ตอนที่ 1794
 “เกมเมอร์มืออาชีพธรรมดาทำไม่ได้หรอก แต่ถ้าเป็นเขา…ก็เป็นได้” เขาคนนั้นเป็นใคร คนที่ดูการแข่งแบบลีกส์อาชีพบ่อยล้วนรู้กันทั้งนั้น
บรรดานักล่ามอนสเตอร์ในบอร์ดผู้เล่นในประเทศ ซึ่งนอกจากเทพฉินแล้ว คนที่เล่นในถึงเลเวลนี้มีเพียงคนเดียว แชมป์เฟิร์สคิลประจำโซน C แบล็กพีช Z นั่นเอง!
แม้ว่านานแล้วที่เธอคนนั้นไม่โผล่หน้าออกมา แต่เกมเมอร์ที่เล่นเกมล้วนจำบรรยากาศที่ได้เจอเธอเป็นครั้งแรกได้แม่นยำ
เธอเป็นแบบนี้แหละ ใช้ตัวละคนระดับเลเวลต่ำมาฆ่าระดับสูง พาทุกคนชนะได้อย่างสบายทุกนัด ซึ่งตอนนี้…ก็ยังเป็นเช่นเดิม
“เอ่อ ทำไงดี? แฟนคลับคู่จิ้นอยากจะเพ้อแล้ว”
“นี่ไม่ใช่เรื่องแฟนคลับคู่จิ้นแล้ว? เป็นเรื่องผู้หญิงที่กำลังล้างแค้นให้แฟนตัวเองต่างหาก”
“ฉันเดาว่ามีใครบางคนอยากโอ๋เทพฉินให้ดีใจ ขอมองบน สาดอาหารหมาเสียจนขอสยบให้”
“เดี๋ยวดูไอดีเขาก่อน กิ๊กแซ่ฉินเป็นของฉัน”
“…เอ่อ ฉันเหมือนจะรู้ความลับอันยิ่งใหญ่แล้วอ่ะ”
“เอิ่ม เมื่อกี้ที่นายอ้อนฉันอ่ะ แฟนฉันเห็นแล้ว เขาอยู่ข้างฉัน กำลังหึง ฉันต้องหาวิธีโอ๋เขาก่อนนะ”
“แสดงว่าตอนนี้เทพฉินกำลังนั่งอยู่ข้างใครบางคน”
“ความจริงตรงคอมเมนต์บน”
“อุ้ยๆ โมโหโกรธา เพื่อแฟนหนุ่ม สมความหมายจริงไปถึงโซนป่าก็จับคนฆ่า”
ป๋อจิ่วเพิ่งจะเห็นคอมเมนต์ที่ส่งมาเข้ามาในบอรด์สนทนาในเกม ถึงกับนิ้วชะงัก หันหน้าไปพูดกับท่านเทพ “พี่มั่ว ดูดิ คนเค้ารู้กันทั้งโลกว่าฉันชอบพี่”
“อื้ม” ฉินมั่วยกมือขึ้นมาวางบนผมยุ่งของเธอ ยังคงยิ้มอยู่ ความอบอุ่นที่ได้จากฝ่ามือ ทำให้รู้สึกแฮบปี้เหลือเกิน
ป๋อจิ่วฉวยจังหวะอ่อยเข้าต่อ “พี่ดูสิ ก็บอกแล้วว่าฉันไม่ได้หลอกพี่ พี่เอาแต่ระแวงอยู่นั่นแหละ เมื่อก่อนพี่อยากจะแต่งงานกับฉันจะตาย เมื่อไรจะขอจริงจังสักทีล่ะ จะได้ไม่ต้องลากฉันไปลากฉันมา พี่ไม่รู้เหรอว่า เวลาจีบผู้หญิงน่ะ เอาแต่ลากไปลากมา เดี๋ยวเกิดเรื่องเอานา”
หลินเฟิงและโคโค่ที่อยู่ใกล้ที่สุด ได้ยินเธอพูดเสียเป็นเรื่องปกติ ก็ถึงกับเบิกตาโตจนจะเท่าโคมไฟที่อยู่ด้านนอกแล้วทั้งสองสบตากัน นับแต่สีหน้าจนมาถึงกิริยา ล้วนแต่ถ่ายความความหมายเดียวกันออกมา นั่นคือ เฮ้ย เจ้าแบล็กมันกล้าทำทุกอย่างเพื่อจะได้รับความรักจากหัวหน้าจริงว่ะ พูดออกมาได้ น่าไม่อาย
หลินเฟิงแสดงออกมาเป็นคนแรก ด้วยการยกมือคารวะป๋อจิ่วอย่างนับถือ นับถือ ส่วนป๋อจิ่วเองก็โบกมืออย่างมั่นใจ แถมยังยิ้มร้ายให้ แสดงออกมาทันทีว่า เล็กน้อยน่ะ!
