หลังจากที่ ไนโตะ ทำลาย กระสุนสัตว์หาง แล้ว เขาก็มองไปที่ 1 หาง ที่กำลังโกรธแค้นด้วยสายตาที่เย็นชา จากนั้นเขาก็เดินเข้าไปหา 1 หาง อย่างช้า ๆ
1 ก้าว , 2 ก้าว , 3 ก้าว…
เข้าก้าวเดินไปอย่างช้า ๆ แต่หลังจากนั้นไม่กี่ก้าว ร่างของเขาก็หายไปเหมือนกับเขาเป็นภาพลวงตา!
ฟึ๊บ!!
ทันใดนั้น เขาก็ไปปรากฏตัวอยู่ด้านบนระหว่าง สัตว์หาง ทั้ง 2 ตัว
เมื่อ 7 หาง เห็น ไนโตะ เขาก็บินกลับมาพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา
1 หาง ดูโกรธมาก ที่มีคนมาขัดขวางการต่อสู้ระหว่างเขากับ 7 หาง เขาไม่เห็นใบหน้าของชายคนนั้น เขาเห็นเพียงว่าเป็นมนุษย์คนหนึ่งที่เข้ามาแทรกแซงการต่อสู้ของเขา ซึ่งทำให้เขาบ้าคลั่งขึ้นในทันที
“ไอ่ขยะ กล้าดียังไงเข้ามายุ่งกับการต่อสู้ของข้า จงหายไปสะเถอะ!”
ทันใดนั้น 1 หาง ก็พยายามตะปบ ไนโตะ ด้วยกรงเล็บราวกับว่า ไนโตะ เป็นแมลงที่กำลังบินอยู่
อย่างไรก็ตาม ก่อนที่กรงเล็บจะมาถึงตัว ไนโตะ มันก็ชนเข้ากับอะไรบางอย่างบนอากาศจนมันหยุดนิ่งไป
ไนโตะ ที่ลอยอยู่บนอากาศจ้องมองไปที่ 1 หาง ที่อยู่ด้านล่าง
และในวินาทีต่อมา ไนโตะ ก็ต่อยหมัดข้างหนึ่งออกไปในอากาศที่ด้านหน้าของเขา
1 หาง ที่คิดว่าตัวเองโจมตีโดนศัตรูแล้ว ไม่ทันได้รู้สึกถึงพลังพลังที่ปะทะเข้ามา จนกระทั่งกรงเล็บของเขาแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ!
ตู้ม!!
ทันใดนั้น มือของ 1 หาง ก็แตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย กลายเป็นทรายและร่วงลงสู่พื้น!
ร่างกายส่วนที่ถูกทำลายไป ไม่ใช่ปัญหาสำหรับ สัตว์หาง เพราะเขาสามารถสร้างมันขึ้นมาใหม่ได้
แต่ปัญหาก็คือ ความรู้สึกแปลก ๆ ของความเจ็บปวดอย่างรุนแรงที่กำลังแพร่กระจายไปทั่วร่างของเขาในตอนนี้ต่างหาก!
ย๊ากก!!!
1 หาง กรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ฝันร้ายในอดีตได้กลับมาหลอกหลอนเขาอีกครั้ง หลังจากหลายปีที่ผ่านมา ในที่สุด 1 หาง ก็จำได้แล้วว่าคนที่อยู่ต่อหน้าเข้าในตอนนี้คือใคร!
1 หาง มองไปที่ ไนโตะ ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความสยองขวัญและความกลัว
“แกนั่นเอง!! ไอ่มนุษย์บ้า…”
“พูดว่าอะไรนะ?!”
เสียงของ 1 หาง ดังมากจนหนวกหูทำให้ ไนโตะ อดไม่ได้ที่จะเตะเขาไปอีกหลายครั้งเพื่อให้เขาหยุดพูด
ตู้ม!!
แม้ว่าการโจมตีของ ไนโตะ จะไม่ได้ถูกตัวของ 1 หาง โดยตรง แต่คลื่นพลังสั่นสะเทือนก็ส่งไปถึง 1 หาง ทุกครั้งที่ ไนโตะ โจมตีออกไป
ยิ่งไปกว่านั้น ไนโตะ ไม่ได้ต่อยหมัดธรรมดา ๆ ออกไปเท่านั้น แต่เขาใช้กำลังทั้งหมดของเขา ซึ่งทำให้แม้แต่พื้นดินใต้ 1 หาง ก็ยังไม่สามารถต้านทานได้จนแตกเป็นเสี่ยง ๆ!
