บทที่ 568 จุดคุ้มทุน (1)
 
[เขาคิลาต้า]
 
พวกเรามาถึงจุดสูงสุดของยอดเขาคิลาต้าประมาณ 5120 เมตร 
มุมมองด้านบนนี้มองแล้วไม่เหมือนภูเขาอื่นๆกฎที่ว่า ‘ยิ่งสูงขึ้นอุณหภูมิยิ่งต่ำถูกเพิกเฉยเนื่องจากปรากฏการณ์เวทมนต์พลังเวทมนต์และ คิลาต้า ยังเป็นป่าที่มีอุณหภูมิสูงและชื้นแม้จะอยู่สูงขนาดนี้
 
“…พวกเราเหลืออีกแค่ 3 เขา” ฮารินพึมพำมองลงไปที่ทิวทัศน์ด้านล่าง นั่นหมายความว่าพวกเราต้องปีนภูเขาอีก 4 ลูก ผมได้แต่ถอนหายใจ
 
“พวกเราจะไปกันเลยเหรอ?”
 
ฮาริน มองที่บอส บอสพยักหน้ามองออกไปทางไกล
 
“ใช่. ไปกันเถอะ.”
 
พวกเราเริ่มเดินอีกครั้งผ่านป่าทึบและหนองน้ำของ คิลาต้า แน่นอนว่าระหว่างทางฆ่ามอนสเตไปไม่น้อย
อีก 1 ชั่วโมงต่อมาทิวทัศน์ภูเขาก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย
 
“…หมอก?”
 
หมอกหนาทึบหนาแน่นปิดกั้นมุมมองของพวกเรา มันอยู่ในระดับต่ำรอบข้อเท้าของพวกเรา ฮาริน และ บอส ไม่สามารถมองทะลุผ่านหมอกเหล่านี้ไปได้
 
ฮาริน พูดอย่างสงบ “ดูเหมือนว่าหมอกของ มิริเน่ จะลอยลงมาที่นี่”
 
“… มิริเน่?”
 
“ใช่. ‘มิริเน่’ หรือที่เรียกว่าภูเขาหมอก ฉันเคยได้ยินชื่อเล่นของมัน แต่ไม่เคยคิดเลยว่าหมอกจะหนาแค่นี้….”
 
ฮารินกัดริมฝีปากล่างของเธอแน่น
 
“ไม่เป็นไร.”
 
ผมจับมือของฮารินและบอส
แม้แต่หมอกหนาๆนี้ก็ไม่สามารถหยุดยั้งสายตาพันไมล์ของผมได้ 
ผมสามารถมองเห็นได้ชัดเจนผ่านหมอก
 
“ตามฉันมาฉันมีสายตาดีมาก ไม่เป็นไร”
 
ผมเดินต่อไปโดยจับมือทั้งคู่ ฮาริน ตามผมมาอย่างเชื่องช้าและบอสตามผมมาอย่างเต็มใจ
 
เมื่อพวกเราลงจากภูเขาผมก็เริ่มนึกว่าหมอกนี้เป็นพรมากกว่าคำสาป หมอกไม่เพียงแต่ปิดกั้นมุมมองของพวกเรา แต่ยังรวมถึงมอนสเตอร์นับไม่ถ้วนที่อยู่บน เขาคิลาต้า ด้วย
 
ต้องขอบคุณหมอกนี่ทำให้ที่พวกเราเดินทางได้อย่างรวดเร็วมาก 
เมื่อพวกเราก้าวไปข้างหน้าหมอกก็หนาขึ้น แต่พวกเราใช้เวลาน้อยกว่า 3 ชั่วโมงในการเดินทางจากจุดล่างสุดไปยังจุดกึ่งกลาง
 
…แต่ก่อนอื่น
 
[เฮ้ ได้ยินฉันมั้ย]
 
ผมได้ยินเสียง ผมหยุดลงทันที
 
[ฉันเอง แชนายอน ถ้านายได้ยินฉันก็ตอบฉันด้วย]
 
มันเป็นเสียงของ แชนายอน ผมเดาว่าเธอกำลังติดต่อผมผ่านทางการ์ด 8 ดาวของเธอ
 
“…ฮาจิน?”
 
สับสนบอสและฮารินมองมาที่ผมขณะที่ผมพยายามคิดคำตอบของผม อย่างไรก็ตามผมพบว่ามันยากที่จะสร้างประโยคในหัวของผมตอนนี้ พลังการปฏิเสธของโลกอาจรบกวนการสื่อสารของการ์ด ผมไม่สามารถสร้างประโยคที่มีความยาวและแทบจะไม่สามารถส่งประโยคอะไรไปได้เลย
 
[แชนายอน เธอจริงเหรอ?]
 
