ช่วงเวลาที่ชาวบ้านบนเรือสินค้าเห็น ไนโตะ ทุบคลื่นขนาดมหึมาด้วยหมัดของเขาก็ทำให้พวกเขาส่วนใหญ่เดาตัวตนของเขาได้
 
เทพเจ้าแห่งนินจา!
 
แค่ประโยคนี้ก็เพียงพอแล้วที่จะอธิบายทุกอย่าง ทุกคนจึงตัดสินใจไปเยี่ยมเขาที่ห้องของเขาและแสดงความเคารพ แต่ คิมิมาโร่ และ ฮาคุ ก็กันทั้งหมดไม่ให้เข้าไป
 
ไนโตะ ไม่คิดที่จะสนใจพวกเขาและโดยปกติแล้วก็ไม่มีใครกล้ารบกวนเขา ดังนั้นชาวบ้านและพ่อค้าส่วนใหญ่จึงทิ้งของขวัญไว้ที่ประตูและจากไปด้วยความชื่นชม
 
การเดินทางต่อจากนั้นก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นอีก เรือแล่นไปจนถึง แคว้นแห่งไฟ และก่อนที่จะเข้าเทียบท่า ไนโตะ ก็พา ฮาคุ กับ คิมิมาโร่ ลงก่อน
 
อย่างไรก็ตามผู้คนบนเรือลำนั้นจะไม่มีวันลืมภาพที่พวกเขาเห็นไปตลอดชีวิตและจะชื่นชมและให้เกียรติ ไนโตะ เสมอไป แม้ว่าพวกเขาจะไม่มีโอกาสได้เห็นเขาอีกก็ตาม
 
……
 
ณ โคโนฮะ
 
ดวงอาทิตย์ตกสะท้อนกับอาคารและทำให้หมู่บ้านทั้งหมู่บ้านกลายเป็นสีทองอร่าม
 
ในเวลานั้นมีการจัดงานเฉลิมฉลองครั้งยิ่งใหญ่ในหมู่บ้าน
 
ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา แคว้นแห่งไฟ และ แคว้นแห่งสายฟ้า ได้เปิดเส้นทางการค้าระหว่างกันและความสัมพันธ์ของพวกเขาก็ค่อย ๆ ดีขึ้นตั้งแต่นั้นมา หมู่บ้านคุโมะ และ โคโนฮะ คุยกันเมื่อ 2 – 3 ปีก่อนและได้ข้อสรุปว่าพวกเขาจะทำสนธิสัญญาเป็นพันธมิตรกับ โคโนฮะ และวางแผนที่จะสานสัมพันธ์ให้แน่นแฟ้นยิ่งขึ้น
 
แน่นอนว่านี่เป็นเพียงแค่ความสัมพันธ์ที่ผิวเผิน ไม่มีใครรู้ว่าจุดประสงค์ที่แท้จริงของ หมู่บ้านคุโมะ คืออะไร
 
“นี่คือ โคโนฮะ เหรอ? ใหญ่กว่า คิริ เยอะเลย”
 
เมื่อมองไปที่ โคโนฮะ ที่อยู่ตรงหน้า ฮาคุ ก็แสดงสีหน้าประหลาดใจออกมาในขณะที่ คิมิมาโร่ ยืนอยู่ด้านข้างเขาอย่างใจเย็น
 
เมื่อได้ยินความวุ่นวายใน โคโนฮะ คิมิมาโร่ จึงพูดด้วยความแปลกใจ “มันมีชีวิตชีวามาก”
 
“มิน่าพวกเขาจึงสามารถทำสนธิสัญญาพันธมิตรกับแคว้นอื่น ๆ ได้…น่าสนใจจริง ๆ”
 
ดูเหมือนว่า ไนโตะ จะมองเห็นหมู่บ้านทั้งหมดและเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นภายในได้อย่างรวดเร็ว
 
มันเริ่มมืดแล้ว ไนโตะ จึงตัดสินใจพา ฮาคุ และ คิมิมาโร่ ไปพักใน โคโนฮะ เป็นการชั่วคราว
 
เขาเข้าไปในหมู่บ้านพร้อมกับเด็ก ๆ อย่างเงียบ ๆ ไม่มีใครรู้เกี่ยวกับการมาถึงของเขา ม่านพลังที่ปกคลุมรอบ ๆ หมู่บ้านยังคงมีอยู่ แต่ด้วยพลังสั่นสะเทือนทำให้เขาผ่านเข้าไปได้อย่างง่ายดาย
 
แน่นอนว่าม่านพลังนี้ถูกสร้างขึ้นโดย ตระกูลอุซีมากิ และ คุชินะ ก็เป็นคนสร้างมันขึ้นมา
 
แม้ว่า ไนโตะ จะไม่สนใจวิชาสะกดแต่ คุชินะ ก็พูดถึงมันให้เขาฟังอยู่บ้างเป็นครั้งคราว ดังนั้นเขาจึงรู้ว่าม่านพลังนี้ทำงานยังไง
 
เพียงแค่บินไปยังจุดที่สูงที่สุด ม่านพลังก็จะไม่สามารถตรวจจับคุณได้ และด้วยวิธีนั้นเขาก็สามารถแอบพาเด็ก ๆ ไปกับเขาได้
 
