ราชาไค่หยุนสู้ไปได้ครู่หนึ่งก็หันหลังเผ่นหนี
หลิงฮันไล่ตามอย่างไม่ลดละ เขาต้องสังหารราชาไค่หยุนให้ได้ในครั้งนี้ ไม่เช่นนั้นด้วยนิสัยขี้ขลาดของอีกฝ่าย ราชาไค่หยุนจะต้องหลบซ่อนตัวจนยากที่จะหาพบแน่นอน
เขาไม่ได้มีเวลาอยู่ในโลกบรรพกาลนานขนาดนั้นเพื่อไล่ล่าจิ้งจอกเฒ่าผู้นี้
ต้องฆ่าให้ได้!
“เจ้าหนู อย่าได้ล้ำเส้นเกินไป!” ราชาไค่หยุนคำราม หลิงฮันที่เป็นเพียงเซียนระดับกลางกล้าดีอย่างไรมาไล่ล่าราชาเซียนสูงสุดเช่นเขา ต่อให้หลิงฮันมีพลังต่อสู้ที่เทียบได้กับราชาเซียนสูงสุดก็ตาม แต่หากใครได้ยืนเรื่องนี้เขาก็มีแต่จะกลายเป็นตัวตลกของผู้คน
แต่แน่นอนว่าต่อให้ต้องกลายเป็นตัวตลกอะไรเขาก็ไม่สนทั้งนั้น สิ่งเดียวที่เขาเป็นกังวลในตอนนี้คือชีวิตของตัวเอง ตราบใดที่เขาหลบหนีพ้นเขาจะหายตัวไปโดยไม่ปรากฏตัวให้หลิงฮันหาเจออีกเลย
หลิงฮันไม่คิดจะกล่าวตอบโต้อะไร ราชาไค่หยุนมีโชคชะตะจะต้องสิ้นชีพอยู่แล้วเหตุใดเขาต้องพล่ามให้เสียเวลาด้วย? ทางด้านของจักรพรรดินีกับจักรพรรดิพิรุณเขาก็ไม่เป็นกังวลเช่นกัน ทั้งสองบรรลุเป็นเซียนเรียบร้อยและมีพลังต่อสู้พอจะป้องกันตนเองได้แล้ว
ราชาไค่หยุนหลบหนีอย่างเอาเป็นเอาตาย แต่ต่อหน้าความเร็วของหลิงฮันมีรึที่เขาจะหนีพ้น?
โดยปกติแล้วหากขึ้นชื่อว่าเซียน ไม่ว่าจะเป็นเซียนระดับต้น เซียนระดับสูงหรือราชาเซียนล้วนแต่มีความเร็วเท่ากัน หากเซียนคนหนึ่งคิดหลบหนีเซียนอีกคนก็ไม่อาจห้ามรั้งได้ เพียงแต่ว่าราชาไค่หยุนนั้นโชคร้ายที่มาพบกับหลิงฮันที่สามารถเคลื่อนเหนือใครด้วยอำนาจสายฟ้าและแสงอัสนี
ราชาไค่หยุนใช้อำนาจห้วงเวลากีดกันหลิงฮันอย่างไม่หยุดยั้งซึ่งได้ผลเป็นอย่างมาก เขาสามารถรั้งความเร็วของหลิงฮันเอาไว้ได้อย่างต่อเนื่อง เพียงแต่ว่าเมื่อระยะห่างระหว่างพวกเขาห่างกันเล็กน้อย อำนาจห้วงเวลาจะก็จะใช้การไม่ได้ผลและหลิงฮันก็ไล่ตามเขากลับมาทันเหมือนเดิม
ราชาไค่หยุนไม่พอใจเป็นอย่างมากที่ตนเองต้องมาหลบหนีเหมือนหมาขี้แพ้เช่นนี้ จุดหมายของเขาคือดินแดนต้องห้ามเปิดเมฆา ถึงแม้ที่นั่นจะไม่มีราชาเซียนคนอื่นคอยช่วยเหลือ แต่ที่นั่นก็มีรูปแบบอาคมอันทรงพลังที่เขาใช้เวลาหลายร้อยล้านปีสร้างขึ้นมาติดตั้งอยู่
คนที่หวาดกลัวความตายเช่นเขาแน่นอนว่าต้องเตรียมแหล่งกบดานที่สมบูรณ์แบบเอาไว้ เขามั่นใจว่ารูปแบบอาคมที่เขาสร้างขึ้นนั้นต่อให้ราชาเซียนสิบคนร่วมมือกันก็ไม่สามารถต้านทานได้ เมื่อไปถึงที่นั่นแล้วเขายังจำเป็นต้องหวาดกลัวหลิงฮันอยู่อีก?
