หน่วยกิตไม่ใช่ปัญหา แต่เขายังต้องผ่านกระบวนการการสำเร็จการศึกษา
ยกตัวอย่างวิทยานิพนธ์สำเร็จการศึกษาและสัมภาษณ์ตอนสำเร็จการศึกษา
จากคำพูดศาสตราจารย์ถัง ลู่โจวได้แต่ต้องเตรียมวิทยานิพนธ์ของเทอมนี้ ถ้าเขาไม่อยากเรียน เขาก็ไม่จำเป็นต้องไปเรียน
ศาสตราจารย์ถังกล่าว “พูดตามตรง อาจารย์รู้สึกประหลาดใจระคนยินดีที่ได้ยินว่าเธอแก้ข้อคาดการณ์จำนวนเฉพาะคู่แฝดได้ อาจารย์ไม่รู้เรื่องทฤษฎีจำนวนมากนัก แต่เนื่องจากเธอมีพรสวรรค์ในสาขานี้อย่างชัดเจน ทำไมเธอไม่ลองแก้ข้อคาดการณ์ของปอลิญักล่ะ? เธอแก้รูปแบบที่ยากที่สุดของ K=1 ได้แล้ว เธอก็แค่ขยายมันเป็นตัวเลขธรรมชาติทั้งหมด…แต่อย่าเลือกหัวข้อนี้ไปเป็นวิทยานิพนธ์จบการศึกษา เพราะมันอาจใช้เวลานาน”
ลู่โจวย่อมไม่เลือกข้อคาดการณ์ระดับโลกมาเป็นวิทยานิพนธ์จบการศึกษาอยู่แล้ว
ข้อคาดการณ์จำนวนเฉพาะคู่แฝดเขาใช้เวลาไปมากกว่าครึ่งปี แม้ว่าข้อคาดการณ์ของปอลิญักจะฟังดูง่าย แต่การขยาย K=1 ไปเป็นจำนวนธรรมชาติทั้งหมดนั้นยุ่งยากมาก
แน่นอนก่อนตีพิมพ์วิทยานิพนธ์จำนวนเฉพาะคู่แฝด บนโลกนี้เขาเป็นคนที่มีสิทธิ์แก้ข้อคาดการณ์ของปอลิญักที่สุด แม้เขาจะตีพิมพ์ไปแล้ว ผู้ที่มาท้าทายข้อคาดการณ์นี้ก็ต้องได้รับแรงบันดาลใจจากวิทยานิพนธ์ของเขาอยู่ดี
ลู่โจวยิ้ม “ไม่ต้องห่วงครับศาสตราจารย์ถัง ตอนที่ผมวิจัยข้อคาดการณ์จำนวนเฉพาะคู่แฝด ผมก็ได้ศึกษาข้อคาดการณ์ของปอลิญักแล้ว แต่ผมขาดแรงบันดาลใจ ผมอาจใช้มันเป็นวิทยานิพนธ์ระดับปริญญาเอก แต่ผมจะเลือกหัวข้อการวิเคราะห์เชิงฟังก์ชันเป็นวิทยานิพนธ์ปริญญาตรี”
ศาสตราจารย์ถังรู้สึกยินดี “ดูเหมือนเธอจะมีแผนของตัวเองแล้ว งั้นก็ไม่มีอะไรพูดแล้ว บอกอาจารย์มาว่าเธอเลือกหัวข้ออะไร อาจารย์จะช่วยเอง”
…
โครงการหมื่นอัจฉริยะจำเป็นต้องกรอกข้อมูลทะเบียนบ้าน ดังนั้นลู่โจวจึงกลับมาหอพักพร้อมกับเอกสาร
เมื่อเขาหาข้อมูลทะเบียนบ้านในลิ้นชักเจอ เขาก็นั่งลงบนเก้าอี้ เขาเริ่มอ่านและกรอกเอกสารอย่างระมัดระวัง
ทันใดนั้นเองประตูหอพักก็เปิดออก
“ห้องสองศูนย์หนึ่งราชากลับมาแล้ว…เดี๋ยวนะ โจว นายอยู่คนเดียวเหรอ?” หวงกวงหมิงถาม เขามองไปรอบๆ ก่อนจะวางกระเป๋าเดินทางบนเตียง จากนั้นเขาก็เดินเข้ามาถาม “นายเขียนอะไร? โครงการหมื่นอัจฉริยะ? นี่คือ?”
ลู่โจวกล่าวลวกๆ “ไม่มีอะไร มันก็แค่กิจกรรมบางอย่างที่ฉันเข้าร่วม”
“โอ้ คำพูดของนายไม่น่าเชื่อเลย” หวงกวงหมิงตอบแล้วหยิบโทรศัพท์ออกมา
ลู่โจวถอนหายใจ
เขาไม่อยากทำให้รูมเมทรู้สึกแย่ เขาเลยพูดเรื่องโครงการต่ำกว่าความเป็นจริง
แต่แค่คำพูดมันจะทำให้ต่ำกว่าความเป็นจริงได้เหรอ?
แล้วก็เป็นไปตามคาด หวงกวงหมิงค้นหาโครงการหมื่นอัจฉริยะแล้วถอนหายใจ
“แม่งเอ้ย ไหนๆ นายก็เป็นอัจฉริยะระดับชาติ…จะว่าไปนายจะเลี้ยงข้าวเราเมื่อไหร่?”
