ตอนที่ 2041-3
ทริปเปิลคิล! ตบหน้าเปรี้ยง!
จ้าวซานพั่งรู้สึกว่า Bey เป็นเด็กใสซื่อไร้พิษสง ไม่เหมาะกับ…กับ
เขายังไม่ทันได้พูดออกมา ก็เห็นร่างในหน้าจอย่อตัวก้าวเตรียม เดิม
คิดว่า Bey จะพุ่งตัวผ่านไปที่พุ่มไม้ แต่ใครจะคิดล่ะว่าเด็กนั่นไม่ได้
ทำเช่นนั้น แต่เดินตำแหน่งไปกลับสองช่วง หลอกให้อีกฝ่ายใช้พลัง
ชุดใหญ่แล้วค่อยเหาะไปหา
จ้าวซานพั่งบอก “อุว้าว เล่นแบบนี้เลยเหรอ!”
“เหมือนของแบล็กพีช Z?” แฟนคลับถาม
จ้าวซานพั่งกัดขนมล่าเถียวในปากอย่างแรง “บ้าดิ วิธีไร้ยางอายแบบนี้
เจ้าแบล็กจะสอนได้ยังไง ต้องเป็นฉินมั่วอยู่แล้วที่ทำแบบนี้ได้ ปีนั้น
เจ้านั่นใช้วิธีการเดินตำแหน่งแบบนี้หลอกให้ฉันซัดพลังไปฟรี ๆ !”
เมื่อจ้าวซานพั่งพูดจบ เด็กฝึกที่เล่นเป็นนักเวทก็น่าจะรู้ตัว ร่างนั่น
โผล่มาด้านหลังเขาและตวัดดาบ แสงสีเงินสาดกระจาย ได้ยินเสียง
เอฟเฟกต์เกมดังขึ้น
First Blood!
ยังไม่จบ!
หลังจากที่ Bey เปิดเผยร่องรอยของตัวเอง สองคนนั้นก็รีบเข้ามาช่วย
หนึ่งในนั้นสร้างความเสียหายให้เธอ แต่เธอกุมเมาส์เหมือนจะบังคับ
ให้ตัวละครของตัวเองหลบในพุ่มไม้ทั้งที่เหลือเลือดเพียงครึ่งหลอด
การต่อสู้กับอีกสองคนด้วยจำนวนเลือดแค่นี้ แถมหนึ่งในนั้นเป็นตัว
แทงค์ อีกหนึ่งเป็นตัว ADC ย่อมทำให้โอกาสชนะเหลือน้อยเป็น
ธรรมดา
จ้าวซานพั่งไม่ได้อธิบาย เพราะเขารู้ดีว่าไม่มีใครเป็นฉินมั่วคนที่ 2
ได้
หากเมื่อกี้เป็นฉินมั่วย่อมไม่เสียเลือดสักหยด แต่ทำได้ถึงขั้นนี้ก็เรียก
ได้ว่า Bey ไม่ธรรมดาแล้ว สิ่งที่สำคัญที่สุดคือเด็กคนนี้กลับไม่ลน
ลาน ใช้แผนที่ในเกมเดินตำแหน่งอย่างหลักแหลม
เด็กฝึกสองคนนั้นเหมือนจะไล่ตาม Bey ได้แล้ว ไม่คิดว่าวินาทีถัดมา
สกิลรองของ Bey จะฟื้นกลับมา จากนั้นเดินตำแหน่งไปยังจุดกำเนิด
ฆ่ามอนสเตอร์กินเลือด เธอกดด้วยความเร็วสูงจนผู้ชมไลฟ์ สดตาม
ไม่ทัน
มั่วเป่ ยเริ่มพุ่งตัวเป็นระลอกที่สอง เด็กฝึกสองคนนั้นกะจะระเบิดใส่
Bey แต่เธอเดาตำแหน่งการเดินของอีกฝ่ายได้
ในขณะที่เสกบ่อไฟฟ้า ฝ่ายนั้นคิดว่าเธอจะใช้พลังชุดใหญ่ แต่ที่ไหน
ได้ เธอกลับวิ่งไปประจันหน้าทั้งสอง
“เดินตำแหน่งผิดหรือเปล่า?”