ปัง! ปัง! ปัง! ตลอดการหลบหนีราชาไค่หยุนไม่อาจเลี่ยงการปะทะได้
สามปีผ่านไปอย่างรวดเร็วตั้งแต่ตอนที่ต่างฝ่ายต่างไล่ตามและไล่ล่า
แขนและขาอย่างละข้างของราชาไค่หยุนถูกตัดขาด บนหน้าอกปรากฏรูขนาดใหญ่และหูข้างหนึ่งหายไปเช่นกัน เพียงแต่ว่าต่อให้ขากับแขนจะขาดหายไป เขาก็ควบแน่นปราณก่อเกิดสร้างขาแขนเทียมขึ้นมาทดแทนได้ทำให้ความเร็วและพลังต่อสู้ไม่ได้ลดลงไป
ในทางตรงกันข้าม หลิงฮันนั้นด้วยการที่มีหยดวารีนิรันดร์เขาจึงไม่มีร่องรอยบาดแผลใดๆบนร่างกายเลยแม้แต่นิดเดียว
ใช้เวลาตั้งสามปีกว่าจะไล่ต้อนราชาไค่หยุนมาถึงขนาดนี้ได้ เขาไม่มีทางยอมหยุดไล่ตามแน่
ราชาไค่หยุนในตอนนี้เปรียบดั่งตะเกียงที่น้ำมันระเหยหายไปเกือบหมด เขาได้รับบาดเจ็บสาหัสโดยที่ไม่มีเวลาให้ฟื้นฟูพักตัว ยิ่งต้องปะทะต่อเนื่องไม่หยุดก็ยิ่งทำให้บาดแผลสาหัสขึ้น หากไม่ใช่เพราะเขาเป็นราชาเซียนสูงสุด บาดแผลสาหัสตามร่างกายคงทำให้เขาสิ้นชีพไปนานแล้ว
ใบหน้าของหลิงฮันยังคงขึงขังไม่แปรเปลี่ยน แขนทั้งสี่ข้างงอกออกมาด้วยทักษะกายาแสงตะวันทองคำไร้เทียมทาน ทักษะระดับนิรันดร์มากมายถูกกระหน่ำปลดปล่อยออกมาไม่ยั้ง
ราชาไค่หยุนคำราม ตอบโต้และเผ่นหนี ระยะทางกว่าจะไปถึงดินแดนต้องห้ามเปิดเมฆายังต้องเดินทางอีกราวๆหนึ่งปี ต่อให้หลิงฮันไม่โจมตีปลิดชีพและคอยกดดันเขาอย่างเดียว เกรงว่าอีกไม่ถึงหนึ่งปีเขาก็มีโอกาสที่จะตกตาย
ต้องหาทางฟื้นฟูบาดแผลก่อนจะตาย แต่หากจะฟื้นฟูได้ก็ต้องสังหารหลิงฮันเสียก่อนหรือไม่ก็สลัดหลิงฮันให้หลุด ซึ่งไม่ว่าวิธีไหนก็ไม่ใช่สิ่งที่เขาทำได้ทั้งนั้น
หากเป็นราชาเซียนคนอื่น เมื่อพบเจอศัตรูเช่นหลิงฮันบางทีพวกเขาอาจจะเลือกสู้สุดชีวิตดีกว่าหลบหนี แต่ราชาไค่หยุนนั้นต่างออกไป ความหวงแหนชีวิตของเขานั้นมีมากเกินกว่าที่ใครจะจินตนาการ
ราชาไค่หยุนแบกร่างที่บาดเจ็บหลบหนีอย่างไม่ลดละ เขาต้องการมีชีวิตอยู่!
สถานการณ์เช่นนี้ดำเนินต่อไปเรื่อยๆ ราชาไคหยุนโจมตีและหลบหนี หลิงฮันโจมตีและไล่ล่า กว่าจะรู้ตัวเวลาก็ผ่านไปแล้วอีกครึ่งปี
มาถึงจุดนี้แม้แต่หลิงฮันก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกชมเชยในความปรารถนาอยากมีชีวิตอันแรงกล้าของราชาไค่หยุน
เพียงแต่ว่าความรู้สึกต้องการฆ่าของหลิงฮันก็ไม่ได้สั่นคลอน
ราชาไค่หยุนต้องตาย!
