ได้ยินคำว่ารังสีเเกมม่าจากปากของนาตาชา ดร.แบนเนอร์ มีสีหน้าที่เเตกต่างออกไปสายตาของเขาเปล่งประกายเเสงสีเขียวโดยฉับพลัน
 
“รังสีเเกมม่า?”ในตอนเเรก ดร.แบนเนอร์ได้ทำการทดลองเกี่ยวกับรังสีเเกมม่า ทันทีที่ได้ยินคำว่ารังสีเเกมม่าทำให้เขารู้สึกไวต่อคำพูดนี้
 
“ใช่เเล้ว รังสีเเกมม่า วัตถุชิ้นนั้นเป็นอะไรฉันเองก็ไม่รู้เเน่ชัด เเต่มันมีความเกี่ยวข้องกับรังสีเเกมม่า เเละบุคคลที่เข้าใจในรังสีเเกมม่ามากที่สุดก็คือคุณ ดังนั้นฉันจึงต้องการขอให้คุณกลับไปในนามของ S.H.I.E.L.D. เพื่อช่วยเหลือเราเกี่ยวกับเรื่องนี้”นาตาชากล่าวพูดตามตรง
 
ฟุ่บ!
 
ดร.แบนเนอร์รู้สึกตื่นเต้นมากในตอนนี้ ความประทับใจได้ผุดบนรอยยิ้มของเขาประกายเเสงในนัยน์ตาของเขาก็หายไปเช่นเดียวกัน
 
“ฮ่าฮ่า,ที่เเท้มันก็เกี่ยวข้องกับรังสีเเกมม่าไม่เเปลกใจที่พวกคุณตามหาตัวฉัน เเต่พวกคุณกลับคิดผิดบางอย่างทำไมพวกคุณถึงคิดว่าฉันจะช่วย?เเม้ว่าฉันจะเป็นคนที่เข้าใจเรื่องนี้มากที่สุด เเต่ไม่มีเหตุผลอะไรที่ฉันจะต้องกลับไปทดลองเกี่ยวกับรังสีเเกมม่าอีกครั้ง”ดร.แบนเนอร์ทวงความสงบทางสีหน้าของเขากลับคืนมา
 
“จริงๆเเล้วฉันก็เเค่มาส่งข้อความบอกคุณเพียงเท่านั้น เเต่ฉันก็มีความเชื่ออยู่ลึก ๆ ว่าคุณจะกลับมาอย่างเเน่นอน กัปตันโรเจอร์สเองก็หวังจะพูดอะไรกับคุณเป็นการส่วนตัว”นาตาชากล่าวตอบ
 
ดร.เเบนเนอร์มีความสนใจในวัตถุลึกลับนั่นอย่างเห็นได้ชัดเพราะว่ามันมีความเกี่ยวข้องกับ รังสีเเกมม่า หากเขาสามารถได้รับมันมาเเละวิจัยมันสำเร็จบางทีมันอาจจะช่วยเหลือเขาเรื่องการกลายพันธุ์ของตนเอง
 
“กัปตันโรเจอร์สที่คุณว่าหมายถึงวีรบุรุษที่ถูกเเช่เเข็งมานานมากกว่า 60 ปี กัปตันอเมริกา?”เกี่ยวกับการฟื้นคืนชีพของกัปตันโรเจอร์ส ดร. เเบนเนอร์ ไม่ได้มีความสนใจเป็นพิเศษ
 
“หาก ดร. ต้องการติดต่อกับ กัปตัปโรเจอร์ส ได้โปรดใช้โทรศัพท์นี่โทรไปเบอร์นี้ ทุกอย่างขึ้นอยู่กับคุณจะตัดสินใจ”นาตาชากล่าวพร้อมกับวางโทรศัพท์ไว้บนโต๊ะ
 
ฟุ่บ!
 
จากนั้นนาตาชาก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้ เธอไม่ได้พูดอะไรต่อเเล้วเดินออกจากห้องของ ดร.เเบนเนอร์
 
หลังจากนาตาชาออกไป ดร.เเบนเนอร์ จ้องมองโทรศัพท์ที่วางอยู่ด้านหน้า องค์กร S.H.I.E.L.D. คือองค์กรพิเศษ ดร.เเบนเนอร์ไม่ต้องการมีส่วนร่วมกับองค์กรเหล่านี้อีกครั้งเขาต้องการที่จะทำงานในฐานะคนธรรมดาทั่วไป เขาได้หลีกเลี่ยงเรื่องทางโลกมาหลายปีเเละเขายินดีที่จะใช้ชีวิตแบบนี้ไปตลอด เเม้ว่าจะไม่มี ฮัลค์ ดร.แบนเนอร์ ก็ยังเป็นนักวิทยาศาสตร์ระดับโลกอยู่
 
ในที่สุด ดร.แบนเนอร์ก็ตัดสินใจหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเเละกดเบอร์ออกไป
 
“สวัสดี,ฉัน ดร.เเบนเนอร์ นั่นใช่ กัปตันโรเจอร์สหรือไม่?”
 
