บทที่ 496 สงครามอันขุุ่นมัว (6)
 
[ฉันแทบเป็นบ้าตอนที่สุ่มได้การ์ด 8 ดาวใบแรกที่มันคือการสื่อสารที่ไม่สมเหตุสมผล แต่ ㅋㅋㅋ ฉันชอบมันที่ไม่มีใครสามารถปฏิเสธได้ ㅋㅋㅋ]
 
“…คุณเพิ่งจะคุยไปไม่ได้เหรอ?”
 
เมื่อเขาไม่สามารถทนได้อีกต่อไป คิมซูโฮ แดกดัน แชอนายอน ที่ยืนอยู่ข้างเขา แต่ แชนายอน นิ่งเงียบและส่ายหัว
 
[ไม่ ฉันต้องชินกับสิ่งนี้ก่อน มันใช้งานยากกว่าที่นายคิดเยอะ]
 
“อาๆๆๆ…ทำตามที่เธอต้องการเถอะ”
 
คิมซูโฮส่ายหัว
 
ขณะที่พวกเขากำลังทดสอบการ์ดที่พวกเขาได้มาประตูของเต็นท์ผู้บัญชาการก็เปิดออกและไอลีนก็เดินเข้ามาเธอจ้องมองที่คิมซูโฮและ
แชนายอนก่อนที่จะตะโกนเสียงดัง
 
“สมาชิกทุกคน! ออกมา!”
 
เสียงของเธอมีพลังซ่อนอยู่ข้างใน ทันใดนั้นสมาชิก 177 คนของป้อมปราการใต้ดินก็เดินออกไปจากค่ายทหารด้วยความงุนงงเมื่อเห็นแบบนี้ ไอลีนก็พูดด้วยความพึงพอใจ “พวกคุณไปซื้อการ์ดมาเมื่อวานใช่ไหม?”
 
แต่คำตอบนั้นไม่ได้มีความกระตือรือร้นเนื่องจากฮีโร่ส่วนใหญ่ในปัจจุบันเป็นชนชั้นสูงที่มีพลังเกินกว่าจะรับใช้ภายใต้ผู้อื่นได้
 
“ชิ ฉันแน่ใจว่าพวกคุณรู้ว่าการ์ดอะไรมีประโยชน์ แลกเปลี่ยนพวกเขาหากพวกคุณต้องการ ยังไงก็ตามเหตุผลที่ฉันเรียกพวกคุณมา…”
ไอลีน พูดอย่างจริงจัง “…เพื่อบอกพวกคุณว่าแอฟริกามีหมู่บ้านอยู่”
 
“หือ?” แชนายอน และฮีโร่คนอื่นๆที่กำลังง่วนอยู่กับการหยิบการ์ดของพวกเขาต่างเอียงหัว
 
“ออร์เดนลักพาตัวมนุษย์และสร้างหมู่บ้านในแอฟริกา สมาคมบอกว่ามันจะขัดขวางพวกเราจากการทิ้งระเบิดนิวเคลียร์ แต่ใครจะรู้…ยังไงก็ตามพวกเราตัดสินใจจัดตั้งทีมลาดตระเวน”
 
หัวหน้านักยุทธศาสตร์ ‘อีกงมยอง’ ได้สั่งให้หน่วยรบเฉพาะกิจจัดตั้งทีมลาดตระเวนเพื่อลาดตระเวนจากภายนอก
 
“มันเป็นความสมัครใจดังนั้นแจ้งให้พวกเราทราบหากพวกคุณต้องการเข้าร่วม มันจะเป็นภารกิจที่อันตรายดังนั้นฉันจะเสนอการ์ด 7 ดาว 3 ใบที่ฉันมี”
 
“ฉันจะเข้าร่วม!” ใครบางคนตะโกนและยกมือของเธอในขณะที่ไอลีน พูดเสร็จเป็น แชนายอน ซึ่งเพิ่งชื่นชอบในคำว่า ‘ภารกิจอันตราย’
 
“ฉันจะเข้าร่วมด้วย”
 
