ตอนที่ 1877
ดังนั้นคุณชายฉินที่เย็นชาจึงไม่คิดจะลุกขึ้นยืน เด็กผู้ชายคนไหนบ้างจะดีใจว่าตัวเองเตี้ยกว่ายัยเสือน้อย นี่เป็นหนึ่งในสาเหตุที่เขาสั่งให้เธออยู่ให้ห่างจากเขา แต่ป๋อจิ่วไม่รู้ เธอจะไปอาบน้ำ แต่ต้องถอดชุดเสียก่อน ตอนนี้มั่วมั่วอยู่ด้วย เธอจะนอนกลิ้งนอกเกลือกถอดเสื้อผ้าเหมือนครั้งที่แล้วไม่ได้ ไม่ดีหรอก เดี๋ยวมั่วมั่วจะเข้าใจเธอผิดเข้าไปใหญ่ ยิ่งเธอเป็นคนขี้อายแล้วก็เรียบร้อยอยู่ด้วย แต่เธอรูดซิปที่อยู่ด้านหลังไม่ได้นี่ คนแขนสั้นก็ไม่ดีอย่างนี้นี่แหละ เมื่อกี้เธอกระโดดอยู่นาน แต่ก็รูดซิปยังไม่สุด เวลาอยู่ที่บ้านหากไม่นอนกลิ้งรูดซิป แม่ก็จะช่วยรูดให้เธอ แต่วันนี้ต้องรบกวนสัตว์เลี้ยงตัวน้อยของเธอแล้วล่ะ “รูดซิปให้ฉันหน่อยสิ”
ป๋อจิ่วว่าพลางก็เอียงตัวให้ ส่ายหางอย่างเป็นเด็กดี ซิปถูกรูดออกครึ่งหนึ่งแล้ว แต่ด้วยความเจ้าเสื้อนี่มันยุ่งยาก หากไม่สังเกตดีๆ ก็จะไม่เห็นว่า ท่าทางเมื่อครู่นี้ของเธอส่งผลให้ฉินมั่วเห็นแผ่นหลังขาวนวล หูเขาแดงทันที “ป๋อ เสียว จิ่ว”
“ทำไมเหรอ?” ป๋อจิ่วหันกลับไปมอง เห็นใบหน้าของเพื่อนที่ดูเหมือนเจ้าชายน้อยแดงเรื่อ น่ารักเป็นที่สุด จึงกอดเอวอีกฝ่ายอย่างอดใจไม่อยู่ เอ่ยเสียงจริงจังว่า “มั่วมั่ว เธออายอีกแล้วเหรอ ไม่ต้องอายหรอก”
ขมับฉินมั่วแทบจะระเบิด เห็นยัยเสือน้อยที่อุ้มเขาลงมาจากเก้าอี้ แกว่งไปมาก่อนจะวางลง เด็กชายถึงกับโมโหจนแน่นอก “ป๋อ เสียว จิ่ว!”
