วันต่อมา
ณ ภูเขาที่สูงตระหง่านแห่งหนึ่ง ที่นี่คือรังของแก๊งหมียักษ์ มีชื่อว่าภูเขาหมี
ทว่าสมาชิกของแก๊งหมียักษ์แต่ละคนนั้นมีรูปร่างที่สูงใหญ่ เป็นเหมือนกับหมียักษ์ก็ว่าได้ มีพลังอำนาจที่มหาศาล
หากพูดถึงเรื่องของพลังอำนาจส่วนบุคคลเพียงอย่างเดียวนั้น เรียกได้ว่าแก๊งหมียักษ์นั้นเป็นหนึ่งในแก๊งที่เก่งกาจอันดับต้นๆในบรรดาแก๊งจำนวนมากก็ว่าได้
ทว่าในช่วงเวลานี้ ภายในแก๊งหมียักษ์นั้นมีบรรยากาศที่หม่นหมองอย่างมาก ได้ยินเพียงแค่เสียงพูดคุยกันเบาๆ
“แก๊งเสือดำและแก๊งเขี้ยวหมาป่าถูกเจ้าอู๋ตี่ถล่มไปแล้ว”
“อีกทั้งก็ไม่ใช่เพียงแค่สองแก๊งนี้เท่านั้น หลังจากที่เจ้าเด็กนั่นบุกเข้าไปที่แก๊งเขี้ยวหมาป่า เขาก็ได้ใช้โอกาสนี้ในการบุกเข้าไปที่แก๊งขนาดเล็ก2-3แก๊งที่อยู่ใกล้กับภูเขาเขี้ยวหมาป่าและกำจัดพวกเขาไปอย่างสิ้นซาก แม้แต่จะหลบหนีก็ไม่สามารถหลบหนีได้ ว่ากันว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนั้นน่าเวทนาเกินกว่าที่จะทนดูได้”
“บัดซบ แก๊งจำนวนมากถูกเขาถล่มไป ดูเหมือนว่าจะไม่มีวี่แววของการปิดบังเจตนาของตนเองแม้แต่น้อย”
“ปิดบังอะไรกัน ฝ่ายตรงข้ามบอกว่าต้องการที่จะบุกไปถล่มทีละแก๊งๆ สังหารไปจนถึงคนสุดท้าย”
“นี่มันตลกสิ้นดี นี่เขาก็ต้องการที่จะบุกเข้ามาถล่มแก๊งหมียักษ์ของพวกเราเช่นกันหรือ?”
“หากกล้าเข้ามาที่แก๊งหมียักษ์ของพวกเรา ข้าจะสังหารเขาซะ”
“สังหาร? จะสังหารเขาอย่างไร?! แก๊งเขี้ยวหมาป่าและแก๊งเสือดำนั้นไม่ได้มีพลังอำนาจที่แตกต่างกับพวกเรามากนัก ทว่ากลับถูกถล่มจนราบเป็นหน้ากลอง แม้แต่หัวหน้าแก๊งก็ถูกสังหารภายในหมัดเดียว ท้ายที่สุดแม้แต่ขนของเจ้าเด็กนั่นก็ไม่ได้รับบาดเจ็บแม้แต่เส้นเดียว”
“บัดซบ เจ้าเด็กนั่นช่างเป็นปีศาจอย่างแท้จริง ท้ายที่สุดแล้วเขามาจากที่ใดกัน?!”
“ไม่ว่าเขาจะมาจากที่ใด พวกเราก็ต้องหลบหนีออกไป ไม่อย่างนั้นจะต้องเผชิญกับความโหดเหี้ยมของฝ่ายตรงข้ามอย่างแน่นอน”
“หลบหนี? หลบหนีไปที่ใดกัน? ที่นี่คือภูเขาหมีของพวกเรา เป็นอาณาเขตของพวกเราแก๊งหมียักษ์ หลังจากที่หลบหนีไป ภูเขาวิญญาณลูกนี้ล่ะ? สมุนไพรวิญญาณของที่นี่ล่ะ? จะต้องยอมทิ้งไปทั้งหมดหรือ?”
“ช่างน่าหดหู่เกินไป เมื่อไหร่กันที่แก๊งหมียักษ์ของพวกเราถูกบีบบังคับให้ตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้?!”