“ฉันก็เหมือนกัน”
 
“ฉันจะไปด้วย”
 
คิมซูโฮ,ชินจงฮักและจินเซยอน รีบพูดตามทันที ทีมลาดตระเวนตอนนี้มี 4 คน
 
“อืม……..เยี่ยมมาก” ไอลีนพยักหน้าอย่างพอใจ
 
“ฉันจะเป็นคนนำทางเอง”
 
จากนั้นชายผู้แนะนำตัวเองว่าชื่อ รีเบล พูดขึ้นมา เขายังอยู่ในป้อมปราการใต้ดินแม้ภารกิจของเขาจะจบลงแล้ว
 
“…หากมีสิ่งอะไรที่ฉันทำได้ดีก็คงเรื่องการค้นหาเส้นทางที่ถูกต้อง”
 
รอยยิ้มของเบลล์ที่มองไปมาระหว่างคิมซูโฮ ชินจงฮัคและแชนายอน
*************************************************************************
ในทางตรงกันข้ามจินซาฮยอค กำลังสร้างเส้นทางที่เป็นอิสระทั้งหมดด้วยตัวเอง
 
“ไอ้…แม่งเ้อย…ฉันจะเผามันจนกว่าจะตาย”
 
เธอด่าทุกอย่างทุกย่างก้าวขณะเดินผ่านดินแดนแอฟริกา เธอกำลังทำงานหนักภายใต้ดวงอาทิตย์ร้อนแรงเพียงเพื่อจะได้พบกับเบลล์ผู้ซึ่งติดต่อกับเธอมา
 
“แฮ่ก,แฮ่ก…แฮ่ก….”
 
เธอเดินผ่านทะเลทรายโดยไม่ต้องใช้อุปกรณ์ใดๆเลย หากมอนสเตอร์หรือมอนสเตอร์รูปร่างมนุษย์ปรากฏตัวขึ้นมาเธอก็จะฆ่ามันด้วยพลังของเธอ มอนสเตอร์ที่ได้กลิ่นเลือดก็มาหาเธอและเธอก็ฆ่าพวกมันอย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นไม่นานมอนสเตอร์รูปร่างมนุษย์ที่ดมกลิ่นได้ก็เข้ามาหาเธอ พวกมันเรียกตัวเองว่า’ฝ่ายลาดตระเวนมอนสเตอร์ร่างมนุษย์’ แต่ว่าจินซาฮยอคก็ส่งพวกมันไปเกิดใหม่เหมือนปกติ
 
ฆ่า เดินต่อ ฆ่า ฆ่า เดินต่อ
 
เธอทำซ้ำวงจรนี้เป็นเวลานานก่อนได้กลิ่นหอมในอากาศ มันแตกต่างจากกลิ่นของเลือดหรือเวทมนตร์ มันเป็นกลิ่นของคนที่เธอรู้จัก
 
“นี่…สูดๆ”
 
เหมือนสุนัขเธอสูดอากาศทุกทิศทาง
 
“เป็น เบลล์”
 
เป็นเบลล์อย่างไม่ต้องสงสัย แต่มันไม่ใช่แค่กลิ่นของเบลล์ที่เธอได้กลิ่น อย่างน้อยอีก 4 คนซึ่งหมายความว่าเบลล์มีสหายมาด้วย…
 
“ไอ้ลูกหมานั้นกำลังวางแผนอะไรอยู่อีกละ”
 
จินซาฮยอค หลับตาและส่งสัญญาณอีกครั้ง
 
– เบลล์ ตอบด้วย ฉันอยู่ในแอฟริกาแล้ว กลิ่นของนายมันอยู่ที่นี่
นายกำลังวางแผนอะไรอยู่
 
1, 2, 3, 4, 5 …
 
5 วินาทีต่อมาคำตอบก็ส่งกลับมา
 
– โอ้~ พวกคุณมาถึงแอฟริกาแล้วเหรอ~? ตอนนี้ฉันกำลังลาดตระเวนกับสหายของฉัน
 
– ลาดตะเวน?
 