ลู่โจวอดพูดไม่ได้ “ก็ได้ๆ ฉันจะเลี้ยงข้าวนาย พวกนายวันๆก็คิดแต่เรื่องของกินนั่นแหละ”
หวงกวงหมิงยิ้มซุกซน “นายอยากให้ฉันคิดเรื่องอื่นเหรอ?”
ลู่โจวถอนหายใจเบาๆ “นายเปลี่ยนไป”
หวงกวงหมิงยิ้ม “แน่นอน ใครบ้างไม่ชอบของฟรี?”
ลู่โจวตอบ “เหตุผลเดียวที่นายเป็นเพื่อนกับฉันเพราะฉันเลี้ยงข้าวนาย?”
หวงกวงหมิงตอบ “ไม่…”
แล้วหอพักก็เงียบ
เอิ่ม…
ดูเหมือนฉันจะทำลายบทสนทนาอีกแล้วใช่ไหม?
สามวันหลังจากเทศกาลโคมไฟ นักศึกษาก็เริ่มกลับมามหาวิทยาลัย
หลิวรุ่ยกลับมาคนแรก ตามมาด้วยสือช่าง
เมื่อเทียบกับหวงกวงหมิงกับหลิวรุ่ย สือช่างกลับมามหาวิทยาลัยพร้อมกับพลังงานเต็มเปี่ยม
ไม่มีใครเดาไม่ได้ว่าทำไม
เขาพาแฟนกลับมาด้วย!
เขาเป็นคนแรกในหอพักห้องสองศูนย์หนึ่งที่มีแฟน
สือช่างจับมือหญิงสาวคนนั้นแล้วกล่าว “ฉันจะแนะนำให้พวกนายรู้จัก แฟนฉัน หวังจิ้งหย่า” จากนั้นสือช่างก็กล่าวกับเธอ “นี่คือเด็กแว่นหลิวรุ่ย ไอ้โง่กวงหมิง คนที่ดูน่าเบื่อๆคือลู่โจว”
หวงกวงหมิงกับหลิวรุ่ยไม่พอใจ
หมายความว่าไง?
หวงกวงหมิงกล่าว “บัดซบ ทำไมฉันถึงเป็นไอ้โง่?”
หลิวรุ่ยกล่าว “เด็กแว่นหมายความว่าไง!”
ลู่โจวเป็นคนเดียวที่หัวเราะ
เจ้าหมอนี่หายไปช่วงวันหยุด กลับมาอีกทีทักษะการใช้คำเพิ่มขึ้นเยอะ!
น่าเบื่อก็ยังดีกว่าไอ้โง่เป็นไหนๆ
ยอดเยี่ยมจริงๆ
ต้องบอกเลยว่าเจ้าหมอนี่มีสายตาดีอยู่บ้าง ไม่งั้นเขาจะหาแฟนสาวแสนสวยมาได้ยังไง?
ลู่โจวลุกขึ้นยืน “ยินดีที่ได้รู้จัก!”
เมื่อหวังจิ้งหย่าเห็นลู่โจว เธอก็อึ้ง เธอยิ้มแล้วตอบกลับอย่างรวดเร็ว
“คุณคือลู่โจว? คุณเป็นท่านเทพ! ยินดีที่รู้จักเช่นกัน!”
ลู่โจวโบกมือแล้วกล่าว “ผมไม่ได้เป็นเทพ ฮ่าๆ ผมแค่ชอบคณิตศาสตร์ แม้ว่าบางครั้งสือช่างจะเลวไปบ้าง แต่เขาก็เป็นคนดี ฝากดูแลเขาด้วยนะ”
“อุบ!”
หวังจิ้งหย่าอดหัวเราะไม่ได้
หลิวรุ่ยใช้มือกระแทกโต๊ะแล้วหัวเราะ
“ฮ่าๆๆ!”
การหัวเราะนี้ทำให้ลู่โจวสับสน
มันตลกขนาดนั้นเลย?
“ไสหัวไปเลย อย่าเอาเปรียบฉัน” สือช่างกล่าว เขาพยายามเปลี่ยนหัวข้อ “ปีใหม่แล้ว พวกเราออกไปหาอะไรกินกันเถอะ! ฉันเลี้ยงเอง!”
“หัวหน้าหอดีที่สุด!”
“ดีเหลือเกิน ดีเหลือเกิน”
หวงกวงหมิงรีบคว้าโอกาสนี้เพื่อถามถึงหัวข้อสำคัญ “กินข้าว? จิ้งหยา รูมเมทของคุณมาด้วยไหม?”
หวังจิ้งหยายิ้มแล้วกล่าว “มาแน่นอน ฉันจะแนะนำพวกเธอให้คุณรู้จัก”
สือช่างยิ้ม “ใช่แล้ว พวกนายไม่อยากเดทกลุ่มกันเหรอ? นี่เป็นโอกาสของนาย คว้ามันไว้ให้แน่น”
ลู่โจวคิด
ฉันไม่อยากไปเดทกลุ่มเลย…
เอ้อนั่นสิ ไหนๆ เขาก็เป็นคนเลี้ยง ฉันไปก็ได้
…………………………………