“เจ้าบัดซบนั่นยโสโอหังอย่างยิ่ง จะต้องทำให้สาธารณะโมโหอย่างแน่นอน เชื่อว่าอีกไม่นานก็คงจะต้องมีบุคคลที่สูงส่งรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมา เมื่อถึงเวลานั้นจะมีผู้คนที่มากมายเหมือนจำนวนก้อนเมฆออกมา สามารถที่จะเหยียบย่ำเจ้าเด็กนั่นจนตายได้อย่างแน่นอน”
“ผายลม น้ำที่ห่างไกลไม่สามารถดับไฟที่อยู่ใกล้ได้ การที่รอให้คนอื่นๆมาถึงนั้น พวกเราก็คงจะตายไปเสียก่อน”
สมาชิกแก๊งหมียักษ์จำนวนมากต่างก็กัดฟันอย่างแน่น พวกเขารู้สึกหดหู่อย่างหาที่เปรียบมาไม่ได้ เพราะว่าท้ายที่สุดแล้วพวกเขาก็เป็นเผด็จการท้องถิ่น มีสมาชิกนับหมื่น ทว่าตอนนี้ไม่คาดคิดว่าพวกเขาจะหวาดกลัวคนเดียวๆจนอยู่ในสภาพเช่นนี้ ช่างน่าโศกเศร้ายิ่งนัก
ทว่าก็ไม่สามารถที่จะทำอะไรได้ เจ้าอู๋ตี่นี่สร้างผลงานที่น่าอัศจรรย์เกินไป
โดยเฉพาะเหล่าสมาชิกแก๊งหมียักษ์ที่ได้เผชิญหน้ากับเซี่ยปิงในการต่อสู้มาก่อนนั้น พวกเขาต่างก็มีปมอยู่ในจิตใจ เมื่อใดที่ได้ยินชื่อของฝ่ายตรงข้ามนั้น ความกล้าหาญของพวกเขาก็ดับหายไปอย่างรวดเร็ว ต้องการที่จะวิ่งหนีออกไปให้เร็วที่สุด
ยูเต๋าหัวหน้าแก๊งหมียักษ์ก็มีสีหน้าที่บิดเบี้ยว ในฐานะที่เป็นผู้นำ เขาก็ควรที่จะพูดอะไรเพื่อสร้างขวัญและกำลังใจให้กับลูกน้องของตนเอง
ทว่าในการต่อสู้ครั้งที่แล้วนั้น ผู้คนจำนวนนับแสนที่ห้อมล้อมเซี่ยปิงนั้น มีเพียงแค่ผู้ที่หลบหนีออกมาอย่างไม่คิดชีวิตเท่านั้นที่สามารถรอดชีวิตกลับมาได้ การที่ต้องการจะจัดการกับปีศาจเช่นนี้ แทบจะเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้
บอกตามตรง ตอนนี้เขาก็ต้องการที่จะเก็บข้าวเก็บของและหลบหนีออกไปอยู่เหมือนกัน
หากเขาไม่ใช่หัวหน้าแก๊งหมียักษ์ซึ่งควรจะเป็นเยี่ยงอย่างให้กับลูกน้องและไม่สามารถหลบหนีออกไปได้นั้น บางทีเขาก็อาจจะเป็นคนแรกที่หลบหนีออกไป ภัยคุกคามที่มาจากฝ่ายตรงข้ามนั้นน่าสะพรึงกลัวเกินไป
ในตอนนี้ สมาชิกของแก๊งหมียักษ์หลายคนก็ได้รีบวิ่งเข้ามาพร้อมกับส่งเสียงดังออกมา “หัวหน้าแก๊ง มีเรื่องใหญ่เกิดขึ้นแล้ว เจ้าอู๋ตี่ได้บุกมาที่นี่พร้อมกับหญิงสาวหลายคน”
อะไรนะ?!
ผู้คนต่างก็มีสีหน้าที่เปลี่ยนไปอย่างมาก เมื่อครู่นี้พวกเขายังพูดคุยกันถึงเรื่องของอู๋ตี่ ไม่คาดคิดว่าฝ่ายตรงข้ามจะบุกเข้ามาในตอนนี้ ไม่ได้วางแผนที่จะให้เวลาพวกเขาในการพักหายใจ
ยิ่งไปกว่านั้นการที่บุกเข้ามานั้น ไม่คาดคิดว่าจะนำหญิงสาวหลายคนมาเช่นกัน ช่างเป็นการดูถูกดูแคลนพวกเขายิ่งนัก เห็นแก๊งหมียักษ์ของพวกเขาเป็นอะไรกัน เป็นโรงแรมแห่งความรักสำหรับพวกเขาหรือ?!
ปัง!
