Black Peach Z เดิมพันรักสาวแฮกเกอร์ ตอนที่ 1957-1
ตอนที่ 1957-1ช่วยจับคู่เซียว-ลั่วเมื่อมาถึงในสถานที่ที่ไม่คุ้นเคยจริงๆ ลั่วลั่วถึงรู้ตัวว่าเขากับเธออยู่คนละโลกโดยแท้ตอนอยู่ในทีมก็ยังไม่เป็นอะไร เพราะส่วนใหญ่ต่างคุยกันเรื่องเกม และไม่มีเวลาไหนเลยที่เธอจะคุยกับเขาไม่ได้ทว่าเมื่ออยู่ในมหาวิทยาลัยกลับต่างออกไป เธอมองดูผู้หญิงที่นั่งข้างเขา ทั้งสองคุยกันในสิ่งที่เธอไม่รู้เรื่องอีกอย่างนี่เป็นครั้งแรกที่เธอพบว่าเขายิ้มเมื่ออยู่นอกสนามแข่งได้ด้วยลั่วลั่วนั่งอยู่ตรงนั้น มองคนสองคนที่มีบุคลิกเหมือนกัน เห็นแวบเดียวก็รู้ว่ามีสถานะทางครอบครัวไม่ต่างกัน แถมหญิงสาวคนนั้นยังดูเป็นคุณหนูน่าถนอม สวมชุดเรียบร้อยน่ารัก ดูเป็นผู้มีความรู้ช่างไม่เหมือนเธอเอาเสียเลยลั่วลั่วที่ไม่เคยน้อยเนื้อต่ำใจได้รู้สึกถึงความแตกต่างแล้วในเวลานี้เธอคนนั้นมองเธอพลางยิ้มบางๆ ให้ “เธอเป็นลูกทีมของรุ่นพี่สินะคะ เขาเป็นคนเข้มงวดกับตัวเองมาก แต่ไม่เคยเรื่องมากกับคนอื่น เมื่อกี้เราคุยกันเรื่องการแพทย์ ลืมเธอไปเลย เธอคงไม่โกรธหรอกนะ?”“ไม่หรอก” ลั่วลั่วลุกขึ้น สองขาเรียวยาวมองเขาหยิบหนังสือมาเสร็จสรรพก็เดินออกมา มองเธอแวบหนึ่งก่อนบอก “ไม่ไปเหรอ?”ลั่วลั่วรีบตามไป เธอเดินตามหลังเขาตลอดเหมือนทุกครั้งที่แข่ง ก่อนจะโพล่งออกไป “หัวหน้าคิดยังไงกับเรื่องคนในวงการเดียวกันรักกัน?”“ไม่น่าสนใจหรอก” ชายหนุ่มไม่แม้แต่จะหันกลับมามอง ยังคงพูดน้อยเหมือนเดิมเพียงไม่กี่คำนี้ทำให้เธอเข้าใจจุดหนึ่ง โชคดีนะที่เธอไม่ได้รีบสารภาพรักเพราะหากทำเช่นนั้นมีหวังกระอักกระอ่วนกันน่าดู“ทำไมเหรอ?” เซียวจิ่งหันมามอง พลางขมวดคิ้วเบาๆลั่วลั่วส่ายหน้า เดินตามไป ทว่าเธอผิดปกติไปตลอดการซ้อมช่วงบ่าย กระทั่งเล่นไลฟ์สดยังทำได้ไม่ดีนับจากวันนั้นเป็นต้นมา เธอก็เข้าใจดีว่าในฐานะลูกทีมหญิงเพียงหนึ่งเดียวของทีมเซียงหนาน เขาย่อมดูแลเธอ ด้วยได้รับการอบรมมาเป็นอย่างดีเขาไม่เคยมีท่าทีสนิทกับเธอ อย่างมากสุดก็แค่ช่วยจัดคอเสื้อให้เธอในระหว่างการแข่งเป็นบางครั้งเขาเป็นหัวหน้าของเธอ เป็นแค่หัวหน้าเท่านั้นแม้ว่าเธอจะปรารถนาแค่ไหน แต่ไม่อาจจะทำลายสมดุลนี้ได้แถมเธอใกล้จะออกจากทีมแล้ว