“วิ่งไปหาคู่ต่อสู้เนี่ยนะ”
“เล่นแบบนี้กระจอกไปหน่อยปะ ไม่เห็นว่าจะมีพรสวรรค์ตรงไหน
เลย”
เด็กฝึกทั้งสองคิดอย่างนี้ ฉวยโอกาสจะใช้สกิลหลักฆ่า Bey มือซ้าย
จึงกดซัดพลังทั้งหมดออกมา
และในเวลานี้เอง!
Bey เหมือนถูกปกคลุมร่างด้วยรังสีปกป้อง ดูดเอาความเสียหาย
ทั้งหมดไว้โดยไม่เสียเลือดสักนิด
มันคือโล่ทองคุ้มกันตัวนั่นเอง
Bey ที่เพิ่งจะพุ่งเข้ามาไม่ได้เล่นห่วย!
ทว่าพวกนั้นไม่มีโอกาสแล้ว ตัว ADC ที่ใช้สกิลจนหมดจะสู้กับนัก
ฆ่าได้อย่างไร แถมนักฆ่าก็จะฆ่าโหดชนิดที่ไม่เหลือเพื่อนสักคน
ชั่วพริบตานั้นเธอสามารถฆ่าอีกฝ่ายไป แถมฆ่าได้สองชีวิต วิธีการ
เล่นแบบนี้ คนที่ไม่คุ้นกับแผนที่ในเกมย่อมทำไม่ได้ และหากมือไม่
เร็วมากพอก็ทำไม่ได้ ไม่รู้ว่าควรจะเปลี่ยนไอเทมอย่างไรก็ทำไม่ได้
ไม่มีเซ้นส์ในเกมก็ทำไม่ได้เข้าไปใหญ่
แต่ Bey ทำได้!
Double kill! Triple kill!
ในการต่อสู้ 1 ต่อ 3 เชียวนะ ชนะอย่างสะอาดหมดจด ไม่มีคำพูดบ่น
ว่าเวิ่นเว้อ ชนะใส ๆ จนทำให้ทุกคนต้องเงียบกริบ
ตอนที่ 2041-4
ทริปเปิลคิล! ตบหน้าเปรี้ยง!
แน่นอน คนที่เย้ยหยันก็ยังคงเย้ยหยันต่อไป หาว่าวิธีเล่นของ Bey มี
ปัญหา ไม่ใช่เทคนิคของตัวเองด้วยซ้ำ ลอกเอาของฉินมั่วมา จะตัด
เด็กฝึกทั้งสามทิ้งไม่ได้
แต่ถึงอย่างนั้น มันก็ไม่สำคัญต่อทีมไดมอนด์ และไม่สำคัญต่อมั่ว
เป่ยด้วย
เธอหลุบตาลงมองผ้ารัดข้อมือที่สวมไว้ที่มือขวาของตน แม้จะไม่ได้
เริ่ม แต่ก็จบลงแล้ว ต่อให้ครั้งนี้เธอจะได้ปกป้องทีมที่เธอรักเพียง
ครั้งเดียว ทว่าความฝันเหมือนได้กลายเป็นจริง เธอได้สวมผ้ายืดนั้น
ไว้ รู้สึกเหมือนมีเธอคนนั้นคอยกุมมือที่จับเมาส์ของเธอไว้ เสมือน
ได้แข่งร่วมกับเธอคนนั้นเลยทีเดียว
ด้านหลังใบหูของมั่วเป่ยแดงเรื่อ เธอไม่ได้พูดอะไร สู้ต่อไปจนผล
ในท้ายที่สุดออกมา
ผู้เล่น MVP ของการแข่งนัดนี้เป็นของจริง แต่ด้วยคะแนนในรอบที่
แล้ว หากว่ากันตามกติกา มั่วเป่ ยจะหมดสิทธ์ิเข้าทีม เพราะหากเธอมี
สิทธ์ิก็แสดงว่าผู้เล่น MVP ของรอบที่แล้วต้องมีสิทธ์ิด้วย
ในระหว่างที่ผู้คนคุยกันว่าจะเลือกอย่างไร ฉินมั่วก็กดปุ่ม “ไม่มีอะไร
ต้องคิดมาก ให้ดูคะแนนการสร้างดาเมจ ใครสูงที่สุดก็เอาคนนั้น”
เด็กฝึกที่เป็นผู้เล่น MVP ของการแข่งรอบที่แล้วอาละวาดทันที รู้ว่า
เป็นการไลฟ์ สด จึงถามออกมา “เทพฉินเลือกคนอย่างนี้เหรอ? มัน
ถูกต้องตามหลักเกณฑ์ไหม?”
