“เดี๋ยวก่อน ทำไมนายท่านหมาถึงโดนหมายหัวไปด้วย?” สุนัขตัวดำรีบเผ่นหนี
ความเร็วของมันน่าอัศจรรย์มาก ไม่คาดคิดว่ามันจะสามารถหลบหลีกออกจากระยะการโจมตีของเซียนได้ทัน
“หอคอยน้อย!”
หลิงฮันเค้นเสียงในใจ ‘ครืนนน’ พริบตานั้นพลังบ่มเพาะของเขาก็ทะยานสูงขึ้นเป็นระดับสร้างสรรพสิ่งขั้นสูงสุด
เขาผลักฝ่ามือออกไปตอบโต้การโจมตีของฮูตงผิง
“ชักไม่ดีแล้ว!” ฮูลั่วรีบลุกขึ้นและพุ่งทะยานจู่โจมเข้าใส่หลิงฮัน ณ เวลานี้เขาได้ปลดปล่อยพลังทั้งหมดออกไปอย่างไม่ลังเล รอบกายของเขามีประกายแสงสีทองจากอำนาจแห่งเต๋าถูกปลดปล่อยออกมา
ตูม!
น่าเสียดายที่เขาลงมือช้าเกินไป ฝ่ามือของหลิงฮันบดขยี้ร่างของฮูตงผิงกลายเป็นฝนโลหิตโดยแม้แต่เศษกระดูกก็ไม่หลงเหลือเอาไว้
“อ้ากก เจ้าตัวบัดซบ!” ฮูลั่วคำรามใส่ท้องฟ้า ผมอันขาวโพลนของเขาสยายออกด้วยความเกรี้ยวกราด จิตสังหารอันรุนแรงก่อให้เกิดเป็นคลื่นพลังสั่นสะเทือนไปทั่วพื้นที่
คนอื่นๆโดยรอยชะงักแน่นิ่ง
เซียนถูกสังหาร!
นี่หลิงฮันกลายเป็นนักล่าเซียนไปแล้วหรืออย่างไร?
พวกเขาไม่รู้เลยว่าในดินแดนใต้พิภพหลิงฮันโหดเหี้ยมมยิ่งกว่านี้เสียอีก ที่นั่นเขาสังหารจ้าวอสูรไปแล้วนับร้อย
“ฆ่าเลย! ฆ่ามันเลย!” สุนัขตัวดำสะบัดก้นและตะโกนจากระยะไกล กางเกงในโลหะของมันสะท้อนแสงดวงอาทิตย์สว่างเจิดจ้า
ใบหน้าของฮูลั่วกลายเป็นเหี้ยมโหด เขาชี้นิ้วไปยังทิศทางของสุนัขตัวดำและปลดปล่อยคลื่นแสงอันรวดเร็วออกไป
หลิงฮันรีบสะบัดมือ ทันใดนั้นร่างของสุนัขตัวดำก็หายไป หลังจากคลื่นแสงลอยผ่านพ้นไปหนึ่งลมหายใจร่างของสุนัขตัวดำถึงกลับมาปรากฏตัวอีกครั้งในตำแหน่งเดิม
“เจ้าหนูบัดซบ เจ้ากล้าขัดขวางข้า?” ฮูลั่วคำรามและผลักฝ่ามือเข้าใส่หลิงฮัน
“เจ้าเป็นใคร ทำไมข้าถึงจะไม่กล้า?” หลิงฮันปล่อยการโจมตีเข้าปะทะกับฮูลั่ว ‘ตูม’ การปะทะกันของทั้งสองก่อให้เกิดคลื่นกระแทกอันรุนแรงจนมิติปริแตก
ฮึ่ม!
ทุกคนตกตะลึง ก่อนหน้านี้ที่หลิงฮันใช้อำนาจของโลหิตราชาเซียนก็น่าสะพรึงกลัวมากพอแล้ว แต่ตอนนี้เขาน่าสะพรึงยิ่งกว่า เป็นไปได้อย่างไรที่หลิงฮันจะสามารถโต้ตอบกับราชาเซียนตัวจริงได้อย่างซึ่งๆหน้า?