“สวัสดี ฉันกัปตันโรเจอร์ส ยินดีที่ได้คุยกับคุณ ดร.บรูซ เเบนเนอร์”
 
…
 
ขณะเดียวกัน เเจ็คสันกำลังดูสถานการณ์ในห้องเบื้องหน้า มันคือฐานลับของสตาร์กอินดัสตรีท์ นอกจากนี้ยังมีบุคคลอยู่ภายในนอก ซึ่งก็คือ ทอม สมิธ เขาก็คือ ทหารวินเทอร์โซลเยอร์ที่ถูกดัดเเปลง
 
ตั้งเเต่ทำเควสภารกิจกำจัดไฮดร้าสำเร็จเเจ็คสันก็มีเเต้มคะแนนจำนวนมาก เขาพยายามที่จะเลือกหาอุปกรณ์ที่ช่วยเหลือในการรักษาความทรงจำเเละอาการบาดเจ็บทางจิตกลับมามันมีมูลค่ามากกว่า 5,000 เเต้มคะแน เเจ็คสันได้ใช้มันรักษากับทอมเเล้วที่เหลือก้เเค่รอผลลัพธ์ที่จะเกิดขึ้น
 
“เเจ็คสัน,สบายใจเถอะ ฉันเชื่อว่าทอมจะต้องกลับมาเป็นปกติอย่างเเน่นอน”ขณะที่เเจ็คสันกำลังกังวลเเละจ้องมองทอมที่นอนสลบอยู่ภายในห้อง ปีเตอร์ กล่าวปลอบเขา
 
“ฉันเองก็หวังว่าจะเป็นแบบนั้น ลุงสมิธ ได้ตามหาทอมเป็นระยะเวลานานเเล้ว ครั้งล่าสุดที่ฉันเห็นลุงสมิธเเกผอมมากฉันกังวลว่าหากพวกเขาสูญเสียทอมไป ฉันไม่รู้ว่าพวกเขาจะทำอย่างไรต่อ ดังนั้นฉันหวังจะให้ทอมหายเป็นปกติเเละกลับบ้านเร็ว ๆ “เเจ็คสันกำหมัดเเน่น
 
ฟู่วว
 
ขณะที่ปีเตอร์เเละเเจ็คสันกำลังพูดคุยอยู่ข้างนอกห้อง คิ้วของทอมขยับเล็กน้อย
 
เปลือกตาของทอมค่อย ๆ ลืมตาตื่นขึ้นจากนั้นทอมก็เปิดตาทั้งสองข้างอย่างช้า ๆ
 
“นี่ฉัน…อยู่ที่ไหน”ทอมพึมพัมออกมาเบา ๆ สายตาของเขาพร่ามัวอย่างมากเขารีบสังเกตุพื้นที่โดยรอบภายในห้องนี้
 
ฟุ่บ!
 
ทอมที่เพิ่งตื่นเขาระวังสถานการณ์ในปัจจุบันอย่างมากจากนั้นเขาก็พลางคิดถึงความทรงจำที่ถูกเปลี่ยนเเปลงโดยฉับพลัน
 
“ในหัวของฉัน…ภาพพวกนี้มันคืออะไรกัน”
 
“ออกไปให้พ้น…อย่านะ”
 
ความทรงจำอันเเปลกประหลาดเเต่ก็ค่อนข้างคุ้นเคยได้เกิดขึ้นวนซ้ำไปซ้ำมาภายในหัวของทอม การเเสดงออกทางสีหน้าของทอมดูไม่ค่อยดีอย่างมาก จากนั้นเขาก็ตะโกนลั่นออกมา
 
อ๊ากกก
 
ความทรงจำทั้งหมดได้รับการกระตุ้นให้กลับมาภายในคราวเดียวทอมยกมือทั้งสองข้างกุมขมับศีรษะเอาไว้เเน่นในความทรงจำของเขาเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมดคือตัวตนของเขาที่ได้กระทำลงไป
 
“เเจ็คสัน,นั่นนายอยู่ข้างนอกงั้นหรอ?”ทอมที่ลุกขึ้นมานั่งบนเตียงเขาหันศีรษะไปเห็นเเจ็คสันที่ยืนอยู่ด้านนอก