ตอนที่ 1696-1
แต่ป๋อจิ่วในเวลานี้กลับไม่รู้ว่าฉินมั่วกำลังผจญกับอะไรอยู่ เพราะกว่าหน่วยสนับสนุนจะเข้าไปถึง ยังต้องใช้เวลาอีกสิบนาที โดยสิบนาทีที่ว่านี้ ฉินมั่วพยายามข่มภาพดังกล่าว แต่กลับรู้สึกวูบโหวงในอกอย่างรุนแรง ไม่มีใครสังเกตเห็นแววตาที่มืดมนลงของเขา กระทั่งคิงยังแค่ทุ่มเทความเป็นไปของฝั่งฝานเจีย “เป็นยังไงบ้าง?”
“อาจารย์สบายใจได้ค่ะ ห้องควบคุมทำงานเป็นปกติ”
“งั้นก็ดี” คิงหัวเราะ ก่อนจะพาพวกฉินมั่วไปยังริมทะเลสาบ ดอกฝิ่นบานสะพรั่งมากที่สุดในบริเวณดังกล่าว ซึ่งกำลังให้ผลผลิตใหม่ล่าสุดที่สามารถทำให้มันส์ยิ่งกว่าพัดลมหมุนเสียอีก นั่นก็คือลูกอมชนิดหนึ่งนั่นเอง หรืออาจเรียกได้ว่า เป็นการแปลงโฉมให้เป็นลูกอม ซึ่งเจ้าชายน้อยเห็นแล้ว หนังตากระตุกเลยทีเดียว
ดูเหมือนคิงจะสาสมแก่ใจที่เห็นอีกฝ่ายตกตะลึง ก่อนจะอรรถาธิบาย “นี่เป็นการแปลงโฉมที่สมบูรณ์ที่สุด พอจะเอาเข้าแผ่นดินจีนก็ง่าย พวกเครื่องเขียนยังเสี่ยงที่จะถูกตรวจสอบ แต่ลูกอมปลอมนี่ไม่เหมือนกัน แถมตอนนี้ตลาดในจีนเอง พวกสถานบันเทิงดังๆ ก็กำลังนิยมลูกอมนี่ แต่ทางโน้นตรวจตราเข้มงวดไปหน่อย บางคนบอกว่าขายยาก ถ้าตระกูลหรงมีช่องทางก็เยี่ยมเลย”
เวลานี้ เจ้าชายน้อยดีใจสุดๆ เพราะพวกเขาสามารถติดต่อคิงได้ก่อนที่มันจะถูกขายออกไป
ไอ้บ้านี่มันเลวบัดซบ มันคงไม่มีมโนธรรมกระทั่งไม่รู้ว่าอะไรควรขาย อะไรไม่ควรขาย
ของพวกนี้ ถ้าหากหลงเข้าไปในซุปเปอร์มาเก็ตเข้าล่ะ? พวกเด็กน้อยคงพลาดกินด้วยความไร้เดียงสา เจ้าชายน้อยนึกภาพนั่นแทบไม่ออกเลย นี่ คิงคิดจะใช้ยาเสพติดมาควบคุมชีวิตคนทั้งหมดเหรอ
“ทำไม? คุณชายรองไม่ชอบการปลอมแปลงแบบนี้เหรอฮะ?” คิงยังคงสำรวจต่อ มองดูสีหน้าอีกฝ่ายด้วยความเคร่งขรึม
ห้วงเวลานั้น ทุกคนต่างได้กลิ่นบางอย่าง พวกเขาเผลอให้เกิดช่องโหว่ขึ้น ส่งผลให้คิงระแวงทันที!
