บทที่ 556 ประตูแห่งอาณาจักรปีศาจ (3)
 
ทันทีที่ผมกลับไปโซลผมก็เริ่มเตรียมตัวสำหรับอนาคตก่อนอื่นผมซื้อบ้านเดี่ยวในโซลจากนั้นผมก็เริ่มก่อสร้างเพื่อปรับปรุงชั้นใต้ดินของบ้าน
แม้ว่าอนาคตจะไม่ใช่อนาคตที่ผมรู้จักอีกต่อไปแต่เนื้อเรื่องทั่วไปมันไม่ได้เปลี่ยนเท่าไรไม่เหลือเวลาอีกแล้วเพราะส่วนใหญ่ของโลกจะกลายเป็นอาณาจักรอสูร
 
ด้วยความช่วยเหลือจากความชำนาญของคนแคระหนุ่มผมได้ออกแบบพิมพ์เขียวสำหรับ ‘เมืองใต้ดิน’ จากนั้นผมก็ใช้ [Buster Call] เพื่อเรียกเรือรบ Genkelope มาช่วยเหลือในการก่อสร้าง
 
เนื่องจากพิมพ์เขียวนั้นเป็นสิ่งที่ดีที่สุดจากลูกเรือของผมและเนื่องจาก ยูยอนฮา ให้ยืมอุปกรณ์ทั้งหมดที่ผมทำให้ดำเนินการไปได้อย่างรวดเร็ว
 
“…นี่มันอะไรน่ะ?”
 
และวันนี้ผมพาบอสไปที่สถานที่ก่อสร้าง
 
ซ่าาาาาาา— 
หุ่นยนต์กำลังก่อสร้าง บอสดวงตาเบิกกว้างด้วยความตกใจ
 
“ผมกำลังสร้างสถานที่นี้เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการเปลี่ยนแปลงอาณาจักรอสูร”
 
“การเปลี่ยนแปลงอาณาจักรอสูร?”
 
“ใช่.”
 
พวกเราจำเป็นต้องเริ่มเตรียมการเพื่อเอาชนะวิกฤติและเพื่อให้อยู่รอดได้อย่างมีความสุขหลังจากนั้นเกิดเรื่องขึ้น
 
“นี่เป็นคริสตัลที่สามารถหยุดยั้งการเปลี่ยนแปลง”
 
ผมหยิบ [คริสตัลต้นกำเนิดแห่งอคทรีน่า] มันเป็นสิ่งที่ ‘เฟฮี’ จากอดีตได้ทิ้งไว้ให้ผม อย่างไรก็ตามผลกระทบของมันจำกัดอยู่ที่รัศมี 5 กิโลเมตรจากคริสตัล
 
“คริสตัลนี้ยังสามารถชำระล้างแผ่นดินและอากาศให้บริสุทธิ์จะทำให้พวกเราสามารถผลิตพืชผลที่นี่ในใต้ดินได้อย่างง่ายดาย”
 
ฮอร์เนอร์ได้สร้าง ‘ทะเลเทียม’ โดยใช้คริสตัลนี้หากพวกเราสามารถเพาะปลูกได้ด้วยคริสตัลก็จะสามารถปลูกพืชได้ในหอคอยแห่งความปรารถนาได้เช่น [ข้าวโพดรสเนื้อสัตว์] พวกเราไม่ต้องกังวลกับปัญหาการขาดแคลนอาหาร
 
“น่าสนใจ.”
 
บอสพยักหน้า
 
วิ้งงงงงงงงง
 
ตอนนั้นเองผมได้รับสายวิดีโอบน smartwatch ของผม
 
“ขอโทษนะ รอสักครู่บอส”
 
โทรมาจาก ยูยอนฮา ผมปรับมุมของ smartwatch เพื่อไม่ให้บอสเห็นหน้าจอและรับสาย
 
[สวัสดี?]
 
ยูยอนฮาปรากฏตัวในอากาศในรูปแบบโฮโลแกรม
 
“ว่าไง?”
 
[การก่อสร้างเป็นยังไงบ้าง ทุกอย่างเรียบร้อยดีไหม?]
 
“ก็ดี. ฉันคิดว่ามันจะเสร็จใน 1 เดือน”
 
เมืองใต้ดินมีขนาดใหญ่มาก แต่ทีมงานของ Genkelope ทำงานเร็วอย่างไม่น่าเชื่อ ต้องขอบคุณ [ลูกแก้วฟื้นฟู] คนงานสามารถทำงานได้อย่างต่อเนื่องโดยไม่ต้องพักผ่อน
 
[อืมมม นายบอกว่านายใช้เทคโนโลยีของเรือรบ Genkelope ใช่ไหม?]
 
“ใช่.”
 
ยูยอนฮา พยักหน้าและถามด้วยความระมัดระวัง
 
[ถ้างั้นนายช่วยฉันได้ไหม?]
 
“…ช่วยเธอ?”
 
