“น่าหัวเราะสิ้นดี”
เซี่ยปิงยืนไขว้มือไว้ข้างหลังทั้งสองข้างพร้อมกับมองผู้คนที่อยู่รอบๆ “ต้องการที่จะสร้างปัญหาให้กับข้าด้วยฝีมือขยะๆเช่นนี้ ต้องการที่จะครอบครองทักษะหล่อหลอมเปลวไฟสามขีด มีเพียงแค่ประโยคเดียวเท่านั้นที่สามารถอธิบายพฤติกรรมของพวกเจ้าได้—ไม่รู้จักเจียมเนื้อเจียมตัว!”
“การที่จะจัดการกับขยะไร้ค่าอย่างพวกเจ้านั้น เพียงแค่นิ้วมือเดียวของข้าก็เพียงพอที่จะบดขยี้พวกเจ้า”
เขาได้ทำการยั่วยุ กราดน้ำลายใส่คนเหล่านี้อย่างหยาบโล้น
“บัดซบ!”
ทันใดนั้นกลุ่มของผู้คนก็โมโหขึ้นมา ในฐานะที่พวกเขาเป็นบุคคลในโลกใต้ดินนั้น แต่ละคนต่างก็บ้าบิ่น โหดเหี้ยมและชั่วร้าย สังหารผู้คนมานับไม่ถ้วน ไม่คาดคิดว่าตอนนี้จะถูกต่อว่าเป็นขยะไร้ค่า เพียงแค่นิ้วมือก็บดขยี้ได้
ถึงแม้ว่าพวกเขาจะยอมรับว่าเจ้าอู๋ตี่นี่แข็งแกร่งจริงๆ ทว่าพวกเขาก็ยังคงรู้สึกไม่พึงพอใจกับการดูถูกเหยียดหยามเช่นนี้
“ทุกๆคน ไม่ว่าอย่างไรก็อย่าถูกเจ้าเด็กนี่หลอกลวงเด็ดขาด”
กู๋หย่งหัวหน้าแก๊งเขี้ยวหมาป่าพูดขึ้นมา “ความสามารถศักดิ์สิทธิ์ที่มีพลังอำนาจมหาศาลเช่นนี้ พลังเวทมนตร์ที่ต้องใช้ก็ต้องอยู่ในจุดที่น่าอัศจรรย์เช่นกัน เขาจะสามารถใช้มันออกมาได้หลายๆครั้งหรือ?!”
“ยิ่งไปกว่านั้นด้วยจำนวนคนของพวกเราที่ได้เปรียบอย่างมหาศาลนั้น มีกำลังเสริมอย่างต่อเนื่อง พวกเราสามารถบีบเค้นให้เขาใช้พลังงานจนหมดได้”
“สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือที่นี่คือเครือข่ายเสมือนจริง พวกเราจะไม่มีทางตายได้ ซึ่งนี่จะต้องเกรงกลัวอะไรอีก”
ได้ยินเช่นนี้ ผู้คนจำนวนมากก็มีสายตาเป็นประกาย เป็นจริงอย่างที่เจ้ากู๋หย่งพูด ความสามารถศักดิ์สิทธิ์ที่มีพลังอำนาจเช่นนี้ เชื่อว่าไม่สามารถใช้ออกมาได้หลายครั้ง
คาดการณ์ได้ว่าใช้อีกเพียงแค่ไม่กี่ครั้ง พลังเวทมนตร์ของเจ้าเด็กนี่ก็คงจะหมดไปอย่างสมบูรณ์ การที่ร่างกายของผู้บ่มเพาะไม่มีพลังเวทมนตร์หลงเหลือนั้น มันก็ไม่ได้แตกต่างไปจากพยัคฆ์ดุร้ายที่ไร้เขี้ยวและไร้กรงเล็บ ทำได้เพียงแค่รอให้ถูกเหยียบย่ำเท่านั้น
แน่นอนว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือพวกเขานั้นอยู่ภายในเครือข่ายเสมือนจริง การที่ไม่สามารถตายได้นั้น นี่จะต้องเกรงกลัวอะไรอีก สามารถที่จะต่อสู้กับเขาไปจนถึงที่สุดได้
“ตายซะ!”
