ย่าเจี่ยนและเจี่ยนอีหลิงกลับไปถึงบ้านตระกูลเจี่ยน เหอเยี่ยน อาคนที่สองของตระกูลเจี่ยนกำลังนั่งอยู่ที่ห้องนั่งเล่น
ความสัมพันธ์ระหว่างเจี่ยนชูฉิงและน้องชายของเขาทั้งสองคน เจี่ยนชูหง และ เจี่ยนชูเผิง นั้นดีมาก ทั้งสามพี่น้องสนับสนุนซึ่งกันและกัน ร่วมรุกร่วมถอยด้วยกัน และร่วมมือกันขยายธุรกิจของตระกูลเจี่ยน
เพียงแต่ว่าอาหญิงคนที่สองของตระกูลเจี่ยน เหอเยี่ยน ไม่ค่อยพอใจนักกับครอบครัวของเจี่ยนชูฉิง เธอมักจะรู้สึกอยู่เสมอว่าเจี่ยนชูฉิงได้รับส่วนแบ่งมรดกมากกว่า ซึ่งทำให้สามีของเธอ เจี่ยนชูหงนั้นสูญเสีย
ยิ่งไปกว่านั้นปู่เจี่ยนและย่าเจี่ยนชื่นชอบเจี่ยนอีหลิงมาก ทำให้เธอยิ่งรู้สึกว่าอีกฝ่ายมีความลำเอียง
เธอมีความรู้สึกเป็นกังวลอยู่เสมอว่าปู่เจี่ยนและย่าเจี่ยนจะยกทรัพย์สินทั้งหมดให้กับเจี่ยนอีหลิง ซึ่งเป็นเด็กหญิงเพียงคนเดียวในรอบร้อยปี
ทุกคนเป็นเด็กของตระกูลเจี่ยน เธอไม่ต้องการที่จะปล่อยให้เจี่ยนอีหลิง เด็กหญิงตัวเหม็น ฉวยโอกาสเอาเปรียบ
ครั้งนี้เธอได้ยินว่าย่าเจี่ยนจะไปรับตัวเจี่ยนอีหลิงกลับมาจากบ้านเจี่ยนชูฉิง ดังนั้นเธอจึงอดไม่ได้ที่จะพาลูกชายของเธอมาที่นี่ด้วย
ลูกชายของเธอ เจี่ยนหยู่เจี๋ย ถูกปู่เจี่ยนเรียกตัวไปยังห้องหนังสือเพื่อถามเกี่ยวกับการเรียน
เมื่อเห็นเหอเยี่ยน หญิงชราก็ไม่ได้แปลกใจแม้แต่น้อย เหอเยี่ยนมักจะพาเจี่ยนหยู่เจี๋ยกลับมาที่บ้านเก่าเพื่อเยี่ยมเยือนพวกเขา
หลังจากที่เหอเยี่ยนทักทายย่าเจี่ยนแล้ว สายตาของเธอก็ตกลงไปที่เจี่ยนอีหลิง
“เซี่ยวหลิง หลานยิ่งดูยิ่งสวย” เหอเยี่ยนจับมือเจี่ยนอีหลิงด้วยรอยยิ้มที่เปี่ยมไปด้วยความรัก
ก่อนที่เธอจะแต่งงานกับเจี่ยนชูหง เหอเยี่ยนเป็นนักแสดงที่เป็นที่รู้จักและมีทักษะในการแสดงสีหน้าเป็นอย่างดี
“ค่ะ” เจี่ยนอีหลิงต้องการที่จะดึงมือของของเธอออกจากมือของเหอเยี่ยน แต่เหอเยี่ยนจับค่อนข้างแน่น เธอไม่สามารถที่จะดึงออกได้เพราะว่าเธอไม่ต้องการที่จะทำให้มือของตัวเองเจ็บ
“เซี่ยวหลิงมีอะไรผิดไปหรือเปล่า ทำไมหลานจึงดูเหมือนไม่ชอบอาสองเหมือนแต่ก่อน หรือว่าหลานเจออะไรที่ไม่ดีที่โรงเรียน พูดให้อาสองฟังสิ อาสองจะช่วยหลานหาความคิดดีๆ” เหอเยี่ยนเห็นเจี่ยนอีหลิงมีปฏิกิริยาแปลกๆ
