ตอนที่ 2026-2
ป๋อจิ่ว ฉินมั่ว
ไอดอลหญิงที่หล่อเท่ร้ายกาจกลับเอาแต่กินอย่างเดียว มั่วเป่ยคิดไม่
ถึงว่าเวลาอยู่บ้านเทพ Z จะเป็นแบบนี้
แต่เวลาเทพ Z อยู่กับหัวหน้าดูจะผ่อนคลายมาก ขนาดยิ้มที่ติดมุม
ปากยังต่างไปจากปกติ
มั่วเป่ ยน้อยไม่รู้ว่าจะบรรยายอย่างไร รู้สึกเพียงบรรยากาศแบบนี้ดี
มาก
หลังจากที่ทานข้าวเสร็จ ทั้งสองพากันเข้าห้องหนังสือเพื่อฝึกต่อ
มั่วเป่ ยรู้สึกตั้งแต่เมื่อครู่นี้แล้วว่าการตกแต่งของห้องนี้ไม่สมดุลกัน
สักเท่าไร ครึ่งหนึ่งของห้องเป็นหนังสือทั้งหมด โดยมากจะเป็น
หนังสือด้านจิตวิทยา ส่วนอีกด้านวางคอมพิวเตอร์ตั้งโต๊ะสองเครื่อง
บวกกับแล็บท็อปอีกสี่เครื่อง ทั้งยังเห็นโมเดลบางอย่างที่ไม่รู้จักชื่อ
วางอยู่บนพื้น
ต่อมาตอนที่เธอไปดื่มน้ำก็รู้จากน้าจางว่า เมื่อก่อนห้องหนังสือของ
บ้านฉินไม่ได้เป็นแบบนี้ หัวหน้าแบ่งพื้นที่ให้เทพ Z วางข้าวของ
ของตัวเอง
มั่วเป่ ยยังไม่เคยได้สัมผัสกับความรัก
ทว่าเธอที่เรียนชั้นมัธยมต้นก็เคยเห็นเพื่อน ๆ แอบชอบกันไปมา
เธอคิดว่าความชอบที่สวยงามที่สุดต้องเป็นแบบหัวหน้ากับเทพ Z
ทั้งที่ชายหนุ่มเป็นคนเย็นชาสูงส่ง แต่กลับยอมให้คนอีกคนยึดครอง
พื้นที่ส่วนตัว
ถึงแม้ว่าของที่วางในห้องหนังสือจะไม่เข้ากับการตกแต่ง แต่หัวหน้า
ก็ยังยอมให้เทพ Z จัดวางตามที่ต้องการ กระทั่งวางขนมหวานไว้ที่
โต๊ะทำงานด้วย
มั่วเป่ยหลุบตาลง ในฐานะที่เป็นแฟนคลับ เธอย่อมรู้ดีว่าเทพ Z ชอบ
อมอมยิ้มเวลาเล่นเกม
ขนมหวานเหล่านี้น่าจะเตรียมไว้ให้เทพ Z แน่
ด้วยความที่ใจลอย ทำให้ตัวละครในเกมของมั่วเป่ ยเกือบถูกจับได้
เธอเคลื่อนเมาส์นิดหน่อยจนชนท่อนแขนของเทพ Z ถึงรู้ว่าอีกฝ่าย
หลับไปแล้ว
ในระหว่างที่กำลังลังเลว่าจะปลุกดีหรือไม่ หัวหน้าที่นั่งบนโซฟา
ด้านข้างก็เดินมาหา ก่อนจะก้มตัวช้อนตัวเทพ Z ขึ้นอุ้ม เขามองเธอ
ด้วยสายตาเฉยชา “วันนี้ฝึกเท่านี้ก่อน ต่อไปถ้ายังมีปัญหาอะไรอีก
มาหาฉันได้”
“หัวหน้าคิดว่าฉันแย่งเวลาของเทพ Z ไปหรือเปล่า” ตอนมั่วเป่ยถาม
ประโยคนี้ไป ต้องรวบรวมความกล้าหาญมาก
ฉินมั่วมองร่างเล็ก ๆ นั่น เอ่ยเสียงเรียบว่า “ไม่เกี่ยวกับเรื่องเวลา แต่
เธอมาแย่งคนไปจากฉัน”
ต่อให้มั่วเป่ ยจะหน้านิ่งไร้อารมณ์ แต่เวลานี้กลับไม่รู้ว่าจะบรรยายสี
