หน่วยพิเศษคุโมะ ล่าถอยทันที!
หัวหน้าหน่วยพิเศษคุโมะ ตกตะลึงและนึกถึงความเป็นไปได้ในการหลบหนีของพวกเขา
พวกเขามีนินจาอยู่หลายคนและพวกเขาก็วิ่งไปในทิศทางที่แตกต่างกัน ศัตรูของพวกเขามีเพียงคนเดียวก็คือ ผู้ประกอบพิธีกรรมสีเลือดแห่งโคโนฮะ มันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะตามไล่ล่าพวกเขาทั้งหมดได้ และพวกเขาก็มีความเร็วเป็นความสามารถพิเศษ!
ในอากาศ ไนโตะ มองดูพวกเขาอย่างสงบ
ในเวลาต่อมา ไนโตะ ก็อุ้ม คุชินะ ไว้แน่นขึ้น เธอไม่สามารถทำอะไรได้ เธอได้แต่กอดเขาให้แน่นขึ้น
แม้ว่าเธอจะเป็นคนขี้อาย แต่เธอก็อยากเห็นการต่อสู้ครั้งต่อไป แต่เธอก็กำลังจะบอกให้ ไนโตะ วางเธอลง
อย่างไรก็ตาม การต่อสู้ก็เริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง ก่อนที่เธอจะได้พูดออกไป
ฟึ๊บ!
ไนโตะ พุ่งไปที่ลานโล่ง จากนั้นเขาก็ปลดผนึกดาบของเขาออกมาและถือมันด้วยมือเดียว
ด้วย ดาบคุซานางิ ที่อยู่ในมือ ไนโตะ ฟันดาบออกไปหลายครั้งในหลายทิศทาง
ฟิ้ว!
ทันใดนั้น เขาก็ส่ง คลื่นทำลายล้าง หลายคลื่นไปรอบ ๆ
พวกมันแพร่กระจายไปตามทางและทำให้ทุกอย่างที่มันผ่านแตกเป็นเสี่ยง ๆ
แล้วพวกมันก็พุ่งตรงไปหา นินจาคุโมะ ที่กำลังหลบหนีได้ทัน
เป็นครั้งที่ 2 ที่พวกเขารู้สึกราวกับว่าพวกเขาตกอยู่ใน คาถาลวงตา การเคลื่อนไหวของพวกเขาเหมือนถูกหยุดและพวกเขาก็เริ่มรู้สึกราวกับว่าร่างกายของพวกเขากำลังสลาย
พวกเขาทั้งหมดกำลังถูกทำลาย!
มันเป็นภาพที่น่าตกใจมาก มันทำให้ คุชินะ ลืมไปว่าเธอเป็นรู้สึกอายแค่ไหนเมื่ออยู่ในอ้อมแขนของ ไนโตะ และเฝ้าดูเขาต่อสู้
แข็งแกร่งมาก!
ในที่สุด เธอก็เข้าใจแล้วว่าเขาแข็งแกร่งแค่ไหน!
แม้ว่าพวกเขาจะเร็วและแข็งแกร่งมาก แต่เมื่อต้องเผชิญหน้ากับ ไนโตะ พวกเขาก็ไม่สามารถต้านทานหรือหลบหนีได้!
ห่างชั้นเกินไป
ในขณะที่ คุชินะ รู้สึกตกใจ ไนโตะ กลับแสดงสีหน้าปกติ จากนั้นเขาก็ยิ้ม
“น่าสนใจ ฉันไม่รู้ว่าชายคนนั้นใช้อะไร แต่เขาก็สามารถป้องกันการโจมตีของฉันได้ แถมยังได้รับบาดเจ็บแค่นิดเดียวส่ะด้วยสิ”
ไนโตะ มองไปที่ป่าเบื้องล่างของเขา จากนั้นเขาก็ยิ้มออกมา ใบหน้าของเขาเผยให้เห็นร่องรอยของการเยาะเย้ย
หากเขาไม่มีสัมผัสพิเศษ เขาอาจถูกหลอกโดยการใช้คาถาสลับร่างไปแล้ว
ฟึ๊บ!!
ในเวลาต่อมา ไนโตะ ก็ใช้ เหยียบเวหา และพุ่งตรงไปในป่าทันที
“บ้าเอ้ย!!”
ด้านหลังต้นไม้ใหญ่ นินจาคุโมะ ที่แทบจะยืนไม่อยู่กำลังกัดฟันของเขาไว้แน่น ในขณะที่ไหล่ของเขาเต็มไปด้วยเลือด เพราะถูกการโจมตีของ ไนโตะ จนกระดูกแหลกเป็นชิ้น ๆ
ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความโศกเศร้าไม่รู้จบ
ในตอนแรก เขาคิดว่าด้วยความเร็วของพวกเขา พวกเขาจะสามารถหลบหนีจาก ไนโตะ ได้ แต่ด้วยการใช้ดาบด้วยมือเดียวของ ไนโตะ ก็สามารถโจมตีพวกเขาได้ทั้งหมด
เขาเป็นคนเดียวที่รอดชีวิตจากการโจมตีของ ไนโตะ !
