บทที่ 460 รวมพล (8)
ในอีกทางหนึ่งใกล้กับกับดักที่เรียกว่า Room of Foolishness อยู่ห่างออกไปเล็กน้อยจากคุกใต้ดินการต่อสู้ขนาดใหญ่กำลังดำเนินไป
 
“อยู่ในตำแหน่งของพวกคุณ! ระวังอย่าให้โดนล้อม! พวกเราสามารถผ่านเรื่องนี้ไปได้หากพวกเรายังเฉียบแหลมและตื่นตัวอยู่เสมอ!”
 
คิมยองจิน  ซึ่งเป็นฮีโร่ระดับสูงอันดับ 1 ของกิลด์ตะโกนเสียงดัง
คิมยองจินเข้ามาในดินแดนของออร์เดนในฐานะหัวหน้าทีม 20 คนซึ่งรวมถึงเรเชล แชนายอน ยีจินยูน และ โยเฮ
 
“กะ-กรี้ดดด! เรเชล! ปกป้องฉัน! อย่าปล่อยให้ซัพพอร์ตของเธอต้องงตายนะ!”
 
ซัพพอร์ตขั้นกลางระดับสูง ยีจินยูน ร้องขณะที่มอนสเตอร์ระดับสูงกำลังพุ่งเข้าหาเธอ
 
“ซันนี่!”
 
เรเชลส่งธาตุไฟของเธอออกไปเพื่อปกป้องยีจินยูน ไฟลุกไหม้เผาร่างของมันจนเกรียม
 
“เฮ้อออออออออออ-!
 
หลังจากนั้น ดาบของ แชนายอนก็ขยายใหญ่ พลังเวทย์มนตร์ของเธอทำให้ดายใหญ่ขึ้นและยืดออกได้ถึง 10 เมตร
 
“….ฮ่าาาาาาาาาาาาาาาา”
 
แต่ถึงแม้จะมีการโจมตีที่ทรงพลังของ แชนายอน แตก็ยังมีอสูรจำนวนมากมายนับไม่ถ้วน
 
“อักกกกกกกกกก!”
 
1 ชั่วโมงผ่านไปนับตั้งแต่เริ่มการต่อสู้ ไม่มีใครคิดว่าเมื่อได้จะจบเพราะดูเหมือนมอนสเตอร์จะมากขึ้นเรื่อย ๆ
 
“ทำไมถึงมีพวกมันมากมายขนาดนี้!”
 
แชนายอน ตะโกนด้วยความโกรธซึ่งทำให้เธอกลายเป็นเป้าหมายของ
มอนสเตอร์จำนวนมาก
 
ตู้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
 
แชนายอน เหวี่ยงดาบลงไปเป็นรูปพระจันทร์เสี้ยวช่วยลดมอนสเตอร์ลงไปได้หลายสิบตัว
 
“ให้มันน้อยๆหน่อยนะไอ้เจ้าพวกโง่!”
 
ทันใดนั้น.
 
ตู้มมมมมมม! ตู้มมมมมมมมมมม!
 
มอนสเตอร์ตัวใหญ่ปรากฏตัวพร้อมกับเสียงฝีเท้าหนักๆ
 
ตู้มมมมมมม! ตู้มมมมมมมมมมม!
 
มันมีความสูง 30 เมตรมีเขายื่นออกมาจากหัวทั้ง 2 ของมันและมันก็ตัวใหญ่ยักษ์
 
มันเป็น โอเกอร์ 2 หัวที่รู้จักกันว่าเป็นหนึ่งในมอนสเตอร์ที่มีเล่ห์เหลี่ยมในการต่อสู้มันคือมอนสเตอร์ระดับสูง ตัดสินโดยผิวสีดำของมันควรจะมาจากสายพันธุ์ที่ยอดเยี่ยมอย่างน้อยก็ต้องเป็น ขั้นสูงระดับ 3
 
“ฮ่าาาา มนุษย์! ข้าจะกินเจ้า!”
 
โอเกอร์ร้องออกมาเป็นภาษามนุษย์ ขากรรไกรของทุกคนค้าง
มอนสเตอร์พูดได้ ในตอนนี้ทุกคนรู้แล้วว่ามันหมายถึงอะไร
 
“ …ระวังตัวเอาไว้!!! มันเป็นมอนสเตอร์รูปแบบมนุษย์”
 
คิมยองจินพูดพึมพำด้วยน้ำเสียงจริงจังและแล้ว
 
วิ้งงงงงงงงงงงงงงงง…
 
ทันใดนั้นท้องฟ้าก็มืดลงและวัตถุการบินขนาดยักษ์เคลื่อนลงมาจากก้อนเมฆ ลมแรงพัดผ่านพื้นดินจากแรงกดดันที่เกิดจากวัตถุลึกลับ
 
“แม่งเอ้ยนั่นอะไรอีก? เดี๋ยวก่อนนั่นไม่ใช่…?”
 
