ตอนที่ 1835
ในระหว่างที่คิดจะล่าทีมมินเนี่ยน กลับคาดไม่ถึงว่า แบล็กพีช Z จะไม่ยอมเปิดโอกาสให้ เธอตวัดทวนยาว มังกรร้องโหยหวน เหลือเพียงตัวอักษรบนจอเพียง KO!
อาวุธที่ต่างกัน แต่กลับเล่นได้เหมือนกัน การฆ่ากลับทั้งทั้งที่เลือดเกือบหมด แสงเงินโปรยตัวลงมา ป๋อจิ่วกุมเมาส์ไม่หยุด
3 วินาที
2 วินาที
1 วินาที!
ในระหว่างที่ทุกคนต่างสงสัยว่าเธอข้ามไปที่บ่อน้ำพุของทีมอาทิตย์อุทัยได้อย่างไร ยูกิชินก็ฟื้นคืนชีพแล้ว! เขาพุ่งตัวออกมา แต่ป๋อจิ่วพลันคว้าทวนยาวออกมาสกัด!
“แบล็กพีช Z จะทำอะไรน่ะ?”
“มีหวังตายแน่นอน”
เป็นเช่นนั้นจริงๆ ยูกิชินแค่ส่งสัญญาณพลังชุดใหญ่ ก็ฆ่าแบล็กพีช Z ได้ราบคาบแล้ว แต่ระหว่างที่คมดาบของเขาฟาดลงมา เสียงพังทลายดังกึกก้องจากหน้าจอ ตามจังหวะที่ป้อมคริสตัลแตกเป็นเสี่ยงๆ เหมือนเศษกระจก เกิดแสงสีเงินในแต่ละเสี้ยวส่วน ทั้งยังได้ยินเสียงมังกรคำรามซ้ำๆ กัน จากนั้นภาพทุกอย่างก็หยุดชะงัก รวมถึงอากัปกิริยาของตัวละครที่ยูกิชินบังคับด้วย ส่วนตัวละครของป๋อจิ่วกำลังเหยียบแสงสีเงินที่ทวนยาวของเธอสร้างไว้ เธอยืนอย่างโดดเดี่ยว
เสียง ‘สวบ’ ดังขึ้น เสียงเอฟเฟกต์ชนิด 3 D ดังสะท้อนทั่วทิศ พร้อมๆกับตัวอักษรที่ปรากฎออกมาว่า “ชนะ!”
วินาทีนั้น เงียบสงัดกันทั้งสนาม อากาศเหมือนจะโพยพุ่งจากทรวงอกอย่างรวดเร็ว สมองยังเต็มไปด้วยภาพการสู้เดี่ยวในตอนท้ายของป๋อจิ่ว กระทั่งยังได้ยินเสียงทวนกวาดล้างที่มาพร้อมแสงคมปราบอันเจิดจ้า
ความรู้สึกเจ็บปวดหัวใจและรอยยิ้มแย้มขอคนที่อยู่เคียงข้างตลอดเส้นทาง หยุดชะงักลงในเวลานี้ กระทั่งป๋อจิ่วปลดหูฟังออก มุมปากบิดโค้งเป็นรอยยิ้ม เสียงกระหึ่มดังสนั่นทั่วทุกซอกมุม
“ชนะ ชนะแล้วเหรอ?” เฟิงซ่างเหมือนจะไม่อยากเชื่อ ส่วนหลินเฟิงลุกขึ้นมาเป็นคนแรก วิ่งไปหาป๋อจิ่วที่นั่งอยู่ที่เดิม เป็นครั้งแรกที่แม้จะมีหัวหน้าอยู่ด้วย แต่เขาก็ไม่สนใจจะเก็บไม้เก็บมือ กระทั่งโคโค่และเพื่อนๆ ยังตรงเข้าไปลอยป๋อจิ่วขึ้นกลางอากาศ! เสียงหัวเราะแสนเบิกบานดังตามอารมณ์ที่ถูกปลดปล่อยออกมา ทุกคนต่างแสดงออกตามความรู้สึกที่มี นอกจากเสียงปรบมือ เหล่าแฟนคลับต่างยกมือปิดปาก ดวงตาแดงก่ำด้วยความตื้นตัน
คนที่คอยติดตามมาตลอดเส้นทางล้วนเข้าใจว่า มันไม่ง่ายเลยนะที่จะเอาชนะได้ เยี่ยมจริงๆ! แฟนคลับบางคนแอบกระซิบ “พี่กุย ฉันอยากร้องไห้”