ภายในพริบตา ผู้บ่มเพาะในระดับกายาศักดิ์สิทธิ์กว่าหลายร้อยคนก็ได้เคลื่อนไหวออกมาทันที ทว่าเป้าหมายในการโจมตีของพวกเขากลับไม่ใช่เซี่ยปิง แต่เป็นกลุ่มของเจียงยารุและกลุ่มของเด็กตัวเล็ก
“อันที่จริงก็เป็นความคิดที่ดีเหมือนกัน”
เซี่ยปิงหรี่ตามอง เขาก็เข้าใจความคิดของคนกลุ่มนี้ เห็นได้ชัดว่าวางแผนที่จะใช้เจียงยารุและคนอื่นๆในการข่มขู่ เพราะว่าท้ายที่สุดแล้วถึงแม้ว่าพลังอำนาจของทักษะเจ็ดบาปมังกรคำรามนั้นก็น่าสะพรึงกลัวอย่างมาก ทว่ามันก็ไม่สามารถที่จะแยกระหว่างมิตรและศัตรูได้
เมื่อใดที่เขาใช้ความสามารถศักดิ์สิทธิ์นี้ มันจะพลาดพลั้งทำให้พวกพ้องของตนเองบาดเจ็บอย่างแน่นอน
พวกเขากำลังเดิมพันกับการที่เซี่ยปิงไม่กล้าทำร้ายพวกพ้องของตนเอง ดังนั้นจึงได้ตั้งเป้าหมายไปที่เจียงยารุและคนอื่นๆ หากเป็นเช่นนั้นคิดว่าเจ้าเด็กนี่จะต้องไม่กล้าลงมือทำอะไรอย่างแน่นอน ไม่มีทางที่จะปล่อยให้พวกพ้องของตนเองเป็นอันตรายได้
“หากเป็นคนธรรมดาล่ะก็ บางทีอาจจะไม่สามารถรับมือกับแผนการของพวกเจ้า ทว่าการที่พวกเจ้าคิดจะใช้วิธีนี้กับข้านั้น ช่างโง่เขลาสิ้นดี” เซี่ยปิงเผยสายตาที่เย็นชาออกมา จากนั้นก็ไหลเวียนพลังเวทมนตร์ออกมา
ทักษะจักรพรรดิพงไพร—-โลกแห่งธรรมชาติ!
หล่ง หล่ง หล่ง~
ทันใดนั้น ร่างกายของเขาก็มีออร่าของธาตุไม้ที่ไร้ที่สิ้นสุดเอ่อล้นออกมา ต้นไม้โลกภายในส่วนลึกของพื้นที่ราชวังสีม่วงก็กำลังสั่นไหว เหมือนกับว่าในช่วงเวลานี้ร่างกายของเขาได้เปลี่ยนกลายเป็นต้นไม้ขนาดใหญ่ที่สูงตระหง่านก็ว่าได้
เห็นเพียงแค่ว่าเท้าทั้งสองข้างของเซี่ยปิงเหยียบลงไปที่พื้นดิน เหมือนกับว่าจะสามารถดึงพลังอำนาจและออร่าของธาตุไม้ที่ไร้ที่สิ้นสุดมาจากแผ่นดินได้ พลังงานเหล่านี้กำลังหลั่งไหลเข้ามาในร่างกายของเขาอย่างบ้าคลั่ง เหมือนกับว่าเขาเป็นต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์
ทว่าออร่าของธาตุไม้นี้ก็ได้กระจายออกไปจากร่างกายของเซี่ยปิงเช่นกัน เจาะเข้าไปที่ชีพจรใต้ดินและเข้าสู่พืชแต่ละชนิดที่อยู่ในผืนป่าแห่งนี้
“นี่มันอะไรกัน?”
