บทที่ 1498 – ความสับสนในหัวใจของหญิงสาว
“ท่านหมอชิงสุ่ย ข้าไม่ได้ตั้งใจจะไม่เชื่อท่าน แต่มันเป็นไปได้รึที่จะตัดเส้นลมปราณและเชื่อมันกลับมาใหม่?”ฉีซีซากล่าวออกมาด้วยความสงสัย
“ท่านไม่เชื่อข้าอย่างนั้นรึ?”ชิงสุ่ยยิ้มและมองไปที่สาวงาม
เธอเงียบและมองไปรอบก่อนที่จะมองไปที่ชิงสุ่ย “งั้นถ้าข้าตัดเส้นลมปราณของข้าและให้ท่านเชื่อมมันกลับไปให้กับข้า ท่านจะทำได้รึไม่?”
“ซาเอ๋อ หยุดก่อกวนได้แล้ว นี่เจ้ากล้าสงสัยในตัวท่านหมอชิงได้อย่างไร”ชายชราตะโกนออกมา ก่อนที่จะหันไปมองชิงสุ่ยที่กำลังยิ้มอยู่
“ถ้าเจ้าประสบกับโรคเช่นเดียวกันกับท่านอาวุโส ข้าจะก็จะรักษาให้ท่านเช่นกัน” ชิงสุ่ยพูดจบและหันไปที่ชายชรา
คำพูดในตอนนี้ของชิงสุ่ยนั้นได้แฝงไว้ด้วยความหมายอย่างมาก เขานั้นกำลังย้ำว่าตอนนี้เขาไม่ได้รักษาให้ชายชราฟรีๆ
“ท่านอาวุโสถึงข้าจะไม่สามารถรับประกันได้ แต่ข้าจะพยายามทำให้ดีที่สุด ท่านยินดีจะลองมันหรือไม่?”ในตอนนี้ชิงสุ่ยนั้นอยากรักษาให้เขาจริงๆ เพราะชิงสุ่ยนั้นอยากรู้ว่าความสามารถที่แท้จริงของเขานั้นมากน้อยเท่าไร
“เมื่อเทียบกับความลำบากที่ข้าเคยได้รับมาข้านั้นถือว่ามันเล็กน้อยมาก อีกอย่างข้านั้นก็เชื่อมั่นในตัวของท่าน”ชายชรากล่าวตรงไปตรงมา
“ท่านพ่อ!” ฉีซีซาตะโกน
ชายชราโบกมือ ให้สัญญาณว่าเธอนั้นควรหยุดพูดได้แล้ว
“ท่านหมอชิง ข้าหวังว่าท่านจะสามารถรักษาท่านพ่อของข้าได้จริงๆ!” เธอมองไปที่ชิงสุ่ย และกล่าวออกมาอย่างจริงจังเสียง
“ความกตัญญูของคุณหนูข้านั้นซึ้งใจจริงๆ วางใจเถอะท่านอาวุโสจะต้องปลอดภัย ฟ้าดินจะต้องช่วยเหลือท่าน” ชิงสุ่ยกล่าวด้วยรอยยิ้ม
เมื่อได้ยินแบบนี้ มือของเธอได้เริ่มสั่นสะท้าน เธอกำลังคิดว่าคนโง่แบบเขา  กล้าที่จะลองใช้โชคของเขากับเรื่องนี้ได้อย่างไร แต่ถึงอย่างไรเธอนั้นก็ไม่มีทางเปลี่ยนแปลงอะไรได้แล้ว ตอนนี้พ่อของเธอได้ตัดสินใจไปแล้ว และเขาจะไม่มีทางเปลี่ยนใจอย่างแน่นอน แต่ถึงอย่างไรก็ตาม เธอก็ยังคงไม่มั่นใจอย่างมากในตัวของชิงสุ่ย
ชิงสุ่ยค่อยๆเริ่ม ใช้เข็มทองของเขาเพื่อตัดเส้นลมปราณของชายชรา ขณะนี้ชายชราค่อยๆกัดลงที่ริมฝีปากของเขาด้วยความเจ็บปวด พร้อมกับใบหน้าของเขาที่ซีดเผือก
ตอนนี้ชายชราไม่สามารถขยับได้แม้แต่น้อย ขณะที่ชิงสุ่ยค่อยๆถ่ายทอดปราณที่มองไม่เห็นลงไปเพื่อเชื่อมต่อเส้นลมปราณใหม่ให้ชายชราอีกครั้ง
ชิงสุ่ยได้ใช้ปราณบรรพกาลหวนคืนลงไปในร่างกายของชายชรา เพื่อเชื่อมต่อเส้นลมปราณ เขาจะต้องใช้ปราณที่ละเอียดอ่อนเพื่อเชื่อมต่อเส้นลมปราณของชายชรา ดังนั้นปราณบรรพกาลหวนคืนจึงเป็นสิ่งจำเป็นอย่างมา
ชิงสุ่ยค่อยๆหยุดมือหลังจากสี่ชั่วยามผ่านไป แม้ว่าเขาจะสามารถรักษาได้อย่างรวดเร็วแลแม่นยำมาก แต่อย่างไรมันก็ไม่สามารถลดความเจ็บปวดของชายชราได้เลย
“ท่านพ่อของข้าเป็นอย่างไรบ้าง?”
