
” ดังนั้นพวกเราต้องวิจัยมันขึ้นมาไง! “ลูชินพูดต่อว่า” นี่เป็นเรื่องแรก ”
” เรื่องที่ที่สองคือการโฟกัสอัจฉริยะ “เขาพูดต่อ” เราไม่เพียงต้องมีกล้องโทรศัพท์ขนาดเล็กที่ไม่สุดุดตาบนหน้าจอเท่านั้น มันต้องไม่ทำให้เกิดความหนาขึ้นกับตัวเครื่องอีกด้วย เมื่อผู้ใช้งานได้ทำการถ่ายด้วยกล้องหน้ามันต้องสามารถโฟกัสได้ด้วยตัวเอง เพื่อให้ผู้ใช้ได้สนุกกับการถ่ายภาพระดับมืออาชีพ! ”
พวกเขาได้ฟังสิ่งที่ประธานพูดมาทั้งสองประเด็น พวกเขาก็แสดงหน้าตาที่เป็นทุกข์ออกมา ประเด็นเหล่านี้พูดง่ายแต่ความยากลำบากในการวิจัยและพัฒนานั้นสูงมาก การที่จะทำแบบที่ประธานต้องการนั้นถึงแม้พวกเขาจะทำการวิจัยและพัฒนามาตลอดทั้งปีก็อาจจะมีความคืบหน้าเพียงเล็กน้อยเท่านั้น
“ เรื่องที่สามคือการฉายภาพด้วยเลเซอร์ที่สร้างภาพขึ้นบนอากาศ”
ลูชินได้เห็นว่าทุกคนมีใบหน้าที่ขมขื่นขนาดไหนเมื่อฟังประเด็นทั้งสามจบ ดังนั้นเขาจึงยิ้มออกมาแล้วพูดว่า: “พวกคุณไม่ต้องกังวลไป ฉันจะเริ่มการวิจัยและพัฒนาประเด็นทั้งสามนี้ร่วมกับพวกคุณ”
เมื่อการวิจัยและพัฒนาเริ่มขึ้นอย่างจริงจัง พวกเขาค้นพบว่าการวิจัยและพัฒนานั้นไม่ยากอย่างที่คิด เมื่อใดก็ตามที่พวกเขาพบกับปัญหาประธานลูจะเป็นคนแก้ไขมันได้สำเร็จทุกครั้ง ไม่ว่าจะเป็นการจะจัดหาวัสดุที่ใช้อ้างอิงหรือเครื่องมือสำคัญบางอย่าง
เพื่อให้พวกเขาฝ่าฟันความยากลำบากและเดินหน้าต่อไปได้ในบางครั้ง พวกเขารู้สึกว่าการวิจัยและพัฒนาในครั้งนี้ไม่มีเหตุผลเอาเสียเลย
ลูชินและทีม R&D ได้ทำการศึกษาโปรเจคกล้องอัจฉริยะมาตลอดครึ่งเดือน จากนั้นเขาไปที่อุสาหกรรมภาคใต้ต่อทันที การไปครั้งนี้เพื่อทำการตรวจสอบความคืบหน้าของการพัฒนาซอฟต์แวร์จดจำใบหน้า
เมื่อไม่นานมานี้เขาได้รับรายงานมาว่าซอฟต์แวร์จดจำใบหน้านั้นประสบความสำเร็จในขั้นแรกเรียบร้อยแล้ว แต่กับมีปัญหาในด้านของผู้ช่วยเสียงอัจฉริยะซึ่งยังทำงานได้ค่อนข้างแย่
เหลียงซ่งซึ่งเป็นประธานของบริษัทพัฒนาซอฟต์แวร์ในเครือของบริษัทลู่เทคโนโลยีเขาได้ถูกแต่งตั้งมาตั้งแต่ต้นปีที่แล้ว ถ้านับเวลามาถึงวันนี้ก็เป็นเวลาหนึ่งปีพอดีที่เขาได้เข้ามารับหน้าที่เป็นประธาน
ในช่วงปีที่ผ่านมานอกเหนือจากโปรเจคแม่บ้านช่วยดูแลคอมพิวเตอร์แล้ว บริษัทลู่เทคโนโลยียังได้พัฒนาแอพพลิเคชั่นต่างๆขึ้นมาจำนวนมาก ในส่วนของตัวเกมเองก็ได้ถูกพัฒนาด้วยบริษัทนี้ อาจพูดได้ว่าบริษัทนี้เป็นตัวช่วยสร้างผลกำไรมาโดยตลอด
“มีอะไรที่เลวร้ายไปกว่านี้ไหม?” ลูชินถามออกมา
“ในซอฟต์แวร์ของผู้ช่วยเสียงอัจฉริยะ การเรียนรู้ด้วยเสียงนั้นไม่ใช้เรื่องอยากสำหรับเรา เราได้เข้าใจหลักการทำงานของมันแล้ว แต่ที่มันเกิดปัญหานั้นเกิดจากซอฟต์แวร์ปัญญาประดิษฐ์ที่ใช้ประมวลผลและตอบโต้นั้นมีเกรดต่ำเกินไป ดังนั้นผลการทดสอบจึงออกมาไม่ได้ตามที่ตั้งไว้” เหลียงซ่งพูดต่อว่า “ดังนั้นเราจึงได้จัดตั้งทีมใหม่ขึ้นมาเพื่อทำการพัฒนาระบบซอฟต์แวร์ปัญญาประดิษฐ์ขึ้นและได้เร่งทำการวิจัยและพัฒนาอย่างเต็มที่ แต่ผลที่ได้นั้นไม่เป็นที่น่าพึงพอใจ”
“พาฉันไปดูสถานการณ์นี้!” ลูชินสั่งออกมา