หน้าตัวเองอย่างไร
ฉินมั่วอุ้มคนในอ้อมแขนยืนอยู่กับที่ หันหลังให้อีกฝ่าย เรียวขาเขาดู
ยาว หันหน้ามานิดหน่อย “ต่อให้เขาไม่สอนเธอ เธอก็น่าจะเล่น 1
ต่อ 3 ได้ อย่าเสียชื่อเด็กใหม่ที่มีพรสวรรค์ของทีมไดมอนด์”
มั่วเป่ ยส่งเสียงตอบรับ แบกเป้ขึ้นมา “ฉันจะพยายาม”
“บนโต๊ะมีแฟ้มเอกสารอยู่” เสียงฉินมั่วยังคงเรียบเหมือนเดิม “นอกจาก
สัญญาที่ต้องเซ็นอย่างเป็นทางการ ยังมีข้อมูลเรื่องปัญหาการเล่นของ
เธอ อ่านแล้วอย่ามาหาเขาอีก เวลาอยู่ในทีมก็ให้เขากินน้ำเยอะ ๆ
เข้าใจไหม?”
มั่วเป่ยเข้าใจความหมายของหัวหน้าแล้ว คือไม่ให้เธอมาหาเทพ Z
เป็นการส่วนตัว เวลาอยู่ในทีมก็ช่วยเขาดูแลเทพ Z ด้วย
นับจากวันนั้นเป็นต้นมา มั่วเป่ ยจึงมีหน้าที่คอยเฝ้าให้ป๋ อจิ่วดื่มน้ำ
แน่ละว่าย่อมเป็นเรื่องที่ว่ากันทีหลัง
ที่บ้านตระกูลฉินในเวลานี้ ฉินมั่วก้มตัววางป๋ อจิ่วไว้บนเตียง เธอตื่น
ขึ้นมา เส้นผมสีเงินยุ่งนิด ๆ เพราะนอนเมื่อครู่นี้ เธอยกมือขยี้นัยน์ตา
ซ้ายอย่างเกียจคร้าน “ฉันหลับเหรอ? แล้วเป๋ยเป่ยล่ะ”
“ท่านจิ่ว ไม่คิดหรือว่าช่วงนี้ละเลยแฟนตัวเองมากเกิน หือ?”
ตอนที่ 2027-1
นี่แหละคือสุดยอดหัวหน้าของทีมไดมอนด์
เรียกเธอว่าท่านจิ่วเหรอ… ป๋ อจิ่วไม่ต้องมองดูใบหน้าที่ทำให้คน
หลงใหลก็รู้ว่าท่านเทพหึงอีกแล้ว
ตอนแรกเธอคิดว่าเขาจะอ้างที่เธอเอาคนอื่นมากินข้าวที่บ้านมารังแก
เธออย่างหนักหน่วง แต่นึกไม่ถึงว่าเขาจะเลิกผ้าห่มขึ้นแล้วห่มพร้อม
กอดเธอไว้ในอ้อมแขน เอ่ยเสียงเรียบว่า “รอเธอตื่นก่อน ค่อยว่ากัน”
ต้องการกล่อมเธอนอนล่ะสิ ป๋อจิ่วอยากนอนจริง ๆ การลูบกล่อม
นอนเริ่มแล้ว เธอไม่ใช่ประเภทที่อ่านหนังสือถึงห้าทุ่มเสียหน่อย
ฮึ ขยันเกินไปแล้ว
ป๋ อจิ่วขยับตัวอยู่ในอ้อมแขนชายหนุ่ม
ฉินมั่วเลิกคิ้ว โน้มหน้าหล่อ ๆ เข้าใกล้ “ไม่อยากนอนเหรอ? งั้นก็ทำ
อย่างอื่น”
ป๋อจิ่วได้ยินแล้วรีบหลับตาทันที “ฉันแค่อยากถามว่า จิ้งจอกเฟิงจะ
แก้ไขปัญหาเรื่องพี่หลินสุดสวยยังไง”
“ไม่แก้” ฉินมั่วจ้องอีกด้านหนึ่ง เวลานี้นัยน์ตาเขาดำทะมึน “คืนนี้
หลินเฟิงจะประกาศลาออกจากวงการ เทียบกับคำวิจารณ์ของคนอื่น
แล้ว ตระกูลหลินคิดยังไงกับเรื่องนี้ถือเป็นเรื่องสำคัญต่อเขามากกว่า”
ป๋ อจิ่วตัวเกร็ง “ออกจากวงการ? วันนี้?”