“ยัยบ้า จะมาร้องอะไร ตอนนี้ต้องยิ้มสิ” แต่ตอนที่พูดเช่นนี้ หญิงสาวที่แสนเก่งในวงการธุรกิจกลับเสียงสั่นเครือ
คุณเข้าใจไหมว่า วันหนึ่งพวกเราจะปล่อยให้เขื่อนน้ำตาแตก ไม่ใช่ด้วยเหตุแห่งความเสียใจ แต่เพราะตื้นตันใจ เพราะเวลานี้คนที่ยืนตรงหน้าจอได้พิสูจน์เกียรติภูมิของตัวเองแล้ว
หลายคนยังจำได้ดี ตอนที่ป๋อจิ่วต้องแบกรับตำแหน่งรองหัวหน้าทีมไดมอนด์ เธอยืนต่อหน้ากล้อง เอ่ยว่า ‘ผมอยากให้คนที่ชอบพูดอย่างมั่นใจได้ว่า อีสปอร์ตไม่ได้เป็นแค่เกม แต่เป็นพลังแห่งความรัก เป็นความเยาว์วัยและการแข่งขัน ไม่ว่าจะเป็นเวลาไหน เราจะอยู่ที่ใด จะต้องเจอกับความอยุติธรรมมากแค่ไหน ก็จงอย่าได้ล้มเลิก อย่าเคยชินกับความมืดแล้วไม่รู้สึกถึงตัวตนของแสงสว่าง อันที่จริงจะมีคนอยู่กับเราเสมอ ขอแค่ไม่เปลี่ยนความตั้งใจเดิม ต่อให้ต้องเจอกับคนกลุ่มนั้นก็ยังขจัดเมฆหมอกออกไปจนเห็นหนทางแห่งแสงสว่างได้’
…………………………………………………..
ตอนที่ 1836
ในฐานะที่เป็นผู้ชนะ หน้าจอยักษ์จะฉายชื่อของทีมชนะขึ้นมาเรื่อยๆ รวมถึงภาพเด็ดของการแข่งขันในแต่ละครั้งของพวกเขา
นับแต่การแข่งระดับเมืองที่เริ่มเข้มข้น ไล่มาจนถึงรอบแปดทีมสุดท้าย แถมด้วยรอบรองชนะเลิศที่ร่างร่างหนึ่งยืนในสนามแข่งด้วยสภาพคอตกด้วยความพ่ายแพ้
ต่อมาเป็นการแข่งขันรอบฟื้นคืนชีพที่ตรึงตราตรึงใจทั้งวงการ ความมุ่งมั่นตั้งใจในรอบชิงชนะเลิศ แม้จะโดนแอนตี้จนไม่รู้สึกปลอดภัย กระทั่งต้องมานอนหลับที่ผับ หรือเมื่อตอนที่พวกเขายืนต่อหน้ากล้อง ไม่เคยเบือนสายตา กระทั่งได้แสดงฝีมือในการแข่งชิงแชมป์เอเชีย ชื่อไอดีของทีมไดมอนด์ที่เคยคุ้นผ่านไปมาครั้งแล้วครั้งเล่า
ความเจ็บปวดและรอยยิ้มที่ผ่านไปของทุกคน ประทับลงในหัวใจทุกคนตามจังหวะที่พวกเขากุมเมาส์  จนมาถึงช่วงท้ายที่เหล่าแฟนคลับมากมายต่างได้ยินเสียงเรียบว่า ‘ผมคือหัวหน้าทีมไดมอนด์ ฉินมั่ว’
เสียงฮือฮาดังลั่น หลายต่อหลายคนลุกขึ้นมา ผู้เล่นตำแหน่ง MVP ของสนามนี้ยังคงเป็นของฉินมั่ว!
ฝ่ายป๋อจิ่วรู้สึกสมใจปรารถนาในทันทีเมื่อได้ยินเสียงประกาศที่ว่า เขาไม่เคยถูกดึงลงมา ยังคงยืนอยู่ในตำแหน่งที่สมฐานะของเขา และครั้งนี้ก็มีเธออยู่เคียงข้าง
ฉินมั่วจับสายตาของคนมองคนที่มองเขาได้ จึงหันหน้าเล็กน้อย ยิ้มนิดๆ “ชอบมองอย่างนี้?”
