ราชันเร้นลับ 645 : ทำให้สงบ
เมื่อดวงดาวระยิบระยับรอบตัวเลือนหายไปอย่างสมบูรณ์ แคทลียาก้มหน้าลง กล่าวกับแฟรงค์·ลีที่เพิ่งคืนสติกลับมา“ทำให้พวกเงาสงบลง” เธอหมายถึงลูกเรือคนอื่นที่ยังคงเผชิญความเจ็บปวดสิ้นเสียงพูด แคทลีนาหันหลังกลับ หน้าต่างถูกเลื่อนปิดพร้อมเสียง ‘ปึง’ทันใดนั้น ไคลน์บังเอิญเห็นเถาวัลย์สีเขียวเลื้อยขึ้นจากพื้นห้อง บรรจงรัดพันร่างกายพลเรือเอกดวงดาวอย่างอ่อนโยนเนื่องจากไม่มีกลิ่นอายความชั่วร้าย ไคลน์จึงเชื่อว่านี่คงเป็นพิธีกรรมสำหรับพื้นฟูร่างกายของเธอเองเป็นพลังพิเศษของเส้นทาง หรือพลังจากสมบัติวิเศษ? น่าแปลก เธอรีบรักษาตัวเองโดยปราศจากความกังวล ปล่อยให้แฟรงค์จัดการกับสมาชิกบนเรือได้อย่างอิสระ ไม่กลัวว่าจะถูกแจ้งมรณะไล่ตามจากด้านหลังบ้างหรือ?การพุ่งครั้งสุดท้ายของอนาคตกาลช่วยให้เรือแล่นมาไกลแค่ไหน?ไคลน์ก้มหน้าลง หันไปทางแฟรงค์·ลีด้านข้างนอกจากจะเป็นผู้เชี่ยวชาญพิษ ชายคนนี้ยังเป็นหมอที่ไว้ใจได้ แฟรงค์นำท่อสายยางซึ่งพันกันยุ่งเหยิงออกจากกระเป๋า ปลายข้างหนึ่งเชื่อมกับขวดแก้วใบเล็ก อีกข้างเชื่อมติดกับเข็มฉีดยาปลายแหลม“ยาระงับประสาทที่ผมคิดขึ้นเอง” แฟรงค์·ลียิ้มโดยยังเผยสีหน้าเจือความหวาดกลัวฉันเคยซื้อของที่คล้ายกันมา แต่ก็ให้ ‘ซอมบี้’ มาริคใช้ไปหมดแล้ว…ไคลน์มองไปรอบตัว“แต่ขวดแค่นี้อาจไม่พอ”“เปล่า อันนี้ไม่ใช่ของลูกเรือ ผมต้องหาผู้ช่วยเพิ่มก่อน ฮะฮะ! สำหรับลูกเรือ พวกเขามักเอะอะโวยวายเสียงดังตอนเมาเสมอ ผมจึงคิดค้นเบียร์ที่มีสรรพคุณเหมือนกับยาระงับประสาท” แฟรงค์อธิบายอย่างเป็นกันเองแอบจ่ายยาโดยไม่ถามความยินยอมคนไข้…ไคลน์พยายามรั้งมุมปากมิให้กระตุกในที่สุดมันก็ตระหนักว่า แฟรงค์·ลีควรค่าแก่ฉายา ‘ผู้เชี่ยวชาญพิษ’ มากเพียงใดเพียงเพราะโจรสลัดเอะอะเสียงดัังขณะเมา แฟรงค์ถึงกับต้องปรับแต่งเบียร์ให้มีฤทธิ์กล่อมประสาทโดยไม่รู้สึกรู้สา คิดว่าเป็นการกระทำที่ถูกต้องแล้ว…โดยเนื้อแท้แล้ว เขาเป็นคนดีและจริงใจมาก แถมยังมุ่งมั่นกับอุดมคติของตัวเอง…แต่ในบางมุม