“คงจะไม่มีสมบัติใดๆอีก”
เซี่ยปิงได้ทำการสำรวจรอบๆบ่อเลือดมังกรที่ว่างเปล่าต่อไป หลังจากค้นพบความสามารถศักดิ์สิทธิ์ทักษะเจ็ดบาปมังกรคำรามของเผ่าพันธุ์มังกรนี้นั้น เขาก็ไม่ได้พบสมบัติใดๆอีก
ทว่าเขาก็รู้สึกพึงพอใจอย่างมาก ได้ครอบครองเลือดมังกรมาเป็นปริมาณมากเช่นนี้ หากเป็นภายในจักรวาล นี่คือสมบัติที่ต่อให้ร่ำรวยก็ไม่สามารถซื้อได้ เมื่อใดที่ข่าวเรื่องนี้รั่วไหลออกไป ไม่รู้ว่าเขาจะถูกผู้คนจำนวนมากแค่ไหนจับจ้อง
“สมุนไพรวิญญาณและผลไม้วิญญาณของสถานที่แห่งนี้ก็ต้องปล้นชิงไปให้หมดเช่นกัน” เซี่ยปิงเอามือเท้าคาง เขาก็ล่วงรู้ว่าพื้นที่เขตหวงห้ามของเทพเจ้ามังกรนี้มีสวนสมุนไพรวิญญาณอยู่ มีสมุนไพรวิญญาณจำนวนมหาศาลที่ถูกเพาะปลูกไว้
ถึงแม้ว่าสำหรับทันย่า นี่จะเป็นสวนสมุนไพรวิญญาณธรรมดาๆ ไม่คู่ควรแก่การกล่าวถึง ทว่าสำหรับเขา มันถือว่าเป็นความมั่งคั่งที่มหาศาล
ยิ่งไปกว่านั้นสมุนไพรวิญญาณเหล่านี้ก็สามารถที่จะปลูกในพื้นที่ของลูกปัดพิภพได้เช่นกัน สามารถที่จะนำมาเพาะปลูกต่อได้ ผลิตสมุนไพรวิญญาณออกมาเป็นกระแสที่มั่นคง
หลังจากนั้นไม่กี่ชั่วโมง
วิซ!
ยานดาราจักรก็ได้เดินทางออกไปจากส่วนลึกของพื้นที่เขตหวงห้ามของเทพเจ้ามังกร เซี่ยปิงรวมถึงฉู่หลง เจียงยารุ ซู่จีและยวีชีชีทั้งสี่คนก็อยู่ในยานอวกาศลำนี้เช่นกัน ออกไปจากสถานที่แห่งนี้ด้วยกัน
ก่อนที่จะจากไป เซี่ยปิงก็ได้กวาดสมบัติต่างๆที่อยู่ในพื้นที่เขตหวงห้ามของเทพเจ้ามังกรจนเรียบ ไม่มีแม้กระทั่งเส้นผมที่หลงเหลืออยู่
หากคนอื่นๆเข้าไปในพื้นที่เขตหวงห้ามแห่งนี้ บางทีอาจจะโมโหจนหน้าแดงขึ้นมาได้ เพราะว่าข้างในนั้นไม่มีสมบัติใดๆหลงเหลืออยู่ ถูกเซี่ยปิงปล้นชิงไปทั้งหมด
“ในที่สุดก็ต้องเดินทางจากไป รู้สึกเสียดายเล็กน้อย” เซี่ยปิงถอนหายใจออกมาด้วยอารมณ์ที่ล้นหลาม รังมังกรที่แท้จริงแห่งนี้มีสมบัติเป็นจำนวนมาก หากทำการสำรวจเพิ่มเติม ก็อาจจะพบเจอสมบัติลับที่ซ่อนอยู่ได้ เขาหวังว่าจะได้อยู่ในสถานที่นี้นานขึ้น
เพราะว่าถึงอย่างไรหลังจากที่ได้ออกไปจากสถานที่แห่งนี้นั้น มันก็มีสถานที่เพียงไม่กี่แห่งที่จะได้รับการเก็บเกี่ยวเช่นนี้อีก
ได้ยินเช่นนี้ ฉู่หลงและคนอื่นๆก็มองหน้าเซี่ยปิงด้วยสายตาที่รังเกียจ เจ้านี่ช่างละโมบจริงๆ ปล้นชิงไปขนาดนี้แล้วก็ยังต้องการเพิ่มอีก หากมังกรที่แท้จริงล่วงรู้ว่ารังของตนเองถูกเจ้าบัดซบนี่ปล้นชิงไปล่ะก็ บางทีอาจจะโมโหจนไล่ล่าตามเจ้านี่เป็นถึงอีกฟากของจักรวาล
ปัง!