ยิ่งทำเรื่องโง่ๆ ไม่ได้เด็ดขาดเมื่อเป็นแบบนี้ ต่อไปถึงจะมีโอกาสได้เจอหน้ากัน และจะไม่กระอักกระอ่วนด้วยเมื่อคิดมาถึงตรงนี้ ลั่วลั่วก้มหน้าดื่มเครื่องดื่มในมือ คู่เฟิงอวิ๋นนั่งทางซ้ายของคู่เธอ ส่วนคู่ฉินมั่วนั่งทางขวาถูกนั่งขนาบเช่นนี้ อาจทำให้ถูกเข้าใจผิดได้ง่ายๆลั่วลั่วจึงได้แต่เอียงตัวไปพิงป๋อจิ่ว แต่ไม่รู้ว่าทำไมชายหนุ่มคนนั้นถึงมองมาทางเธอเขาทำแค่มอง ไม่พูดอะไร ยิ่งทำให้ลั่วลั่วอึดอัด เดาว่าในโลกของหัวหน้าคงไม่รู้จักคำว่านัดดูตัว ถึงได้พินิจมองเธอแบบนี้ทำให้เธอได้แต่หาเรื่องพูด “อย่าเล่าเรื่องวันนี้ให้จ้าวซานพั่งฟังนะ ไม่งั้นต้องรู้กันทั้งทีมแน่”เซียวจิ่งเห็นความไม่สบายใจบนใบหน้าสวยๆ นั่น น้ำเสียงราบเรียบมาก “เป็นครั้งแรกที่เธอโกหก”“หือ?” ลั่วลั่วตามอารมณ์อีกฝ่ายไม่ทันเซียวจิ่งคร้านจะพูดต่อ ได้แต่เคาะข้อมือตัวเอง ลั่วลั่วถึงนึกออกว่าเธอหาข้ออ้างออกมานัดดูตัว จึงไม่ได้พูดความจริง“ไปกันเถอะ” เซียวจิ่งยืนขึ้นมาก่อน………………………………………………………..ตอนที่ 1957-2ช่วยจับคู่เซียว-ลั่วลั่วลั่วคิดว่าเพราะตำแหน่งที่นั่งดูเหมือนจะสวีทหวานเกินไป เขาจึงไม่อยากนั่งนานๆทว่าหลินเฟิงกลับเอ่ยเสียงต่ำว่า “เอ๋? เซียวใบ้ นายจะไปไหน? หนังยังไม่จบเลย”“กลับ ต้องซ้อม” เซียวจิ่งตอบสั้นๆหลินเฟิงหันไปพูดกับลั่วลั่ว “หัวหน้าเธอเขาไม่โรแมนติกเลยนะ? เดาว่านี่คงเป็นครั้งแรกที่มาดูหนังกับผู้หญิง ยังไม่รู้อีกว่าต้องวางมือยังไง?”ลั่วลั่วเลิกคิ้ว “นายรู้งั้นสิ?”เวลานี้หลินเฟิงไม่อายอีกแล้ว ชูมือที่ประสานกับอวิ๋นหู่ขึ้นมา “สาธิตตัวอย่างให้เธอดู”ลั่วลั่วหยุดเดิน “อย่าล้อเล่นสิ หลินฝ่ายรับ”หลินเฟิงอยากพูดอะไรบ้าง แต่ป๋อจิ่วกลับเอ่ยขึ้นมาก่อน มือซ้ายเท้าคางไว้ ตุ้มหูดำเปล่งประกาย “เอาน่า รุ่นพี่หลิน ลั่วลั่วกับเทพเซียวน่าจะมีธุระที่ต้องไปทำ”พอพูดถึงธุระ แววตาของป๋อจิ่วลึกลับเป็นพิเศษหลินเฟิงรอให้ทั้งสองออกไปก่อน จึงชะโงกหน้าถาม “ทำไมถึงปล่อยสองคนนั้นไปล่ะ โรงหนังเป็นที่ที่สร้างความสัมพันธ์ที่ดีที่สุด ก้อนหินอย่างเซียวใบ้จะได้เกิดเปิดโลก ลิ้มรสความรักบ้าง”“เรื่องสร้างความสัมพันธ์อะไรเนี่ย พี่ทำกับเทพอวิ๋นก็พอ” ป๋อจิ่วยิ้มร้าย “บางครั้งก่อนหินก็ต้องการอะไรที่มันตื่นเต้นๆ”หลินเฟิงถอนใจยาว “พูดตรงๆ เมื่อก่อนฉันยังไม่รู้สึกว่าลั่วลั่วชอบเซียวจิ่ง เขาชอบนายมากที่สุดไม่ใช่เหรอ นายเป็นไอดอลชายหนึ่งเดียวของเขาเชียวนะ”“พี่จะโง่ในเรื่องนี้ก็โง่ไป อย่าโยนกรรมให้ฉันรับสิ” ป๋อจิ่วส่งสัญญาณให้เขากลับไปอยู่ข้างอวิ๋นหู่หลินเฟิงกลับเหมือนเป็นเจ้าแม่ในวงการ กังวลไม่หยุด “ฉันรู้จักเขามานานหลายปี เจ้าเซียวใบ้นั่นคงคิดกับลั่วลั่วว่าเป็นแค่ลูกทีมนั่นแหละ ไม่เคยคิดด้านอื่นหรอก สงสัยว่าลั่วลั่วจะผิดหวังแล้ว แต่ยังไงก็ให้เธอออกมานัดดูตัวอีกไม่ได้ หรือวงการพวกเราไม่มีผู้ชายแล้ว? ครั้งก่อนมีแฟนคลับที่ชอบเขา อุตส่าห์จ่ายเงินส่งสติกเกอร์เรือยอชท์ตั้งสิบอันให้ลั่วลั่วตอนที่ไลฟ์สด คนที่ฉันรู้จักก็เคยบอกว่าลั่วลั่วเป็นนางฟ้าหนึ่งเดียวของเขา”“เรอะ?” ป๋อจิ่วใช้นิ้วลูกคาง ยิ้มเท่ขึ้นมา “เป็นใครอะ? นายเป็นพ่อสื่อในกรุ๊ปวีแชทให้เขาสองคนหน่อยสิ นัดให้เจอหน้ากัน”หลินเฟิงตบศีรษะตัวเอง “ทำไมฉันถึงคิดไม่ออกนะ ให้ลั่วลั่วออกมาหน่อย จะได้รู้สึกดีขึ้น เพื่อนฉันเอาใจเก่งจะตาย หน้าตาก็ดี แถมชอบลั่วลั่วมานานแล้ว”“โอเคนี่” ป๋อจิ่วเหมือนคิดอะไรได้ ยิ้มมุมปากบางๆ “ยิ่งหล่อก็ยิ่งกระตุ้นคนได้ดี”ฉินมั่วผู้สง่างามไม่พูดอะไรสักคำ นอกจากเหลือบมองบางคนทว่าหลินเฟิงกลับย่นหัวคิ้วพูด “ทำไมฉันรู้สึกว่านายยิ้มร้ายชอบกล?” “จริงอะ?” ป๋อจิ่วไม่ใส่ใจ “ฉันจะทุ่มเททุกอย่างเพื่ออนาคตของลั่วลั่ว เพราะยังไงเขาก็เป็นเกมเมอร์น้อยคนที่ฉันชอบ หรือว่านายไม่คิดอย่างนั้น?”หลินเฟิงตอบหน้าจริงจัง “ในบรรดาผู้เล่นผู้หญิง ฉันชอบเขามากที่สุด ไม่มีใครเทียบเท่า”“เรอะ?” อวิ๋นหู่มองเพื่อนหลินเฟิงไม่รู้สึกถึงอันตรายที่จะมาเยือน พยักหน้าบอก “ใช่สิ”แววตาของอวิ๋นหู่เคร่งขรึมหนัก คงเพราะรู้สึกไม่ปลอดภัยคนรักเป็นผู้ชายทั้งแท่ง ย่อมต้องชอบผู้หญิงมากกว่าผู้ชายอยู่แล้ว แม้จะไม่ได้ชอบในแบบเดียวกัน แต่ยังทำให้เขาอิจฉาได้อยู่ดีอวิ๋นหู่บี้ป๊อปคอร์นเม็ดหนึ่งเล่น คิดว่าทำอย่างไรถึงจะทำให้หลินเฟิงกลายเป็นของเขาเพียงคนเดียวและหมดซึ่งความชอบผู้หญิงทั้งปวงไป……………………………………..
คอมเม้นต์