ทุกคนต่างคิดว่าชายหนุ่มจะอธิบายออกมา เขาก็คิดเช่นกัน ไม่งั้นคง
ไม่ถามไปแบบนั้น
แต่คิดไม่ถึงว่าฉินมั่วทำแค่เลิกคิ้ว เอ่ยเสียงเรียบ ออร่าสูงส่งจับตัว
“ฉันเป็นคนสร้างทีมไดมอนด์เอง จะเลือกคนยังไง ใช้หลักเกณฑ์
แบบไหน ฉันเป็นคนตัดสิน นายเกี่ยวข้องอะไรด้วย?” ประโยคเดียว
ที่แฝงความเย้ยหยันไว้ ทำให้เด็กฝึกคนนั้นตัวแข็งทื่อ
จ้าวซานพั่งที่ดูอยู่ที่หน้าจอแทบจะหัวเราะงอคว่ำงอหาย “เป็นครั้งแรก
ที่ฉันรู้สึกว่าฉินมั่วใช้ความปากร้ายได้เยี่ยมมาก ก็เป็นเจ้าของทีมนี่
ถึงมั่นใจได้แบบนี้ ฉันเหรอ? ฉันไม่กล้าพูดอย่างนั้นหรอก เพราะทีม
เซียงหนานยังมีรุ่นพี่อีก ไม่เหมือนทีมไดมอนด์ที่เขาสร้างเอง เขาจะ
เลือกใครยังไง บอกตรง ๆ ก็ไม่เกี่ยวกับคนอื่นทั้งนั้น”
แฟนคลับถาม “ในเมื่อเป็นแบบนี้ ทำไมเทพฉินถึงไม่รีบพูดแต่แรก
ล่ะ”
จ้าวซานพั่งเพิ่งจะคิดออก ส่ายหน้า เอ่ยอมยิ้มว่า “พวกนายคิดใช่ไหม
ว่าฉินมั่วจะไม่รู้สึกอะไรกับการที่เห็นหลายคนลาออก การที่หลินเฟิง
ลาออก คนที่สะเทือนใจที่สุด นอกจากอวิ๋นหู่แล้วก็มีเขานี่แหละ เขา
เป็นหัวหน้าทีมไดมอนด์เชียวนะ พอหลินเฟิงออกแล้ว อวิ๋นหู่ก็จะ
ออกด้วย เหราหรงก็เล่นได้ไม่นาน ก่อนหน้านี้ฉันเคยบอกว่าพวก
นายไม่เข้าใจความรู้สึกอย่างนี้ แบบคนที่เดินบนเส้นทางนี้ด้วยกัน
ลาออกกันหมดแล้ว พวกนายคิดว่าใคร ๆ จะไม่มีความรู้สึกงั้นเหรอ
พวกนายถามว่าฉันรู้สึกยังไง ก็ต้องบอกว่ามีมากมายเต็มไปหมด
ขนาดฝันก็ยังฝันถึงตอนยังเป็นวัยรุ่น ที่ฉันกับลั่วลั่วแล้วก็หัวหน้า
สามคนได้เห็นเจ้าคนกวนประสาทนั่งบนม้านั่งตัวยาว ไม่ผิดหรอก
ฉินมั่วนั่นแหละ ฉันรู้ตั้งแต่ตอนนั้นแล้วว่าเขาเป็นคู่แข่งตัวร้ายของ
ฉันแน่ ๆ ลองถามเขาดูสิว่าทีมไหนเล่นยากที่สุด ต้องเป็นทีมเซียง
หนานของพวกเราอยู่แล้ว สามปีเชียวนะ สามปีที่พวกเราเป็นคู่แข่ง
กันมา”
3ปี? นานขนาดนี้เลยเหรอ?