“ยังไงก็ต้องออกอยู่แล้ว แค่ประกาศก่อนกำหนดเดิมประมาณเดือน
หนึ่ง” แววตาฉินมั่วเฉยเมย “เขาเป็นคนตัดสินใจเอง คงไม่มีอะไรที่
ต้องเสียดายอีก มันไม่ใช่เรื่องเลวร้าย เพราะเขาต้องหาเวลาแก้ไข
ปัญหาทางบ้านอยู่ดี”
“อื้อ” ป๋ อจิ่วส่งเสียงรับรู้ ไม่พูดอะไรอีก
“นอนเถอะ” ฉินมัวหลุบตาจูบศีรษะเธอ
ป๋ อจิ่วเพิ่งจะรู้ว่าการลาออกของหลินเฟิงทำให้เธอเสียใจแค่ไหน แต่
สำหรับท่านเทพแล้วมีความหมายต่างออกไป
พวกเขาสู้มาร่วมกันถึงสามปี ตั้งแต่ทีมไดมอนด์ย่ำแย่จนถึงเวลานี้
คนในรุ่นเดียวกับเขาต่างทยอยลาออก
ใช่ว่าป๋ อจิ่วจะไม่คิดถึงเรื่องว่าคนข้างกายเธอจะเอ่ยขึ้นมา แค่คิดไม่
ถึงว่าจะใช้วิธีนี้
วันนี้หลินเฟิงกลับถึงบ้านดึก ไม่ใช่เพราะต้องการหนีหน้า แต่อยาก
จัดการเรื่องอื่นก่อน แล้วถึงจะไปพบแม่และย่าของตัวเองได้
ดังนั้นหลังจากเกิดเรื่องขึ้นได้ไม่นาน เขาก็ไปแจ้งกับเฟิงอี้เรื่องที่จะ
ลาออกตามแผนที่วางไว้ก่อนหน้านี้ ส่งผลให้ให้ฉินมั่วรู้ข่าวดังกล่าว
หากมองจากมุมของผู้จัดการทีม เฟิงอี้ไม่เห็นด้วยที่หลินเฟิงจะออก
“ถ้านายมาลาออกในเวลาอย่างนี้ บางเรื่องจะยิ่งแก้ตัวไม่ขึ้นนะ”
“อยากคิดอะไรก็คิดไปเถอะ บอกตรง ๆ นะว่ารำคาญแล้ว” หลินเฟิง
ช้อนสายตาขึ้นมองหน้าต่างบานยาวระพื้น มีรถราวิ่งสัญจรอยู่ภายนอก
เต็มไปหมด “การยอมรับว่าตัวเองเป็นเกย์จะทำให้เกิดปัญหาอื่น ๆ
ตามมา ตั้งแต่เข้าทีมไดมอนด์มาจนถึงตอนนี้ก็เกิดเรื่องไม่หยุด ตอน
ที่หัวหน้าสูญเสียความทรงจำ พวกนั้นก็ไม่ยอมให้หัวหน้ากลับมา
เพราะกลัวว่าจะส่งผลเสียต่อการแข่ง ฉันก็ไม่อยากเล่นต่อแล้ว เรื่อง