“เป็นไปไม่ได้!” ไช่เหมี่ยวโอดครวญ เขายังพอมีสติเหลืออยู่ทำให้เห็นว่าหลิงฮันในตอนนี้ทรงพลังขนาดไหน
“จะ เจ้าผสานอำนาจแห่งกฎเกณฑ์เป็นหนึ่งเดียวได้สำเร็จ!” ฮูลั่วสูดหายใจลึก เขาพยายามแสดงออกทางสีหน้าอย่างไม่แยแส แต่ความจริงเขารู้ตัวดีว่าตนเองอ่อนแอกว่าหลิงฮันในตอนนี้
เรื่องที่หลิงฮันสามารถผสานอำนาจแห่งกฎเกณฑ์ทั้งสองดินแดนเป็นหนึ่งได้นั้นไม่ใช่ความลับในพันธมิตรทลายสวรรค์ แต่ที่ฮูลั่วคาดไม่ถึงคืออำนาจแห่งกฎเกณฑ์ของหลิงฮันจะยกระดับจากระดับวารีนิรันดร์มาเป็นระดับสร้างสรรพสิ่งตามพลังบ่มเพาะที่เพิ่มขึ้นด้วย
“ตกใจรึ?” หลิงฮันหัวเราะ เขาควบแน่นเพลิงเก้าสวรรค์ให้เป็นดาบและจู่โจมฮูลั่วต่อ
ไม่ใช่แค่ตกตะลึงแต่เรียกว่าหวาดกลัวเลยจะดีกว่า!
ฮูลั่วเข้าใจทันทีว่าทำไมหลิงฮันถึงกล้ากลับมายังดินแดนศักดิ์สิทธิ์ ที่แท้เขาก็มีวิธีการลึกลับบางอย่างที่ทำให้ตนเองยกระดับพลังบ่มเพาะกลายเป็นระดับสร้างสรรพสิ่งสูงสุดได้แถมมีอำนาจแห่งกฎเกณฑ์ที่สมบูรณ์ด้วย!
เดี๋ยวก่อน ถ้าเป็นเช่นนี้แล้วไม่ใช่ว่าหลิงฮันจะสามารถเปิดเส้นทางเข้าสู่ดินแดนแห่งเซียนได้เลยหรอกรึ?
นั่นคือสิ่งที่ฮูลั่วคิด แต่ทว่าไม่ว่าหลิงฮันในตอนนี้จะทรงพลังแค่ไหนพลังบ่มเพาะในตอนนี้ก็ไม่ใช่พลังบ่มเพาะที่แท้จริงของเขาทำให้ไม่สามารถเปิดเส้นทางสู้ดินแดนแห่งเซียนได้
เซียนคนอื่นๆของตระกูลฮูก็เห็นถึงพลังของหลิงฮันแล้วเช่นกัน ราชาเซียนตระกูลฮูอีกคนพุ่งทะยานเข้ามาและร่วมมือกับฮูลั่วจัดการหลิงฮัน
“รนหาที่ตาย?” หลิงฮันกล่าวด้วยน้ำเสียงโหดเหี้ยม
“คนที่จะตายคือเจ้า!” ฮูลั่วกล่าว ในเมื่อเขาได้เห็นแล้วว่าหลิงฮันมีพลังที่แข็งแกร่งด้วยตัวเอง จึงไม่น่ามีขุมอำนาจใดคอยช่วยเหลือเขาอยู่
สิ่งที่พวกเขาต้องทำมีเพียงสังหารหลิงฮันและครอบครองมรดกของราชานิรันดร์แต่เพียงผู้เดียว
“ตาย!”
เขากับราชาเซียนอีกคนปลดปล่อยกระบวนท่าที่ทรงพลังที่สุดเข้าใส่หลิงฮัน
หลิงฮันรับมือการโจมตีที่พุ่งเข้ามาพร้อมกับกล่าว “บางทีพวกเจ้าอาจจะยังไม่รู้ ในดินแดนใต้พิภพข้าสังหารจ้าวอสูรไปแล้วกว่าร้อยชีวิตและมียี่สิบชีวิตเป็นอย่างน้อยที่มีพลังระดับจ้าวอสูรสวรรค์ กับแค่พวกเจ้าไม่กี่คนย่อมไม่คณามือข้า!”