ได้ยินเสียงจ้าวซานพั่งที่อยู่ห้องข้าง ๆ แล้ว ลั่วลั่วพิงผนังพลางยิ้ม
เพราะถึงจะเป็นเวลานี้ ขอแค่หลับตาลงก็นึกถึงตอนที่พวกเธอเจอ
ฉินมั่วเป็นครั้งแรกได้ เขากวนจริง ๆ ไม่ว่าผลจะเป็นยังไง แต่มันก็
เป็นช่วงเวลาที่โชคดีเหลือเกินที่พวกเธอได้สู้ร่วมด้วยกันในวัยอัน
แสนสุข
ตอนที่ 2042
ทำไมถึงเรียกว่านายน้อย
ในวันนั้น Bey กลายเป็นสมาชิกใหม่เพียงหนึ่งเดียวที่ทีมไดมอนด์
รับไว้ก่อนจะยุบทีม
ตอนนั้นหลาย ๆ คนยังไม่รู้ว่าทีมไดมอนด์จะยุบทีม คนที่เยาะหยันก็
ทำกันไป เพิ่มเติมเสริมแต่งคำกล่าวหาว่าร้ายอย่างไม่ขาดสาย
แฟนคลับบ้างก็ผิดหวังกัน บ้างก็อยู่ต่อไป แต่ที่มีมากกว่าคือพวกที่
สนับสนุน
หากต้องพูดแบบโหดร้ายที่สุดคือ ไม่มีใครหรอกที่จะชอบทีมทีม
หนึ่งตลอดเวลา แบบนี้ถึงจะเป็นเรื่องปกติ
แต่ผู้คนก็ไม่เข้าใจเช่นกันว่า ความชอบในอดีตก็พอจะทำให้คนที่
ได้รับความชอบนี้ซาบซึ้งได้ใจแล้ว
เมื่อหลินเฟิงปรากฏตัวอีกครั้ง เขาเปลี่ยนสไตล์การแต่งตัว คนคนนี้
เหมาะที่จะสวมชุดสูทอย่างไม่น่าเชื่อเหมือนที่อวิ๋นหู่พูดไว้ คงเพราะ
ผิวที่ขาวมาก กระทั่งตอนที่ผลักประตูเข้ามา ข้อมือที่มีนาฬิกาสวม
อยู่ยังให้ความรู้สึกพิเศษมาก
“นายน้อย แขกมาครบแล้วครับ” คุณตาพ่อบ้านนั่นเอง เขายังคงสวม
ทักซิโดสไตล์คนอังกฤษเหมือนเดิม ทั้งยังทัดดอกกุหลาบไว้ที่หน้าอก
ดูเป็นสุภาพบุรุษมาก ๆ “ผมไปเตรียมอาหารก่อนนะครับ”
“ค่ะ” ตอนที่ป๋อจิ่วส่งเสียงตอบรับ เธอกำลังช่วยสร้างชื่อไอดีให้มั่ว
เป่ ย “เป็นเด็กผู้หญิงหน้าตาน่ารัก ก็อย่าใช้ชื่อที่มันทื่อ ๆ เลย เรียกลูก
ศิษย์แสนดีแล้วกัน น่ารักจะตาย”
หลินเฟิงคลายคอเสื้อ “เจ้าแบล็ก คุณตาพ่อบ้านมาจากยุคไหนวะ?