แชนายอน ที่กำลังจ้องมองวัตถุลึกลับตะโกน เธอไม่ใช่คนเดียว สมาชิกของทีม คิมยองจินล้วนเป็นชนชั้นสูงในหอคอยแห่งความปรารถนา พวกเขารับรู้ถึงสิ่งลึกลับนี้
 
“นั่นมัน… เรือรบ Genkelope?”
 
วัตถุลึกลับดูเหมือนกับเรือประจัญบานของ Genkelope สมาชิกในทีมเงยหน้าขึ้นมองด้วยความตกใจ
 
วิ้งงงงงงงงงงงง
 
ในขณะนั้นอสูรก็ได้เหวี่ยงค้อนทุบไปที่สนามรบ
 
“เจ้าเป็นใคร…”
 
แต่อสูรไม่สามารถกล่าวได้จบประโยคเนื่องจาก ปืนใหญ่เลเซอร์ ของเรือลาดตะเวณ ยิงมันจนร่างกายระเหยกลายเป็นไอไปในทันที
 
*************************************************************************
 
เอเชียกลาง.
จินซาฮยอค มองลงไปที่พื้นดินจากความสูง 500 เมตร เธอเห็นการต่อสู้หลายครั้งเกิดขึ้นพร้อมกันและการระเบิดพลังเวทมนตร์นับไม่ถ้วน
 
“เธอจะไม่เข้าร่วมกับพวกเขาเหรอ?”
 
เบลล์ปรากฏตัวถัดจากจินซาฮยอค ร่างกายของเขาสั่นระริกเหมือนน้ำ จินซาฮยอค ไม่ได้ว่างตอบเขา เธอตกอยู่ในความคิดสงสัยว่าทำไม
คิมฮาจินต้องเสียสละตัวเองเพื่ออดีตที่ถูกบันทึกไว้
 
“… .”
 
จากมุมมองของเธอ คิมฮาจิน ทำเช่นนั้นเพื่อละทิ้งความปรารถนาของเขาที่มีต่อ อคทรีน่า เขาละทิ้งตัวตนในอดีตของเขา
 
ดังนั้น จินซาฮยอค จึงไม่มีทางเลือกนอกจากยอมแพ้เรื่อง คิมฮาจิน ที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นคนรับใช้ที่ซื่อสัตย์ของเธอซึ่งตอนนี้เขาได้กลายเป็นศัตรูของเธอ เธอต้องยอมรับมัน
 
แต่ภาพลักษณ์ของคิมฮาจินที่ปฏิบัติต่อเฟฮีนั้นปรากฏต่อหน้าต่อตาเธอ
‘เราชอบอดีตงั้นเหรอ ฉันไม่เคยยิ้มให้คนรับใช้ของฉัน นายอยู่ข้างหลังฉันมาตลอดและฉันไม่รู้ว่านายรู้สึกยังไงบ้าง… ‘
 
“จินซาฮยอค?”
 
เบลล์เรียกจินซาฮยอค ด้วยเหตุผลบางอย่าง จินซาฮยอค รู้สึกเหมือนชื่อของเธอไม่ได้เป็นของเธอในวันนี้
 
“…อะไร.”
 
“อคทรีน่า เป็นยังไง เธอยังอยากกลับไปใช่ไหม?”
 
“…เลิกพูดเรื่องไร้สาระได้แล้ว”
 
จินซาฮยอค สาบานกับตัวเองอีกครั้ง ว่าเธอจะกลับไปที่บ้านเกิดของเธออีกครั้งแม้ว่าความตายคือสิ่งที่รอเธออยู่แม้ว่าจะไม่มีความหวังในในโลกนั้นก็ตาม … เธอไม่มีความมั่นใจที่จะอยู่ในโลกเดียวกับคิมฮาจิน
ความอัปยศและความพ่ายแพ้ ความเจ็บปวดและความโศกเศร้า
นั่นคือความรู้สึกที่คิมฮาจินทิ้งไว้ในจิตใจเธอ ตราบใดที่เขายังต้องการอยู่บนโลก จินซาฮยอค จะทำให้ดีที่สุดที่จะอยู่ในโลกที่ไม่มีเขาเพราะเธอรู้ว่าเธอเป็นได้แค่เป้าหมายของความเสียใจและความโกรธแค้นของเขาเท่านั้น
 
“…เบลล์.”
 
จินซาฮยอค เรียกเบลล์อย่างจริงจัง
 
“… หืม?”
 
“นายบอกว่าจุดจบใกล้เข้ามาแล้วงั้นสินะ”
 
เมื่อได้ยินอย่างนี้เบลล์ก็พยักหน้า
 
“ใช่เร็วๆนี้ เธอเคยได้ยินเรื่อง ‘บาอัล’ ใช่ไหม เขาสามารถเปิดประตูมิติได้”
 
“…ใช่แล้ว บาอัล”
 
จินซาฮยอค คุ้นเคยกับชื่อนี้ เบลล์บอกให้เธอช่วยเขาและทำการค้ากับบาอัลเพื่อกลับไปยังโลกของเธอ
 
“เมื่อไหร่ฉันจะได้พบกับบาอัลคนนี้?”
 