เวลากลางคืนผ่านไปอย่างรวดเร็ว
 
ความพลุกพล่านในเมืองก่อนหน้านั้นค่อย ๆ สงบลงและการเฉลิมฉลองก็เริ่มขึ้น
 
เกือบทุกคนในหมู่บ้านมีส่วนร่วมในการเฉลิมฉลองนี้ แต่มีเพียงกลุ่มเดียวที่ไม่ได้ร่วงงานก็คือ ตระกูลฮิวงะ เพราะมีงานอื่นที่ถูดจัดขึ้นในตระกูลที่สำคัญกว่านั้นก็คืองานวันเกิด
 
เมื่อ โคโนฮะ กำลังยุ่งอยู่กับการเฉลิมฉลอง เงาหนึ่งก็ปรากฏขึ้นเหนืออาคารสูงหลังหนึ่งใน โคโนฮะ และด้วยความช่วยเหลือจากความมืดเขาก็สามารถแอบดูได้อย่างง่ายดาย
 
ผู้ชายที่ปกปิดใบหน้าของเขา ดูเหมือนว่าเขามีจุดประสงค์ที่ชัดเจน เขาเคลื่อนที่ชั่วพริบตาอย่างรวดเร็วและเข้าไปในเขตของ บ้านตระกูลฮิวงะ
 
เขาใช้เวลาไม่นานในการคว้าเด็กหญิงตัวน้อยในชุดกิโมโนน่ารักพร้อมกับสายตาเย้ยหยัน
 
“ไม่คิดเลยว่าจะง่ายขนาดนี้ ตระกูลฮิวงะ…หึ! ชื่อเสียงไม่ได้ช่วยอะไรเลย…”
 
ชายคนนี้คือหัวหน้านินจาที่ หมู่บ้านคุโมะ ส่งมาเพื่อทำสนธิสัญญาพันธมิตรกับ โคโนฮะ
 
เป็นเรื่องยากที่จะขโมย เนตรสีขาว จาก ตระกูลฮิวงะ ได้ เพราะ ตระกูลฮิวะ ตระกูลหลักไม่เคยออกจากหมู่บ้านและตระกูลสาขาก็มีผนึกที่หน้าผากที่ทำให้เมื่อพวกเขาตาย ดวงตาของพวกเขาก็จะถูกทำลายโดยอัตโนมัติ
 
มันยากที่จะขโมยเนตรนั้น แต่เด็กที่เขากำลังลับพาตัวไปนั้นคือลูกสาวของผู้นำตระกูลฮิวงะ เธอก็คือ ฮิวงะ ฮินาตะ
 
ในตอนนี้ ฮินาตะ หมดสติ เขามองลงไปที่เธอแล้วพูดว่า “ไม่ต้องห่วง ฉันจะไม่ทำร้ายเธอ ฉันแค่ต้องการเนตรของเธอเท่านั้น!”
 
………..
 
หลังบ้านตะกูลฮิวงะ
 
เมื่อ ฮินาตะ ถูกจับ นินจาองครักษ์ก็สังเกตเห็นได้อย่างรวดเร็วและรีบรายงานให้ผู้นำตระกูลทราบทันที
 
“ท่านผู้นำตระกูล! แย่แล้วครับ! ท่านฮินาตะ ถูกลักพาตัวครับ!”
 
“อะไรนะ?!”
 
ฮิอาชิ ลุกขึ้นจากเก้าอีกทันทีและตะโกนด้วยความโกรธเมื่อได้ยินประโยคนั้น
 
ที่นี่คือ โคโนฮะ และนี่คือเขตของ ตระกูลฮิวงะ ศัตรูแอบเข้ามาในสถานที่แห่งนี้และลักพาตัว ฮินาตะ ไปได้ยังไงโดยที่ไม่มีใครสังเกตเห็น
 
โดยไม่ลังเล ฮิอาชิ รีบวิ่งออกไปและเบิกตากว้างทันที และเขาก็มองเห็นชายคนนั้นกำลังวิ่งไปใน โคโนฮะ
 
มีนินจา 2 – 3 คนกำลังไล่ตามเขาไป แต่เห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้สำหรับเขา ชายคนนั้นสามารถเอาชนะนินจากลุ่มนั้นได้อย่างง่ายดาย
 
เมื่อสังเกตเห็นว่า ฮินาตะ หมดสติอยู่ ฮิอาชิ ก็ระเบิดออกมาด้วยความโกรธและโดยไม่ลังเลใด ๆ เขาก็รีบวิ่งไล่ตามชายคนนั้นทันที
 
ชายคนนี้รู้ดีว่าไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะจัดการกับ ตระกูลฮิวงะ โดยไม่มี เนตรสีขาว
 
“ลืมไปเลย ฉันจะใช่เนตรคู่นี้!”
 
เขามอง ฮินาตะ ด้วยความชั่วร้ายและการแสดงออกที่โหดร้าย จากนั้นเขาก็ยื่นนิ้วของเขาไปยังดวงตาที่ปิดสนิทของเธอ
 
ทันใดนั้นก็เกิดเหตุการณ์ประหลาดขึ้น!
 
ฮินาตะ หายไป!
 
เธอหายไปอย่างไร้ร่องรอยราวกับว่าเธอไม่ได้อยู่ที่นั่นตั้งแต่แรก
 
“อะไรกัน?!”
 
นินจาคนนั้นไม่รู้ว่าจะตอบโต้กลับอย่างไร เขายังสงสัยว่าเขากำลังฝันอยู่
 
ฟึ๊บ!!
 
ทันใดนั้นเขารู้สึกหนาวสั่นขึ้นมาอย่างประหลาดจนไปกระดูกสันหลังและรู้สึกหวาดกลัวอย่างมาก