ทำไมชอบเรียกนายว่านายน้อย”
เหราหรงที่กำลังเตรียมของสดได้ยินแล้วหันไปมอง มุมปากแยกยิ้ม
อยากรู้เหมือนกันว่า Z จะตอบยังไง
ป๋อจิ่วยิ้มบอก “ตอนแรกไม่อยากจะบอกทุกคนเลย แต่เห็นแก่ที่นาย
สงสัยอยากรู้มาก งั้นฉันพูดตรง ๆ เลยแล้วกัน” หลินเฟิงได้ยินแล้ว
ตั้งอกตั้งใจมาก
ป๋ อจิ่วกดเสียงให้ต่ำลง “คืออย่างนี้ พ่อแท้ ๆ ของฉันน่ะไม่ใช่ฟู่จงอี้
หรอก นายดูสภาพเขาดิ หน้าตาแย่จะตายจริงป่ะ?”
สองตาหลินเฟิงเบิกกว้าง “หรือว่าคุณป้า…”
“เปล่า” ป๋ อจิ่วขัดการมโนต่อของอีกฝ่าย “แค่รับเลี้ยงแทน คุณแม่เฮ่อ
ช่วยเลี้ยงดูฉันแทนพ่อแม่ที่แท้จริงน่ะ จริง ๆ แล้วฉันเป็นเชื้อพระวงศ์
แล้วมีอยู่ปีหนึ่งเกิดสงครามในเชื้อพระวงศ์ขึ้น พ่อกับแม่กลัวว่าฉัน
จะมีอันตราย นายอ่านนิยายมาเยอะ คงเข้าใจใช่ป่ะ”
หลินเฟิงพยักหน้ารับรู้เต็มที่ “ฉันเข้าใจ เข้าใจดีเลยละ”
ป๋ อจิ่วจึงส่งเสียงในลำคอแล้วเอ่ยต่อ “ตอนนั้นสถานการณ์ไม่นิ่ง คุณ
ตาพ่อบ้านเลยส่งฉันมาอยู่ที่นี่ ตอนที่มา ฉันยังเล็กมากเลยไม่รู้ว่า
ตัวเองเป็นใคร ไม่ได้ติดต่อทางบ้านมานานหลายปี แถมสถานการณ์
ตอนนั้นก็วุ่นวายมาก รับประกันความปลอดภัยให้ฉันไม่ได้ คุณตา
เลยไม่ได้ตามหาฉัน ตอนนี้ทางโน้นสงบลงแล้ว คุณตาก็เลยมาหา ที่
เรียกฉันว่านายน้อยก็เพราะตอนนี้ฉันเป็นใหญ่ที่สุดอยู่ทางโน้น ได้รับ
มรดกมาหมดเลย”
หลินเฟิงนึกถึงเค้าโครงเรื่องนิยายที่เห็นกันชินตา ตาโตเล็กน้อย
“อย่าบอกนะว่า มรดกบ้านนายจะมีปราสาทในป่าด้วย?”
“มันเป็นของที่ต้องมีไม่ใช่เหรอครับ?” คุณตาพ่อบ้านผลักรถเข็นอาหาร
เข้ามาพอดี หันหน้ามายิ้มให้
หลินเฟิง “…”
เหราหรง “…”
โคโค่… ปราสาทในป่ าเป็นของที่ต้องมี? งั้นคุณชายบ้านรวยอย่างเขา
ดูเหมือนจะรวยไม่พอซะแล้ว
“แล้วมรดกแบบนี้เขารับกันยังไง วันหลังฉันต้องลองบ้าง” โคโค่
อิจฉาสุดฤทธ์ิ เขาอยากลองอยู่ปราสาทในป่ าบ้าง!
เหราหรงมุมปากกระตุก ถามฉินมั่วที่ยืนข้างตัวว่า “พวกเขาไม่น่าจะ
เชื่อจริง ๆ หรอกมั้ง? สงครามระหว่างราชวงศ์? Z ไปเอาแรงบันดาล
ใจจากไหนมาแต่งเรื่องแบบนี้?/n