หลังจากเห็นสภาพที่อ่อนแอของชายชรา ฉีซีซาได้ถามออกมาอย่างเป็นห่วง หลังจากได้เห็นชิงสุ่ยมือลง เช่นเดียวกับคนอื่นๆที่กำลังจับจ้องไปที่ชิงสุ่ยเช่นเดียวกัน
“เขาไม่เป็นอะไร เขาจะตื่นขึ้นมาในไม่ช้านี้ หลังจากท่านช่วยนำยาตัวนี้ให้เขาดื่มด้วย” ชิงสุ่ยหยิบยาขึ้นมาและส่งให้เธอ
ฉีซีซารีบวิ่งออกไปแล้วต้มยา
ช่วงเวลาสั้นๆ ฉีซีเฟยก็ค่อยๆเปิดตาของเขาขึ้น ใบหน้าของเขานั้นค่อนข้างอ่อนล้าอย่างมาก แต่อย่างไรก็ตามในตอนนี้ ดวงตาของเขานั้นเต็มไปด้วยความปีติยินดีอย่างบอกไม่ถูก
“ขอบคุณท่านหมอชิงสุ่ย ตอนนี้ข้ารู้สึกว่าอาการบาดเจ็บของข้านั้นถูกรักษาเรียบร้อยแล้ว มันเป็นเรื่องที่ข้าที่คิดไม่ถึงจริงๆ ท่านเป็นแห่งแพทย์ปาฏิหาริย์จริงๆ” ชายชรากล่าวอย่างมีความสุข
สิ่งนี้นี้ทำให้คนอื่น ๆ ตื่นตระหนกอย่างมาก แม้ว่าพวกเขาจะไม่รู้ว่าเส้นลมปราณของพ่อของเขาเป็นแบบไหน พวกเรารู้ว่ามันต้องเป็นเรื่องยากอย่างมากที่จะรักษามัน มีแพทย์นับร้อยนับพันที่พวกเขาเชิญมา แต่ก็มิอาจรักษาพ่อของเขาได้ แต่ชายหนุ่มคนนี้กลับสามารถทำมันได้อย่างง่ายดาย
นั่นหมายความว่ามันเป็นเรื่องอย่างมากที่มีคนเรียกชายหนุ่มผู้นี้ว่าหมอแห่งปาฎิหาริย์  ฉายานี้เหมาะสมกับเขาจริงๆ ไม่เกินเลยแม้แต่น้อย
หมอแห่งปาฎิหาริย์!
ในเวลานี้ฉีซีซาได้ยกถ้วยยาให้กับพ่อของเธอ เธอได้แต่มองไปที่ภาพที่ไม่น่าเชื่อในตอนนี้ ดวงตาของฉีซีชาส่องประกายด้วยรูปลักษณ์ที่ไม่น่าเชื่อนี่เป็นครั้งแรกก่อนที่จะหันกลับไปมองชิงสุ่ย เวลาที่เธอได้มองเขาแตกต่างออกไปจากเดิม
“ในช่วงนี้ท่านพยายามอย่าใช้พลังปราณของท่านบ่อยนัก รอเวลาสักหนึ่งเดือนก่อนให้ปราณของท่านกู้คืนกลับมาสมบูรณ์ก่อน  และเมื่อท่านดีขึ้นแล้ว ข้าก็ขอตัวลา” ชิงสุ่ยยิ้มและกล่าว
…
การกระทำนี้ของเขา นั้นเป็นการเตือนว่าถึงเวลาที่พวกเขานั้นต้องจ่ายค่าตอบแทนแล้ว
แน่นอนว่าค่าธรรมเนียมสำหรับการรักษานี้ ต้องไม่ใช่ของธรรมดา
“ซาเอ๋อ เจาช่วยไปส่งท่านหมอหน่อยสินะ นอกจากนี้เจ้าช่วยคิดแทนพ่อหน่อยว่าเราควรมอบอะไรท่านหมอดี”ซีฉี เฟยนั้นรู้ดีว่าชิงสุ่ยนั้นมีความสามารถทางการแพทย์ที่เก่งกาจขนาดไหน  ยิ่งไปกว่านั้นความสามารถในการบ่มเพาะของเขาก็ไม่ได้อ่อนแอเลยแม้แต่น้อย ดังนั้นมันจึงทำให้เขาอยากที่จะสร้างสัมพันธ์กับชิงสุ่ยเอาไว้