เขาคำรามพร้อมกับสะบั้นดาบไม่ผุพัง คลื่นแสงอันทรงพลังปะทุออกมาจนราชาไค่หยุนต้องหยุดหันกลับมาตอบโต้อีกครั้ง
“เจ้าหนูบัดซบ อย่าให้คิดจะว่าสังหารข้าได้!” ราชาไค่หยุนขยับร่างกายที่เต็มไปด้วยบาดแผลและตอบโต้หลิงฮัน ‘ปัง’ การโจมตีตอบโต้ครั้งนี้ทำให้บาดแผลของเขาสาหัสยิ่งขึ้นไปอีกจนกระอักโลหิตออกมา
เขาไม่ได้อยากเข้าปะทะกับหลิงฮันแต่ก็ไม่มีทางเลือก หากเขาไม่ตอบโต้ชีวิตของเขาก็จะสูญสิ้นทันที
ต้องรีบกลับไปดินแดนต้องห้าม!
ความมุ่งมั่นนี้คือทุกสิ่งที่ทำให้เขายังประคองชีวิตอยู่ได้
หลิงฮันไล่ตามและโจมตีสังหารราชาไค่หยุนมานานแล้วถึงสามปีครึ่ง เหตุการณ์เช่นนี้เป็นสิ่งที่เขาไม่เคยคาดคิดว่าจะเกิดกับตัวเองมาก่อน
การไล่ล่าสังหารดำเนินต่อไปอีกหกเดือน พวกเขาเข้าใกล้ดินแดนต้องห้ามเปิดเมฆาเข้าไปทุกที โดยที่ตอนนี้ร่างของราชาไค่หยุนไม่ได้มีสภาพเหมือนเดิมอีกต่อไป
โลหิตในร่างของเขาถูกเผาผลาญไม่เหลือแม้แต่หยดเดียว ร่างกายของเขาในตอนนี้ไม่ต่างอะไรกับกระดูกที่มีหนังหุ้ม ปราณก่อเกิดที่มีก็ถูกผลาญแทบจะหมดแล้ว ที่ใบหน้าของเขานั้นไร้ดวงตาอีกต่อไป สิ่งที่ปรากฏอยู่มีเพียงรูสีดำสองรูที่ส่องแสงสลัวราวกับวิญญาณคนตาย
ในที่สุดก็มาถึง!
ราคาไค่หยุนฉีกมิติ ดินแดนต้องห้ามไค่หยุนที่ซ่อนอยู่ปรากฏออกมากลางห้วงอวกาศ เกรงว่าต่อให้เป็นราชาเซียนก็ไม่อาจตามหาที่นี่พบ ร่างที่ไร้รูปทรงดูไม่ได้ของเขารีบพุ่งเข้าไปทันที ทางด้านหลิงฮันเองก็ไล่ตามไปอย่างไม่ลังเลและกระหน่ำโจมตีต่อ
“เจ้าหนูบัดซบ มอบชีวิตของเจ้ามา!” ราชาไค่หยุนระเบิดเสียงหัวเราะ มือของเขาขยับเป็นท่วงท่า ‘ครืนน’ คลื่นแสงอันเย็นยะเยือกลอยออกมาจากด้านในดินแดนต้องห้าม ‘พรึบ’ คลื่นแสงสลายไปปรากฏเป็นหอกยาวสามง่ามอยู่ในมือซ้ายราชาไค่หยุน กลิ่นอายของตราประทับที่สลักอยู่บนหอกยาวสามง่ามนี้ดูทรงพลังเป็นอย่างมาก
ในขณะเดียวกัน รูปแบบอาคมที่ปกคลุมอยู่ทั่วทั้งดินแดนต้องห้ามถูกกระตุ้นใช้งาน ออร่าอันไร้สิ้นสุดถูกปลดปล่อยออกมาจากรูปแบบอาคมและควบแน่นกลายเป็นมังกรทองแดงโบราณมหึมา
ราชาไค่หยุนยืนอยู่บนศีรษะของมังกรทองแดงและจดจ้องมาที่หลิงฮัน ตอนนี้อาวุธทรงพลังได้มาอยู่ในมือเขาและรูปแบบอาคมโบราณได้ถูกกระตุ้นใช้งานแล้ว ความมั่นใจของเขาหวนกับคืนมาและไม่หวาดกลัวที่จะสู้กับหลิงฮันอีกต่อไป
“ท่านประมุข!” ภายในดินแดนต้องห้าม ทุกคนอุทานออกมา
มนุษย์กระดูกนั่นใช้ประมุขของพวกเขาจริงๆ?
เหลือเชื่อ ราชาไค่หยุนคือตัวตนระดับเซียนสูงสุดแถมยังมีสายเลือดเผ่ามังกร ตราบใดที่ไม่ตกอยู่ในสภาพปางตายจริงโลหิตในร่างก็สมควรที่จะคงสภาพสมบูรณ์เอาไว้ได้ตลอดเวลา ไม่มีทางเลยที่เขาจะอยู่ในสภาพไร้โลหิตเช่นนี้
นะ นะ นี่เขากำลังพบเจอกับศัตรูที่น่าสะพรึงกลัวขนาดไหนกัน!