ชายคนนี้คือซาตาน…โบสถ์พระแม่ธรณีทำพลาดตรงไหน ถึงให้กำเนิดนักวิทยาศาสตร์สติเฟื่องแสนอันตรายขึ้นมาได้…ไคลน์ควบคุมสีหน้า เดินตามแฟรงค์·ลีไปสักพักจนพบนีน่าที่นอนอยู่ในเงามืดของกำแพงโจรสลัดร่างใหญ่เกิดมาตรฐานกำลังนอนงอตัวด้วยสีหน้าเจ็บปวด มือข้างหนึ่งข่วนพื้นไม้ของดาดฟ้าจนเกิดเสียงครืด คราบเลือดสีแดงปรากฏเป็นเส้นยาวฉากตรงหน้าถึงกับทำให้ไคลน์เสียวปลายนิ้ว“เกอร์มัน ช่วยผมจับเธอตรึงหน่อย” แฟรงค์กล่าวพลางถือเข็มฉีดยาและท่อสายยางไคลน์ไม่ปฏิเสธ และไม่กล่าวสิ่งใดต่อ เพียงนั่งยองลงพร้อมกับใช้มือกดหลังนีน่าเพียงปลายนิ้วสัมผัส ฝ่ามือของชายหนุ่มเกิดลื่นหลุดออกตลอดเวลา ยากจะจับให้แน่นกระชับฝ่ามือ เหตุเพราะมิใช่อีกฝ่ายเป็นหญิง แต่เพราะใต้ชั้นผิวหนังมีเกล็ดปลาปกคลุมไคลน์ปรับเปลี่ยนกลยุทธ์ อาศัยการควบคุมร่างกายจากตัวตลก เล็งจับบ่านีน่าพร้อมกับเกร็งปลายนิ้วแต่อย่างไรก็ตาม แรงฮึดของนีน่าทรงพลังกว่าไคลน์อย่างมาก ส่งผลให้ปลายนิ้วเริ่มเจ็บและเกิดอาการชา บีบจับได้อย่างไม่มั่นคงสมกับเป็นลำดับ 7 แห่งเส้นทางลูกเรือ ตรงข้ามกับเราที่ไม่ถูกเสริมกล้ามเนื้อมากนัก… เฮ่อ… ถ้าไม่ต้องกังวลเรื่องอาหาร ป่านนี้คงเปลี่ยนเป็นยุบพองหิวโหยและใช้พลัง ‘ซอมบี้’ เพื่อกดเธอให้แน่นิ่ง…ขณะความคิดแล่นผ่าน ไคลน์ชำเลืองแฟรงค์ที่เดินเข้ามาใกล้และใช้หัวเข่ากระแทกใส่แผ่นหลังนีน่าอย่างไม่เกรงใจด้วยกล้ามเนื้ออันบึกบึน นีน่าแน่นิ่งในทันทีพลังทางกายของ ‘นักเพาะปลูก’ ก็ไม่ธรรมดาเหมือนกัน… แต่ถึงอย่างนั้น มิสเตอร์แฟรงค์·ลี ด้วยกริยาท่าทางอันหยาบคาบและป่าเถื่อนของนาย เกรงว่าชาตินี้คงหาแฟนไม่ได้แน่… แต่นายคงมิได้ใส่ใจกับเรื่องนี้อยู่แล้ว อาจมีลูกโดยการปลูกขึ้นจากดิน…ไคลน์รำพัน ดวงตาจ้องแฟรงค์·ลีแทงเข็มฉีดยาเข้าไปในหลังมือนีน่าหลังจากได้รับยากล่อมประสาทขวดเล็กเข้าไป นีน่าหยุดการดิ้นรนทันที ไคลน์เห็นดังนั้นจึงคลายมือและลุกขึ้นยืนไม่กี่วินาทีถัดมา นีน่าสางผมพลางประคองตัวยืนในลักษณะทุลักทุเล