ตู้ม!!
ด้วยการโจมตีเหล่านี้ ทำให้หลุมลึกขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นบนพื้น และด้วยการเตะครั้งสุดท้ายของ ไนโตะ ทำให้ 1 หาง นอนจมอยู่ในกองหินใจกลางหลุมนั้น
เมื่อเห็นภาพนี้ คาคาชิ ก็อ้าปากค้างด้วยความตกใจจนเกือบทำให้หน้ากากหลุดออกจากหน้า
นินจาโคโนฮะ ที่อยู่ด้านหลังก็ตกใจเช่นกัน และพวกเขาก็อดไม่ได้ที่จะชื่นชมพลังอันน่ากลัวนี้!
“นี้คือพลังของ ท่านไนโตะ สินะ…”
“พลังของเขาสามารถเอาชนะ 9 หาง ได้อย่างง่ายดาย นับประสาอะไรกับ 1 หาง มันไม่มีทางเทียบเขาได้”
“โชคดีนะที่ ไนโตะ ไม่ใช่ศัตรูของเรา ไม่งั้นละก็…”
นินจาโคโนฮะ มองที่ นินจาซึนะ ที่อยู่อีกฟากหนึ่งของสนามรบ พวกเขาไม่ได้มอง นินจาซึนะ ด้วยความโกรธหรืออยากจะฆ่า นินจาซึนะ แต่พวกเขามอง นินจาซึนะ ราวกับว่ารู้สึกสงสาร นินจาซึนะ ที่เป็นศัตรูของ ไนโตะ
ในเวลานี้ นินจาซึนะ เหมือนกำลังถูกแช่แข็ง พวกเขาไม่สามารถขยับตัวไปไหนได้เลย พวกเขาทำได้แค่ยืนมองการต่อสู้ด้วยสีหน้าที่ไม่อยากเชื่อในสิ่งที่เห็น
ทันทีที่พวกเขารู้ถึงตัวตนของ ไนโตะ ความกลัวก็เกิดขึ้นในใจของพวกเขาทันทีจนเกินกว่าที่จิตใจของเขาจะรับไหว!
ที่จริงแล้ว นินจาซึนะ ในที่นี่หลายคนเคยเห็น ไนโตะ สังหาร คาเสะคาเงะ รุ่น 3 และเอาชนะ 1 หาง มาก่อนแล้ว แต่ถึงอย่างนั้นพลังของ ไนโตะ ในตอนนี้ก็เพิ่มขึ้นจากตอนนั้นมากจนน่าตกใจ
ครั้งนี้ ไนโตะ ไม่ได้ต่อสู้อย่างจริงจัง ไม่มีการต่อสู้ที่ดุเดือดเหมือนครั้งก่อน เขาแค่เตะและต่อย 1 หาง เหมือนกับกระสอบทราย! ถ้ามันยังเป็นแบบนี้ต่อไป…ถ้าเขายังต่อสู้เคียงบ่าเคียงไหล่กับ โคโนฮะ พวกเขาจะไม่มีทางชนะสงครามครั้งนี้ได้!
ความแข็งแกร่งของเขาพัฒนาไปถึงระดับที่ไม่น่าเป็นไปได้ เมื่อเทียบกับ 2 – 3 ปีก่อนแล้ว มันต่างกันราวฟ้ากับเหว!
แต่คำถามก็คือ…นี่ใช้ความแข็งแกร่งทั้งหมดของเขาจริง ๆ เหรอเปล่า?!
เมื่อเทียบกับพลังที่เขามีเมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมา ไนโตะ สามารถเติบโตขึ้นได้อย่างไม่น่าเชื่อ จนทำให้ในตอนนี้เขาดูเหมือนกับเทพเจ้า!
