Heroes of Marvel หลุดเข้าไปในโลกมาร์เวล ตอนที่ 329
นี่เป็นครั้งที่สองที่เเจ็คสันเผชิญหน้ากับ ปรมาจารย์เอนเชี่ยนวัน ทั้งยังเป็นครั้งเเรกที่เขารู้สึกกดดันจากใบหน้าวัยคุณลุงของชายคนนี้ อย่างไรก็ตามอีกฝ่ายก็เป็นถึงจอมเวทย์สูงสุดของโลก “ขอบคุณมิราจไนท์ที่ตอบรับคำเชิญของเรา,เราต้องขอบคุณเรื่องก่อนหน้านี้ ไม่เพียงเเต่ขอบคุณโทนี่ สตาร์ก ที่เขาได้ช่วยเหลือภูมิภาคเหล่านั้นไม่งั้นคงมีผู้คนบาดเจ็บล้มตายโดยไม่จำเป็น”ปรมาจารย์เอนเชี่ยนวันกล่าวพูด ฟุ่บ! ปรมาจารย์เอนเชี่ยนวันได้เดินมาถึงที่กลางห้องเเละนั่งลง “นั่นเป็นสิ่งที่เราควรทำ นอกจากนี้ ฉันเองก็ไม่ได้มีบทบาทอะไร”ได้ยินคำพูดของปรมาจารย์เอนเชี่ยนวัน เเจ็คสันไม่สามารถตรวจจับความตั้งใจของอีกฝ่ายได้ “โปรดนั่งลงเถอะเเล้วทำตัวตามสบาย”ปรมาจารย์เอนเชี่ยนวันเห็นมิราจไนท์ดูมีความกังวลเขากล่าวด้วยรอยยิ้ม “คุณ มิราจไนท์ เชิญนั่ง”หลังจากได้ยินคำเชิญของปรมาจารย์เอนเชี่ยนวัน พ่อมดหยุนเหมิง ก็เชิญมิราจไนท์นั่ง “ขอบคุณ”เห็นการเคลื่อนไหวของพ่อมดหยุนเหมิง เเจ็คสัน รีบเคลื่อนไหวตามทันที ฟุ่บ! ปรมาจารย์เอนเชี่ยนวันเเละเเจ็คสันกำลังนั่งเผชิญหน้ากัน ซึ่งพ่อมด รุ่ยเคอ กับ พ่อมดไต้เหวิ่น ก็สัมผัสถึงบรรยากาศที่เงียบสงบภายในห้องเเห่งนี้ได้ หลังจากเเจ็คสันนั่งลงเผชิญหน้ากับปรมาจารย์เอนเชี่ยนวันได้ไม่นาน ชาร้อนก็ถูกนำมาเสริฟซึ่งปรมาจารย์เอนเชี่ยนวันไม่ได้พูดอะไรเขายกถ้วยชาร้อนเเละดื่มลงไป “ขอบคุณ”เเจ็คสันเเสดงความขอบคุณต่อพ่อมดหยุนเหมิงด้วยความสุภาพก่อนที่จะรับถ้วยน้ำชามา ชาร้อนอันนี้ทำให้ร่างกายของเเจ็คสันสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นมากขึ้นนอกจากรสชาติที่ดีเเล้วยังมีกลิ่นหอมที่ไม่ว่าอย่างไรเขาก็ไม่มีทางลืมสัมผัสนี้ได้ “หยุนเหมิง เเละ คนอื่น ๆ ออกไปก่อน ข้ามีเรื่องที่จะต้องพูดคุยกับมิราจไนท์เป็นการส่วนตัว”ปรมาจารย์เอนเชี่ยนวันกล่าวบอกทุกคน หลังจากที่เขายกจิบชาเสร็จ ได้ยินคำพูดของปรมาจารย์เอนเชี่ยนวัน พ่อมดหยุนเหมิงเเละคนอื่นย่นคิ้วเล็กน้อย เธอไม่เคยคิดเลยว่าปรมาจารย์เอนเชี่ยนวันจะต้องการความเป็นส่วนตัว หยุนเหมิง สตรีคนนี้ ในฐานะที่เป็นข้ารับใช้ส่วนตัวเเละศิษย์ของจอมเวทย์สูงสุดของโลกเป็นธรรมชาติที่เธอย่อมปฏิบัติตามคำสั่งของผู้เป็นอาจารย์ เห็นหญิงสาวคนนี้เดินออกไปเเจ็คสันได้จ้องมองไปที่เธอเล็กน้อย ตอนนี้ภายในห้องเหลือเพียง เเจ็คสัน กับปรมาจารย์เอนเชี่ยนวันเพียงสองคน ใบหน้าของปรมาจารย์เอนเชี่ยนวันยังคงเเขวนด้วยรอยยิ้มตั้งเเต่เเรกเริ่มซึ่งเขาก็ยังคงไม่พูดอะไรต่อจากนี้ วิ้ว~ ในขณะที่เเจ็คสันกำลังครุ่นคิดในใจ เสียงลมก็ได้พัดผ่านโต๊ะน้ำชาจนน้ำชาที่อยู่ในถ้วยกระเพือมเล็กน้อย “มิราจไนท์ คุณไม่ใช่คนของโลกนี้ใช่ไหม?”