“อืม…ฉันไม่รู้ แต่ฉันแน่ใจว่าเขาจะปรากฏตัวไม่ช้าก็เร็วนี้”
 
จินซาฮยอค ไม่ชอบคำพูดที่ไม่ชัดเจนของเบลล์
 
“ตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน?”
 
“ใครจะรู้? บาอัล อยู่ไปทั่ว ที่ฉันรู้ก็คือเขาอาจอยู่ข้างเธอในตอนนี้ก็ได้”
 
จินซาฮยอค ไม่สนใจเรื่องตลกไร้สาระของเบลล์ เบลล์ยิ้มแล้วมองขึ้นไปบนท้องฟ้า
 
“รอก่อนเถอะ เมื่อเขาลงมาเธอจะได้เจอเขาแม้ว่าเธอจะไม่ต้องการก็ตาม”
 
ขณะที่เบลล์พึมพำเช่นนี้ …. ทันใดนั้นพอร์ทัลขนาดยักษ์ที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางมากกว่า 100 เมตรก็ปรากฏตัวขึ้นบนท้องฟ้า
 
“นั่นมันอะไร?”
 
จินซาฮยอค ขมวดคิ้วของเธอและจ้องไปที่พอร์ทัล พร้อมกับพายุที่พัดอย่างรุนแรงสิ่งที่เหมือนเรือกำลังแล่นผ่านอวกาศลงมา ร่างขนาดใหญ่และปีกคู่หนึ่งทอดยาวออกไปกลางอากาศ
จินซาฮยอค รู้ถึงตัวตนของความน่าพิศวงนี้ที่สร้างขึ้นด้วยวิศวกรรมเวทย์มนตร์
 
“… Genkelope?”
 
[เรือรบ Genkelope] หลังจากปรากฏตัวออกมาจากท้องฟ้าแล้วเรือรบก็เปิดโรงเก็บเครื่องบินและยิงปืนใหญ่ออกมา เลเซอร์พลังเวทย์ระเบิดลงมา, ลูกกระสุนปืนใหญ่ระเบิด,และเครื่องบินขับไล่ก็ออกจากโรงเก็บเครื่องบิน
 
“อา~ ดูเหมือนว่าคิมฮาจินจะเรียกมันออกมา”
 
“อะไรนะะะ?”
 
“เขาสามารถทำเรื่องแปลกๆได้ทุกอย่าง นี่เป็นทักษะขั้นสูงสุดของเขางั้นเหรอ? น่าสนใจจริงๆ”
 
ใบหน้าของ จินซาฮยอค บิดเบี้ยวทันที ‘เขาเรียนรู้อะไรแบบนี้มาตั้งแต่เมื่อไหร่?’ เธอคิดในใจ
 
ตู้มมมมมมมมมมมมมมมม!
 
เรือรบเริ่มยิงไปที่ฝูงมอนสเตอร์ มอนสเตอร์ของ ออร์เดน ไม่มีโอกาสต่อต้านกับผลงานล่าสุดแห่งวิศวกรรมเวทย์มนตร์ เรือรบไม่ได้โจมตีอะไรนอกจากมอนสเตอร์ของออร์เดน…ตอนแรก
 
– รอเดี๋ยว! พบตัวอาชญากรที่ต้องการตัวทางด้านตะวันออก!
 
ทันใดนั้น ซาฮยอค ก็ได้ยินเสียงคุ้นเคย ลางสังหรณ์มันบอกเธออย่างชัดเจน
 
“ฝั่งตะวันออก?”
 
‘อาชญากรที่ต้องการตัวทางด้านตะวันออก…รอเดี๋ยวนะ!’
 
– ฉันก็เห็นเธอเช่นกัน!
 
– เปลี่ยนเป้าหมาย!
 
– ศัตรูของผู้บัญชาการเรืออยู่ที่นั่น!
 
วิ้งงงงงงงงงง
เครื่องบินขับไล่เปลี่ยนเส้นทางและพวกเขามุ่งหน้ามาหาเธอ
 
“เฮ-เฮ้ๆๆๆ รอเดี๋ยวก่อน รอ…”
 
แน่นอนว่าเธอรู้ว่าสิ่งนี้ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ เธอรู้ว่าเธอเป็นอาชญากรที่พวกเขาพูดถึง
 
– จับเธอเอาไว้!
 
เมื่อรู้แบบนี้ จินซาฮยอค ก็ตะโกนออกมา
 
“บ้าที่สุดดดดดดดดดดดด ทำไมต้องเป็นฉันด้วยยยยย!”
 
เครื่องบินขับไล่ตั้งเป้าไว้ที่ จินซาฮยอค แล้ว แน่นอนเบลล์หายตัวไปนานแล้วจากด้านข้างของเธอ
 
“บ้าเอ้ย .. !”
 
เมื่อไม่มีทางเลือกอื่น จินซาฮยอค ก็เริ่มวิ่งหนีอย่างรวดเร็ว