“สู้ไม่ได้ สู้ไม่ได้จริงๆ” หลินเฟิงลูบอก ราวกับกระแทกใจ “ในที่สุดฉันก็รู้แล้วว่าทำไมฉันถึงหาแฟนไม่ได้มาตั้งหลายปี ต้องโทษที่ฉันหน้าบาง สู้ผู้หญิงไม่ได้…”
พอพูดออกมา ก็มีคนตอบ “นายยังอยากหาแฟนอยู่อีกเหรอ?” อวิ๋นหู่นั่นเอง เขามองเพื่อน แววตาที่ดำเหมือนหมึกฉายความเย็นชานิดออกมา
หลินเฟิงถูกจ้องมองจนขนหัวลุก จึงไอออกมาเบาแล้วตอบ “ฉันแค่เปรียบเทียบ”
“ถ้าจะเปรียบเทียบแบบนี้ นายอย่าเปรียบเลย” อวิ๋นหู่พูดอย่างเป็นปกติ “ชาตินี้นายหาแฟนที่เป็นผู้หญิงไม่ได้หรอก แต่ถ้าจะหาแฟนที่เป็นผู้ชายนะ ตอนนี้ก็มีอยู่คนหนึ่ง เอาไหม?”
………………………………………..
ตอนที่ 1795
หัวใจของหลินเฟิงถึงกับสะดุด ก่อนจะนึกอะไรขึ้นมาได้ นิ้วมือพลันเย็นขึ้น แถมยังวุ่นวายเป็นพัลวัน พูดด้วยแววตาเป็นประกาย “เฮ้ย อย่าล้อกันเล่นแบบนี้ดิ”
อวิ๋นหู่ได้ยินแล้วแววตาหนักอึ้ง แต่ไม่ได้พูดอะไร ทว่าสีหน้ายังคงเหมือนเดิม ส่วนฉินมั่วกลับเคาะนิ้วบนซีกแก้มป๋อจิ่ว “ถ้าลากไปลากมาต่อไปจะเกิดอะไรขึ้น ลองพูดมาซิ?”
“เช่น ฉันเสียใจอะไรสักอย่าง” ป๋อจิ่วว่า
ฉินมั่วเลิกคิ้ว “ฉันเคยทำให้เธอเสียใจด้วยเหรอ?”
ป๋อจิ่วคิดแล้วคิดอีก ยากแล้ว ไม่เคยจริง แต่เธอยังไม่ทันได้เอ่ยอะไรออกไป ท่านเทพก็พูดต่อ “ถึงเธอจะเสียใจ แต่ฉันโอ๋คนเป็นนะ”
“หืม?” ป๋อจิ่วได้ยินจริงแม้เสียงจะอ่อนไปหน่อย ทั้งยังยโสนิดแต่เธอยังอยากได้ยินอีกครั้ง ท่านเทพโอ๋เธอเหรอ?
ฉินมั่วเห็นนัยน์ตาดำขลับของเธอ กำลังจะเอ่ยขึ้น กลับได้ยินเสียงหัวเราะเย็นชาจากห้องที่ไลฟ์สดเสียก่อน “ฉันล่ะนึกว่าใคร ที่แท้ก็เป็นคนที่ชายก็ไม่ใช่หญิงก็ไม่เชิง ปลอมตัวเป็นผู้ชาย เพื่อจะดึงดูดแฟนคลับนี่เอง ตอนนี้มาหาเรื่องฉัน สนุกนักเหรอ? ไม่มีใครอยากเห็นเธอในการแข่งขันหรอก ทีมไดมอนด์ก็เหมือนกัน มีท่านเทพตั้งหลายคนดันไม่รับ กลับมารับตัวปัญหา เชอะ”
เสียง ‘เชอะ’ นั่น เล่นเอาแววตาของฉินมั่วไร้ความอบอุ่นเลยทีเดียว
หลินเฟิงโต้เป็นคนแรก “พ่องเอ๊ย เจ้านี่มันต้องโดนอัด!”