ชิงสุ่ยแอบตกใจเล็กน้อย เขาสามารถเข้าใจความหมายในคำพูดของชายชรา และรู้ว่าเขาต้องการยกลูกสาวให้กับเขา แต่ไม่ใช่ความต้องการของเขา
ซีฉีซาก็พอจะรับรู้ได้ถึงความต้องการของพ่อของเธอ แต่ถึงอย่างไรเธอนั้นก็ไม่ยอมรับมัน
ในตอนนี้ชิงสุ่ยได้บอกลาคนอื่นๆและเดินออกไป ขณะที่ซีฉีซานั้นเดินตามเขาออกไปข้างนอก
“ขอบคุณที่ท่านรักษาพ่อของข้าไว้แล้ว ท่านนั้นต้องการอะไรเป็นของตอบแทนละ” เธอกล่าวออกมาอย่างหยิ่งยโส  นั้นเพราะเธอไม่รู้ว่าจะขอบคุณเขาอย่างไร และก็ไม่รู้ว่าเธอนั้นควรมอบอะไรให้กับเขา ด้วยความสามารถที่เขามี เขานั้นคงไม่ต้องการเพียงแค่สิ่งของธรรมดา นี่คือสิ่งที่เธอคิด
“นี่คือความจริงใจของตระกูลซีฉีอย่างนั้นรึ? ข้าผิดหวังจริงๆเลย ลืมมันไปซะข้าไม่ต้องการอะไร”ชิงสุ่ยกล่าวออกมา ขณะหันไปมองกับเธอ
จริงๆแล้วชิงสุ่ยนั้นไม่ได้โกรธอะไร เพียงแค่เขานั้นไม่ค่อยพอใจในน้ำเสียงของเธอที่เหมือนกำลังดูดถูกเขาอยู่
ร่างกายของหญิงสาวได้สั่นสะท้านเล็กน้อย ตอนนี้เธอนั้นสัมผัสได้ถึงความขุนเคืองในใจของเขา
“ท่านเป็นคนรักษาให้ท่านพ่อของข้า ตราบเท่าที่ข้าสามารถทำได้ ข้าจะไม่ปฏิเสธเงื่อนไขของท่าน หากท่านั้นต้องการชีวิตของข้าๆนั้นก็พร้อมมอบให้กับท่าน” เธอกล่าวเบา ๆ
ซีฉี เฟยนั้นมีลูกสาวคนเดียวเท่านั้น เธอจึงเป็นที่รักของพ่อของเธออย่างมาก นอกจากนี้ครั้งที่เธอนั้นทะลวงขึ้นขั้นบัญชาสวรรค์พินาศมันได้เกิดข้อผิดพลาดขึ้นมา ดีที่ได้พ่อของเธอช่วยไว้จึงทำให้เธอนั้นรอดพ้นมาได้
นอกจากนี้เธอก็ไม่ใช่ลูกสาวแท้ๆของซีฉี เฟย แต่แม่ของเธอนั้นเป็นภรรยาคนหนึ่งของซีฉี เฟย  แม้อย่างนั้นซีฉี เฟยเองก็รู้ว่าเธอไม่ใช่ลูกของเขา แต่เขาก็ดูแลเธอเป็นอย่างดีมาโดยตลอด
พ่อของเธอนั้นเป็นน้องชายร่วมสาบานของเขาซีฉีเฟย แต่โชคร้ายที่เขานั้นถูกสังหารตายไปเสียก่อน ดังนั้นซีฉีเฟยจะได้รับดูและลูกเมียของเขาต่อ เพื่อเป็นการรักษาสัญญาที่มีให้กับสหายของเขา
นี่คือเหตุผลที่เขานั้นดูแลเธอเป็นอย่างดีดังกับลูกแท้ๆของเขา
“แล้วถ้าเช่นนั้น ข้าจะให้เจ้ากลายเป็นผู้หญิงของข้า เจ้าจะเห็นด้วยรึ?” ชิงสุ่ยยิ้มและกล่าวออกมาขณะที่เขานั้นกำลังหยอกล้อเธอ
ใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงเล็กน้อยด้วยความโกรธ ก่อนที่จะเธอจะกล่าวว่า “ข้าขอตัวเลือกอื่นได้รึไม่?”