แต่เขาก็ไม่มีโอกาสได้ต่อสู้กับ ไนโตะ เขาทำอะไรไม่ได้นอกจากต้องสละแขนนั้น เขากัดฟันแน่น จากนั้นเขาก็ตัดแขนของเขาด้วยจักระ และเขาก็หนีอีกครั้ง
การสูญเสียแขนจะมีผลเพียงเล็กน้อยต่อความเร็วของเขา
ในขณะที่เขาวิ่งไป เขายังคงคอยสัมผัสถึงจักระของ ไนโตะ เพื่อเตรียมหลบการโจมตีที่ ไนโตะ อาจจะโจมตีเขา
อย่างไรก็ตาม ในขณะที่เขากำลังวิ่งด้วยความเร็วเต็มที่ การแสดงออกของหัวหน้าหน่วยก็เปลี่ยนไป และเขาก็พยายามหยุดวิ่งอย่างรวดเร็ว
สิ่งที่ทำให้เขาต้องหยุดก็คือ ไนโตะ ที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขา และดูราวกับว่า ไนโตะ กำลังรอเขาอยู่
“มัน…มันเป็นไปไม่ได้!!”
หัวหน้าหน่วยพิเศษคุโมะ ดูสับสนมาก มันเกิดขึ้นได้อย่างไร? ก่อนที่เขาจะหาคำตอบได้ โลกด้านหน้าของเขาก็มืดลง
แม้แต่ในนาทีสุดท้ายของชีวิต การแสดงออกบนใบหน้าของเขาก็ยังไม่เปลี่ยนแปลง
ไนโตะ ตามเขาทัน ในขณะที่ ไนโตะ จัดการกับคนอื่นได้อย่างไร!
ยิ่งไปกว่านั้น ไนโตะ จะวิ่งมาอยู่ข้างหน้าเขาได้อย่างไร โดยที่เขาไม่รู้สึกตัวเลยด้วยซ้ำ!
ความเร็วนี้ช่างเหลือเชื่อ!
คุชินะ กำลังดูว่า นินจาคุโมะ คนสุดท้ายเสียชีวิตได้อย่างไร และเธอก็รู้สึกราวกับว่าเธอกำลังฝันอยู่
จริง ๆ แล้วเธอแค่หวังว่า ไนโตะ จะมาช่วยเธอ แต่ตอนนี้เธอเพิ่งเห็นว่า ไนโตะ มาช่วยเธอและกำจัดศัตรูทั้งหมด
เรื่องแบบนี้ไม่น่าจะเป็นเรื่องจริง
เธอทำอะไรไม่ได้นอกจากบีบแก้มตัวเอง
เจ็บ เจ็บ เจ็บ!
เธอไม่ได้ฝันไป!
“จบแล้วละ”
ไนโตะ โดยดาบของเขาขึ้นและผนึกมันกลับไป
จากนั้นเขาก็ลงสู่พื้นและเขาก็วาง คุชินะ ลงเบา ๆ
“เธอเป็นอะไรรึเปล่า?”
เมื่อมองดูการแสดงออกที่น่าตกใจของเธอ ไนโตะ ก็ได้แต่ยิ้มออกมา เขาประหลาดใจที่ได้เห็นเธอแสดงออกเช่นนี้
เขาอดไม่ได้ที่จะบีบแก้มเธอ
คราวนี้ คุชินะ ได้สติขึ้นมาในที่สุด เธอก็ก้าวถอยหลังเล็กน้อย เธอเอาแต่ก้มหน้าและไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้าเขา
“เฮ้ ทำไมเธอดูไม่มีความสุขเลยละ? ฉันเพิ่งช่วยชีวิตเธอไว้น่ะ หรือเธออยากถูกพวกมันจับไปอีกรอบ ก็ได้น่ะ เดียวฉันค่อยตามไปช่วยเธอทีหลังก็ได้ เอาอย่างงั้นไหมละ?”
ไนโตะ ยิ้ม จากนั้นเขาก็จับแก้มเธอและบีบอีกครั้ง
การแสดงออกของเขาดูขี้เล่นเล็กน้อย
คุชินะ รู้ว่า ไนโตะ พยายามหยอกล้อเธอ แต่คราวนี้เธอก็ไม่รู้สึกโกรธ
เธอพยายามที่จะไม่มองตาของเขา ในขณะที่แก้มของเธอแดงและดูหน้ารักมาก
บรรยากาศดูแปลก ๆ เล็กน้อย
ในไม่กี่นาทีต่อมา ร่าง 2 ร่างก็วิ่งมาจากระยะไหลและทำลายบรรยากาศนั้น
พวกเขาก็คือ มินาโตะ และ เมอิ
หลังจากตรวจสอบพื้นที่ พวกเขาทั้ง 2 ก็รีบตรงไปหา คุชินะ และ ไนโตะ แล้วพวกเขาก็รู้สึกได้ว่าทั้ง ไนโตะ และ คุชินะ กำลังทำตัวแปลก ๆ
จากนั้น มินาโตะ ก็จ้องมองไปที่สนามรบ และเขาก็ต้องตกใจอย่างช่วยไม่ได้
แม้จะรู้ว่า ไนโตะ แข็งแกร่งมาก แต่การได้เห็นการทำลายอันน่าสยดสยองของป่าแห่งนี้ และเลือดกับรอยร้าวรอบ ๆ สถานที่นี้ ก็ทำให้เขาต้องตกใจ
ส่วน เมอิ เธอก็ตกใจมากเช่นกัน เธอเคยได้ยิน คุชินะ พูดถึงความแข็งแกร่งของ ไนโตะ แต่เธอก็ยังไม่ได้เห็นด้วยตาของเธอเอง
แต่ตอนนี้ เธอก็เข้าใจในสิ่งที่ คุชินะ ตั้งใจจะบอกแล้ว!
 
ติดตามข่าวสารจากเพจ Facebook : Chan’s Translation นิยายแปลไทย@TranslatedByMild