นี้ไม่ได้เกี่ยวกับคนอื่น แต่เป็นเพราะตัวเองปลงไม่ตกในบางเรื่อง ดู
เหมือนฉันจะไม่เคยมีอารมณ์นี้มาก่อนเมื่อครั้งที่อีสปอร์ตยังไม่ได้
รับการยอมรับ ตอนนั้นแค่หวังว่าวงการนี้จะได้รับการยอมรับเท่านั้น
จนทำเรื่องบ้า ๆ เพื่อเป้าหมายนี้ ยุคที่คนวงการนี้จะกลายเป็นดาราดัง
ใกล้มาถึงแล้ว นิสัยอย่างฉันไม่เหมาะจะเป็นคนสาธารณะ ยุคแบบนี้
ไม่เหมาะกับฉัน ยิ่งตอนนี้ฟอร์มของฉันก็ตกแล้วด้วย”
พูดมาถึงตรงนี้ หลินเฟิงก็ชะงักไปนิด “นายคงรู้มานานแล้ว”
ตอนที่ 2027-2
นี่แหละคือสุดยอดหัวหน้าของทีมไดมอนด์
เฟิงอี้ได้ยินแล้วไม่ได้พูดอะไร นอกจากเอียงศีรษะจุดบุหรี่ขึ้นสูบนิด
หน่อย ก่อนจะดึงคอเสื้อตัวเองออก นี่เป็นครั้งแรกที่เขายิ้มอย่างอ่อน
ล้า แต่บุคลิกยังไม่เปลี่ยนไป “รู้สิ ไม่ใช่แค่นายหรอก กระทั่งทั้งทีมก็
ยังปรับตัวไม่ได้ คุณชายฉินเองก็คิดหาทางออกของเรื่องนี้อยู่
เหมือนกัน”
“ยังไง?” หลินเฟิงรู้สึกว่าคำตอบที่จะได้เป็นสิ่งที่เขาไม่อยากได้ยิน
เฟิงอี้หันไปมองอีกทาง ควันบุหรี่ลอยห้อมล้อม “ยุบทีมไดมอนด์”
หลินเฟิงตัวแข็งทื่อ “คิดเรื่องนี้กันตั้งแต่เมื่อไร?”
“ก่อนหน้านี้ก็คุยกันแล้ว” เฟิงอี้ผ่อนคลายขึ้นเยอะเมื่อพูดออกมา
“ไม่ได้ผิดไปจากพวกที่เคยวิจารณ์ไว้หรอก ทีมไดมอนด์ขาดช่วงต่อ
ถ้าพูดกันจริง ๆ พวกนายถือเป็นท่านเทพรุ่นเก่าแล้ว จะลาออกก็ถือ
เป็นเรื่องปกติ กระทั่งคุณชายฉินก็เหมือนกัน อย่างมากประคองได้
แค่ปีเดียวเท่านั้น แต่ปีเดียวสั้นไป ใครล่ะจะมาแทนเฮียเย่า นาย แล้ว
ก็คุณชายฉิน?”
หลินเฟิงอ้าปาก พูดอะไรไม่ออก “ฉันไม่เคยคิดว่าหัวหน้าจะคิดอย่างนี้”
“ถ้ามองกันในบางมุม ช่วงพีคของเขาจบลงแล้ว ที่ไม่พูดก็เพราะรอ
ให้คนอื่นพูดก่อน” เฟิงอี้หันไปดีดเถ้าบุหรี่ “ก่อนหน้านี้ทีมไดมอนด์
ก็เริ่มไม่ไหวแล้ว หลายทีมเสนอเงื่อนไขให้มากมาย ไม่ว่าจะเป็นเงิน
หรือทรัพยากรด้านอื่นเพื่อจะซื้อตัวเขาไป แต่ยังดีที่เขาคือฉินมั่ว บ้าน
ตระกูลฉินไม่เคยขาดเงิน ไม่เหมือนสมาชิกทีมอื่น ๆ ที่ทำตามความ
ต้องการตัวเองไม่ได้ เขาอยู่ที่นี่เพราะไม่เคยคิดว่าจะออกจากทีมได
มอนด์ไปไหน พอเงินทุนไม่เหลือเขาก็เติมเงินตัวเองเข้าไป”
เฟิงอี้พูดมาถึงตรงนี้ก็พลันหัวเราะเบา ๆ “อันที่จริง ตอนแรกที่เขาอยาก
เข้าทีมอาชีพก็ด้วยเหตุผลง่าย ๆ คนที่เขาตามหาชอบเล่นเกมมาก ถึง
ได้มายืนในสนามแข่ง คนคนนั้นจะได้เห็น แม้ถึงตอนนี้ก็ยังมีคนสงสัย
ว่าความตั้งใจดั้งเดิมของเขาคืออะไร รู้สึกว่าเขาไม่ได้รักวงการนี้สัก
หน่อย แต่จะยังไงก็ตาม เขาเป็นหัวหน้าที่สมตำแหน่งที่สุดของทีม
ไดมอนด์ในหัวใจของฉัน หลินเฟิง จำได้ไหมว่าตอนที่นายเพิ่งจะ
เข้าทีม เขาพูดว่าอะไร?”
หลินเฟิงชะงักมือ “จำได้ ตอนนั้นทีมไดมอนด์รับสมาชิกใหม่ได้ไม่
ง่ายนัก”
“ใช่ ไม่ง่ายเอามาก ๆ หนึ่งเพราะฉันไม่มีเส้นสาย บ้านตระกูลเฟิงทำ
เกี่ยวกับวงการบันเทิง สองเพราะเขายังเป็นเด็กมอปลายอยู่เลย นอกจาก
เขาแล้ว ทีมไดมอนด์ก็ไม่มีสมาชิกคนไหนที่ออกมาเชิดหน้าชูตาได้
ถ้าเทียบทีมใหญ่หลาย ๆ ทีม เราย่อมสู้พวกเขาไม่ไหว แต่…”
“แต่ตอนนั้นเขากลับพูดกับฉันแล้วก็อวิ๋นหู่ว่า ฉันจะพาพวกนายเข้า
ไปแข่งรอบชิงชนะเลิศของการแข่งระดับประเทศเอง” หลินเฟิงพูด
ต่อจากเฟิงอี้ บางส่วนของหัวใจร้อนผ่าวขึ้นมา
เฟิงอี้ยิ้มบอก “เท่ใช่ไหม ไม่ว่าจะเป็นสัญญากับฉันหรือพวกนาย เขา
ก็ทำได้แล้ว”
หลินเฟิงหลุบตาเล็กน้อย “ใช่ ทำได้แล้ว”
“ฉันถึงไม่ห้ามที่นายจะลาออกจากวงการ แม้เป็นนักธุรกิจ ฉันย่อม
ไม่อยากให้ทีมไดมอนด์ต้องมาเสียนักเล่นประเภทคู่มือทองในช่วง
เวลาที่ทำเงินได้สูงสุด แต่ถ้ายืนเหนือความรู้สึกนั้น การได้รับความ
ชอบจากหลาย ๆ คนก็ต้องมีเสียงทางลบเกิดขึ้นบ้าง เช่นนายห้ามแพ้
ห้ามเล่นห่วย ไม่งั้นจะมีการคาดเดาบ้าบอออกมา ชีวิตส่วนตัวนายจะ
ถูกขุดค้น กลายเป็นหัวข้อสาธารณะที่ใคร ๆ ก็วิจารณ์ได้ ยุคของการ
เป็นดาราดังในวงการจะมาถึงแล้วเหมือนอย่างที่นายพูดไว้นั่นแหละ
คนในทีมเราก็เหนื่อยแล้ว ต้องพักผ่อนสักหน่อย…”/n