ป๋อจิ่วเกาหูตัวเอง “ฉันอยู่ตรงนี้ไง ตรงนี้”
ฉินมั่วเห็นเธอแล้วไม่อยากพูดอีก มีเด็กผู้ชายที่ไหนบ้างที่ชอบให้เด็กผู้หญิงอุ้มไปอุ้มมา ศักดิ์ศรีลูกผู้ชายของเขา…มัน
ฉินมั่วปรับลมหายใจตัวเองเป็นพักๆ จนเมื่อใบหน้าเล็กกลับคืนสู่ความหยิ่งเย็นชา “เธอควรจะรู้นะว่าชายหญิงไม่ควรใกล้ชิดกัน ต่อไปอย่าเที่ยวให้ผู้ชายคนอื่นมาช่วยรูดซิปให้ ถึงเธอจะเป็นเด็กก็เถอะ” ฉินมั่วพูดอย่างข่มความโมโห คงเพราะหน้าตาอีกฝ่ายน่าเอ็นดูมาก
ส่วนป๋อจิ่วได้ยินคำสั่งสอนก็พยักหน้า เอ่ยต่อ “ฉันรู้ แต่มั่วมั่ว เธอไม่ใช่ผู้ชายคนอื่น จะช่วยรูดซิปให้ฉันก็ไม่เห็นเป็นอะไรเลย ต่อไปพวกเรายังต้องนอนด้วยกันอีก”
ใครจะไปนอนกับเธอ ฉินมั่วกุมขมับที่เริ่มปวดหนัก มองดูชุดนอนเสือน้อยที่แทบจะหลุดจากร่างอีกฝ่าย ก็คิดว่าเขาไม่น่าใจอ่อนเลย ยิ่งไม่ควรให้เธอนอนที่บ้านเขา ไม่รู้ว่าโยนตัวเธอกลับไปจะยังทันไหม แต่เมื่อครู่เขาได้ยินแล้วว่าไม่มีใครอยู่ที่บ้านตระกูลป๋อเลยสักคน เธอยังไอไม่หาย แถมยังเดินโซเซแบบโง่ๆ อีกต่างหาก
ป๋อจิ่วไม่รู้ว่าสัตว์เลี้ยงตัวน้อยของเธอคิดอะไรอยู่ จิ้มนิ้วไปที่ด้านหลัง คงเพราะรู้สึกระคายเคือง ฉินมั่วเห็นอากัปกิริยาของเธอแล้วก็จ้องมองบริเวณดังกล่าว คงเพราะเนื้อผ้าของชุดนอนเป็นเหตุ พอรูดซิปออกก็ระคายเนื้อ ทำให้แผ่นหลังน้อยๆ ของเธอปรากฏรอยแดง
ฉินมั่วเห็นแล้วขมวดคิ้ว รั้งมือของคนที่จะซุกซนอีกแล้ว จากนั้นเอ่ยด้วยเสียงที่กลับมาเย็นชา อีกทั้งระคนรำคาญ “อย่าเกา ครั้งนี้ครั้งเดียวนะ ต่อไปต้องรูดซิปเอง”
………………………………..
 ตอนที่ 1878 ความสูงก็เป็นปัญหา (ตอนพิเศษ)
  “ได้” เวลาที่ควรเป็นเด็กว่านอนสอนง่าย เธอก็ทำได้เสมอ ท่านจิ่วน้อยปฏิบัติตามหลักการดังกล่าวได้เป็นอย่างดี
ฉินมั่วหลุบตาลง หลังจากที่ตกลงใจจะทำ เขาก็ไม่กระบิดกระบวน เสมือนเป็นผู้ใหญ่ที่มีคุณภาพ ไม่เพียงแต่จะช่วยรูดซิปให้ป๋อจิ่ว ยังปลดฮู้ดบนชุดนอนให้อีกด้วย แต่ด้วยความที่อยู่ใกล้กันมาก ทำให้เขาได้กลิ่นลูกอมรสนม
เด็กก็คือเด็ก ฉินมั่วคิดได้เช่นนี้ และพลันลืมไปอย่างหนึ่งว่าเขาเองก็เป็นเด็กเหมือนกัน
หลังจากที่รูดซิปออก ป๋อจิ่วจึงเข้าไปถอดชุดนอนออกในห้องน้ำได้ เธออาบน้ำอย่างตั้งอกตั้งใจเป็นพิเศษ ทั้งยังคิดว่าหากผ่านวันนี้ไป เธอคงกู้ภาพพจน์ในหัวใจของเจ้าหญิงน้อยได้บ้างล่ะ?