“ฉันหวังว่าแค่นี้แกจะไม่ตายนะเจ้าทานูกิสกปรก!” 7 หาง บินอยู่บนท้องฟ้าอย่างมีความสุขในขณะที่มองดู 1 หาง ถูก ไนโตะ กระทืบ เพราะเขาเองก็เคยตกอยู่ในสถานการณ์นั้นแล้ว และในครั้งนี้เขาก็รู้สึกสบายใจที่ได้เห็น 1 หาง ตกอยู่ในสภาพเดียวกับเขา
ทันใดนั้น ไนโตะ ก็ลอยลงมาและลงมายืนอยู่ที่ก้นหลุมนั้น
ที่ก้นหลุมนั้น 1 หาง ก็ไม่ได้อยู่ตรงนั้นแล้ว แต่กลายเป็นคนคนหนึ่งที่มีรอยแผลอยู่เต็มตัว นั้นคือ พลังสถิตร่าง ของ 1 หาง เห็นได้ชัดว่า 1 หาง ผนึกตัวเองกลับเข้าไปใน พลังสถิตร่าง เพื่อหนีจาก ไนโตะ
ไนโตะ มองไปที่ 7 หาง ที่บินอยู่บนฟ้า เมื่อ 7 หาง เห็น ไนโตะ มองมา เขาก็บินลงมาหา ไนโตะ ทันที เผยให้เห็นถึงความภักดีและความเคารพที่ไม่มีใครเทียบได้
“ว่าไงเจ้านาย!”
“พาเขาออกไป”
ไนโตะ คุ้นเคยกับนิสัยของ 7 หาง จากการ์ตูน และเมื่อมาถึงจุดนี้ 7 หาง ก็เริ่มโน้มน้าว ไนโตะ ให้เชื่อว่าเขามีความซื่อสัตย์จริง ๆ
7 หาง ยื่นมือออกมาและจับ พลังสถิตร่าง ของ 1 หาง ขึ้นมาแล้วบินกลับขึ้นไปบนฟ้า
ในเวลาเดียวกัน 7 หาง ก็เข้าสู่ โลกแห่งจิตของพลังสถิตร่าง
“ว้าว ในที่สุดก็เงียบสะที ช่างสบายหูดีจริง ๆ ว่าแต่ไม่แปลกใจเลยที่ เจ้า 9 หาง ชอบดูถูกเจ้า ก็เพราะเจ้าขี้ขาดจริง ๆ ไงละ! เจ้ากลัวจนแม้แต่ในจิตใจของ พลังสถิตร่าง ก็ยังมีแต่ทราย!”
7 หาง ยังคงบินไปรอบ ๆ ในขณะที่คุยกับ 1 หาง
1 หาง รู้สึกโกรธเป็นอย่างมาก แต่เขาก็อดไม่ได้ที่จะพูดออกมาด้วยความเจ็บปวดว่า “เจ้ามนุษย์บ้า ทำให้ฉันเจ็บปวดได้ทุกรอบเลยสิวะ มิหนำซ้ำตอนนี้มันดูแข็งแกร่งกว่าเมื่อ 3 ปีก่อนอีก”
“อะไรกัน?! ก่อนหน้านี้เจ้าเคยโดนเขาเตะก้นมาแล้วเหรอ? ฮาฮาฮาฮาฮา ตลกชะมัด!”
1 หาง ถูกกดดันจนถึงจุดที่เขาไม่สนใจคำพูดล้อเลียนของ 7 หาง อีกต่อไป เขาต่อสู้กับ 7 หาง ได้อย่างสูสี แต่เมื่อ ไนโตะ โจมตีเขา เขากลับรู้สึกเหมือนว่าร่างกายของเขากำลังจะฉีกขาดในทันที ยิ่งไปกว่านั้นคือเขาสามารถรู้สึกถึงความเจ็บปวดได้ทั้งหมด!
หัวใจของเขาจมลงสู่ความหวาดกลัว และสิ่งเดียวที่เขาคิดได้ก็คือ ครั้งต่อไปถ้าเขาเจอกับ ไนโตะ อีก เขาจะไม่ต่อสู่กับ ไนโตะ อีกเลย ไนโตะ แข็งแกร่งเกินไป และการต่อสู้กับ ไนโตะ จะมีแต่ทำให้เขาต้องเจ็บปวดเท่านั้น
 
ป.ล.ผู้แปลลงข้ามตอนดังนั้นตอนที่ 300  จะอยู่ก่อนตอนที่ 299 นะครับ
 
ติดตามข่าวสารจากเพจ Facebook : Chan’s Translation นิยายแปลไทย@TranslatedByMild