หันไปบ่นกับแฟรงค์ด้านข้างอย่างหัวเสีย“ทำไมนายถึงต้องทำตัวป่าเถื่อนเหมือนกับหมีควายทุกครั้ง! จะนุ่มนวลบ้างไม่ได้เลยหรือ”ขณะกล่าว หญิงสาวสะบัดมือ ไม่ปกปิดความเจ็บปวดที่เผยทางสีหน้าแตกต่างจากเมื่อครั้งดำน้ำ ตอนนี้นีน่ากำลังสวมเสื้อลินินและแจ็คเก็ตสีน้ำตาล กลมกลืนไปกับโจรสลัดทั่วไปแฟรงค์ไม่สนใจเสียงบ่นของหญิงสาว เพียงหันกลับไปซักถามด้วยสีหน้าประหลาดใจ“ฉันป่าเถื่อนตรงไหน?“เรื่องนั้นช่างเถอะ ตอนนี้เราต้องรีบช่วยเหลือพวกเขา“เธอรีบเข้าไปเอาถังเบียร์ออกมา เราจะนำไปป้อนคนที่กำลังแย่“เกอร์มัน ถ้าไม่รังเกียจ คุณช่วยพวกเราอีกแรงได้ไหม”ไคลน์หันไปจ้องลูกเรือจำนวนมากที่กำลังนอนบิดตัวบนพื้นดาดฟ้า ใครครวญสักพัก“แค่ให้พวกเขาสงบลงก็พอใช่ไหม”“ถูกต้อง” แฟรงค์·ลีรีบพยักหน้ารับ“ซัดให้หมดสติแทนได้ไหม”ไคลน์ถามเสียงเย็นผลลัพธ์ก็เหมือนกับยากล่อมประสาท แถมยังมีประสิทธิภาพสูงกว่ามาก… ชายหนุ่มแอบเสริมนีน่าหันขวับด้านข้างด้วยใบหน้าตกตะลึง หมดคำจะกล่าวสักพักใหญ่แฟรงค์·ลีครุ่นคิดอย่างจริงจัง“แบบนั้นก็ได้”“ตกลง” ไคลน์เดินไปหยิบมีดยาวที่มองเล็งไว้สักพักแล้ว หยิบมันขึ้นมาและใช้สันทื่อกระแทกใส่เจ้าของมีดพล่อก!ภายใต้การควบคุมอันแม่นยำ โจรสลัดที่กำลังนอนทุรนทุรานพลันแน่นิ่ง หลับสนิทในพริบตานีน่ายืนจ้องอย่างตกตะลึง ก่อนจะรีบเรียกสติตัวเองกลับมาเธอเดินผ่านไป ลดความเร็วลง หัวเราะในลำคอเสียงแผ่ว“ฉันเคยได้ยินข่าวลือของคุณมามาก แต่ไม่คิดว่าตัวจริงจะยิ่งกว่าข่าวลือเช่นนี้ เพราะโดยมากแล้วมักตรงกันข้าม“เอ่อ… คงเป็นเพราะความคิดของคุณมีเอกลักษณ์ไม่เหมือนใคร แตกต่างจากพวกเรา… คุณเหมือนกับแฟรงค์ คงเป็นเหตุผลว่าทำไมถึงสนิทสนมกับแฟรงค์ได้เร็ว”ผิดแล้วสาวน้อย ในหมู่คนเสียสติก็ยังมีระดับความวิกลจริตแบ่งแยกอยู่ และเกอร์มัน·สแปร์โรว์ยังไม่ถึงขั้นแฟรงค์… ไคลน์ทำหน้าขรึม รำพันในใจชายหนุ่มไม่สนใจคำพูดนีน่า เพียงเดินถือมีดยาวไปตามดาดฟ้าเรือ นำสันทื่อซัดใส่ลูกเรือทีละคนจนสลบเหมือด ปล่อยให้ตื่นขึ้นมาเองตามธรรมชาติในตอนแรก แฟรงค์ต้องการทำแบบเดียวกัน แต่ถูกนีน่าย้อนถามว่า ‘นายแน่ใจนะ ว่าจะไม่พลั้งมือฆ่าพวกเขา’ จึงตัดสินใจพับเก็บความคิดดังกล่าวทันที กลับเข้าห้องเสบียงและยกถังเบียร์ออกมาใช้ตามแผนเดิมพลั่ก! ผัวะ! พล่อก!