“คิมฮาจิน? มีอะไรเกิดขึ้นข้างหน้าไหม”
 
“เอ่อ ไม่นะ”
 
บอสถามผมจนผมต้องเริ่มเดินอีกครั้ง หลังจากนั้น 3 นาทีผมได้รับการตอบกลับจาก แชนายอน
 
[ใช่ ฉันเอง นายอยู่ข้างในประตูใช่มั้ย]
 
ผมตอบเมื่อผมเดินต่อไป
 
[ใช่. ฉันกำลังเดินทางไปสาธารณรัฐแห่งลีออสพร้อมกับลูกสาวของตระกูลลีออง]
 
เธอใช้เวลา 3 นาทีเพื่อกลับมาหาผมอีกครั้ง
 
[อะไรนะ? แต่เธอเป็นมาร ทำไมนายถึงไปที่ ลีโอเรส? หันหลังกลับมาและพาเธอมาที่นี่!]
 
“… ?”
 
‘เธอพูดเรื่องอะไรกันเนี่ย?’
 
ผมเงยหัวของผมด้วยความสับสน
*************************************************************************
[สาธารณรัฐลีโอเรส,ห้องฝึกฝนใต้ดินของบ้านพักประธานาธิบดี]
 
คิมซูโฮมองที่หญิงสาวข้างหน้าเขาถือดาบเหล็ก ท่าทางของเธอไร้ที่ติและพลังเวทมนต์ที่ล้อมรอบดาบของเธอนั้นเฉียบคม คิมซูโฮอดใจไม่ได้ ที่รู้สึกทึ่งกับการเติบโตของลูกศิษย์ ลูกสาวของประธานาธิบดีได้ดูดซึมทุกสิ่งในทันทีที่เขาสอนเธอราวกับฟองน้ำแห้งๆ
 
“เธอกำลังเติบโตอย่างรวดเร็ว”
 
แม้จะได้รับคำชื่นชมจากคิมซูโฮ ลูกสาวของประธานาธิบดีเซเรนเน่ก็ไม่ยิ้มและยังคงมุ่งเน้นไปที่การฝึกฝนของเธอ
 
“ไฮ-ย่ะ!”
 
เธอเหวี่ยงดาบด้วยอานุภาพทั้งหมดของเธอ พลังเวทมนต์จากดาบของเธอทำให้พื้นเป็นรอยขีดข่วนขณะที่มันพุ่งไปหาคิมซูโฮ แต่คิมซูโฮก็หั่นครึ่งอย่างง่ายดาย
 
“พลังเวทมนต์ของคุณนั้นแข็งแกร่งเหมือนเหล็ก เธอจะประสบความสำเร็จอย่างมากในเรื่องพลังเวทมนต์มันง่ายมากถ้าทำครั้งแรกได้”
 
“-!”
 
เซเรนเน่ รีบไปหา คิมซูโฮ ย่าาา! เธอกระโดดได้ 100 เมตรด้วยการกระโดดเพียงครั้งเดียว เซเรนเน่ ฟันดาบของเธอใส่ คิมซูโฮ เขาป้องกันการโจมตีของเธอด้วยดาบของเขา ประกายไฟพุ่งออกมาที่จุดปะทะ
 
เพล๊ง— เพล๊ง—
 
“…ฉันได้ยินว่านายชอบถามหาฉัน” เซเรนเน่พูดเมื่อดาบของพวกเขาปะทะกัน
 
คิมซูโฮยิ้มกว้าง ความพยายามของเขากำลังจะเกิดผลแล้ว
 
“ในที่สุดเธอก็ยอมรับฉันแล้วเหรอ”
 
“…ฉันยังไม่ยอมรับ-”
 
เซเรนเน่ เน้นพลังเวทมนต์ของเธอไปที่แขนนี่เป็นการเพิ่มพลังกล้ามเนื้อของเธอในทันที แต่อย่างไรก็ตามเธอไม่สามารถผลักคิมซูโฮออกไปได้ เซเรนเน่ ผลักแล้วผลักหวังว่าจะเด้ง คิมซูโฮ ออกไปแต่เธอก็หยุดเมื่อเธอรู้ว่ามันจะไม่เกิดขึ้น
 
“เฮ้อออออ…ฉันเพิ่งรู้ว่าข่าวลือนั้นผิดไปมาก”
 
เซเรนเน่ เป็นที่รู้จักทั่วทั้งทวีปในฐานะที่เป็นอัจฉริยะก่อนที่เธอจะได้พบกับคิมซูโฮ ในทางตรงกันข้ามคิมซูโฮลือกันว่าไร้ความสามารถ ทุกคนอ้างว่าเขาเป็นเพียงผู้บัญชาการดาบผ่านเส้นสาย
 
“เป็นอย่างนั้นเหรอ? ขอบคุณ.”
 