“ฮ่าๆ เอาจริงๆ ข้าไม่ได้ต้องการให้เจ้ามาเป็นเป็นภรรยาของข้าจริงๆหรอก แต่เจ้าก็ไม่สามารถเป็นผู้หญิงของคนอื่น ‘เมื่อใดก็ตามที่ข้าคิดถึงเจ้าๆต้องมาหาข้าจากนั้นเราก็จะ…. ตกลงหรือไม่ ” ในตอนนี้ชิงสุ่ยเองก็เราตกใจในคำพูดของตัวเอง
ในตอนนี้เธอนั้นยิ่งโกรธมากกว่าเก่า นี่มันแย่ยิ่งกว่าเธอนั้นยอมเป็นภรรยาของเขาสียอีก … …
ก่อนที่เธอจะถอนหายใจ และกล่าว “ข้าเข้าใจแล้ว ข้าจะทำตามสิ่งที่เจ้าต้องการ”
“แล้วเจ้าจะเลือกข้อไหนกันละข้อแรกหรือข้อสอง?” ชิงสุ่ยยิ้มและถามออกมา
เธอมองไปที่เขาด้วยความรังเกียจและกล่าวว่า: “ข้าจะเลือกตัวเลือกที่สอง”
ชิงสุ่ยได้แค่ถอนหายใจออกมาเธอนั้นช่างเป็นคนที่ดื้อรั้นจริงๆ
เดิมทีเขาต้องการที่จะดัดนิสัยของเธอเท่านั้น แต่ตอนนี้เขานั้นไม่ต้องการจะทำเช่นนั้นแล้ว
ชิงสุ่ยสามารถสัมผัสได้เพียงแค่ความรังเกียจในสายตาของเธอ ก่อนที่จะส่ายหน้า “ดีจำสิ่งที่เจ้าสัญญาเอา วันนี้ข้าจะปล่อยเจ้าไปก่อน”
เธอตกใจอย่างมาก ในวันนี้เธอคิดว่าเธอจะไม่รอดพ้นชะตากรรมที่จะต้องถูกทำลายไปแล้ว แต่เขากลับเลือกที่จะจากไปด้วยตัวเอง มันทำให้เธอนั้นมีความสุขอย่างมากและงงงวยไปพร้อมๆกัน
ชิงสุ่ยค่อยๆจากไปโดยไม่หันกลับมา และไม่สนใจที่ใยดีกับคนที่ยืนอยู่ข้างหลังแม้แต่น้อย ในไม่ช้าเงาของเขาก็ค่อยๆหายลับไป
“เด็กน้อยเจ้าไม่พอใจอย่างนั้นรึ”
เธอหันไปมองที่ต้นตอของเสียก่อนที่จะกล่าว “ท่านพ่อ แม้ว่าท่านจะคิดยังไงกับเขาก็ตาม แต่ที่ข้าเห็นเขานั้นก็เป็นแค่คนเลวๆเท่านั้น”
“เลวอย่างนั้นรึ ด้วยประสบการณ์ของพ่อแล้ว เท่าที่พ่อรู้มามันไม่น่าใช่เช่นนั้น เพียงแค่เจ้านั้นเห็นแค่มุมมองที่เขาแสดงออกมาเท่านั้น เจ้าคิดว่าคนเลวที่ไหนจะรักษาให้ผู้ป่วยที่ไม่มีอันจะกิน มีคนเลวที่ไหนมอบอาหารที่ล้ำค่าให้กับคนยากจน คนเลวที่ไหนขายยาที่มีคุณภาพสูงในราคาที่ทุกๆคนสามารถจับต้องได้ ถึงแม้บางครั้งเขาจะรักษาผู้ป่วยบางคนด้วยการเรียกทรัพย์สินที่มากมาย แต่คนเหล่านั้นก็ไม่ใช่คนดีเลย ราวกับว่ามันเป็นการลงโทษที่จะให้คนเหล่านั้นต้องสูญเสียเงินทองที่เขาได้มาจากการทำที่ทำร้ายผู้อื่น เพื่อแลกกับชีวิตของตน ยิ่งไปกว่านั้นเงินทองของพวกคนเลวเหล่านั้นก็ถูกผันแปรกลายมาเป็นสิ่งที่ใช้ดูแลคนที่อ่อนแอและยากจนยิ่งกว่า”ในตอนนี้ซีฉี เฟยนั้นได้ทำการตรวจสอบหอคอยจักรพรรดิเสร็จสิ้นแล้ว
เธอเริ่มอยากรู้จริงๆแล้วว่าชิงสุ่ยนั้นเป็นคนยังไง ยิ่งไปกว่านั้นเธอก็รู้ดีว่าเขาไม่ได้สนใจในตัวของเธอแม้แต่น้อย แต่ทำไมเขาจึงได้ยื่นข้อเสนอเช่นนี้ออกมา?
ดังนั้นเธอจึงตัดสินใจที่จะหอคอยจักรพรรดิสักครั้งเพื่อตรวจสอบดู……………