ในช่วงเวลานี้ ยานดาราจักรก็ได้เดินทางออกไปตามเส้นทางเดิมที่ได้เข้ามา แน่นอนว่าเผชิญกับพลังอำนาจของค่ายกลยับยั้งเช่นกัน ภาพที่เกิดขึ้นนั้นน่าอัศจรรย์อย่างมาก
“ช่างเป็นค่ายกลยับยั้งที่น่าสะพรึงกลัวจริงๆ หากพึ่งพาเพียงแค่พลังอำนาจของพวกเราล่ะก็ คงจะไม่มีความหวังที่จะออกไปจากที่นี่ได้” เจียงยารุก็ได้เห็นภาพที่เกิดขึ้นข้างนอก มองดูด้วยสีหน้าที่ตกตะลึง
ก่อนหน้านี้เธอได้คิดกับตนเอง หากเลื่อนขั้นขึ้นไปในระดับกายาศักดิ์สิทธิ์ได้ บางทีอาจจะมีโอกาสในการออกไปจากพื้นที่เขตหวงห้ามแห่งนี้ ทว่าเมื่อได้เห็นเหตุการณ์เช่นนี้แล้ว เธอก็รู้ทันทีว่ามันเป็นเพียงแค่ความคิดที่เพ้อฝัน
หากไม่มีเซี่ยปิงที่เข้ามาช่วยพวกเธออกไปล่ะก็ พวกเธอไม่มีทางที่จะออกไปจากสถานที่บัดซบแห่งนี้ได้อย่างแน่นอน หากพวกเธอกล้าที่จะก้าวออกไปจากพื้นที่เขตหวงห้ามแม้แต่ครึ่งก้าว จะต้องเปลี่ยนกลายเป็นเถ้าถ่านอย่างกะทันหัน
เมื่อสัมผัสได้ถึงพลังอำนาจของค่ายกลเหล่านี้ เธอก็ยิ่งรู้สึกว่าตนเองต่ำต้อยอย่างมาก อ่อนแอและไร้ซึ่งพลัง เหมือนกับการที่ได้เลื่อนขั้นมาในระดับราชวังสีม่วงนั้นไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร
“จักรวาลเป็นสถานที่ที่ล้ำลึกและไม่สามารถประเมินค่าได้จริงๆ ดูเหมือนว่าพวกเราที่อยู่ภายในโลกแห่งเมฆาจะเป็นเหมือนกับกบในกะลาก็ว่าได้” ฉู่หลงอดใจที่จะพยักหน้าไม่ได้ การที่ไม่ได้ออกไปเผชิญกับโลกภายนอกนั้น เธอก็ไม่รู้ว่าจักรวาลนั้นกว้างใหญ่แค่ไหน
ผู้ที่ถูกเรียกว่าราชันไร้เทียมทานภายในโลกแห่งเมฆานั้น เมื่อมองภาพรวมภายในจักรวาลก็เป็นเพียงแค่มดตัวเล็กๆเท่านั้น การที่เลื่อนขั้นมาในระดับราชวังสีม่วงก็เป็นเพียงแค่จุดเริ่มต้น
พวกเธอยังห่างไกลจากความรู้สึกที่พึงพอใจในพลังอำนาจของตนเองอย่างมาก
“เซี่ยปิง เจ้าได้ให้สัญญากับพวกเราก่อนหน้านี้ว่าจะฝากฝังพวกเราเข้านิกายฟ้าดิน ห้ามผิดคำสัญญาเด็ดขาด”
ยวีชีชีมองไปที่เซี่ยปิง เธอก็ล่วงรู้ว่าเมื่อเซี่ยปิงได้ออกไปนอกจักรวาลนั้น เขาก็ได้เข้าร่วมกับนิกายระดับเซนต์เช่นกัน ดังนั้นจึงพัฒนาอย่างก้าวกระโดดได้เช่นนี้ เลื่อนขั้นขึ้นมาในระดับกายาศักดิ์สิทธิ์ภายในระยะเวลาเพียงหนึ่งปี
ตอนนี้หลังจากที่ทำการบ่มเพาะและได้รับทรัพยากรมหาศาลจากรังมังกรนั้น เขาก็ได้เลื่อนขั้นขึ้นไปในระดับหล่อหลอมสมบัติอีก
