อันซ่าไม่สามารถต้านทานสิ่งล่อใจนี้ได้ ดังนั้นเขาจึงดื่มไวน์ไปหนึ่งชาม ทันใดนั้นร่างกายของเขาก็ขยายใหญ่ และกระดูกของเขาก็เริ่มส่งเสียง คลื่นความร้อนทะลุผ่านอกของเขา และเขาก็คำรามออกมาเหมือนมังกร
[เนื่องจากไวน์ของคุณทำให้หัวหน้าเผ่าอันซ่าวิวัฒนาการเป็นหนึ่งในเผ่ามังกร – กิ้งก่าครึ่งมังกร คุณได้รับ 10,000 ชื่อเสียง] ระบบส่งข้อความเข้ามา แต่เย่ฉางยังคงนอนแน่นิ่งอยู่บนพื้น
[เนื่องจาก…]
[เนื่องจาก…]
ระบบยังคงส่งข้อความต่อไป แต่คนที่กำลังกระตุกอยู่บนพื้นก็ไม่รู้ตัว เพราะเขากำลังรอผลกระทบที่ได้จากการดื่มไวน์อยู่
เมื่อเย่ฉางตื่นขึ้นมาเขาก็ตกใจ เมื่อเห็นมนุษย์กิ้งก่าตัวสูงใหญ่ และร่างกายที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามยืนล้อมรอบเขา ‘เกิดอะไรขึ้น?’ หลังจากนั้นเขาก็รับรู้ถึงข้อความของระบบ และเห็นขวดไวน์ยักษ์ที่ว่างเปล่า ‘หือ! ฉันรู้แล้ว! ไวน์ที่ฉันทำมันสุดยอดจริงๆ เป็นเพียงว่าพวกคนธรรมดาเหล่านี้ไม่รู้วิธีที่จะใช้มัน’
ในขณะเดียวกัน เย่ฉางก็สังเกตเห็นชื่อเสียงของเขาได้มาถึงระดับอีปิค และยิ่งสูงกว่าหัวหน้าเผ่าอันซ่าเสียอีก จากนั้นเขาก็มีฐานะเป็นปรมาจารย์ของเผ่า
“ท่านปรมาจารย์ขอขอบคุณสำหรับการช่วยเหลือเผ่าเรา เพื่อที่จะตอบแทนบุณคุณสำหรับไวน์ที่แสนสุดพิเศษนี้ พวกเราทั้งเผ่าจะภักดีต่อคุณ” เมื่อได้ยินสิ่งที่อันซ่าพูดแล้ว เย่ฉางผู้ที่กำลังจะได้รับผลประโยชน์บางอย่างจากพวกเขาก็ยิ้มอย่างขมขื่น ‘ดี ดี! มันเป็นสิ่งที่ดีหลังจากผ่านเหตุการณ์เลวร้ายมา การได้พวกเขามาช่วยจะเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับทีมของเรา ยิ่งกว่านั้นพวกเขาเชื่อฟังคำสอนของฉัน’ เมื่อมองหัวหน้าเผ่าอันซ่าที่สูง 6 เมตร เย่ฉางก็พูดว่า “เรื่องเล็กแค่นี้เอง มันทำมาเพื่อให้ทุกคนดื่มอยู่แล้ว”
ในขณะที่เย่เทียนและอันซากำลังคุยกันเรื่องการสร้างท่าเรือชั่วคราวทางตะวันตก โดยมีเย่ฉางทำหน้าที่เป็นผู้แปล ในที่สุดพวกเขาก็บรรลุข้อตกลงกัน
“มันยากที่บึงไร้สิ้นสุดจะล่มสลาย ดังนั้นการสร้างฐานที่สองของเราที่นี่จึงเป็นทางเลือกที่ฉลาด เกี่ยวกับการก่อสร้างนั้นผู้อาวุโสอันซ่าจะเป็นคนรับผิดชอบ ส่วนฉันจะจัดการส่วนที่เหลือเอง” เย่ฉางแปล
“ท่านปรมาจารย์ เกี่ยวกับไวน์มังกรและไวน์อื่นๆ…” อันซ่ากระหายไวน์มาก จนน้ำเสียงเขาฟังเหมือนผู้หญิงที่เศร้าโศก
“ฉันจะผลิตไวน์ให้กับพวกคุณต่อไป แต่มันไม่ง่ายเลยที่จะผลิตไวน์มังกร! ไวน์ที่เราดื่มตอนนี้มันประกอบไปด้วยขี้ของราชามังกรดำ!” เย่ฉางกล่าวอย่างภูมิใจ
หากคนอื่นๆได้ยินสิ่งที่เย่ฉางพูด พวกเขาจะต้องอาเจียนออกมาอย่างแน่นอน
“โอ้! ไม่น่าแปลกใจเลย ราชามังกรดำ – Karshais เป็นหนึ่งในมังกรที่แข็งแกร่งที่สุด มันเป็นเหมือนเทพปีศาจ แต่มันอาศัยอยู่ในใต้ดินลึก ท่านปรมาจารย์ ท่านเอามันมาได้อย่างไร?…” อันซ่าอยากรู้