“หืม? อื้ม” ตอนนี้ป๋อจิ่วดีใจมากจนฟองแห่งความสุขลอยขึ้นในหัวใจ ไม่รู้ว่าท่านเทพหมายถึงด้านไหนกันแน่
ฉินมั่วเอ่ยเสียงเรียบ “ยังไม่รีบเข้ามาอีก”
ป๋อจิ่วก็ไม่อยากอยู่ห่างจากเขา แฟนเธอนี่นะ ยิ่งยืนใกล้ได้แค่ไหนก็ยิ่งดี
ฉินมั่วเดาความคิดของคนบางคนออก มุมปากยกยิ้ม ทำให้คนรู้สึกถึงความหวาน และรอยยิ้มดังกล่าวถูกกล้องจับภาพได้ด้วย
ดังนั้นคนทั้งประเทศจึงถูกสาดอาหารหมาใส่โครมใหญ่
จ้าวซานพั่งจะพูดอะไรได้ เขาคิดว่าตัวเองหล่อทั้งยังเข้าใจคนอื่น แต่กลับหาแฟนไม่ได้สักคน เจ้าฉินมั่วที่เป็นคนยึดตัวเองเป็นที่มั่นไม่เข้าใจจิตใจผู้หญิงเลยสักนิด กลับยิ้มได้หวานขนาดนี้ ฮึ เขาไม่ยอมรับหรอกว่ากำลังอิจฉาอีกฝ่าย!
ตามพิธีการปกติ ทั้งสองฝ่ายต้องมาแสดงความยินดีซึ่งกันและกัน จากนั้นทีมไดมอนด์ขึ้นเวทีรับรางวัล ทั้งสองยังยืนในตำแหน่งเดิม หัวหน้าทีมประจันหน้ากัน ส่วนรองหัวหน้าทีมก็ประจันหน้ากัน
ต้องบอกว่าแม้จะแพ้ แต่ทีมอาทิตย์อุทัยก็ยังแพ้ได้สง่าผ่าเผย เพราะเราจะไม่เจอคำว่าหมองหม่นจากใบหน้าของพวกเขา ทว่าผู้จัดการทีมต่างหากที่หมดอาลัย ไม่สนใจต่อการสัมภาษณ์ของคนทางนี้ จนกระทั่งเวลานี้ เขาก็ยังไม่อยากเชื่อว่าทีมตัวเองจะแพ้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเมลินที่ยืนตะลึงอยู่ เธออุตส่าห์มาที่นี่เพื่อทีมอาทิตย์อุทัย ก่อนหน้านี้อุตส่าห์เหยียดทีมไดมอนด์ไว้เยอะ แล้วตอนนี้จะแก้ตัวอย่างไร?
ยูกิชินพาลูกทีมเดินไป ยื่นมือออกมา ใบหน้าดูเจ้าเล่ห์เหลือแสน กระทั่งน้ำเสียงก็ยังไม่เปลี่ยน “รอแข่งกันปีหน้านะ”
ฉินมั่วรับคำเบาๆ บรรยากาศของทั้งสองเรียกไม่ได้ว่าเป็นมิตร แม้จะรักษามารยาทกันก็ตาม
ส่วนฝั่งของโฮชิโนะกลับต่างออกไป ไม่ได้จับมือ แต่กลับทำในสิ่งที่เหนือความคาดหมายด้วยการเอื้อมมือไปกอดคนตรงหน้าเบาๆ น้ำเสียงอบอุ่นดังข้างหูของป๋อจิ่ว “Z เห็นไหม คุณจะเจิดจรัสที่สุดเวลาอยู่กับเขา ยินดีด้วยนะ ที่เอาชนะในสิ่งที่ควรจะชนะมาได้”
……………………………………………………..
 ตอนที่ 1837
 ป๋อจิ่วได้ยินแล้วยิ้มมุมปาก “ขอบคุณมาก โฮชิโนะ”
คำพูดเหล่านี้ มีเพียงเพื่อนคู่หูที่รู้ใจกันที่สุดถึงจะเข้าใจ
โฮชิโนะยิ้ม เอ่ยออกมาเจือความโหดหน้ายิ้มว่า “ผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าตอนนี้ฉินมั่วรู้สึกยังไง”
หลินเฟิงที่ยืนด้านข้างอยากร้องตะโกนออกมาเช่นกัน ไม่ใช่แค่นายที่อยากรู้ ฉันก็อยากรู้ แต่ไม่กล้าดู!
นายมันเจ๋งเป้งเป็นบ้าที่กล้ากอดเจ้าแบล็กแบบนั้น เทพโฮชิโนะ ฉันหลินเฟิงขอแสดงความนับถือ นายมันเจ๋งไปเลยว่ะ!