ครั้งนี้ป๋อจิ่วไม่พูด ทว่าฉินมั่วหันมาดึงคีย์บอร์ดที่อยู่หน้าเธอด้วยมือขวา
“พี่มั่ว?” ป๋อจิ่วหันหน้าไปมอง จึงได้เห็นนิ้วยาวน่าดูของเขาพิมพ์ข้อความลงไป “งั้นเปลี่ยนมาแข่งกับแฟนเขาละกัน นายคงไม่กลัว เพราะเพิ่งฆ่าฉันได้เมื่อตาที่แล้ว” ซึ่งประโยคนี้นี่แหละ ที่ทำให้ห้องไลฟ์สดแทบระเบิด
“แฟนเขา? แฟนเขา”
“เทพฉิน อ๊าๆ เทพฉินของฉัน”
“อะไรกันเนี่ย? เทพฉินจะเล่นเหรอ?”
“ถึงฉันจะดีใจมากที่เทพฉินจะเล่น แต่ตอนนี้ฟอร์มของเขาไม่ค่อยดีไม่ใช่เหรอ ตาที่แล้วยัง…”
เฉวี่ยนมองดูคอมเมนต์ที่วิ่งบนหน้าจอ หันมาดูประโยคที่อีกฝ่ายพิมพ์ มุมปากพลันเหยียดยิ้ม การสู้กับแชมป์เฟิร์สคิลที่เก่งฉกาจอย่างนั้น เขารังแต่จะโดนเล่นงาน แต่การสู้กับฉินมั่วที่ฝีมือไม่ดีเหมือนเมื่อก่อนล่ะก็ เขายังคงมั่นใจที่สุด “เทพฉินจะเล่นเหรอ? ท่าทางข่าวลือจะเป็นจริงแฮะว่า เพื่อแบล็กพีช Z แล้ว เทพฉินไม่สนใจกระทั่งชื่อเสียง ในเมื่อท่านเทพกระตือรือร้นขนาดนี้ ฉันขอรับคำท้า เราอย่าตีมอนสเตอร์อะไรเลย มาสู้กันที่เลนกลางกันดีกว่า เอาไหม?”
ฝั่งทางโน้นตอบกลับมาอย่างว่องไวและเด็ดเดี่ยว  “ได้”
โคโค่มองดูตัวอักษรนั่น เกิดความกังวลขึ้นมาในใจอย่างควบคุมไม่ได้ หลินเฟิงก็เช่นกัน เพราะพวกแฟนคลับอาจไม่รู้ว่า หัวหน้าไม่ได้มีปัญหาด้านสุขภาพ แต่เขาลืมความทรงจำเกี่ยวกับเกมออนไลน์ทั้งหมดต่างหาก
หากมองจากมุมที่เป็นผู้เล่นใหม่ เขาเพิ่งจะแตะเกมได้เพียงสองวัน เวลาแค่สองวัน จะไหวเหรอ? กับเกมประเภทเดี่ยวแบบนี้?
โคโค่คิดจะขยับ แต่เหราหรงที่ยืนข้างกลับห้ามเอาไว้ก่อนก้าวหนึ่ง เอ่ยเสียงเบา “ลองดูอีกครั้ง”
ครั้งสุดท้าย ถ้าฉินมั่วที่พยายามสุดฝีมือแล้วจะเป็นอย่างไร จะเหมือนเมื่อครั้งที่แล้วหรือเหมือนในเวลานี้ ก็ยังไปแข่งระดับเอเชียกับพวกเขาได้อยู่ดี
…………………………………………
 ตอนที่ 1796
บนหน้าจอ ตัวละครที่ฉินมั่วบังคับเหาะไปยังบ่อน้ำพุ โดยเฉวี่ยนที่อยูตรงข้ามก็ทำเช่นเดียวกัน
เพื่อจะไม่เป็นอุปสรรคต่อการเล่นเกมของท่านเทพ ป๋อจิ่วอยากจะลุกขึ้น แต่ไม่คิดว่า เขาจะละมือข้างหนึ่งมาห้ามเธอไว้ พูดเสียงเรียบ “ดูต่อสิ”
หืม? ดูเขาแก้แค้นแทนเธอรึ? แววตาของป๋อจิ่วฉายแววชะงัก เท้าคางด้วยมือข้างหนึ่ง เรียวปากบางแย้มขึ้นอย่างนวยนาด หลังจากที่ได้ยิน “แฟนเขา” ก็รู้สึกอบอุ่นในใจเหลือเกิน
ส่วนแฟนคลับที่ดูไลฟ์สดอยู่ กลับพบว่าเฉวี่ยนเล่นผิดกฎ บอกกันแล้วว่าจะไม่ล่าบลู แต่เขากลับไม่ยอมไปที่เลนกลาง หันมาตีบลูบัฟในโซนป่าตัวเอง แล้วหันตัวมุ่งหน้าไปฆ่าฉินมั่ว!
ทุกคนเห็นร่างนั้นมาจากโซนบลูบัฟ ทั้งยังพกเอาพลังชุดใหญ่มาด้วย!