ในเวลาเดียวกัน ฝานเจียที่วางสาย ก็มองดูคอมพิวเตอร์หมายเลข 2 ถึงสามนาทีเต็ม ออกปากขึ้นมาทันที “เขาไปเข้าห้องน้ำตั้งแต่เมื่อไร”
 “ประมาณสิบห้านาทีแล้วครับ” เจ้าหน้าที่ฝ่ายเทคนิคอีกคนขมวดคิ้วเช่นกัน “เกิดอะไรขึ้น ทำไมไปนานจัง?”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ฝานเจียไม่โง่ สัญชาตญาณบอกเธอว่า เกิดเรื่องขึ้นแล้ว! เธอรีบหันหลังก้าวเท้ายาวๆ ไปยังห้องน้ำ โดยมีกลุ่มทหารรับจ้างเดินนำไปก่อน เมื่อตรวจสอบชั้นลอยอันเป็นห้องสุดท้าย ก็หันหน้ามารายงาน ข้างในมีคนครับ”
ฝานเจียหรี่ตา “ถีบประตู”
“ครับ” ทหารรับจ้างมีพลังทำลายร้างสูง ถีบครั้งเดียวก็ได้ยินเสียงดัง ประตูไม้ถูกเปิดออกในที่สุด
ในนั้นมีคนจริงๆ อันได้แก่ เจ้าหน้าที่ฝ่ายเทคนิคที่ถูกทำร้ายจนหมดสติกับเด็กชายที่ถูกเข็มฉีดยาปักเข้ากลางศีรษะ มันแสดงถึงอะไร ต่างรู้กันทั่วหน้า ฝานเจียรีบโทรหาคิงทันทีโดยไม่ลังเล
“ฮัลโหล” สายตาของคิงยังจับจ้องใบหน้าเจ้าชายน้อย มันซ่อนเร้นจนคนมองไม่เห็นร่องรอย
เธอเอ่ยเสียงร้อนรน “อาจารย์คะ มีคนเข้าไปในห้องควบคุม พวกที่เข้ามาคุยธุรกิจมีปัญหาแน่นอน”
………………………………………………
ตอนที่ 1696-2
คิงได้ยินแล้ว ถึงกับกำมือแน่น แต่ไม่มีใครเห็น เขาหันไปยิ้มอย่างสุภาพยิ่งขึ้น ร่างในชุดกาวน์ไม่ปรากฏความอำมหิตสักนิด “ฉันรู้แล้ว ไม่ใช่ปัญหาใหญ่หรอก เตรียมทางนั้นให้เรียบร้อยแล้วก็มาที่นี่ ฉันยังต้องคุยเรื่องสินค้าตัวใหม่กับประธานหรงอีก”
ฝานเจียติดตามคิงมานาน ย่อมเข้าใจทันทีที่ได้ยิน คนของฝ่ายโน้นยังอยู่ ทั้งๆ ที่รู้แต่อาจารย์ก็ทำราวกับว่าไม่รู้เรื่องอะไรทั้งสิ้น เพราะคิดต้อนอีกฝ่ายเข้าสู่มุมอับ แล้วบีบพวกมันให้แหลกเป็นผุยผง!
พวกมันไม่กลัวตายหรือไง มากันระลอกแล้วระลอกเล่า แค่ฉลาดกว่าเดิมหน่อย แล้วจะยังไง เพราะต้องตายทั้งหมดอยู่ดี! ฝานเจียแค้นที่สุดที่จับตัวไอ้เด็กที่อยู่ในคลิปนั่นไม่ได้ ไม่งั้นเธอคงทำให้มันติดยาจนไม่เหลือสภาพคนอีกต่อไป ดียิ่งกว่าที่จะให้มันลาโลกสบายๆ เป็นไหนๆ
อีกด้านหนึ่ง คิงวางสายแล้ว เงยหน้ามองกลุ่มแขก “ดูกันมาตั้งนาน ทุกคนคงจะหิวแล้ว เราไปทานข้าวพลางดูสินค้าใหม่พลางกันเถอะ แมงป่องพิษ”
“ครับ” คนถูกเรียกชื่อยังไม่รู้เรื่องว่าเกิดอะไรขึ้น
คิงยิ้มมุมปาก “ไปยกอาหารชั้นดีที่เราชอบเตรียมรับแขกมา ประธานหรงกับคนอื่นๆ จะได้ลองชิม”