ภาพเงาจำนวนหนึ่งที่อยู่ข้างนอกก็ได้ปลิวเข้ามาข้างในพร้อมกับประตูไม้ที่พังลงไป ถูกอัดจนลงไปนอนกับพื้น ส่งเสียงร้องตะโกนออกมาอย่างน่าสมเพชเหมือนกับหมูที่ถูกเชือด
จากนั้นภาพเงาของเซี่ยปิงก็ได้ปรากฏขึ้นมาต่อหน้าทุกคน
“นี่มัน เจ้าอู๋ตี่!”
“บัดซบ เจ้าปีศาจนี่บุกเข้ามาที่นี่จริงๆ พวกเรารีบหลบหนีเร็ว”
“หลบหนีตูดข้าสิ ที่นี่คือรังของพวกเรา มีที่ไหนที่จะหลบหนีออกไปได้”
“พวกเราไปไหนไม่ได้ มีเพียงแค่ทางเลือกเดียวเท่านั้น นั่นก็คือการต่อสู้กับเขาจนตัวตาย แสดงให้เขาได้เห็นถึงความกล้าหาญและความเที่ยงธรรมของพวกเราแก๊งหมียักษ์”
“เจ้าโจรอู๋ เจ้าจงตายไปด้วยน้ำมือข้า”
สมาชิกของแก๊งหมียักษ์จำนวนมากต่างก็ตะโกนออกมาอย่างโมโห พวกเขาถูกบีบให้อยู่ในสถานการณ์ที่สิ้นหวังนี้ แต่ละคนต่างก็วิ่งเข้ามา ชายรูปร่างกำยำนับร้อยนับพันคนเข้ามารวมตัวกัน มีออร่าที่น่าอัศจรรย์อย่างมาก เป็นเหมือนกับกองทัพก็ว่าได้
ยูเต๋าหัวหน้าแก๊งหมียักษ์ก็ได้ก้าวออกไปข้างหน้า มีออร่าที่โดดเด่นกว่าทุกๆคน
“กลุ่มคนที่โง่เขลา” เซี่ยปิงกำหมัดขึ้นมา มีสีหน้าที่ดุร้าย
เขาเหมือนรังแกคนเหล่านี้ก็ว่าได้ เป็นเหมือนกับฉลามที่เข้าสู่ท้องทะเล สังหารไปทุกทิศทาง ไม่ว่าจะไปที่ไหน ก็ไม่มีศัตรูใดๆที่สามารถยืนอยู่ต่อหน้าเขาได้
“ให้อภัยข้าเถอะ ให้อภัยข้าเถอะ”
“ข้าบริสุทธิ์ ข้าบริสุทธิ์”
“ข้าเป็นสมาชิกหน้าใหม่ของแก๊งหมียักษ์ ไม่ได้รู้เรื่องอะไรทั้งนั้น”
“พี่ใหญ่ ผู้ที่ตามไล่ล่าท่านไม่ใช่ข้า ไม่ใช่ข้า ให้อภัยข้าเถอะ”
“ไม่จำเป็นต้องเกรงกลัว คนของพวกเรามีมากมาย”
“จำนวนผู้คนไม่ได้มีความหมายอะไร เป็นเหมือนกับการส่งคนไปตายอย่างต่อเนื่อง”
“ทุกๆคนอย่าเพิ่งยอมแพ้ พยายามมองหาช่องโหว่ของเจ้าเด็กนี่”
“น่าสะพรึงกลัวเกินไป หมัดๆเดียวก็สังหารผู้คนนับสิบ”
ผู้คนจำนวนมากต่างก็ร่ำไห้และอ้อนวอนขอความเมตตาออกมา ไม่ว่าพวกเขาจะเคลื่อนไหวออกมาอย่างไร ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเซี่ยปิงแม้แต่น้อย
ภายในระยะเวลาครึ่งชั่วโมง คนเหล่านี้ก็นอนกองอยู่ที่พื้นทั้งหมด ส่งเสียงร้องออกมาอย่างน่าสมเพชอยู่ที่พื้น มีสภาพที่น่าเวทนาจนทนดูไม่ได้ แม้แต่ยูเต๋าหัวหน้าแก๊งหมียักษ์ก็พ่ายแพ้ไปในพริบตา
ทุกคนที่ต่อต้านเซี่ยปิงอย่างไม่ยอมเลิกรานั้นต่างก็ถูกเซี่ยปิงสังหารไปทันที ไม่ยอมเสียเวลาแม้แต่น้อย
เรียกได้ว่าผู้ที่ยังมีชีวิตอยู่นั้นล้วนเป็นพวกที่รักตัวกลัวตายทั้งนั้น