ขณะที่ชาถูกสั่นเพือม เสียงของปรมาจารย์เอนเชี่ยนวัน ก็ได้ถูกส่งผ่านออกมา … เเจ็คสัน”…” เสียงของปรมาจารย์เอนเชี่ยนวันทำให้เเจ็คสันตื่นตกใจ เเต่ใบหน้าของปรมาจารย์เอนเชี่ยนวันยังคงยิ้มอยู่ซึ่งคำถามของเขาทำให้เเจ็คสันต้องนิ่งค้าง เเม้จะเป็นคำถามที่เรียบง่ายเเต่นี่เป็นคำถามจากจอมเวทย์สูงสุดของโลก เเจ็คสันไม่คาดคิดว่าอีกฝ่ายจะรู้สถานะที่เเท้จริงของเขาว่าไม่ใช่คนจากโลกนี้ ทั้งนี่ยังเป็นความลับที่ยิ่งใหญ่ที่สุด เขาไม่รู้ทำไม ปรมาจารย์เอนเชี่ยนวัน หรือจอมเวทย์สูงสุดของโลกคนนี้ถึงรู้ได้ วิ้ว~ บรรยากาศภายในห้องทำให้เเจ็คสันนั่งตัวค้างสีหน้าของเขาค่อย ๆ เเปรเปลี่ยนไปอย่างช้า ๆ “ปรมาจารย์เอนเชี่ยนวัน คุณต้องการคำยืนยันจากฉันเรื่องนี้งั้นหรอ?”เเจ็คสันกล่าวถามออกไปด้วยความสงบ เนื่องจากความลับที่ยิ่งใหญ่ของเขาถูกมองผ่านเเล้วเเจ็คสันไม่มีความจำเป็นจะต้องเเสร้งเป็นคนโง่อีกต่อไป หากเป็นโทนี่เขายังพอสร้างเรื่องขึ้นมาได้ เพราะโทนี่ไม่รู้ความลับของตัวเอง เเต่ปรมาจารย์เอนเชี่ยนวันนั้นต่างออกไป ในฐานะจอมเวทย์สูงสุด ตัวตนของเขาคือตัวตนที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก เเจ็คสันไม่มีความจำเป็นจะต้องเเสดงบทบาทโง่งมเบื้องหน้าตัวตนที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้ “ฮ่าฮ่า,ข้านับถือในความตั้งใจของคุณจริง ๆ สำหรับชุดที่คุณใส่อยู่นั้นเเม้จะเป็นชุดที่สามารถอำพรางตัวตนได้ดี เเต่มันไม่มีประโยชน์กับข้าหรอก”เห็นมิราจไนท์สงบ ปรมาจารย์เอนเชี่ยนวันรู้สึกเเปลกใจเล็กน้อย “ดูเหมือนมันจะเป็นเรื่องเสียเกียรติที่ฉันไม่เปิดเผยสถานะตัวเองเวลาพูดคุยกับคุณ”เเจ็คสันเห็นใบหน้ายิ้มอันเจ้าเล่ห์ของอีกฝ่าย เขาได้ถอดชุดสูทของเขาออก ฟุ่บ! พริบตาเดียวชุดสูทภูติมายาของเเจ็คสันก็ถอยร่ยหดตัวกลับเข้าไปในสายรัดข้อมือทางเเขนซ้ายของเขา จากนั้นใบหน้าเยาว์วัยของเเจ็คสันก็ถูกเปิดเผยต่อหน้าของปรมาจารย์เอนเชี่ยนวัน เห็นใบหน้าที่เเท้จริงของเเจ็คสัน เอนเชี่ยนวันก็ยังคงยิ้มออกมา นอกจากนี้เขาเองก็ค่อนข้างชื่นชมอุปกรณ์ชุดสูทภูติมายานั้นหากเขาไม่ใช่พลังจิตที่เเกร่งกล้าในการจ้องมองเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะมองผ่านชุดนั้น “ดูเหมือนคุณจะอายุประมาณ 18 ปีเห็นจะได้?”จ้องมองไปที่ใบหน้าของเเจ็คสันปรมาจารย์เอนเชี่ยนวันกล่าวถาม “ตามจริงฉันเพิ่ง 17” ได้ยินคำถามของเอนเชี่ยนวันเเจ็คสันตอบตามตรง “17 ถือว่ายังเด็กจริง ๆ เเต่มันก็ไม่ได้เปลี่ยนตัวตนที่ฉันมองคุณเท่าไหร่”ได้ยินคำตอบของมิราจไนท์ เอนเชี่ยนวันถอนหายใจออกมา เเจ็คสันรู้ว่าอีกฝ่ายมีอายุมากกว่า หลายร้อยปี เหล่าพ่อมดนั้นมีอายุขัยที่มากกว่ามนุษย์ธรรมดา ทั้งอีกฝ่ายยังเป็นการดำรงอยู่ของตัวตนที่ยิ่งใหญ่ ไม่เเปลกที่เขาจะมองว่าเเจ็คสันยังเด็ก “ปรมาจารย์เอนเชี่ยนวัน ฉันมีเรื่องสงสัยคุณพอจะบอกให้ฉันรู้ได้หรือไม่?ทำไมคุณถึงรู้ว่าฉันไม่ใช่คนของโลกนี้”เห็นสถานะของเขาถูกเปิดเผยจนหมด เเจ็คสันต้องการรู้ว่าอีกฝ่ายสามารถรู้ความลับที่ยิ่งใหญ่ที่เขาไม่ใช่คนของโลกนี้ได้อย่างไร ได้ยินคำพูดของเเจ็คสัน ปรมาจารย์เอนเชี่ยนวันทันใดนั้นก็จ้องมองไปที่ใบหน้าตรงข้ามอย่างตั้งใจ “นั่นก็เพราะจิตวิญญาณของคุณเดิมไม่ได้ดำรงอาศัยอยู่ที่โลกนี้”เห็นเเจ็คสันสงสัยเกี่ยวกับการถูกมองสถานะของตัวเอง ปรมาจารย์เอนเชี่ยนวัน ตอบกลับในที่สุด
คอมเม้นต์