“นี่เป็นปาร์ตี้ที่ฉันจัด ไม่ใช่ของนายท่านเชิ่ง”
หยูซีไม่ได้เขียนในจดหมายเชิญว่าจะมีนายท่านเชิ่งด้วย
พวกเขาคิดกันไปเอง
“อ้าว นายท่านเชิ่งไม่อยู่ที่นี่…”
จดหมายเชิญไม่ได้อ้างถึงว่านายท่านเชิ่งจะมาที่นี่ แต่ในเวลานี้กับสถานที่นี้ ถ้าไม่ใช่เพื่อสำหรับนายท่านเชิ่ง แล้วงานนี้จัดทำไมกัน
ไม่เป็นเรื่องปกติที่ทุกคนจะคิดแบบนี้เหรอ
หยูซีไม่ได้อธิบาย เหตุผลสำหรับปาร์ตี้นี้จริงๆแล้วมีความเกี่ยวพันกับนายท่านเชิ่ง
ทางด้านเป่ยจิงสั่งให้เขาทำการแนะนำเด็กสาวให้กับนายท่านเชิ่ง
เขาไม่สามารถอยู่เฉยๆได้ นอกจากว่าเขาอยากจะลาออกจากงาน เขาไม่กล้าที่จะไม่ฟังคำสั่งของนายท่านจ๋าย
ไม่ว่าอย่างไรเมื่อมีนโยบายจากเบื้องบนก็ต้องมีมาตรการตอบโต้จากเบื้องล่าง
ด้วยความยินยอมจากจ๋ายหวินเชิ่ง หยูซีได้จัดงานเลี้ยงขึ้นในบ้านตระกูลหยูและเชื้อเชิญชายหญิงในช่วงอายุที่เหมาะสมมาร่วมสนุก
เขาวางแผนที่จะถ่ายภาพสองสามภาพพร้อมกับวิดีโอส่งไปให้นายท่านจ๋าย
อย่างไรก็ตามเขาก็มีหน้าที่เพียงแค่จัดงาน ส่วนเรื่องนายท่านเชิ่งจะประสบความสำเร็จในการหาหญิงสาวหรือไม่นั้น เขาไม่สามารถรับประกันได้ และนายท่านจ๋ายก็ไม่สามารถให้เขารับผิดชอบได้
ส่วนที่ว่านายท่านเชิ่งจะปรากฏตัวในงานนี้หรือไม่นั้น ขึ้นกับอารมณ์ของเขาเอง
เป็นไปไม่ได้ที่หยูซีจะลากเขาออกมา
ชิวหยีเจนรู้สึกผิดหวังอยู่บ้าง เธอคิดว่าเธอจะสามารถเห็นตัวนายท่านเชิ่งในตำนานในวันนี้
เธอไม่คาดคิดว่าจะไม่ได้เห็นแม้แต่เงา
“ช่างมันเถอะ พี่หยูซี ให้ฉันแนะนำให้พี่รู้จักพี่น้องฉัน โม่ชืออวิ้น อยู่ห้องพิเศษที่เชิ่งหัวเหมือนกับพี่”
เมื่อตอนที่หยูซียังอยู่ในโรงเรียนมัธยมเชิ่งหัว เขาก็อยู่ห้องเรียนพิเศษ อยู่ในอันดับต้นๆตลอดปี
“คุณหยูซี สวัสดี” โม่ชืออวิ้นทักทายหยูซีอย่างสุภาพ อ่อนน้อมถ่อมตน และมีอัธยาศัยดี
การวางตัวของเธอทำให้เป็นการยากที่จะบอกว่าเธอเป็นลูกสาวของคนรับใช้ และก็ไม่มีความรู้สึกแปลกแยกฝืนตัวจากกลุ่มของคุณชายคุณหนูเหล่านี้เลย
ต่างจากปฏิกิริยาของจี้หมิง หยูซีไม่ได้ให้ความสนใจกับโม่ชืออวิ้นมากนัก แต่กล่าวกับชิวหยูเจนตรงๆว่า “เธอพาเพื่อนของเธอไปหาอะไรสนุกๆเถอะ ฉันยังมีเรื่องต้องทำ”
หยูซีรีบตรงไปทำการถ่ายภาพและบันทึกวิดีโออยู่อีกสักครู่หนึ่ง ทั้งหมดนี้เป็นงานสำคัญที่จะถูกส่งต่อไปให้กับนายท่านจ๋าย 
หลังจากที่หยูซีเดินจากไปแล้ว โม่ชืออวิ้นก็ถามชิวหยีเจนว่า “นายท่านเชิ่งคนนี้ลึกลับอย่างนี้เลยเหรอ”
โม่ชืออวิ้นไม่ได้อยู่ในวงการนี้ จึงไม่รู้มากเกี่ยวกับนายท่านเชิ่ง
“ยังไงก็แล้วแต่ นั่นก็ลึกลับพอสำหรับเราแน่นอน พ่อของฉันไปเยี่ยมเขาเมื่อสองสามวันก่อน แม้ว่าเขาได้เห็นนายท่านเชิ่ง แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไรมากนัก และได้แต่เหงื่อแตก”
ชิวลี่เย่าเล่นบิลเลียดในวันนั้น
“แม้กระทั่งประธานชิวก็ยังไม่ได้คุยกับเขาเหรอ”
“เธอคิดว่ายังไงล่ะ พ่อของฉันได้สามารถเห็นตัวเพราะว่าเขาสนิทกับลุงหยู อย่าว่าแต่พ่อฉัน ถึงเป็นพ่อของเจี่ยนอีหลิงถ้าต้องการจะพบนายท่านเชิ่งก็ไม่แน่ว่าจะได้เห็น”
แม้ว่าชิวหยีเจนจะไม่ชอบเจี่ยนอีหลิง แต่เธอก็ยังยอมรับว่าตระกูลเจี่ยนนั้นแข็งแกร่งกว่าตระกูลชิวของเธอ
โม่ชืออวิ้นอาศัยอยู่ในตระกูลเจี่ยน แต่เธอก็ยังคงรู้น้อยมากเกี่ยวกับขนาดและความแข็งแกร่งของตระกูลเจี่ยน
“ถ้างั้นแล้วเขาไม่จำเป็นต้องไปโรงเรียนเหรอ ฉันยังจำได้ว่าเธอพูดว่าเขาอายุเพียงแค่สิบเก้าปีเอง”
“ตามทฤษฏีแล้ว เขาอยู่ควรอยู่ปีที่สองมหาวิทยาลัย แต่เขาได้ดรอปเอาไว้ก่อน”
ผู้แปล * พักการเรียน
“ทำไมถึงดรอปล่ะ”
“ฉันไม่รู้” ชิวหยีเจนเป็นใคร เธอจะรู้เรื่องราวลึกๆมากมายได้อย่างไรในเมื่อเธอเพิ่งได้ยินเกี่ยวกับนายท่านเชิ่ง
ชิวหยีเจนโน้มตัวไปที่หูของโม่ชืออวิ้นและพูดกระซิบว่า “บางทีอาจจะเป็นเพราะว่าเขามีสุขภาพไม่ดีนัก ฉันได้ยินว่าเขาเข้าเรียนเพียงไม่กี่วัน ส่วนใหญ่แล้วจะเป็นพักการเรียน”
“ช่างน่าสงสาร” โม่ชืออวิ้นแสดงความเห็น