ผู้คนจำนวนมากต่างก็อุทานออกมาทันที เพราะพวกเขาค้นพบว่าพืชในป่าแห่งนี้ได้เปลี่ยนแปลงไปอย่างสิ้นเชิง พวกมันกำลังเติบโตขึ้นมาอย่างบ้าคลั่งด้วยความเร็วที่สามารถมองเห็นได้
จากต้นไม้ที่มีความสูงไม่กี่ร้อยเมตร ตอนนี้มันได้เติบโตขึ้นมาจนสูงถึงหนึ่งกิโลเมตร
หญ้าก็เติบโตขึ้นมาอย่างบ้าคลั่งเช่นกัน เป็นเหมือนกับเถาวัลย์ก็ว่าได้ พันกันอย่างต่อเนื่อง เติบโตขึ้นมาจนสูงมาก เกือบที่จะทำให้ผู้คนเหล่านี้จมหายไป
ดอกไม้ก็บานสะพรั่งออกมา ไม่ว่าจะเป็นดอกไม้ของฤดูกาลไหนในช่วงเวลานี้ก็เติบโตขึ้นมา ไม่ได้สนใจสภาพแวดล้อมหรือฤดูแม้แต่น้อย พื้นที่รอบๆนั้นเต็มไปด้วยกลิ่นที่หอมหวน
ทว่าพืชนับไม่ถ้วนภายในผืนป่าแห่งนี้เหมือนกับว่ากำลังโค้งงอคำนับไปทางเซี่ยปิงอย่างพร้อมเพรียงกัน ดูเหมือนกับกำลังให้ความเคารพผู้ปกครองแห่งธาตุไม้ก็ว่าได้ เป็นบรรพบุรุษของต้นไม้หมื่นต้น!
ภาพที่แปลกประหลาดนี้ก็ทำให้ผู้คนจำนวนมากที่เห็นช็อกไปตามๆกัน
“เร็ว หลบหนีเร็ว!”
กู๋หย่งและหัวหน้าแก๊งคนอื่นๆต่างก็มีสีหน้าที่เปลี่ยนไป พวกเขารู้สึกได้ถึงออร่าที่น่าสะพรึงกลัวบางอย่างที่กำลังใกล้เข้ามา
รากใต้พื้นดินโผล่ออกมาเหมือนกับเป็นมังกรน้ำที่กระโดดขึ้นมาก็ว่าได้ ฉีกพื้นดินขึ้นมา ภายในพริบตา พวกมันก็ได้พุ่งเข้าไปสู่สมาชิกแก๊งเหล่านี้
ตึบ ตึบ ตึบ!!!
รากเหล่านี้เป็นเหมือนกับหอกยาวก็ว่าได้ มีความแหลมคมอย่างถึงที่สุด รากแต่ละเส้นได้เจาะทะลวงร่างกายของนักวิทยายุทธแต่ละคนอย่างกะทันหัน
เถาวัลย์บางชนิดก็เหมือนกับเชือก เป็นเหมือนกับงูอสรพิษก็ว่าได้ พันรอบตัวศัตรู บีบรัดจนตายไปเช่นนี้ ต่อให้จะต้องการหลบหนีก็ไม่สามารถหลบหนีได้
ต้นไม้กินคนก็ได้อ้าปากออกมา จากนั้นก็กลืนกินนักวิทยายุทธหลายคนลงไปในลำต้นอย่างกะทันหันและย่อยสลายจนหายไปอย่างรวดเร็ว
ดอกไม้บางดอกนั้นมีออร่าที่ทำให้จิตวิญญาณงงงวย ตราบใดที่ได้กลิ่นเพียงเล็กน้อย ก็จะต้องเป็นลมและล้มลงไปนอนกับพื้น หมดสติไป
ภายในไม่กี่ลมหายใจ พื้นที่ในระยะหลายร้อยกิโลเมตรก็เปลี่ยนกลายเป็นโลกแห่งพืช ไม่ว่าศัตรูใดๆที่รุกรานเข้ามาโลกแห่งพืชนี้ จะต้องถูกบรรดาพืชกำจัดไป ไม่มีข้อยกเว้นทั้งสิ้น
“ช่างน่าอัศจรรย์จริงๆ”
เซี่ยปิงยืนอยู่ที่จุดๆเดิม ไม่ได้เคลื่อนไหวแต่อย่างใด จิตตระหนักรู้ศักดิ์สิทธิ์ของเขากำลังจดจ่ออยู่ที่ต้นไม้โลก ควบคุมพืชแต่ละชนิดเพื่อจัดการกับศัตรูเหล่านี้ เหมือนกับว่าพืชแต่ละชนิดนั้นเป็นร่างโคลนของเขาก็ว่าได้ สามารถที่จะควบคุมได้อย่างอิสระเสมือนกับเป็นส่วนหนึ่งของร่างกายตนเอง
แน่นอนว่าหากปราศจากต้นไม้โลกนั้น การที่คิดจะควบคุมพืชจำนวนมากเช่นนี้นั้น เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ ไม่รู้ว่าจำเป็นต้องใช้พลังวิญญาณที่มหาศาลแค่ไหน
ทว่าการที่มีต้นไม้โลกที่เป็นดั่งแกนหลักอยู่นั้น มันก็เหมือนกับซูเปอร์คอมพิวเตอร์ ตราบใดที่เขาถ่ายทอดคำสั่งไป ก็สามารถที่จะควบคุมพืชนับไม่ถ้วนได้ ไม่จำเป็นที่จะต้องใช้สมาธิของตนเองมากเกินไป
“หืมม? นี่มันพลังงานวิญญาณหรือ?!”