หากเซี่ยปิงอยู่แต่ในโลกแห่งเมฆาล่ะก็ พัฒนาการของเขาไม่มีทางที่จะรวดเร็วเช่นนี้อย่างแน่นอน
ดังนั้นเธอจึงต้องการที่จะเข้าร่วมกับนิกายฟ้าดินเช่นกัน เพื่อที่จะมีสิทธิเข้าถึงทรัพยากรในการบ่มเพาะที่มหาศาลรวมถึงความรู้ต่างๆมากมาย
ซู่จีก็พยักหน้าเช่นกัน ด้วยพลังอำนาจของพวกเธอในตอนนี้ หากไม่เข้าร่วมกับนิกายระดับเซนต์ล่ะก็ บางทีทั้งชีวิตนี้ก็คงจะติดอยู่ในระดับราชวังสีม่วงเพียงเท่านั้น
ยิ่งไปกว่านั้นพวกเธอก็ได้เรียนรู้จากคำพูดของเซี่ยปิงเช่นกัน ในตอนนี้โลกแห่งเมฆาได้เปลี่ยนแปลงไปราวกับฟ้ากับเหว เริ่มที่จะทำการติดต่อกับจักรวาล อีกทั้งยังเข้าถึงเครือข่ายเสมือนจริงของจักรวาลได้
ไม่ช้าก็เร็วโลกแห่งเมฆาจะต้องกลายเป็นสถานที่ที่ผู้บ่มเพาะในระดับราชันมีอยู่ทั่วไป ผู้บ่มเพาะในระดับกายาศักดิ์สิทธิ์เดินเตร่อยู่ทุกหนแห่ง
นี่เป็นเรื่องที่หลีกเลี่ยงไม่ได้
เพราะว่าหนึ่งพันปีที่แล้ว ในช่วงเวลาที่ยังไม่เกิดยุคแห่งความมืดนั้น ศิลปะการต่อสู้ของดาวหยานหวงถือว่าอยู่ในระดับที่น่าสมเพช ยอดฝีมือในตอนนั้นอยู่เพียงแค่ระดับผู้ใช้พลังฉีขุนศึกเท่านั้น
ทว่าตอนนี้ สิ่งที่เรียกว่าผู้ใช้พลังฉีขุนศึกนั้นเป็นเพียงแค่นักเรียนมัธยม เป็นยุคสมัยที่มีความแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง
“แน่นอนว่าไม่มีปัญหา นี่เป็นเพียงแค่เรื่องเล็กน้อย”
เซี่ยปิงกวักมือ บ่งบอกว่านี่ไม่ใช่ปัญหาใหญ่ เพราะว่าเขานั้นเป็นลูกศิษย์ของเซนต์อสูรมืด ถึงแม้ว่าพลังอำนาจของเขาในตอนนี้ยังไร้ความหมายภายในนิกายฟ้าดิน ไม่ได้มีพลังอำนาจที่มากนัก
ทว่าการที่จะฝากฝังลูกศิษย์ที่มีศักยภาพจำนวนหนึ่งเข้าร่วมกับนิกายฟ้าดินนั้น นี่ไม่ใช่ปัญหาแม้แต่น้อย
เขาไม่ได้เป็นกังวลว่าเจียงยารุและคนอื่นๆจะไม่สามารถเข้าร่วมกับนิกายฟ้าดินได้ เพราะว่าพวกเธอนั้นได้อาบเลือดมังกรและได้กินสมุนไพรวิญญาณไปเป็นจำนวนมหาศาล พรสวรรค์ของพวกเธอก็ได้เพิ่มขึ้นมาอย่างมาก นอกจากนี้เดิมทีพวกเธอก็ยังถือว่าเป็นอัจฉริยะในระดับหนึ่งเช่นกัน
ต่อให้จะมองภาพรวมของจักรวาล พวกเธอก็ยังคงถือว่าเป็นอัจฉริยะ ไม่ได้น้อยหน้ากว่าใครอื่น ดังนั้นไม่ว่านิกายใดที่มองเห็นศักยภาพของพวกเธอก็จะต้องรับเข้ามาอย่างแน่นอน
ตึบ!