เมื่อคิดเช่นนี้ หลินเฟิงก็แอบ…แอบมองอีกด้าน
เห็นไหมล่ะ! ถึงมุมปากของหัวหน้าจะหยักยิ้มอยู่ แต่เย็นชามาก และถึงสีหน้าจะไม่ถมึงทึง แต่ใครก็ตามที่เห็นยิ้มอย่างจอมมาร หัวใจต้องหนาวสั่นชัวร์
หลินเฟิงกลัวจริงๆ ว่าหัวหน้าจะทนไม่ไหว ตรงเข้าไปอัดอีกฝ่ายเข้าให้ เพราะไม่ว่าจะเป็นในเกมหรือชีวิตจริง ไม่มีใครกล้าหาเรื่องสู้ฝีมือของหัวหน้า คนทั้งทีมไดมอนด์ต่างจินตนาการถึงโถน้ำส้มสายชูแตกกันได้เลย
แต่ไม่น่าเชื่อว่าฉันมั่วจะไม่เข้าไปขัดขวาง หลังจากที่ทั้งสองกอดกันเสร็จ ชายหนุ่มแค่จูงมือป๋อจิ่ว ก่อนจะทิ้งคำพูดให้โฮชิโนะในระหว่างที่เดินผ่าน “นายจะไม่มีโอกาสอีกต่อไป”
ไม่ว่าจะอย่างไร โฮชิโนะคิดถึงปฏิกิริยาที่ฉินมั่วควรจะมีแล้ว กลับไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะพูดประโยคนี้ ช่างแทงใจจริงๆ แต่คงเพราะไม่เคยคิดจะเป็นคนพิเศษของเธอมาตั้งแต่ไหนแต่ไร ถึงได้รู้สึกว่าเป็นอย่างนี้ก็ดีเหมือนกัน คนอย่างฉินมั่วไม่เคยสนใจความคิดเห็นของคนอื่น แต่กลับให้เกียรติเธอ Z คนที่ยังเป็นนายน้อยของโลกแฮกเกอร์ผู้ช่วยเขาออกมาจากวังวนชีวิต เธอเดินมาสู่จุดนี้ได้อย่างไร เขาเข้าใจดีกว่าใคร คงเพราะความปรารถนาต่อชายหนุ่มคนนี้
โฮชิโนะหมุนตัว มองดูแผ่นหลังของฉินมั่ว เพิ่งจะคิดอะไรขึ้นได้ เสียงหนึ่งก็ดังข้างหู “ยังจะดูอีก? ไม่ไปหรือไง?” เสียงของยูกิชินนั่นเอง เจ้าตัวยิ้มมุมปาก แต่แววตาไร้ความอ่อนโยน แสดงให้เห็นว่าอารมณ์ไม่ค่อยจะดีนัก
ไปกอดอะไรกับคนชนะ? ยูกิชินเม้มเรียวปากบาง สาวเท้าไปยังเส้นทางตรงกันข้าม โดยท่านผู้ชมต่างไม่เห็นอารมณ์ที่ปะทุขึ้นมา แต่เห็นการกอดกันอย่างที่คาดไม่ถึงมาก่อน ช่างร้อนแรงจริงๆ
“กอดกันแล้ว เทพโฮชิโนะของฉันเจ๋งเป็นบ้าเลย ไม่กลัวสักนิด!”
“ฉันพนันร้อยหนึ่งเลยว่า เทพฉินต้องเอาคืนจากแบล็กพีชแน่”
“เพิ่มอีกร้อย ฉันเป็นแฟนคลับเทพฉินมานาน เข้าใจเขาดีที่สุด ยังจำรูปภาพที่หลินเฟิงอยากกอดบ่าแบล็กพีช แต่โดนเทพฉินมองเหวี่ยงใส่ได้ไหม เมื่อก่อนฉันไร้เดียงสา ไม่เข้าใจความลึกลับซับซ้อน แต่ตอนนี้ ฉันว่าโถน้ำส้มสายชูแตกละเอียดแล้วมั้ง!”
“เทพฉินต้องบอกว่า มานี่ซิ พวกเราต้องคุยกันหน่อย ฮ่าๆๆๆ แค่คิด เลือดกำเดาก็พุ่งแล้ว ขอแฮปปี้อยู่ในโลกส่วนตัว ไม่คิดว่าจะได้แอบหวานกับเขาตั้งเยอะแน่ะ”
มองดูทั้งสองมีปฏิกิริยาต่อกันแล้ว เหล่าแฟนคลับคู่จิ้นต่างหวานระเบิดในใจ
การแข่งขันสนุก พอแข่งจบก็ยิ่งน่าดูเข้าไปใหญ่ คุ้มที่ซื้อตั๋วเข้ามาดูจริงเชียว!
บังเอิญได้เห็นฉินมั่วหันทางซ้ายเล็กน้อย โดยกำลังคุยกับแบล็กพีช ทั้งสองต่างสวมเสื้อทีมเหมือนกัน รูปร่างยังดีอีกต่างหาก ฉากนั้นให้ความรู้สึกหวานอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน บรรดาแฟนคลับต่างหยิบมือถือมาเก็บรูปไว้อย่างยั้งใจไม่อยู่ ได้ดูทุกวัน หัวใจก็ยิ่งหวาน แน่ละ หากให้พวกเขารู้ว่าฉินมั่วพูดอะไร รับรองว่าจะต้องหัวใจพองโตแน่นอน…
………………………………………………………….