โดยสรุปแล้วน่าจะประสบความสำเร็จ
ป๋อจิ่วน้อยคิดเล่นนี้ พลางสาดน้ำเข้าศีรษะตัวเอง ทำให้ฟองขาวไหลเข้าตา เธอพยายามใช้มือขยี้แล้วอาบใหม่ด้วยวิธีของลูกผู้ชายแท้ ดีที่คุณชายฉินไม่เห็นวิธีอาบน้ำที่ว่า หากเห็นเข้าล่ะก็ต้องสั่งสอนเธอให้เปลี่ยนนิสัยแน่
ป๋อจิ่วที่อาบน้ำเสร็จก็ขาวกว่าเดิม ไม่ปล่อยคีย์บอร์ดน้อยของตน เธอสะบัดผมยังเปียกชื้นอย่างซุกซน แต่ยังมีบางกระจุกที่ย้อมเป็นสีเงินชี้โด่ เหมือนกับแมวน้อยที่ยังอาบน้ำอย่างไม่สะอาดหมดจดดี
กระนั้น ก็มักจะมีแมวน้อยที่ชอบแต่งตัวเป็นเสือน้อย และนี่ก็คือตัวอย่าง
ฉินมั่วมองดูแวบหนึ่ง ก่อนจับจ้องยังเส้นผมที่มีหยดน้ำเกาะอยู่ ดีที่หนนี้เธอไม่ได้ตรงไปมุดเข้าผ้าห่ม ฉินมั่วรู้ดีว่าเป็นเพราะเหตุใด ด้วยเมื่อวานเขาเตือนไว้ก่อน เธอจึงกลัวว่าจะรบกวนเขา จึงนอนทั้งที่ผมยังเปียก เมื่อคิดได้เช่นนี้ ความรำคาญใจของฉินมั่วคล้ายมลายหายไป เห็นได้ชัดว่ายัยเสือน้อยเช็ดผมตัวเองไม่เป็น เอาแต่กดผ้าแล้วดันไปดันมา เดี๋ยวๆก็ไอ แถมยังฮัมเพลง จนฉินมั่วทนดูต่อไปไม่ไหว “มานี่”
ป๋อจิ่วได้ยินแล้วไม่เข้าใจ จากนั้นก็เดินไปหาด้วยสีหน้างงๆ
ฉินมั่วไม่ได้ว่าอะไร หยิบผ้าขนหนูขาวด้วยท่าทีเย็นชา แต่กลับเปี่ยมด้วยอำนาจ พวกเด็กน้อยก็อย่างนี้นี่แหละ บางทีพวกเขาอาจไม่ฟังคำพูดของผู้ใหญ่ แต่เมื่อเจอกับคนรุ่นเดียวกันที่มีท่าทีดุดันกว่าตัวเอง แถมยังเดาความคิดอีกฝ่ายไม่ออก ก็จะยอมทำเชื่อฟังอัตโนมัติ
ต้องรู้กันว่าบารมีคุณชายฉินไม่เคยธรรมดาเลยตั้งแต่เล็กจนโต เมื่อตอนที่อยู่ในเขตทหาร ไม่ว่าพวกเด็กวายร้ายจะซนมหากาฬขนาดไหน ยังต้องรู้จักสำรวมท่าทีต่อหน้าเขา ดังนั้นพวกคุณตาที่อยู่ที่นั่นต่างเรียกฉินมั่วว่าราชาในหมู่เด็กน้อย
แน่ละ ฉายานี้ย่อมไม่ได้มาจากแค่รูปลักษณ์ ต้องรวมฝีมือการต่อสู้ด้วย ฉินมั่วใช่จะเป็นคนที่ไม่สู้ มันเป็นเรื่องปกติของเด็กผู้ชาย แต่สไตล์ของเขาไม่เหมือนกับป๋อจิ่ว โดยป๋อจิ่วจะเล่นงานจนกว่าเพื่อนจะยอมแพ้ แต่ของเขาเป็นประเภทมีเรื่องกันแค่ครั้งเดียว รวมถึงสภาพเย็นชาจากในถึงนอกของเจ้าตัวหลังเกิดเหตุ ก็จะไม่มีใครกล้าหาเรื่องอีกเลย
คำเล่าลือเหล่านี้มาจากใจจริงของเด็กวายร้ายในเขตทหารแห่งหนึ่ง ทว่าฉินมั่วคิดไม่ถึงว่าราชาในหมู่เด็กน้อยอย่างเขาจะต้องดูแลเด็กน้อยคนหนึ่ง
พอหยิบผ้าขนหนูได้ก็เพิ่งนึกขึ้นได้ว่ายัยเสือน้อยสูงกว่าเขา ถ้าเช็ดผมให้อีกฝ่าย เขาไม่ต้องเขย่งเท้าหรอกเหรอ?
……………………………….