The Strongest Hokage ตอนที่ 221
“…”ไนโตะ รู้สึกโกรธจริง ๆ เมื่อเห็นท่าทีของนินจาเหล่านี้ที่ทำกับเขาแต่เขาก็ไม่สามารถโจมตี นินจาของโคโนฮะ ได้ เขาได้แต่จ้องมองไปที่พวกเขาด้วยความเย็นชาสถานที่นั้นค่อนข้างมืด แต่ ไนโตะ ก็ใช้สัมผัสพิเศษของเขาเพื่อรับรู้ถึงสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมด และใช้ เขาสังเกตเห็นว่า นินจาของตระกูลอุจิฮะ กำลังหัวเราะเยาะเขาอยู่!นินจาคนนั้นหัวเราะเพราะรูปปั้นของ ไนโตะ ถูกทำลาย มันเป็นเรื่องที่น่าตลกอย่างนั้นเหรอ?ฮึ!ไนโตะ จ้องไปที่ ชายจากอุจิฮะ แล้วก็ส่งเสียงออกมาระดับของ ไนโตะ ในตอนนี้ทำให้เขาสามารถควบคุม คลื่นสั่นสะเทือนวิญญาณ และบีบให้มันมุ้งเป้าไปที่เป้าหมายเดียวแทนที่จะทำความเสียหายไปรอบบริเวณได้ฟึ้ม!!!ทันใดนั้น นินจาตระกูลอุจิฮะ ก็รู้สึกว่าพลังอันน่าสยดสยองกำลังบดขยี้จิตใจของเขา จากนั้นเขาก็เริ่มกรีดร้องและเขาก็รู้สึกเหมือนกับว่าหัวของเขากำลังจะระเบิดภายใต้ความเจ็บปวดอันน่าสะพรึงกลัวนี้ นินจาอุจิฮะ ก็ใช้ เนตรวงแหวน ของเขาทันทีเพราะเขาคิดว่าเขากำลังถูกคาถาลวงตาอยู่และเขาก็พยายามที่จะต่อต้านมันในวินาทีต่อมา พลังอันน่ากลัวก็แข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิม และในทันใดนั้นชายคนนั้นก็คุกเข่าลงกับพื้นและไม่รับรู้อะไรอีกต่อไปนอกจากความกลัวและความสยองขวัญที่ ไนโตะ มอบให้เขาด้วยการจ้องมองเพียงอย่างเดียว!“นี้จะสอนให้คุณรู้ถึงตำแหน่งของคุณ”ไนโตะ หันมองเขาเป็นครั้งสุดท้าย จากนั้น ไนโตะ ก็ส่ายหัวหลังจากนั้น ไนโตะ ก็มองไปที่ นินจาคนอื่นที่อยู่ต่อหน้าเขาไนโตะ ไม่ได้เล็ง คลื่นสั่นสะเทือนวิญญาณ ไปที่พวกเขา แต่มันก็ยังส่งออร่าที่น่ากลัวออกมาอยู่ ทำให้พวกเขารู้สึกกลัวเช่นกันแต่มันก็ไม่แปลกที่พวกเขาจะรู้สึกแบบนั้น หลังจากที่พวกเขาเห็นเพื่อนลงไปนั่งกองอยู่กับพื้น!หลังจากที่ ไนโตะ ส่ายหัว เขาก็ไม่รู้สึกอยากคุยกับพวกเขาและหายตัวไปทันทีนินจามองหน้ากันอย่างไม่เชื่อ“เขาเพิ่ง…หายตัวไปใช่ไหม?!”“มันอะไรกันเนี่ย!!”“ไม่มีใครที่มีแรงกดดันวิญญาณรุนแรงขนาดนั้นได้ และความเร็วแบบนั้น…เป็นใครไปไม่ได้ ชายคนนั้นคือ ไนโตะ จริง ๆ!”พวกเขาเกือบจะลืม ชายจากอุจิฮะ ที่กำลังนั่งตัวสั่นอยู่ข้าง ๆ พวกเขา และพวกเขาก็ยืนตัวแข็งอยู่ที่นั่นพร้อมกับดวงตาที่แสดงถึงความไม่น่าเชื่อท่านไนโตะ…ยังมีชีวิตอยู่!……ที่บ้านของ ไนโตะบ้านทังหลังสะอาดเป็นอย่างมาก มันไม่มีฝุ่นเลยแม้แต่นิดเดียว แต่มีคนคนหนึ่งนั่งอยู่ในห้องอย่างเงียบ ๆหลังจากที่มีการประกาศการเสียชีวิตของ ไนโตะ และได้สร้างรูปปั้นให้เขาขึ้นมาแล้ว คุชินะ ก็ย้ายมาอยู่ที่บ้านของ ไนโตะ ในทันทีเพราะถ้าหากบ้านไม่มีคนอยู่ สักวันหนึ่งมันก็จะถูกส่งต่อให้คนอื่นเข้ามาอยู่แทน ซึ่ง คุชินะ ไม่ต้องการให้เป็นแบบนั้นในโลกธรรมดาเรื่องนี้อาจจะเป็นเรื่องที่เข้าใจได้ยาก แต่ในโลกแห่งนินจาแห่งนี้จะมีผู้คนตายอยู่ทุกวัน เรื่องแบบนี้จึงเป็นเรื่องปกติคุชินะ ไม่อยากให้ใครเข้ามาอยู่ในบ้านของ ไนโตะ ดังนั้นเธอจึงย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่ก่อนที่คนอื่นจะได้รับมันไปเธอรักษาบ้านของเขาไว้ เพื่อรอเขากลับมาคุชินะ นั่งฟุบหน้าลงบนโต๊ะและหลับไปด้วยความเหนื่อยคุณจะเห็นว่าเธอเหนื่อยล้าทั้งทางร่างกายและจิตใจขนาดไหนเพียงแค่มองไปที่หน้าเธอ ท้ายที่สุดแล้วความบอบช้ำทางจิตใจที่เธอได้รับนั้นช่างหนักหนาจริง ๆความเงียบเข้าครอบงำบ้านทั้งหลังเอาไว้มีเสียงประตูเปิดเบา ๆไนโตะ รับรู้ได้ว่า คุชินะ อยู่ข้างในบ้าน ดังนั้นเขาจึงไม่ต้องการเสียงใด ๆ เพื่อรบกวนเธอเมื่อเขาเข้ามาในบ้าน เขาก็ปิดประตูเบา ๆ และเดินเข้าไปหาเธอไนโตะ เดินเขาไปใกล้เธอ และมองเห็นเธอได้อย่างจัดเจนตอนที่เขาไปที่บ้านของเธอ เขาไม่พบเธออยู่ที่นั่น มันทำให้เขารู้สึกประหลาดใจนิดหน่อย แต่เขาก็ไม่คิดว่าเธอจะย้ายมาอยู่ที่นี่และ ไนโตะ ก็รู้สึกทราบซึ้งใจทุกครั้งที่ เขาคิดเกี่ยวกับเหตุผลที่เธอตัดสินใจที่จะย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านของเขาไม่ มันไม่ใช่แค่ความรู้สึกซาบซึ้งใจ เขาสามารถรู้สึกถึงมันได้ด้วยจิตวิญญาณ และเขาจะไม่มีวันลืม!อายุของ ไนโตะ นั้นไม่เท่ากับ คุชินะ แต่ก็ยังไม่ห่างกันจนมองได้ว่าเขาเป็นพี่ชายของเธอเมื่อก่อน ไนโตะ รู้สึกเหมือนว่าเขาควรปฏิบัติต่อเธอเหมือนน้องสาว แต่หลังจากที่เขาช่วยชีวิตเธอไว้ ความรู้สึกบางอย่างก็เปลี่ยนไปฉันรักเธอเหรอ?แค่ความบ้าคลั่งในหัวใจของเขาก็เพียงพอแล้วที่จะเป็นคำตอบเขาอดไม่ได้ที่จะเอามือไปแตะหน้าที่น่ารักของเธอที่กำลังหลับอยู่คุชินะ มาจาก ตระกูลอุซึมากิ และเธอก็ยังเป็น พลังสถิตร่าง ของ 9 หาง แม้ว่าเธอจะไม่สามารถควบคุมจักระของ 9 หาง ได้ แต่เธอก็แข็งแกร่งมากด้วยตาที่สะลึมสะลือ เธอก็ตื่นขึ้นมาจากแวบแรก มันเป็นใบหน้าที่เธอร้องไห้ด้วยตัวเองทุกคืนเพื่อนอนหลับแม้ว่าจะผ่านมานานแล้ว แต่ ไนโตะ ก็ไม่เคยจากเธอไป เขายังคงปรากฏตัวในฝันของเธออยู่ทุกคืน“ฉันฝันอีกแล้วเหรอเนี่ย?”คุชินะ ไม่สามารถต้านทานความรู้สึกในใจของเธอได้ เธอเอื้อมมือของเธอเข้าไปหาใบหน้าของ ไนโตะแต่ก่อนที่มือของเธอจะไปถึงหน้าของเขา เขาก็จับมือของเธอไว้อย่างอ่อนโยน“ตื่นได้แล้วยายขี้เซา ไปหาอะไรกินกันไหม?”เขาจับมือเธอด้วยมือเดียว แล้วเขาก็ใช้มืออีกข้างไปจับแก้มเธอทันใดนั้น คุชินะ ก็ลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว และมองไปที่ ไนโตะจากนั้นเธอก็รีบเข้าหาเขาอย่างรวดเร็ว เพราะเธอกลัวว่าเขาจะหายตัวไปอีก และด้วยพลังทั้งหมดที่เธอมี เธอจึงโอบกอดเขาราวกับว่าเธอจะไม่ปล่อยเขาไปอีก“อย่าร้องไห้…”ไนโตะ ยิ้มออกมาอย่างมีความสุข ถึงแม้ว่าเขาจะไม่เห็นหน้าเธอ เขาก็สามารถบอกได้ว่าเธอกำลังร้องไห้อยู่และในเวลาเดียวกัน เขาก็รู้สึกได้ถึง 2 สิ่งที่อ่อนนุ่มบนหน้าอกของเธออะแฮ้ม!!ทันใดนั้น ไนโตะ ก็ยิ้มเจ้าเล่ออกมาและกระซิบคำเหล่านี้ข้างหูเธอ“ว้าว พวกมันใหญ่จริง ๆ ดูเหมือนว่าเธอจะโตขึ้นมากเลยนะเนี่ย หลังจากที่ฉันหายไปไม่กี่เดือน!”(ไอ่เด็กเวน อุส่ากำลังโรแมนติก)ท่ามกลางความประหลาดใจและสิ่งที่ ไนโตะ พูดออกมาเมื่อเธอได้ยินคำพูดเหล่านั้น บรรยากาศทั้งหมดก็หายไปทันทีทันใดนั้นแก้มของเธอก็แดงขึ้น และเธอก็ผลักเขาออกทันทีแล้วก็จ้องหน้าเขานี่คือคำพูดที่เขาใช้ปลอบเธองั้นเหรอ?! ติดตามข่าวสารจากเพจ Facebook : Chan’s Translation นิยายแปลไทย@TranslatedByMild
คอมเม้นต์