ขณะไคลน์กำลังเดินเคาะไปตามดาดฟ้าเรืออย่างสนุกสนาน มันเห็นชายวัยห้าสิบสวมหมวกปลายแหลมคนหนึ่ง กำลังคืนสติจากความเจ็บปวดด้วยตัวเองโดยไม่ต้องถึงมือตนเมื่อเห็นนักผจญภัยเสียสติย่างกรายเข้าใกล้ ชายชรารีบพยุงตัวยืน โพล่งขึ้นอย่างลนลาน“ม…ไม่จำเป็น! ฉันสบายดี!“ฉันหายแล้ว!”ไม่ต้องบอกก็รู้…ไคลน์ฝืนกลั้นยิ้ม เบือนหน้าหนีไปทางหัวเรือชายชราเริ่มแนะนำตัว“ฉันคือต้นหนของอนาคตกาล อ็อตโตลอฟ”ต้นหนเรือ…?ไคลน์มองไปด้านข้าง พบหนังสือมากมายกระจัดกระจายรอบตัวอ็อตโตลอฟ บ้างหงายปก บ้างคว่ำหน้า และบ้างกางออก“ฮะฮะ! ฉันตกลงมาจากข้างบนพร้อมกับหนังสือเหล่านี้ จนกระทั่งเมื่อครู่ พวกมันก็แสดงอาการผิดปรกติไม่ต่างกัน” อ็อตโตลอฟเล่าไคลน์จ้องเข้าไปในดวงตา และพบว่าเป็นสีฟ้าอ่อนคล้ายน้ำทะเลลึกไม่ใช่ดวงตาที่แอบจ้องเราเมื่อตอนกลางวัน… แต่เป็นดวงตาที่คล้ายกับพลเรือเอกดวงดาว… คงมาจากเส้นทางเดียวกันกระมัง… ไคลน์พิจารณาอย่างสนใจ พลางชำเลืองไปทางแฟรงค์และนีน่าที่กำลังช่วยทำให้ลูกเรือคนอื่นสงบลงขณะชายหนุ่มเตรียมหันไปยังท้ายเรือเพื่อดูว่า ‘แจ้งมรณะ’ ตามมาหรือไม่ อ็อตโตลอฟรีบโพล่งอย่างตกใจ“ระวัง!”ซ่า!คลื่นทะเลขนาดมหึมาซัดเข้าที่หัวเรืออย่างจัง อนาคตกาลมีอันต้องสั่นคลอนไปทั้งลำหากไม่มีพลังตัวตลกช่วยรักษาสมดุล ไคลน์คงหัวคะมำเหมือนกับแฟรงค์ในตอนนี้ อย่างไรก็ตาม ชายหนุ่มมิอาจหลบหลีกละอองน้ำเค็มที่สาดกระเซ็นลงมายังทุกซอกมุมดาดฟ้าเรือหวังว่าที่นี่จะมีเตารีดไอน้ำ… คงไม่ใช่เรื่องแปลกหากนักผจญภัยเสียสติจะรีดผ้าเอง ถ้าไม่รีดผ้าคงแปลกกว่า… ตอนนี้ต้องสวมเสื้อผ้าชนพื้นเมืองของหมู่เกาะรอสต์ไปก่อน…ไคลน์วางแผนเสร็จสรรพมันเงยหน้าขึ้นและพบกับพายุหลายลูกในแต่ละจุดของทะเล รวมถึงคลื่นยักษ์สูงใหญ่ดุจดังขุนเขา