พอจะเห็นถึงอันตรายที่จะถูกกระทำบนร่างท่านเทพ แต่ใครจะรู้ว่าชายหนุ่มเร็วกว่าอีกฝ่ายก้าวหนึ่ง ใช้สกิลเดินตำแหน่ง ถือดาบยาวถอยกลับเข้าป้อม
เสียพลังไปฟรี เฉวี่ยนเสียพลังไปฟรีอย่างชัดแจ้ง ทำให้ฝ่ายนั้นไม่ยอมแพ้ด้วยการล่ามอนสเตอร์ริมทาง พลางเย้ยหยัน “เทพฉินผู้ยิ่งใหญ่? ไหงกลับป้อมไปเสียล่ะ นายไม่ออกมาแล้วจะสู้กันยังไง คงไม่ได้กลัวหรอกนะ?”
ในทันทีที่พูดจบ ทุกคนก็เห็นแสงไฟสีเงินสว่างแวบไปตกลงบนตัวเฉวี่ยน บ่อกระแสไฟฟ้าถูกเสกขึ้น เล่นเอาเฉวี่ยนเสียเลือดไปถึงหนึ่งในสี่
“เฮอะ นายในสภาพแบบนี้นี่นะ คิดจะฆ่าฉัน?” เฉวี่ยนถูกลดความเร็วลง หันมาซัดพลังชุดใหญ่ใส่ฉินมั่วอีกครั้ง เอ่ยอย่างได้ใจ “ติดกับดักแล้วล่ะสิ คนแก่” โดยครั้งนี้ความเสียหายมากพอ แสงดาบทั้งหมดกระทบบนร่างฉินมั่ว!
หลินเฟิงเห็นแล้วถึงกับกำมือแน่น อยากจะลงแข่งเสียเอง โคโค่ก็บีบตุ๊กตากระต่ายในอ้อมแขนแน่น
พวกแฟนคลับยิ่งไม่กล้าดูฉากนี้เข้าไปใหญ่ เพราะฝีมือการเล่นแบบนี้มากระทำต่อตัวท่านเทพ มันไม่น่าเป็นไปได้ เขาเคยถูกคนอื่นไล่บี้ตั้งแต่เมื่อไร
ทุกคนยังจำได้ แม้ว่าเขาจะบาดเจ็บที่มือ แต่ก็ยังเล่นบทบาทนักฆ่าจนสู้แบบหนึ่งต่อสามได้ในช่วงท้ายเกม ทว่าในเวลานี้ เขากลับพลาดกระทั่งประเมินง่าย “งั้นจบอนาคตอีสปอร์ตลงแค่นี้ก็ละกัน ได้เวลาที่จะต้องให้โอกาสกับหน้าใหม่อย่างพวกเราที่ไม่เคยได้ออกหน้าออกตาเสียที” เฉวี่ยนยิ้มถือดาบ ไล่ตามไปฆ่าคนข้างหน้า ซึ่งทุกคนต่างคิดว่า เทพฉินต้องตายแน่
ทว่าในเวลานี้นี่เอง คนที่ดูจากมุมของเฉวี่ยนต่างรู้สึกว่า จู่ร่างของชายหนุ่มก็หายไป พวกเขางงงวยพอกับเฉวี่ยน และนึกออกได้ในวินาทีถัดมา เขาใช้สกิลหลักเคลื่อนตำแหน่งนั่นเอง
เวลานี้เทพฉินอยู่ด้านหลังเฉวี่ยน ซึ่งเฉวี่ยนก็เล่นเร็ว  “คิดจะหลอกฉันงั้นเหรอ? ฝันไปเถอะ” เขาหันไปโจมตีรุนแรงใส่ฉินมั่ว “ดูซิว่านายจะทำไง”
ทว่าในขณะที่ฟาดดาบออกไป ร่างตรงหน้ากลับเคลื่อนตัวไปที่พุ่มไม้ ตามมาด้วยหมุนดาบขยายตัวแล้วปล่อยพลัง เสียงดาบดัง ‘ขวับ’ สามครั้ง แสงดาบสีเงินวนล้อมรอบร่างเหมือนร้องฮัมเพลงพื้นบ้านออกมา
แววตาของเฉวี่ยนถึงกับหด! กำเมาส์แน่นอย่างอัตโนมัติ ฉินมั่วดึงพลังชุดใหญ่มาตั้งแต่เมื่อไร เมื่อไรกัน?
ก็ตอนที่กลับป้อมล่าทีมมินเนี่ยนไง หมายความว่าฉินมั่วไม่ได้กลับไปหลบที่ป้อม แต่เพื่อรอสกิลชุดใหญ่?
…………………………………….