“เพราะโชคที่เหลือเชื่อของฉัน ฉันจึงได้รับมันมา” เย่ฉางโบกมือของเขา “เอาล่ะ เมื่อตอนเรากลับไปแล้ว หาคนที่ไว้ใจได้และขอให้พวกเขาติดตามฉันกลับไปที่เมืองฟาร์ซารีด้วย เมื่อสองวันที่ผ่านมาฉันผลิตไวน์ได้สิบขวด ฉันจะใช้ส่วนหนึ่งเพื่อเปลี่ยนเป็นเงินในการชุมนุม โอ้จำไว้ด้วยว่าต้องหาเผ่าที่แข็งแกร่ง และตีสนิทกับกับพวกเขาด้วย” เย่ฉางมอบหมายงานให้
“เข้าใจแล้วท่านปรมาจารย์” อันซ่าพยักหน้า
เย่ฉางออกจากบ้านไปพร้อมกับคนอื่นๆ และมายังคลังแสงที่กิ้งก่าเฒ่าเฝ้าอยู่ ‘เขาดูเหมือนจะมีกล้ามมากขึ้นกว่าเดิม’
เนื่องจากชื่อเสียงระดับอิปิคของเย่ฉาง จึงทำให้มีไอเทมพิเศษแสดงอยู่สองสามรายการ เขาจ้องไปที่ของชิ้นหนึ่ง – หีบสมบัติของหัวหน้าเผ่าอันซ่า เขายกคิ้วขึ้นและดวงตาของเขาเปล่งประกายแวววาว ‘มันเป็นหีบสมบัติ!’ เขามองไปทางซ้ายและขวาอย่างระมัดระวัง ทุกคนต่างสัมผัสได้และเริ่มจับตาดูเขาอย่างใกล้ชิด จางเจิ้งเฉียง, FrozenCloud และอูนาเตรียมพร้อมที่จะจับ, ฆ่าหรือล็อคตัวเขา “……”
“ แค๊ก แค๊ก ไม่มีอะไรแลกเปลี่ยนได้อีกแล้ว” เย่ฉางกระเอมไอสองครั้ง
ทุกคนยังจ้องมองเขาราวกับว่าพวกเขากำลังพยายามพูดว่า ‘นายคิดว่าพวกเราโง่งั้นหรือ? มีหีบสมบัติอยู่ตรงหน้านาย แต่นายกลับบอกว่าไม่มีอะไรให้แลกเปลี่ยน การแสดงออกที่น่ารังเกียจของนายมันชัดเจนซะขนาดนั้น’
จากนั้นเย่ฉางก็เอามือถูจมูก และพูดด้วยความตกใจ “โอ้ มีหีบสมบัติตั้งแต่เมื่อไหร่นี่? ฉันเกือบมองข้ามมันไป”
มีคนพุ่งเข้ามาล็อคตัวเขาไว้ทันที
“เพื่อน นายแค่แลกเปลี่ยนมันเท่านั้น อย่าเสียเวลาของเราเลย” จางเจิ้งเฉียงจับแขนทั้งสองข้างของเย่ฉางไว้แน่น FrozenCloud จับขาของเขา ขณะที่อูนาและ SpyingBlade ยืนประกบอยู่ข้างๆ ในกรณีที่เขาเกิดหนีหลุดออกมาได้ และเปิดหีบสมบัติ
“…… ” มนุษย์กิ้งก่าผู้เฝ้าคลังแสงเปียกโชกไปด้วยเหงื่อเย็น ‘ท่านปรมาจารย์และนักรบมนุษย์เหล่านี้กำลังทำอะไร? ตอนนี้ดูเหมือนท่านปรมาจารย์จะสนใจหีบสมบัติ’ จากนั้นเขาก็ถามขึ้นมาว่า “Kabangleaka des” (ดูเหมือนว่าท่านปรมาจารย์จะต้องการมัน คุณสามารถเอามันไปได้เลย)”
“หลินหลี่รีบเปิดมัน!” อูนาตะโกน
“นั่นเป็นของฉัน! ของฉานนน! พวกนายทำกับฉันอย่างนี้บ่อยๆทำไม!? ฉันมีหัตถ์พระเจ้านะ!” เย่ฉางตะโกน ขณะที่หลินหลี่เดินเข้าไปใกล้หีบสมบัติ
“ฉันรั้งเขาไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว! ตาแก่โจว! ระวังอย่าให้เขาใช้ [Shadow Step] ด้วย!” จางเจิ้งเฉียงตะโกน SpyingBlade, อูนา, OldWang และคนอื่นๆยืนเป็นกำแพงปกป้องหลินหลี่ไว้จากทุกทิศทาง
เย่ฉางคว้าคทาของเขาและเปลี่ยนเป็นรูปแบบดาบเงา จากนั้นก็เปลี่ยนตัวเองเป็น 5 เงา พวกมันทั้งหมดวิ่งเข้าหาหลินหลี่