อย่างรวดเร็ว ยานดาราจักรก็ได้ออกมาจากพื้นที่เขตหวงห้ามของเทพเจ้ามังกรและมาถึงที่เมืองเทพเจ้ามังกร
“ในที่สุดก็ออกมาจากพื้นที่เขตหวงห้าม”
ยวีชีชีตื่นเต้นอย่างถึงที่สุด เธอคิดว่าในที่สุดตนเองก็หลุดออกมาจากกรงขังได้เสียที
“เซี่ยปิง พวกเราจะออกไปจากสถานที่แห่งนี้และกลับไปสู่โลกแห่งเมฆาอย่างไร มันดูเหมือนว่าที่นี่จะไม่มีช่องทางออก?” เจียงยารุถามขึ้นมาอย่างสงสัย เหมือนกับต่อให้จะออกมาจากพื้นที่เขตหวงห้ามของเทพเจ้ามังกรได้ พวกเธอก็ยังไม่สามารถหาทางเพื่อกลับไปที่โลกแห่งเมฆา
“เรื่องนี้ไม่มีปัญหา เพียงแค่กระโดดข้ามมิติก็สามารถออกไปได้ สถานที่แห่งนี้ไม่สามารถขัดขวางยานดาราจักร”
เซี่ยปิงพูดออกมา
ปัง!
วินาทีต่อมายานดาราจักรก็เริ่มต้นระบบการกระโดดข้ามมิติ ทันใดนั้นก็ได้ทำการกระโดดข้ามมิติ ยานอวกาศลำใหญ่ได้จมหายไปในหลุมดำ ออกไปจากทวีปเทพเจ้ามังกรเช่นนี้ ไร้เสียงและไร้ร่องรอย
ทว่าเผ่าพันธุ์มนุษย์และเผ่าพันธุ์ดราโกเนี่ยนของทวีปเทพเจ้ามังกรไม่ได้รู้ว่าเซี่ยปิงได้เดินทางออกไปอย่างเงียบๆแล้ว คลื่นยักษ์ที่เซี่ยปิงได้ก่อขึ้นมาในโลกแห่งนี้นั้น กลับกลายเป็นเรื่องราวที่เล่าต่อกันเป็นระยะเวลานานกว่าพันปี กลายเป็นตำนานของเผ่าพันธุ์มนุษย์
…………….
ในช่วงเวลานี้ เหนือท้องฟ้าภายในโลกแห่งเมฆา มีหลุมดำปรากฏขึ้นมา ยานดาราจักรก็ได้บินออกมาจากหลุมดำนี้ทันที
วิซ!
ภายในระยะเวลาอันสั้น ยานดาราจักรก็ได้บินกลับไปสู่เกาะไจแอน
“ในที่สุดก็กลับมา”
“ครั้งนี้จะต้องกินให้หนำใจ”
“สตรอเบอร์รี่เค้ก ช็อกโกแลต ขนมปังและอาหารอื่นๆรอข้าก่อนเถอะ ข้าจะต้องกินพวกเจ้าให้ได้”
เจียงยารุ ยวีชีชี ซู่จีและฉู่หลงทั้งสี่คนรู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก มีสีหน้าที่แดงก่ำ เพราะว่าในที่สุดตนเองก็กลับมาสู่บ้านเกิดได้ สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือพวกเธอไม่ต้องกินอาหารที่น่าเบื่อเหล่านั้นอีก
“หืมม? ท่านผู้นำและคนอื่นๆมีเรื่องด่วนอะไรถึงได้ติดต่อมากัน?!”
ไม่นานหลังจากที่เซี่ยปิงกลับมาสู่โลกแห่งเมฆา เขาก็ได้รับข้อความจากบรรดาผู้นำทันที เหมือนกับจะต้องการพูดคุยบางอย่างกับเขา เหมือนกับเป็นเรื่องที่สำคัญอย่างมาก มีความเกี่ยวข้องกับราชันทั่วทั้งโลกแห่งเมฆา
ดิ้ง!
เขาไม่ได้คิดอะไรทั้งสิ้น ทันใดนั้นก็ได้ทำการวีดีโอคอลไปหาบรรดาผู้นำของโลกแห่งเมฆา