“ถ้าแกอยากจะเล่นกับฉันมากขนาดนั้น งั้นฉันก็จะเล่นด้วย”
แรงกดดันที่ตึงเครียดระหว่าง โอโนกิ กับ ซาคุโมะ เพิ่มมากขึ้นทันทีหลังจาก โอโนกิ พูดประโยคนี้จบ
ด้วยแรงกดดันอันมหาศาลระหว่าง ผู้บัญชาการ 2 คน ทำให้หน่วยลับของทั้ง 2 ฝ่าย ต่างมองหน้ากันและกัน ในขณะที่ ผู้บัญชาการทั้ง 2 กำลังก้าวเข้าหากัน
การต่อสู้ครั้งสุดท้ายกำลังจะเริ่มต้น!
เมื่อ ผู้บัญชาการ 2 คน กำลังจะเดินมาถึงกัน ก็มีเสียงตะโกนดังมาจากสนามรบ พวกเขาทั้ง 2 หยุดลงทันทีและมองไปที่สนามรบ
“นั่นมันอะไรกัน?!”
…….
ไกลออกไปในสนามรบ
การโจมตีของ ไนโตะ กำลังพุ่งลงมาจากท้องฟ้า
นินจาอิวะ หลาย 1,000 คน รวมตัวกันในทันที จากนั้นพวกเขาก็กระโดดขึ้นไปบนฟ้าเพื่อป้องกันการโจมตีของ ไนโตะ ไว้
“คาถาดิน : กำแพงพสุธา!!”
“คาถาดิน : ลดน้ำหนักหิน!!”
“คาถาดิน : ชุบแข็งชั้นหิน!”
ตู้ม!!!
นินจาอิวะหลาย 100 คน พยายามป้องกันการโจมตีของ ไนโตะ ด้วยการใช้คาถาดินมากกว่า 10 คาถาพร้อมกัน พวกมันถูกปล่อยออกมาเยอะมากจนปกคลุมไปทั้งท้องฟ้า และพวกมันก็ถูกผสานเข้าด้วยกันกลายเป็น ก้อนหินขนาดใหญ่
และ นินจาอิวะที่เหลือ ก็โจมตีไปที่ ไนโตะ ด้วยคาถานินจาของพวกเขา
“คาถาไฟ : ลูกบอลเพลิง!!”
“คาถาลม : กระแสวายุ!”
“คาถาดิน : มังกรดิน!”
ฟู้!!
ชั่วครู่หนึ่ง คาถาลม , คาถาไฟ และ คาถาดิน ก็รวมตัวกันและก่อตัวเป็นมังกรหินขนาดใหญ่ที่มี ไฟ และ ลม หมุนวนอยู่รอบตัว
ด้วยการโจมตีจากบนฟ้าของ ไนโตะ ทำให้เขาไม่สามารถใช้วิชา เยียบเวหา หรือ คาถาแผ่นดินไหว ใด ๆ ได้เลย
แต่…เขาก็ยังสามารถลอยอยู่บนอากาศได้ชั่วครู่หนึ่ง!
พลังสั่นสะเทือนนี้มีจุดอ่อนมาโดยตลอด และเป็นสิ่งที่ ซาคุโมะ ได้เตือน ไนโตะ ไว้ตอนที่ทั้งคู่ต่อสู้กันเป็นครั้งแรก มันยังคงต้องชาร์จพลังก่อนที่จะสามารถใช้ได้อีกครั้ง
แต่ตอนนี้ ความอ่อนแอนี้กลายเป็นข้อได้เปรียบที่มีประโยชน์ เพราะแม้ว่า ไนโตะ จะไม่สามารถเคลื่อนที่ได้ในอากาศ แต่เขาก็สามารถลอยในอากาศได้นานขึ้น เพราะทุกครั้งที่เขาใช้พลังนี้ แรงสั่นสะเทือนก็จะดีดกลับและทำให้เขาลอยค้างอยู่ในอากาศได้นานขึ้น!
เปี้ยง!!
หลังจากที่เขาขว้างหมัดออกไป ท้องฟ้าทั้งท้องฟ้าเหนือหัว ฝ่ายอิวะ ก็ดูเหมือนกับกระจกที่กำลังแตกและอากาศก็ระเบิดออก จากนั้นรอยแตกสีขาวจำนวนมากก็ปรากฏขึ้น
ตู้ม!!