‘ต้องเป็นเรื่องไร้สาระที่แต่งขึ้นมาแน่’ ฮูลั่วและราชาเซียนอีกคนคิดในใจ
“พวกเจ้าจะเชื่อหรือไม่ก็ตามใจ แต่ภายในสามกระบวนท่าข้าจะส่งพวกเจ้าไปลงนรกให้ดู!” หลิงฮันกระตุ้นพลังของเพลิงเก้าสวรรค์ ถึงแม้เขาจะสามารถเอาชนะทั้งสองได้โดยไม่พึ่งพาสิ่งนี้แต่คงเป็นไปไม่ได้ที่จะสังหารพวกเขาในสามกระบวนท่า
หลิงฮันปลดปล่อยอำนาจของเพลิงเก้าสวรรค์ออกไป ต่อให้พวกฮูลั่วทั้งสองจะเป็นราชาเซียน แต่เพียงแค่สองกระบวนท่าพวกเขาก็ตกอยู่ในสภาพย่ำแย่แล้ว เมื่อดาบเพลิงถูกสะบั้นออกไปครั้งที่สาม กายหยาบและดวงวิญญาณของพวกเขาก็ถูกเผาผลาญเป็นเถ้าธุลี
เซียนคนอื่นๆของตระกูลฮูตกตะลึงและหวาดกลัว พวกเขารีบปลดปล่อยคลื่นแห่งเต๋าสีทองเพื่อที่จะหลบหนี แต่หลิงฮันก็ได้ใช้ห้วงมิติเอกเทศกักขังพวกเขาเอาไว้หนึ่งลมหายใจ เมื่อร่างของพวกเขาปรากฏออกมาคลื่นดาบก็พุ่งทะลวงบดขยี้พวกเขาสิ้นชีพในพริบตา
เซียนหกคนถูกสังหารไม่เหลือซากแทบจะพร้อมๆกัน
ทุกคนที่มองดูอยู่ตกตะลึงจนร่างแข็งค้าง พวกเขารู้สึกว่าเรื่องที่เกิดขึ้นไม่ใช่ความจริง
หลิงฮัน… ไร้เทียมทานอย่างแท้จริง! ครั้งนี้เขาสังหารราชาเซียนไปถึงสองคน
“หลิงฮัน!”
“หลิงฮัน!”
“หลิงฮัน!”
เหล่าศิษย์ส่งเสียงโห่ร้องราวกับคลื่นยักษ์กระหน่ำ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนี้จะอยู่ในความทรงจำของพวกเขาตลอดการและถูกเล่าขานจากรุ่นสู่รุ่น
หลิงฮันยิ้มให้กับทุกคนโดยไม่มีท่าทีหยิ่งยโส
นี่ไม่ใช่พลังของเขาเอง วาสนาศักดิ์สิทธิ์ทั้งสามครั้งถูกใช้จนหมดแล้ว หากพบเจอกับเซียนอีกครั้ง ต่อให้จะเป็นเพียงเซียนระดับต้นเขาก็ทำได้เพียงเข้าไปหลบซ่อนในหอคอยทมิฬ
เพียงแต่ว่าหลังจากการต่อสู้ในวันนี้ชื่อเสียงของเขาคงโด่งดังไปทั่วจักรวาล ดินแดนต้องห้ามต่างๆจะต้องเปลี่ยนท่าทีที่มีแต่เขาและคงไม่กล้าตั้งตนเป็นศัตรู
พวกเขาจะรู้ได้อย่างไรว่าหลิงฮันยังสามารถยกระดับพลังได้อีกกี่ครั้ง?
หลิงฮันเก็บอุปกรณ์มิติของตระกูลฮูมาตรวจสอบ ภายในเต็มไปด้วยทรัพยากรบ่มเพาะมากมายซึ่งเขาก็ได้มอบพวกมันให้กับสำนักละอองดาราเพื่อเป็นค่าชดเชยจากการกระทำของเขา หากทรัพยากรเท่านี้ยังไม่พอก็ต้องรอให้เขามีพลังมากพอในการกวาดล้างดินแดนต้องห้ามแปดศิลาให้สิ้นซากเสียก่อน
แม้ตระกูลฮูยังมีราชาเซียนอยู่อีกหนึ่งคน แต่ราชาเซียนคนนี้ก็ไม่ใช่ราชาเซียนสูงสุด การที่ตระกูลฮูสูญเสียเซียนจำนวนมากไปพร้อมกันเช่นนี้คงถึงคราวที่ตระกูลฮูจะต้องตกต่ำแล้ว