ผู้คนเหล่านี้มองเซี่ยปิงด้วยสีหน้าที่หวาดกลัว ไม่กล้าที่จะทำอะไรสิ้นคิดอีกต่อไป
หลั่ว หลั่ว หลั่ว~
หลังจากนั้นไม่นาน เซี่ยปิงก็ได้นำทางเย่เจียเจียและคนอื่นๆเพื่อปล้นชิงทรัพย์สมบัติทั้งหมดของแก๊งหมียักษ์ ไม่มีสมบัติใดที่หลงเหลืออยู่
“จบสิ้นกัน แก๊งหมียักษ์ของพวกเราก็จบสิ้นเช่นกัน”
“ความมั่งคั่งที่สั่งสมมาเป็นระยะเวลานับสิบปี ตอนนี้กลับหายไปทั้งหมด หายไปจนไม่มีเหลือ”
“การที่ทำงานอย่างหนักมาเป็นระยะเวลานาน กลับต้องมอบทุกสิ่งทุกอย่างให้กับเจ้าอู๋ตี่”
“ไอ้ลูกหมาอู๋ตี่ เรื่องของข้าและเจ้ายังไม่จบลงแค่นี้”
“เจ้าบัดซบนี่ช่างไร้ยางอายยิ่งนัก ไม่ช้าก็เร็วเขาจะต้องถูกสวรรค์ลงทัณฑ์”
“เจ้าโจรอู๋ ข้าขอสาปแช่งให้ลูกชายของเจ้าเกิดมาไม่มีอวัยวะเพศ เจ้าจะไม่ได้มีจุดจบที่ดีอย่างแน่นอน”
กลุ่มของผู้คนที่สาปแช่งอย่างโหดร้าย ครั้งนี้ไม่ใช่แค่พวกเขาสูญเสียความมั่งคั่งไปเท่านั้น ทว่ายังถูกอัดอย่างป่าเถื่อน ร่างกายและจิตใจของพวกเขาต่างก็ชอกช้ำโดยชายที่น่ารังเกียจและไร้ยางอายผู้นี้
เห็นได้ชัดว่าในตอนนี้พวกเขาเคียดแค้นมากแค่ไหน
ทว่าต่อให้เป็นเช่นนั้น พวกเขาก็ไม่มีทางเลือก ทำได้เพียงแค่แอบสาปแช่ง คาดหวังว่าสักวันเจ้าเด็กนี่จะเผชิญกับความโชคร้าย เจอตอแข็งเข้า เผชิญหน้ากับบุคคลที่ยิ่งใหญ่ซึ่งเจ้าบัดซบนี่ไม่มีทางต่อกรได้
“รีบรายงานเรื่องนี้กับแก๊งอื่นๆโดยด่วน บอกให้พวกเขาเก็บข้าวของและหลบหนีไปให้เร็ว อย่าปล่อยให้เป็นไปตามความต้องการของเจ้าบัดซบนี่ อย่าให้เจ้านี่จับได้” ผู้นำระดับสูงของแก๊งหมียักษ์ได้ตะโกนออกมา
“สายเกินไปแล้ว แก๊งสิงโตกระหายเลือดอยู่ใกล้กับพวกเราเกินไป”
สมาชิกคนหนึ่งของแก๊งหมียักษ์พูดออกมาอย่างโศกเศร้า
อะไรนะ?!
สมาชิกของแก๊งหมียักษ์จำนวนมากต่างก็มีสีหน้าที่เปลี่ยนไป แก๊งสิงโตกระหายเลือดและพวกเขาแก๊งหมียักษ์นั้นอยู่ใกล้กันมาก เป็นเหมือนกับเพื่อนบ้านก็ว่าได้ ต่อให้พวกเขาจะต้องการส่งคำเตือนไปสู่ฝ่ายตรงข้ามในตอนนี้ ก็ยังคงเป็นเรื่องที่สายเกินไป
“ดูเหมือนว่าแก๊งสิงโตกระหายเลือดก็ต้องจบสิ้นเช่นกัน”
สมาชิกของแก๊งหมียักษ์จำนวนมากต่างก็ถอนหายใจออกมาด้วยอารมณ์ที่ล้นหลาม ดูเหมือนว่าอีกไม่นานก็จะต้องมีกลุ่มผู้คนที่ต้องเผชิญกับชะตากรรมเดียวกับพวกเขา
………….
หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง ณ ภูเขาวิญญาณลูกหนึ่งซึ่งเป็นรังของแก๊งสิงโตกระหายเลือด