พลังสั่นสะเทือนกระแทกเข้ากับอากาศ และสิ่งแรกที่ปะทะกับมันก็คือ คาถาที่ นินจาอิวะ โจมตีสวนกลับมา
เหลือเชื่อ!!
ทั้ง คาถาไฟ และ คาถาลม ถูกทำลายในทันที ส่วนมังกรหินขนาดใหญ่ มันก็ระเบิดออกเมื่อพลังสั่นสะเทือนมาถึง
คาถานินจาเหล่านี้ ไม่ได้ถูกสร้างขึ้นอย่างสมบูรณ์ แม้ว่าพวกมันจะรวมกันแล้ว แต่มันก็ยังเป็นแค่ คาถานินจาระดับ C หรือ ระดับ B เท่านั้น
และตราบใดที่มันยังไม่ใช่ คาถานินจาระดับ A หรือ S ไนโตะ ก็สามารถทำลายมันได้อย่างง่ายดายด้วยหมัดของเขา
ดูเหมือนว่าหมัดของ ไนโตะ จะทำลายทุกอย่างได้!
แรงปะทะรุนแรงเป็นอย่างมาก มันทำให้ นินจาโคโนฮะทุกคน มองสิ่งที่เกิดขึ้นด้วยท่าทางตกใจ มันเป็นภาพที่น่าตกใจมากจนพวกเขาจะไม่มีวันลืมภาพนี้ไปตลอดชีวิต
คนคนเดียว ต่อสู้กับ นินจานับ 1,000
ต่อยหมัดออกไปขณะที่ลอยอยู่บนฟ้า และทำลายคาถานินจานับไม่ถ้วน
นี่มันพลังแบบไหนกันแน่!
ตู้ม!!
พลังสั่นสะเทือนยังคงพุ่งลงไปอย่างต่อเนื่อง จนเข้าปะทะกับ ก้องหินขนาดมหึมา
ก้อนหินก้อนนี้ถูกสร้างขึ้นมาจาก นินจานับ 100 คน และจะไม่มีใครสามารถทำลายได้ นอกจาก อุจิฮะ ดามาระ!
หลังจากพลังของ ไนโตะ ปะทะเข้ากับ ก้องหินขนาดใหญ่ก่อนนี้ มันก็เกิดรอยแตกร้าวขึ้นมาบนผิวของมัน
แต่ทันใดนั้น รอยแตกเหล่านั้นก็ได้รับการซ่อมแซมในทันที
ถึงอย่างนั้น ทุกคนในสนามรบก็ยังคงตกตะลึงกับการโจมตีครั้งรุนแรงในครั้งนี้ที่ ไนโตะ เพิ่งใช้ออกมา!!
นินจาทุกคนของฝ่ายอิวะ มีเหงื่ออยู่เต็มหน้าผาก พวกเขาเหนื่อยมาก แต่พวกเขาก้สามารถหยุดการโจมตีของ ไนโตะ เอาไว้ได้ ถ้าเป็นตัวต่อตัว พวกเขาจะไม่มีทางป้องกันการโจมตีของ ไนโตะ ได้อย่างแน่นอน!
“จริงอยู่ที่มันแข็งแกรงมาก แต่อย่าลืมว่ามันมีแค่ตัวคนเดียวเท่านั้น!”
“อย่าไปกลัว เราสามารถป้องกันการโจมตีของมันไว้ได้แล้ว เราไม่ต้องสนใจมันอีกต่อไป เราต้องมุ่งหน้าไปยัง กองทัพของโนโคฮะ เพื่อจัดการพวกมันให้เร็วที่สุด!”
“ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นอีก นินจาระดับสูงของเราจะต้านมันไว้เอง”
หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านี้ นินจาอิวะ จำนวนมากก็ดูเหมือนจะได้สติกลับคืนมา และมีกำลังใจเพิ่มขึ้นมาอีกครั้ง
ในเวลานี้ ไนโตะ ที่อยู่บนท้องฟ้าก็เริ่มลอยลงอย่างช้า ๆ
ดูเหมือนว่าพลังของ ไนโตะ ในตอนนี้ จะไม่สามารถทำลาย คาถานินจา แบบนี้ได้ บางทีถ้าเขาสามารถเปิดประตูด่านพลังบานที่ 4 ได้ ก่อนเข้าสู่สงคราม เขาก็อาจจะทำลายมันได้ก็ได้
ในขณะที่ ไนโตะ ลอยลงมาสู่พื้นอย่างช้า ๆ เมื่อเขาลงมาถึงพื้น จากนั้นเขาก็ถีบเท้าและส่งตัวเองลอยขึ้นฟ้าไปอีกครั้งในทันที
เขาไม่สามารถเคลื่อนไหวในอากาศได้ และเขาก็ลอยอยู่ได้ไม่นาน
ไนโตะ ครุ่นคิดถึงเรื่องของ ก้อนหินขนาดใหญ่นั้น และทันใดนั้น รอยยิ้มอันสบายใจก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา
คาถาป้องกันนี้ น่าสนใจมาก!