“พี่ใหญ่ขาว ผมได้ของเยอะแยะเลย…” เสียงของหลินหลี่โดดเด่นท่ามกลางฝูงชน เย่ฉางปรากฏตัวขึ้นจากเงา เขาโกรธมาก คนอื่นๆรีบหลีกทางให้เขาทันที
เมื่อกำแพงมนุษย์กำลังจะสลายไป หลินหลี่ก็ดึงเย่เทียนเข้ามา และใช้มือของเธอจับข้อมือของเขาเอาไว้ โดยจะอ้างว่าเป็นความคิดของเย่เทียน เย่เทียนเห็นเย่ฉางกำลังเดินเข้ามา เธอจึงรีบดึงมือออก แต่มันก็สายเกินไปแล้ว
“พี่ใหญ่ขาว! มันเป็นความผิดของเย่เทียน เธอบังคับให้ผมเปิดมัน ผมต้องการเอาหีบไว้ให้พี่เป็นคนเปิด! เธอชั่วร้ายมาก!” ทันใดนั้นสีหน้าหลินหลี่ก็เต็มไปด้วยความไม่พอใจ คนอื่นๆที่เห็นต่างเช็ดเหงื่อ
“เทียนน้อย แม้แต่เธอก็ไม่เชื่อว่าฉันมีหัตถ์พระเจ้า!?” เย่ฉางถามด้วยความเสียใจ
เย่เทียนพยักหน้าตามจิตใต้สำนึก จากนั้นเธอก็ตระหนักถึงความผิดพลาดของเธอทันที เธอรีบอธิบายอย่างรวดเร็ว “ไม่ใช่อย่างนั้น คุณพ่อ หนู… หนู…”
เย่ฉางค่อยๆเงยหน้าขึ้นและมองไปที่ไกลๆ “ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าเธอคิดยังไงกับฉัน…ฉันผิดหวังในตัวเธอเล็กน้อย”
น้ำตาไหลรินออกมาจากดวงตาของเย่เทียน ‘บ้าเอ้ยเจ้าหลินหลี่! ไอ้ปีศาจชั่ว! ฉันจะไม่ยกโทษให้แก! อ๊ากก!’
“หลีกไป หลีกไป อย่ามาขวางทาง ให้ฉันดูสิ่งที่เราได้รับก่อน มันจะมีอะไรให้ฉันบ้าง?” อูนาผลักเย่ฉางผู้ที่กำลังผิดหวัง และรีบวิ่งไปที่หีบสมบัติอย่างตื่นเต้น
“เพื่อน ปีนี้นายมีแต่โชคร้าย บางทีหลังจากสองปีผ่านไปนายค่อยลองเปิดหีบก็แล้วกัน?” จางเจิ้งเฉียงตบไหล่ของเย่ฉาง แล้วเดินไปที่หีบสมบัติ
“พวกนาย…” เย่ฉางตัวสั่น
“หัวหน้าทีม หัตถ์พระเจ้าของคุณไม่เหมาะกับการเปิดหีบสมบัติกระจอกเช่นนี้ มือของคุณเหมาะกับการสัมผัสฟินิกส์, มังกร, เทพ, ปีศาจ, เทวดา หรืออะไรก็ตาม อย่าใช้มันไปสัมผัสสิ่งของที่มนุษยสร้างขึ้นเลย” เย่ฉางพยักหน้าเห็นด้วยกับด้วยคำพูดของ FrozenCloud “ น้องเล็กไดโนรู้ดีที่สุด หลังจากนี้ฉันจะเพิ่มอาหารพิเศษให้เธอ ว่าแต่เธอต้องการกินอะไร…”
“…… ” FrozenCloud เดินไปที่หีบสมบัติอย่างรวดเร็วโดยไม่หันหลังกลับ ฟางชิที่เดิมทีต้องการให้กำลังใจเขาจึงเปลี่ยนใจกะทันหัน และเดินผ่านเขาด้วยความหวาดกลัว
เมื่อมองทุกคนที่ปล่อยให้เขายืนอยู่คนเดียว เย่ฉางก็กัดฟันแน่น ‘พวกนายจะเสียใจในภายหลัง’ จากนั้นเขาก็ค่อยๆเดินไปหาพวกเขา และเริ่มแจกจ่ายสิ่งของ
เย่ฉางนำอุปกรณ์ออกจากหีบสมบัติเพื่อโชว์ให้ทุกคนดู มันมีทั้งหนังสือลึกลับ, อาวุธ, โล่, หนังสือสกิล และแม้แต่อุปกรณ์ระดับ Platinum ทุกคนมีความสุขมาก ‘ยกเว้นเรา หลายคนยังมีอุปกรณ์ระดับ Dark Gold ไม่เยอะ แต่ตอนนี้เรามีอุปกรณ์ระดับ Platinum แล้ว ชื่อเสียงระดับอีปิคของเรา และโชคของหลินหลี่นั้นช่างน่าเหลือเชื่อจริงๆ’