ความสัมพันธ์ระหว่างเจี่ยนอีหลิงกับเหอเยี่ยนนั้นในอดีตจะเป็นไปด้วยดีอย่างมาก เพราะว่าเหอเยี่ยนสามารถพูดคุยและแสดงออกจนเจี่ยนอีหลิงซึ่งเยาว์วัยและอ่อนต่อโลกถูกหลอกจนหัวหมุน
แต่เจี่ยนอีหลิงไม่รู้ว่าเหอเยี่ยนจงใจชักนำเธอไป ยิ่งเจี่ยนอีหลิงไร้ระเบียบกฏเกณฑ์มากเพียงใด เธอก็จะยิ่งได้ประโยชน์มากมายเท่านั้น
ในนิยายต้นฉบับ สิ่งโง่เขลามากมายที่เจี่ยนอีหลิงได้ทำหลังจากที่เกิดความหวาดระแวงล้วนเป็นความคิดชั่วร้ายที่เหอเยี่ยนปลูกฝังเอาไว้
เจี่ยนอีหลิงเอนตัวหนีไปข้างหลัง เธอมีเจตนาที่จะหลีกเลี่ยงอย่างชัดเจน แต่เหอเยี่ยนติดตามเธอไปข้างหน้า
เมื่อเห็นสถานการณ์เช่นนี้ ย่าเจี่ยนก็เกิดความไม่พอใจ “หลานรักของฉันอารมณ์ไม่ดีมาก่อนหน้านี้ อย่าสร้างปัญหา อย่าทำให้หลานกลัว”
ย่าเจี่ยนไม่ค่อยชอบเหอเยี่ยนเท่าไหร่นัก ลูกสะใภ้คนที่สามเป็นสุภาพสตรีที่ดี มีแต่เพียงเหอเยี่ยนที่เป็นนักแสดง
ย่าเจี่ยนไม่ได้ถือสาพื้นเพหรือฐานะนักแสดงของเหอเยี่ยน แต่ไม่ชอบวิธีการทำสิ่งต่างๆของเหอเยี่ยน
ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะลูกชายคนที่สองรักเธอ ย่าเจี่ยนคงเลือกภรรยาที่เหมาะสมให้
แม้ว่าย่าเจี่ยนไม่ชอบอยู่บ้าง แต่เมื่อหลังจากที่เหอเยี่ยนเข้ามาแล้ว เธอก็ไม่ได้สร้างปัญหาอะไร ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ลูกๆก็ต้องมีชีวิตอยู่เป็นของตนเอง
เพียงแต่ในเรื่องที่เกี่ยวกับเจี่ยนอีหลิง ย่าเจี่ยนก็จะใส่ใจอยู่เสมอ
หลานชายตัวดียั่วหลานสาวตัวน้อยของเธอ เธอก็ยังดุพวกเขา แล้วจะปล่อยเหอเยี่ยนไปได้อย่างไร
ถึงจะเปลี่ยนเป็นคนอื่นในวันนี้ ย่าเจี่ยนก็จะมีท่าทีเหมือนเดิม ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่มีใครที่สำคัญเท่ากับหลานสาวที่รักของเธอ
เหอเยี่ยนรีบยิ้ม “แม่ หนูไม่ได้คิดจะทำอะไร หนูจะทำร้ายเซี่ยวหลิงได้ยังไง หนูไม่ค่อยมีเวลาที่จะได้ใกล้ชิดเธอ แม่รู้ไหม หนูต้องการเซี่ยวหลิงมาเป็นลูก”
ใบหน้าของเหอเยี่ยนเผยให้เห็นรอยยิ้ม แต่เธอกัดฟันอยู่ในใจ