– ใช่~ คิมซูโฮ,แชนายอน,ชินจงฮักและจินเซยอนเธอรู้จักทั้ง 4 คนใช่มั้ย
 
คิมซูโฮ และ ชินจงฮัก พวกเขาเป็นผู้ชาย 2 คนที่จินซาฮยอคเกลียดมากที่สุด ใบหน้าของเธอบิดเบี้ยวอย่างรวดเร็วจนขมวดคิ้ว
 
– …นายวางแผนจะทำอะไรกับคิมซูโฮ? มาที่นี่เดี๋ยวนี้
 
– ฉันทำไม่ได้~ ฉันถูกจำกัดโดย วาจาสิทธิ ฉันต้องเชื่อฟังพวกเขาจนกว่า ออร์เดน จะตาย
 
– หยุดหลอกลวงได้แล้วไอ้บ้า ฉันรู้ว่านายสามารถกำจัดมันได้ทุกเมื่อที่นายต้องการ
 
จินซาฮยอค ยังคงส่งการส่งสัญญาณทางจิตจนกระทั่งผมของเธอตั้งขึ้น
แต่เมื่อภาษาของจินซาฮยอคเริ่มหยาบคายเบลล์ก็ตัดการติดต่ออีกครั้งและจินซาฮยอค ไม่มีทางเลือกนอกจากจะกระทืบเท้าของเธอด้วยความโกรธ
 
“ไอ้สารเลว รอเดี๋ยวก่อนเถอะ ฉันจะอัดแกให้เละเลย…”
 
ดินแดนปีศาจ พ่อค้าปีศาจ การสืบเชื้อสายของบาอัล มีคำถามมากมายที่เธอต้องการถาม แต่เบลล์ก็หลีกเลี่ยงเธอเหมือนเขาพัฒนางานอดิเรกใหม่คือหลอกให้อยากแล้วจากไป
 
“ฉันจะฆ่าแก.”
 
‘เบลล์ ความตายนิรันดร์ที่แกต้องการฉันจะมอบให้แกเป็นการส่วนตัวทันทีที่ฉันได้เจอแกอีกครั้ง’ จินซาฮยอค กัดฟันของเธอและเริ่มไล่ล่ากลิ่นของเบลล์
*************************************************************************
พระอาทิตย์อัสดงของแอฟริกา
ความร้อนที่แผดเผาหายไปอย่างรวดเร็วแทนที่ด้วยความหนาวเย็นและโลกก็ถูกปกคลุมไปด้วยความมืดมิด
 
ผมใช้โอกาสนี้เพื่อออกจาก เครน กับบอส, ชอคจุนกยอง และ เทนซูฮาร์ พวกเราวางแผนที่จะมุ่งหน้าไปยังหมู่บ้านที่ 2  พวกเราให้ เทนซูฮาร์ นำทางเรา
 
“ไม่ได้มอนสเตอร์รูปร่างมนุษย์ทุกคนมีความจงรักภักดีต่อ ออร์เดน, พวกเราทำตามสัญชาตญาณการต่อสู้และความแข็งแก่รง แต่กลับกันถ้ามอนสเตอร์ที่แข็งแก่รงกว่าออร์เดนปรากฏตัวเมื่อไหร่มอนสเตอร์รูปร่างมนุษย์ของออร์เดนก็จะเปลี่ยนฝ่ายเอง”
 
เทนซูฮาร์ ดูถูก ออร์เดน เพื่อให้ได้รับความโปรดปรานของพวกเรา
 
“นี่เป็นความลับ แต่ฉันไม่เคยชอบ ออร์เดน เลย จริงๆแล้วผมอยู่ข้างมนุษย์ ผมได้รับการวางแผนให้ดูแลมนุษย์ในเครนและเตรียมหนีออกมาจากแอฟริกาอยู่แล้วนะ”
 
เขาโกหกอย่างชัดเจน แต่ผมจะปล่อยเขาไปก่อน
 
“แล้วแกอยากพวกเราทำอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้”
 
แต่ ชอคจุนกยอง ดูเหมือนจะคิดอย่างอื่นเมื่อเขาวางมือบนหัวของ
เทนซูฮาร์
 
“อ๊ะ ฮ่าฮ่าฮ่าไม่มีอะไร ฉันแค่อยากให้รู้ว่ามีมอนสเตอร์รูปร่างมนุษย์อย่างฉันอยู่เหมือนกัน….”
 