ในตอนแรกเหตุผลที่เซเรนเน่ขอให้คิมซูโฮสอนดาบของเธอคือเธอมองว่าเขาเป็นข้อบกพร่องของพ่อ เธอวางแผนที่จะทำให้คิมซูโฮอับอายด้วยการใช้ดาบเตะเขาออกไปและแต่งตั้งบุคคลที่เหมาะสมกับตำแหน่ง
ผู้บัญชาการดาบขึ้นมา
 
อย่างไรก็ตามเธอต้องประหลาดใจ คิมซูโฮ ไม่ได้เป็นอย่างที่เธอคิด 
 
ไม่เหมือนข่าวลือเขาแข็งแกร่ง ดาบและพลังเวทย์ของเขาเหนือใคร
เมื่อเผชิญหน้ากับวิธีดาบที่ไร้ที่ติ เซเรนเน่ รู้สึกถึงความปรารถนาที่จะ 
‘เรียนรู้’ จากใครบางคนเป็นครั้งแรกในชีวิตของเธอ
 
“ไม่จำเป็น. ดังนั้นความโปรดปรานนี้ที่เธอ อา!”
 
ในขณะนั้นคิมซูโฮได้ตีดาบของเซเรนเน่ไปที่หลังเท้า เซเรนเน่เน่ ถูกโยนขึ้นไปในอากาศ แต่เธอเคยอยู่ในสถานการณ์แบบนี้หลายร้อยครั้ง
 
เธอกระโดดลงกลางอากาศและหลบหนีจากการเอื้อมมือของคิมซูโฮ การเคลื่อนไหวของเธอเป็นธรรมชาติราวกับว่าเธอเป็นนักแสดงในคณะละครสัตว์
 
คิมซูโฮมองดู เซเรนเน่ ด้วยความภาคภูมิใจและกล่าวว่า 
 
“ฉันได้ยินมาว่ามีกลุ่มที่เรียกว่า ‘ลีออน’ ในอาณาจักรทางตอนเหนือ”
 
“… ลีออน?”
 
เซเรนเน่คลายดาบของเธอ
 
คิมซูโฮพูดต่ออย่างใจเย็น 
 
“ใช่พวกเขาถูกกล่าวหาอย่างผิดๆและถูกทำลายในอรันเฮลล์”
 
“…ฉันรู้ว่าพวกเขาเป็นใคร แล้วไง?”
 
“ลูกสาวคนโตของตระกูลลีออนกำลังเดินทางไปยังสาธารณรัฐ”
 
“…”
 
เซเรนเน่ เก็บดาบของเธอกลับเข้าไปในฝัก สำหรับใครบางคนที่เคยเป็นผู้ใช้ดาบเมื่อมองเธอเก็บดาบง่ายๆแบบนี้ คิมซูโฮรู้ว่านี่ไม่ใช่สัญญาณที่ดี
 
“ฉันเข้าใจสิ่งที่นายกำลังพยายามพูด” เซเรนเน่ ส่ายหัวอย่างแน่วแน่และประกาศว่า “แต่ไม่ได้”
 
กร๊อบ เธอหักนิ้วมือของเธอ ประตูห้องฝึกซ้อมเปิดออกทันทีและมีอัศวินฝูงชนเข้ามาในห้องฝึกซ้อม พวกเขาเป็นบอดี้การ์ดส่วนตัวของ เซเรนเน่
 
“แน่นอนว่านายต้องตระหนักถึงประวัติศาสตร์ของพวกเรากับอรุนไฮม์และการเสียสละทั้งหมดที่พวกเราต้องทำเพื่อให้เกิดสันติภาพกับ
พวกเขา ฉันไม่สามารถทรยศพ่อและผู้คนของประเทศนี้เพื่อช่วยลีอองได้”
 
เซเรนเน่ ออกจากห้องฝึก ฝูงอัศวินวิ่งตามเธอไปอย่างรีบเร่ง
 
“…ผู้บังคับบัญชาดาบ”
 
ทันใดนั้นอัศวินผู้หนึ่งสวมชุดเกราะสีดำและเสื้อคลุม ‘ลีเคนโด’ ผู้คุ้มกันสูงสุดของ เซเรนเน่ หันไปหา คิมซูโฮ สายตาของเขาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง
 
“อย่าภาคภูมิใจไปเลย”
 
“…แน่นอน.”
 
คิมซูโฮยักไหล่ ลีเคนโด จากไป คิมซูโฮคิดอะไรในใจหลังจากนั้นไม่นานไอลีนก็เข้าห้องฝึกพร้อมเสื้อผ้าของคิมซูโฮและผ้าเช็ดมือ
 
“อ้า ขอบคุณ”
 
“ทำไมพวกเขาถึงหยาบคายกับนาย? อยากให้ฉันจัดการพวกเขาไหม?”
 
คิมซูโฮยิ้มตามคำแนะนำของไอลีน
————————–2————————