“การโจมตีครั้งเดียวไม่สามารถทำลายมันได้…แต่จะเป็นยังไงถ้าเขาไม่ได้ใช้หมัด?!”
ฟึ๊บ!!
ในวินาทีต่อมา ไนโตะ ก็ยื่นมือออกมาและมีควันสีขาวปรากฏขึ้นที่มือ จากนั้นก็มีดาบออกมาอยู่ในมือของเขา
มันคือ ดาบคุซานางิ !
นี่เป็นครั้งแรกที่ ไนโตะ เอาดาบของเขาออกมาสู่สาธารณะ
ฟึ๊บ!!
ไนโตะ โบกดาบของเขาและแสงสีขาวก็ปรากฏขึ้นที่ใบดาบ
ในวินาทีต่อมา ไนโตะ ก็ฟันดาบออกไปอย่างแรง การโจมตีที่รุนแรงพุ่งตรงไปยัง ก้อนหินขนาดใหญ่ของฝ่ายอิวะ
“วิชาดาบคลื่นทำลายล้าง!”
ในตอนแรก นินจาอิวะ กำลังคิดที่จะสลายคาถาที่พวกเขาใช้ป้องกันการโจมตีของ ไนโตะ แต่พวกเขาก็ไม่คิดว่า ไนโตะ จะยังไม่ยอมแพ้และโจมตีใส่พวกเขาอีกครั้ง
นินจาอิวะหลายคนส่ายหัว จากนั้นพวกเขาก็เพิ่มระดับความแข็งแกร่งให้คาถานินจาของพวกเขาต่อไป
“ไม่มีประโยชน์”
“ถึงยังไง มันก็มีแค่คนเดียว มันไม่สามารถทำอะไรเราได้หรอก”
“ทำไม่ได้แม้แต่จะทำลายการป้องกันของเราด้วยซ้ำ”
พวกเขายักไหล่และมองไปที่ท้องฟ้า ดวงตาของพวกเขาแสดงออกถึงความน่ารังเกียจเล็กน้อย
ตู้ม!!
ทันใดนั้น คลื่นดาบก็ปะทะเข้ากับผิวของหินก้อนใหญ่ แต่มันก็ทำให้หินเกิดเป็นรอยแตกเล็ก ๆ เท่านั้น
เมื่อเห็นภาพนี้ นินจาโคโนฮะ ก็ส่ายหัวเล็กน้อย พวกเขารู้สึกว่า ไนโตะ ทำอะไรไม่ได้มากไปกว่านี้อีกแล้ว
ดูเหมือนว่านี่จะเป็นขีดจำกัดของเขา
แต่นี้ยังไม่จบ
“พวกมันคิดจริงเหรอว่า เราจะไม่สามารถทำลายก้อนหินนี้ได้?!”
ไนโตะ ยิ้มเยาะและดวงตาของเขาก็ส่องประกายด้วยความมั่นใจ จากนั้นเขาก็ส่งพลังสั่นสะเทือนเข้าไปในดาบ
แต่คราวนี้ ไนโตะ ไม่ได้ทำเพียงเท่านั้น เขาจับดาบด้วยมือทั้ง 2 ข้างและฟันออกไปอีกหลายครั้ง
เปี้ยง! เปี้ยง!! เปี้ยง!!!
ในพริบตาเดียว คลื่นดาบจำนวน 4 – 5 คลื่น ก็ปะทะเข้ากับก้อนหิน
และนี่ยังไม่จบ
เมื่อ คลื่นสั่นสะเทือน ปะทะเข้ากับ ก้อนหินขนาดใหญ่ ทันใดนั้น ไนโตะ ก็ส่งพลังสั่นสะเทือนเข้าไปในดาบมากขึ้น จากนั้นเขาก็ฟันออกไปอีกครั้ง จนในที่สุด ก้อนหินขนาดใหญ่นั้น ก็เกิดรอยแตกขนาดใหญ่!
“คาถาแผ่นดินไหว : วิชาดาบคลื่นทำลายล้างอนันต์!!”