[‘Essential Dynamics’ กำลังทำงานเพื่อสร้างเมืองใต้ดินในกรุงโซลและปูซานรวมถึงอุลซานทั้งยังในสหรัฐอเมริกาและญี่ปุ่น]
 
“อ๊ะ จริงเหรอ? ฟังดูเหมือนเป็นแผนที่ดี ฉันจะช่วยเธอเอง.”
 
ยูยอนฮาเป็นคนที่พิถีพิถันเช่นเคย
 
[ขอบคุณ. ฉันจะส่งคนของฉันให้นายอีกก็แล้วกัน ฉันต้องไปแล้ว-]
 
“อ๊ะ เดี๋ยวฉันยัง”
 
ทันใดนั้นผมก็จำบางสิ่งได้ ผมหันหน้าไปทางด้านข้างและเห็นบอสที่จ้องมองผมด้วยสีหน้าบูดบึ้งผมปิดเสียง ยูยอนฮา แล้วพูดว่า
 
“หัวหน้าสมาชิกนักฆ่ายังถูกขังอยู่ใช่ไหม?”
 
“…ใช่.”
 
“ถึงเวลาใช้งานเขาแล้ว”
 
ผมยิ้มเบาๆ
 
“พวกเราได้ผู้ให้ข้อมูลที่ยอดเยี่ยมมาแล้ว”
 
โฮโลแกรมของ ยูยอนฮา เอียงศีรษะของเธอ
 
[ …ผู้ให้ข้อมูล?]
 
“ใช่พวกเขาถูกเรียกว่าเซียนภูเขา”
 
ยูยอนฮา เป็นผู้เชี่ยวชาญในการโน้มน้าวผู้คน แม้จะถูกขังอยู่นานถึง 
6 เดือนแต่เซียนภูเขาก็ยังไม่เปิดเผยว่าใครเป็นคนสั่งการลอบสังหารผม บางทียูยอนฮาอาจชักชวนให้พวกเขาพูดออกมาได้
 
[เซียนภูเขา? เซียนภูเขา?!]
 
เสียงเบาๆของ ยูยอนฮา กลายเป็นเสียงแหลมที่ผิดปกติ
 
“ฉันค่อนข้างแน่ใจว่าพวกเรากำลังพูดถึงคนเดียวกัน พวกเขาเหลือเชื่อมากจริงๆ”
 
[ … ]
 
แก้มของ ยูยอนฮา ซีดเธอจะตื่นเต้นเป็นอย่างมากเมื่อใดก็ตามที่เธอค้นพบเรื่องที่มีประโยช์น
 
ผมพูดพร้อมรอยยิ้ม “เธอลองมาดูเธอน่าจะสามารถชักชวนพวกเขาได้”
 
[นายหมายถึงอะไร?]
 
“ฉันจะส่งรายละเอียดให้เธอในภายหลัง”
 
น่าเศร้าที่การโทรของพวกเราต้องจบที่นี่ ผมไม่มีทางเลือก บอสจ้องมองมาที่ผมอย่างดุดันเกินไปในบางครั้ง
 
[อ่า โอเค. ฉันจะรอข้อความของนาย]
 
“อ่า บาย.”
 
[บาย!]
 
ยูยอนฮา วางสาย ผมหันไปมองบอส เธอกำลังทำหน้ามุ่ย
 
“…อะไรเหรอ?”
 
“นายใช้โทรศัพท์นานเกินไปและฉันไม่อยากให้นายไปหาพวกเขา 
พวกเขาพยายามฆ่านาย”
 
“อา.”
 
เสียงของเธอเต็มไปด้วยความโกรธแต่ผมก็ยิ้มอย่างนุ่มนวลและวางมือลงบนไหล่ของบอส
 
“นั่นเป็นเหตุผลที่ผมต้องไปหาพวกเขา เพื่อค้นหาว่าใครกำลังพยายามจะฆ่าผม”
 
สมาชิก เซียนภูเขา ล้วนแต่มีภูมิคุ้มกันต่อการแทรกแซงทางจิตใจและไม่มีผลที่จะทรมานหรือการสะกดจิตใดๆเลยแต่ผมรู้ว่า ยูยอนฮา สามารถหาวิธีทำลายพวกเขาได้
 
“…”
 
บอสไม่พูดอะไรแต่ความเงียบของเธอหมายถึงยอมรับ ดังนั้นผมจึงจับมือเธออย่างช้าๆ
 
“ตอนนี้พวกเราควรจะกินอะไรก่อนดีไหม”
 
สายตาของบอสสั่นไหวเมื่อมองไปที่มือของผม บอสก็พยักหน้าอย่างช้าๆ
 
“ไปกันเถอะ~”
 
ผมดึงมือของเธอไปที่ร้านอาหารพร้อมกับอาหารจานโปรดของเธอ
 
‘เกี๊ยว’
*************************************************************************
 