เซี่ยปิงก็ได้ค้นพบบางอย่าง ทุกๆครั้งที่สังหารศัตรูได้นั้น หลังจากที่ศัตรูเหล่านี้ได้ตายไป จะมีพลังงานวิญญาณบางส่วนที่แผ่ออกมา จากนั้นพลังงานวิญญาณเหล่านี้ก็จะหายไปในอากาศอย่างรวดเร็ว
ทว่าต่อหน้าความสามารถในการกลืนกินจิตวิญญาณของเขานั้น สามารถที่จะคว้าพลังงานจิตวิญญาณที่กำลังจะหายเหล่านี้มาได้ ผสมผสานเข้ากับส่วนลึกในจิตวิญญาณของตนเอง
นี่จะทำให้พลังอำนาจของจิตตระหนักรู้ศักดิ์สิทธิ์ของเขาเพิ่มขึ้นมาเช่นกัน
“ไม่คาดคิดว่าจะสามารถกลืนกินพลังงานวิญญาณในโลกเสมือนจริงได้เช่นกัน เป็นเรื่องที่ไม่คาดคิดมาก่อน”
เซี่ยปิงขมวดคิ้วขึ้นมา เขาล่วงรู้ว่าหลังจากที่ผู้คนตายไปในเครือข่ายเสมือนจริงนั้น ถึงแม้ว่าจะไม่ใช่ความตายที่แท้จริง ทว่าจิตวิญญาณก็จะได้รับความเสียหายพอสมควรและจะแผ่พลังงานวิญญาณออกมา
แม้ว่าพลังงานวิญญาณที่ออกมานั้นจะน้อยกว่าในโลกแห่งความเป็นจริง ทว่าการที่มีผู้คนจำนวนมากเช่นนี้ เมื่อมันรวมเข้าด้วยกันนั้น มันก็ยังคงเป็นพลังงานวิญญาณในปริมาณที่น่าอัศจรรย์ สามารถที่จะเสริมสร้างจิตวิญญาณได้ในระดับหนึ่ง
คิดได้แบบนี้ เขาก็ไม่ได้แสดงความเมตตาอีกต่อไป เริ่มทำการสังหารสมาชิกของแก๊งเหล่านี้อย่างจริงจัง
“หลบหนี หลบหนีเร็ว นี่มันคือปีศาจ”
“ท้ายที่สุดแล้วนี่คือความสามารถศักดิ์สิทธิ์อะไรกัน? ทำไมถึงได้น่าสะพรึงกลัวเช่นนี้?”
“กับดัก จะต้องเป็นกับดักอย่างแน่นอน เขาคิดที่จะฝังพวกเราไว้ที่นี่ตั้งแต่แรกแล้ว”
“เป็นเช่นนี้ได้อย่างไรกัน? พลังเวทมนตร์ของเขาไม่มีขีดจำกัดหรือ?!”
ผู้คนต่างก็ตะโกนออกมาอย่างแตกตื่น พวกเขาค้นพบว่าตนเองไม่สามารถเข้าไปใกล้เซี่ยปิงได้
ยิ่งไปกว่านั้นในขณะที่เวลาผ่านไป พวกพ้องของพวกเขาก็ตายไปทีละคนๆ ถูกพืชที่ชั่วร้ายเหล่านี้สังหารไป
พวกเขารู้สึกเหมือนกับว่าตนเองได้ตกลงมาในผืนป่าของขุมนรกก็ว่าได้ ทุกๆที่มีแต่ศัตรู ไม่สามารถที่จะหลบหนีไปไหนได้
ภายในระยะเวลาครึ่งชั่วโมง ผู้คนหลายหมื่นคนก็ได้ตายไป