“ตอนนี้ฉันกำลังมองดูมอนสเตอร์รูปร่างมนุษย์อย่างแก หยุดพูดเรื่อง
ไร้สาระและอธิบายว่าพวกเรากำลังไปไหน”
 
ชอคจุนกยอง จ้องมองไปที่ เทนซูฮาร์
 
“ใช่แล้ว หมู่บ้านระดับกลางที่ชื่อว่า ‘ลูพิตัน’ เป็นวิธีเล็ก ๆ น้อย ๆ ไปข้างหน้า ลอร์ดลูพิตัน คือ ‘เพร์รอน’ ซึ่งเป็นมอนสเตอร์ทรงคล้ายมนุษย์หิมะ
 
– ดิ้งงงงงงงงงง
 
ในขณะนั้นเองบอสก็ได้รับข้อความตัวอักษรจาก เจน
 
“อืม~ เจนบอกว่าพวกเธอขุดแร่”
 
“ดี.”
 
‘พรีเมียน’ เป็นแร่ที่ยอดเยี่ยม สมบัติที่พบได้ในแอฟริกาเท่านั้นจริงๆแล้วแร่ส่วนใหญ่ที่พบในแอฟริกานั้นหายากและมีค่า ผมออกแบบแอฟริกาให้เป็นสถานที่ที่มีความเสี่ยงและผลตอบแทนสูง
 
“ดูเหมือนว่าถึงเวลาอัพเกรดอุปกรณ์ของเราแล้วสินะ”
 
พรีเมียนเป็นแร่ที่บอบบางมาก แต่ถ้าเอาไปแปรรูปจะสามารถปรับปรุงความทนทานได้หลายเท่า ในอัตรานี้ผมจะไม่แปลกใจถ้าผมสามารถทำให้มันกลายเป็นของดีได้อย่างง่ายดาย
 
“… .”
 
จากนั้นบอสมองมาที่ผมอย่างอิจฉา ผมยิ้มเพราะคิดว่าเธอน่ารักมาก
 
“ผมจะสร้างให้คุณด้วยบอส”
 
“…อืม ฉันไม่ปฏิเสธ”
 
“ทำให้ฉันด้วยสิ ฉันไม่ต้องการอะไรยิ่งใหญ่หรอกนะเอาแค่รองเท้า ก็ไม่มากแต่อยากให้เหมาะกับเท้าของฉันและไม่อยากให้มันแตกเร็ว”
 
ชอคจุนกยอง ขออุปกรณ์ใหม่ด้วยเช่นกันทันใดนั้น เทนซูฮาร์ ก็หันมามองผม ดวงตาที่เหมือนจิ้งจกของเขาเปล่งประกายสดใส ผมรอให้เขาพูด
 
“…คะ…คือ ฉัน ฉันก็กลัวว่าฉันจะถูกลอบสังหาร … เฮอะๆ”
 
“อะไรนะ? ไอ้จิ้งจกตัวนี้เป็นบ้าไปแล้วเหรอ?”
 
“อ้าฮี่ๆ ฉันล้อเล่นน่ะ”
 
ในขณะที่ ชอคจุนกยอง กำลังจะทุบ เทนซูฮาร์ …
 
วิ้งงงงงงงงงงงง—
 
เสียงลมก็พัดผ่าน
 
“… ?”
 
เพราะมันเงียบมากทำให้เปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลันจึงสังเกตได้ง่าย นอกจากนี้อากาศยังมีกลิ่นเวทมนต์จาง​ๆ ผมหันไปทางทิศทางที่ลมมาจากและการไหลของพลังเวทมนต์ที่เข้าไปในดวงตาพันไมล์ของผม