[รอบสุดท้ายของการแข่งขันรอบคัดเลือก ประตูแห่งเกรียติยศจะจัดขึ้นที่วิหารแห่งความยุติธรรม]
[มันเป็นการเดินทางที่ยาวนาน ตอนนี้ฮีโร่ที่เหลืออีก 1,000 คนกำลังมุ่งหน้าไปที่วิหาร]
[นี่จะเป็นสิ่งกีดขวางสุดท้ายสำหรับฮีโร่ที่นับไม่ถ้วนที่กำลังรวมตัวกัน]
 
ทันทีที่รอบที่ 4 ของการแข่งขันรอบคัดเลือกประกาศขึ้นอินเทอร์เน็ตก็เริ่มล้นไปด้วยบทความข่าว ทุกคนในเว็บไซต์โซเชียลมีเดียต่างๆกำลังพูดถึงการแข่งขันและเว็บไซต์การพนันเริ่มจัดการเดิมพันแบบวินาทีต่อวินาทีว่าใครจะรวมอยู่ใน 200 คนสุดท้าย
 
“…ทั้ง 3 คนนี้เป็นผู้ตัดสินเหรอ?”
 
และที่นี่ที่วิหารแห่งความยุติธรรมซึ่งปัจจุบันเป็นศูนย์กลางของความสนใจทั่วโลกไอลีนกำลังมองไปรอบๆห้องพักของผู้ตัดสิน
 
“ทั้งหมด 4 คนรวมถึงคุณด้วยประธานไอลีน” เลขานุการตอบ แต่ไอลีนค่อนข้างไม่พอใจกับคนอื่นๆ
 
“ดีใจที่ได้เจอเธอเด็กน้อย”
 
คนที่เพิ่งเรียก ไอลีนว่า ‘เด็กน้อย’ คือ ‘เฮย์เนค’ แห่ง 9 ดารา ไอลีนนั่งลงบนเก้าอี้ถอนหายใจอย่างไม่เห็นด้วย
 
“มีอะไรผิดปกติเหรอ เด็กน้อย?”
 
“…บ้าจริง หยุดเรียกฉันว่าเด็กน้อยได้แล้ว” ไอลีนตะโกนออกมา
 
แต่เธอไม่ว่าอะไร เฮย์เนค เธอคิดว่าเขามีคุณสมบัติเหมาะสมที่จะเป็น
ผู้ตัดสินการแข่งขัน ไม่มีใครจะเหมาะสมกว่าสมาชิกอย่าง 9 ดารา อีกแล้วคนที่เธอมีปัญหาคือผู้หญิงนั่งถัดจาก เฮย์เนค
 
ยูยอนฮา
 
ในฐานะหัวหน้ากิลด์ Essence of the Strait เธอเป็นที่รู้จักในหลายๆ เรื่อง แต่ในฐานะฮีโร่เธอเป็นเพียงฮีโร่ชั้นกลางระดับสูง ไอลีนไม่เข้าใจว่าทำไมคนอ่อนแอเช่น ยูยอนฮา จึงถูกเรียกว่า ‘ราชินีแห่งโซล’ โดยผู้คนจำนวนมาก
 
“…สวัสดี.”
 
ยูยอนฮา ก้มหัวลงพร้อมรอยยิ้มเล็กๆ ไอลีนหันมามองชายผู้ที่นั่งอยู่อีกด้านหนึ่งของ เฮย์เนค ยูชีฮยอก เจ้าแห่งเขาเพ็กตู เขายุ่งอยู่กับการอ่านหนังสือโดนไม่สนใจไอลีนไม่นานหลังจากที่พวกเขาได้เจอกันครั้งล่าสุดดูเหมือนเขาก็ยังเป็นคนหัวสูงเหมือนเดิม
 
“จริงสิ ท่าน เฮย์เนค”
 
ในขณะนั้นเธอได้ยินเสียงของ ยูยอนฮา ไอลีนเปลี่ยนสายตาของเธอไปที่ ยูยอนฮา อีกครั้งเธอส่งสิ่งที่ดูเหมือนจะเป็นยาให้กับ เฮย์เนค
 
“…นี่มันคืออะไร” เฮย์เนค ถาม ไอลีนจ้องที่เม็ดยาด้วยดวงตาที่เปล่งประกาย
 
‘มันเป็นวิตามินเหรอ’ เธอสงสัยแต่ ยูยอนฮา ก็ตอบอย่างสุภาพ
 
“มันเป็นยารักษาผลข้างเคียงที่เราได้พูดคุยกันก่อนหน้านี้”
 
“รักษา?”
 
“ใช่.”
 
คิมฮาจินส่งนี้ให้กับ ยูยอนฮา และขอให้เธอให้กับ 9 ดาราผู้ที่ทุกข์ทรมานจากผลข้างเคียงที่รุนแรงอย่าง เฮย์เนค ยูยอนฮา ยอมรับอย่างยินดี
 
“…นี่คือสิ่งที่เธออยากจะให้ฉันก่อนหน้านี้สินะ”
 
“มันคล้ายๆกันแต่ดีกว่า”
———————–2——————-