แมงป่องพิษผงะ เพราะเข้าใจนัยะซ่อนเร้นทันที แววตาของเขาเริ่มเหี้ยมโหด กวาดตามองพวกเจ้าชายน้อยทีละคนๆ ก่อนจะก้มหน้ารับคำ ‘ครับ’ ทว่าเมื่อหันมาอีกที สีหน้าพลันเปลี่ยนไป เขาหันไปมองหน้าทหารรับจ้างที่มองตนเอง แล้วทำมือปาดที่คอ
คิงเดินนำทุกคน ในระหว่างที่เจ้าชายน้อยก้าวเท้าเดินก็เห็นบอสปล่อยมือข้างที่คีบบุหรี่ลง เคาะเบาๆ ที่ต้นขา
ครั้งที่ 1 ครั้งที่ 2 ครั้งที่ 3 เคาะอย่างเร็วและเป็นจังหวะ มันเป็นรหัสที่ใช้บ่อยในสงครามโลกครั้งที่สอง แปลความได้ว่า ‘คิงจะลงมือแล้ว’ ซึ่งไม่ว่านายพรานหรือเขี้ยวเงิน ต่างหาอาวุธทันที
คิงเอ่ยขึ้นอีก “ผมชอบเสน่ห์ของประธานหรงจริงๆ แต่น่าเสียดาย น่าเสียดาย…” ว่าแล้วหันหน้ามา กะจะยกปืนยิง กลับคิดไม่ถึงว่า คนที่เดิมอยู่ข้างตัวเขา กลับหลบได้อย่างรวดเร็ว หันข้างเตะจนปืนในมือเขาร่วงหล่น!
แววตาของคิงเคร่งเครียดทันที ส่วนทหารรับจ้างลกุ่มนั้นสาดกระสุนปืนใส่ ทว่าคนของฉินมั่วต่างเตรียมตัวไว้ก่อนหน้านี้แล้ว โดยสไลด์ตัวเองไปยังสวนดอกไม้ อาศัยเครื่องเก็บเกี่ยวเป็นตัวกำบังกระสุน
เจ้าชายน้อยเกาะหลบที่ล้อเครื่อง ยังไม่ทันจะได้หายใจ ก็ได้ยินบอสร้องขึ้นว่า “เสื้อนอก” เจ้าชายน้อยรู้ตัว รีบถอดเสื้อตัวนอกออกแล้วโยนออกไป
ฉินมั่วและเขี้ยวเงินอยู่ในตำแหน่งเดียวกัน โดยรับเครื่องประดับที่ร่วงลงมา แยกกันจัดการทางฝั่งซ้ายและขวา โดยไม่ถึงยี่สิบวินาที ปืนขนาดเล็กสองด้ามก็ประกอบเสร็จ!
ส่วนข้อมือของเจ้าชายน้อยคือกระสุน ซึ่งมีไม่เยอะ กระสุนสิบนัดก็ถูกแบ่งบรรจุในปืนทั้งสอง
เมื่อเข้ามา พวกนั้นทำการคนตรวจสอบอย่างเข้มงวด ทั้งนี้แมงป่องพิษตรวจละเอียดขนาดที่ดูที่หูพวกเขาด้วย คิดไม่ถึงจริงๆ ว่าอีกฝ่ายจะมีปืน
“ยิงพวกมันเลย พวกมันไม่มีอาวุธ” แมงป่องพิษว่าพลาง ก็ยกปืนของตัวเอง ทว่าเมื่อเขาพูดจบ
เปรี้ยง! ทหารรับจากที่อยู่ใกล้เครื่องเก็บเกี่ยวก็ลงไปนอนกองลงบนพื้น เพราะถูกยิงเข้าที่ศีรษะ
“พวกมันมีพลยิงไกลด้วย” ทหารรับจ้างต่างสบตากัน ก่อนจะกระจายตัวออกไป ทว่ากลับได้ยินเสียงปืนนัดที่สองลอยมา โดยกระสุนนัดหนึ่งทะลุอกพวกมัน
แมงป่องไม่รู้ว่าฝ่ายตรงข้ามเอาปืนมาจากไหน จนกระทั่งเห็นเสื้อหนังสีดำก็ใช้ขาตวัดมันลงถังไม้ด้านข้างอย่างรุนแรง ซึ่งถังนั่นบรรจุดอกฝิ่นเต็มไปหมด!
………………………………………………