สายลมรอบตัวรุนแรงและหยาบกร้าน เสียงฟ้าร้องคำรามดังแว่วอย่างต่อเนื่องอนาคตการแล่นออกจากเส้นทางเดินเรือปลอดภัย? การ ‘พุ่ง’ ครั้งนั้นไม่เพียงช่วยให้รอดพ้นจากแจ้งมรณะ แต่ยังทำให้เรือออกนอกเส้นทางด้วย…ไคลน์ยืนมองอ็อตโตลอฟ นีน่า แฟรงค์ และ ‘ไร้เลือด’ ฮีท·ดอยล์กำลังช่วยกันปลุกลูกเรือให้ตื่นจากอาการสลบ จากนั้น ทุกคนเริ่มยุ่งวุ่นวายอยู่กับการฟื้นฟูอนาคตกาลภายใต้การร่วมแรงร่วมใจ อนาคตกาลหักหัวเลี้ยวทันเวลา ฝ่าคลื่นลูกใหญ่ พายุสายฟ้า และกลับไปยังเส้นทางปลอดภัยได้อย่างฉิวเฉียดเมื่อทุกอย่างสงบลง ไคลน์คลายมือออกจากยันต์เทพสมุทร หายใจเข้าออกอย่างผ่อนคลายลองมองย้อนกลับไป มันเริ่มหายใจทั่วท้องเมื่อไม่เห็นแจ้งมรณะไล่ตามมา พลางคิดครุ่นว่า ค่ำคืนนี้ช่างเต็มไปด้วยความวุ่นวายหลังจากกวาดตารอบตัวและพบโจรสลัดหลายคนกำลังจับศีรษะด้วยสีหน้าเจ็บแปลบ บ้างดูอ่อนเพลียและไร้เรี่ยวแรง ประหนึ่งพร้อมล้มลงทุกเมื่อ ไคลน์รีบเดินออกจากดาดฟ้าด้วยความสำนึกผิด ตรงไปยังห้้องพัก ถอนหายใจแผ่วเบาจากก้นบึ้งออกจากเกาะการ์กัสได้ไม่นาน เรือทั้งลำก็เกือบถูกทำลาย… การเดินทางตามหานางเงือกไม่ใช่เรื่องง่ายเลยสักนิด…หลังจากขึ้นบันไดไปยังชั้นสอง ไคลน์เริ่มชะลอฝีเท้าขณะเดินผ่านห้องกัปตัน เพ่งสายตาพิจารณาอย่างละเอียด และพบว่าตามซอกประตูเต็มไปด้วยใบไม้สีเขียว คล้ายกับโลกภายในและภายนอกถูกตัดขาดออกจากกันโดยสมบูรณ์มันรีบเบือนหน้ากลับ เดินเข้าห้องพัก สมองไตร่ตรองว่าตนควรสวดวิงวอนถึงเดอะฟูลหรือไม่ เพื่อให้มองเห็นภาพกว้างของทะเลโดยรอบ เผื่อว่าแจ้งมรณะแล่นเข้ามาใกล้ จะได้มอบบทเรียนแก่ราชาอมตะ·อาการิธอย่างสาสม สั่งสอนว่าไม่ควรเล่นสนุกส่งเดชคงไม่ดีนัก… ที่นี่มี ‘ดวงตา’ คอยจับตามอง เราไม่ควรทำเรื่องสุ่มเสี่ยง อีกทั้ง สายฟ้าเพียงสองสามเส้นคงทำอันตรายราชาอมตะไม่ได้ อย่างมากก็ทำให้ตกใจ ไม่คุ้มกับความเสี่ยง…ห้ามปล่อยให้ความโกรธครอบงำเด็ดขาด… ต้องรอจนกว่าจะเลื่อนลำดับแล้วเท่านั้น!ไคลน์ระงับความปรารถนาที่จะเอาคืน…………………………
คอมเม้นต์