“ ไปที่แผนกโครงการของโฮสต์คลาวด์ ทีมโครงการของเราอยู่ที่นั่น” เหลียงซ่งพูดจบก็ได้นำลูชินไปยังแผนกโครงการทันที ในแผนกนั้นมีพนักงานที่ทำงานมากกว่าหนึ่งร้อยคน จากเดิมที่มีเพียงสิบกว่าคนเท่านั้นนี้แสดงให้เห็นว่าโครงการนี้มีความสำคัญขนาดไหน
“ ประธานเหลียงซง!” หัวหน้าโครงการและโปรแกรมเมอร์ได้เข้ามาทักทายทันทีที่ได้เห็นคนเข้ามา
“นี่คือประธานลู?” ฮันเจี่ยที่เป็นหัวหน้าของโครงการนี้ เขาพึ่งถูกจ้างงานเมื่อต้นปีนี้และเขาไม่เคยเห็นลูชินมาก่อนดังนั้นเขาจึงถามไปด้วยความสงสัย
“ ใช่แล้ว ประธานลูต้องการดูระบบประมวลผลข้อมูลของซอฟต์แวร์ปัญญาประดิษฐ์อัจฉริยะที่เราพัฒนาขึ้น!” เหลียงซ่งได้บอกสิ่งที่ต้องการออกมทันทีที่เขาเข้ามา
“แน่นอนครับ ระบบนี้เราใช้ชื่อว่า Red Letter Cloud System หรือที่เรียกว่า เรทคลาวด์ (Red Cloud)” ฮันเจี๋ยแนะนำในขณะที่เดิน
“ตอนนี้ข้อมูลทุกอย่างบนอินเตอร์เน็ตได้ถูกจัดเก็บไว้บนคลาวด์ เราได้เห็นว่าการจัดเก็บแบบนี้สามารถลดการใช้หน่วยความจำของโทรศัพท์ได้ ดังนั้นตลาดของโทรศัพท์ที่ใช้ระบบคลาวด์ในการเก็บข้อมูลนั้นถือว่าบริษัทของเรามีโฮสต์คลาวด์ที่ทรงพลังที่สุด!”
“ระบบเรทคลาวด์ สามารถทำการวิเคราะห์และประมวลผลแบบไม่ซับซ้อนได้เท่านั้น เช่น การสนทนาง่ายๆ ฟังก์ชั่นการเปิดฟังก์ชั่นต่างในเครื่อง และการค้นหาบางอย่างบนอินเตอร์เน็ตได้รวดเร็วมากขึ้น หรือสิ่งที่คล้ายกัน ”
สิ่งที่ฮันเจี๋ยอธิบายมานั้นมันไม่ได้แตกต่างจากฟังก์ชั่นที่บริษัทอื่นๆทำได้เลย ทำให้ลูชินแสดงความไม่พอใจออกมา
พวกเขาได้มาถึงสถานที่จัดเก็บอุปกรณ์คอมพิวเตอร์ที่ออกแบบมาเป็นการพิเศษสำหรับการปฏิสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์กับคอมพิวเตอร์ พวกเขาสามารถทำการศึกษาระบบตัวหลักของระบบเรทคลาวด์ได้จากที่นี้
“ซู่หยูแสดงให้ประธานลูเห็นว่าระบบเรทคลาวด์ของเราสามารถทำอะไรได้บ้าง” ฮันเจี๋ยได้กวักมือเรียกพนักงานคนหนึ่งมา
“สวัสดีครับ ประธานลู ผมชื่อซู่หยู” ซู่หยูพูดขณะที่เขาเดินเข้ามาใกล้
“อืม เรามาเริ่มต้นกันเลยไหม?” ลูชินถามกลับมา
“ครับ” ซู่หยูพยักหน้าแล้วพูดว่า: “ชื่อระบบเรทคลาวด์ ‘Red Cloud’ มันสามารถดำเนินการสื่อสารด้วยเสียงได้”
“เรทคลาวด์สวัสดี!” ซู่หยูตะโกนใส่อุปกรณ์
ภาพที่เรียบง่ายปรากฏขึ้นบนอุปกรณ์ มันเป็นภาพการ์ตูนที่มีการเปลี่ยนแปลงของเส้นริมฝีปากพูดโดยเสียงสังเคราะห์ทางอิเล็กทรอนิกส์ของผู้หญิงว่า: “Hello, ซู่หยู”
ซู่หยูหันมาอธิบายกับลูชินว่า: “มันระบุตัวตนของผมผ่านระบบจดจำใบหน้า ด้วยที่มีอัตราความสำเร็จในการจดจำคือ 99%”
“คุณกินข้าวแล้วหรือยัง?” ซู่หยูถามอีกครั้ง
“ฉันเป็นปัญญาประดิษฐ์ไม่ต้องกินอะไร แล้วคุณละกินแล้วหรือยัง?” เรทคลาวด์ได้ตอบตามตั้งโปรแกรมไว้
“เรทคลาวด์ช่วยฉันตรวจสอบสภาพอากาศวันนี้” ซ่งหยูพูดจบ เรทคลาวด์ก็เริ่มค้นหาข้อมูลแล้วตอบว่า: “วันนี้มีเมฆมาก อุณหภูมิสูงสุดวันนี้อยู่ที่ 17 องศาเซลเซียส แนะนำให้สวมแจ็คเก็ต ฯลฯ ดัชนีอากาศ 82 ถือว่าดี คุณสามารถมีส่วนร่วมในกิจกรรมกลางแจ้งได้ … “