คลื่นไร้รูปร่างนี้มีอิทธิฤทธิ์ใดก็สุดจะรู้ได้ คาดไม่ถึงว่ากระบี่ไผ่เขียวตัวต่อเมฆาจะไม่อาจต้านทานได้
 
 
ชิงเสี่ยวและหญิงสาวกระโปรงดำเห็นฉากนั้น หน้าพลันซีดขาวอีกครั้ง
 
 
ยามนี้พวกนางเพิ่งจะดึงระยะห่างออกจากแมลงเม่าประหลาดได้เล็กน้อยเท่านั้น ขอแค่เสียงคำรามดังขึ้นอีกครั้ง ก็ไม่อาจหลบหนีเอาชีวิตรอดได้
 
 
หานลี่เห็นกระบี่บินยี่สิบสามสิบเล่มระเบิดออกเป็นเสี่ยงๆ ใบหน้าไม่ได้สีหน้าตกตะลึงหรือโกรธเกรี้ยวออกมา กลับแค่นเสียงอย่างเย็นชา ฉับพลันนั้นมือหนึ่งพลันร่ายอาคมอย่างรวดเร็ว เพ่งสมาธิชี้ออกไป
 
 
เหตุการณ์ที่น่าตื่นตาตื่นใจพลันปรากฏขึ้น!
 
 
เศษซากกระบี่บินที่แต่เดิมกลายเป็นลำแสงสีเขียวจำนวนนับไม่ถ้วน พลันเปล่งเสียงหวีดร้องออกมา จากนั้นพลันวนล้อมรอบแมลงเม่ายักษ์ คาดไม่ถึงว่าจะรวมตัวกันกลายเป็นกระบี่บินเล่มเล็กเปล่งแสงเย็นเยียบท่ามกลางลำแสงสีเขียว ฟื้นฟูกลับมาอยู่ในสภาพเดิม
 
 
กระบี่บินทั้งหมดเปล่งแสงสว่างวาบ เส้นไหมสีเขียวจำนวนนับไม่ถ้วนตัดสลับกันไปมา สับแมลงเม่าประหลาดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยอีกครั้ง
 
 
อิทธิฤทธิ์นี้แน่นอนว่าเป็นอิทธิฤทธิ์กระบี่มายาของกระบี่บิน
 
 
ยามนี้ชิงเสี่ยวและสตรีทั้งสองพลันตกตะลึงจนปากอ้าตาค้าง แต่พวกนางพลันได้สติขึ้นในทันที เพิ่มความเร็วลำแสงหลีกขึ้นสองสามส่วน หลังจากกะพริบวาบสองสามครา ในที่สุดก็หนีมาอยู่ใกล้เคียงกับหานลี่ แล้วถึงได้หยุดชะงักลงเล็กน้อย
 
 
“ขอบพระคุณท่านอาวุโสที่ช่วยชีวิต ทว่าสัตว์ประหลาดตัวนั้นทรงพลังเกินไป พวกเรารีบหนีกันเถิด” ชิงเสี่ยวพ่นลมหายใจยาวๆ ออกมาเฮือกหนึ่ง แล้วเอ่ยกับหานลี่อย่างรีบร้อน
 
 
“เชิญสหายทั้งสองตามสะดวกเถิด! ข้ารู้สึกสนใจสัตว์ประหลาดตัวนี้อยู่เล็กน้อย อยากดูว่าจะสังหารมันได้หรือไม่” หานลี่ตอบกลับอย่างราบเรียบ
 
 
“ท่านอาวุโส อสูรตัวนี้มาจากไหนก็สุดจะรู้ได้ ความร้ายกาจไม่ได้มีเพียงเท่านี้ แม้แต่ฆราวาสฉลามสีเงินก็ยังต้องจบชีวิตอย่างน่าอนาถในเงื้อมมือมัน พวกเรารีบถอนกำลังออกจากที่นี่ แล้วไปคิดหาแผนการใหม่มาต่อกรกับเจ้าเดรัจฉานนี่ก็ยังไม่สาย” หญิงสาวกระโปรงดำเองก็เอ่ยชักจูงด้วยความหวังดี
 
 
เห็นได้ชัดว่าถึงแม้หานลี่จะเผยความสามารถที่ตกตะลึงออกมา สตรีทั้งสองก็ไม่คิดว่าหานลี่จะสังหารแมลงเม่าประหลาดตัวนี้ได้จริงๆ
 
 
“สหายทั้งสองโปรดวางใจ! ต่อให้ผู้แซ่หานไม่ใช่คู่ต่อสู้ของมัน แต่ก็รักษาชีวิตได้ไม่ต้องกังวล” หานลี่ฉีกยิ้มน้อยๆ แล้วสั่นศีรษะ
 
 
ยามนี้หลังจากจุดที่ไกลออกไปมีลำแสงสีเทาเปล่งแสงสว่างวาบ แมลงเม่าประหลาดพลันหลอมซากศพเข้าด้วยกันอีกครั้ง ฟื้นคืนชีพกลับมาดังเดิม แต่เมื่อถูกสังหารครั้งที่สอง ก็ทำให้สัตว์ประหลาดตัวนี้โกรธจนเนื้อเต้น อ้าปากบนหัวสิงโตอันใหญ่โตออก เสียงคำรามที่ดังกว่าเดิมดังออกมาจากปาก ในเวลาเดียวกันปีกทั้งสองก็กระพือไปมาไม่หยุด
 
 
ชั่วขณะนั้นท่ามกลางอากาศในบริเวณรอบพลันมีเสียงดังสนั่นราวกับฟ้าร้อง ในเวลาเดียวกันระลอกคลื่นเป็นวงๆ พลันแผ่ออกมาจากร่างของแมลงเม่าประหลาด กระจายไปทั่วทั้งสี่ทิศแปดด้านอย่างต่อเนื่อง
 
 
กระบี่บินทั้งหมดแตกออกเป็นเสี่ยงๆ อีกครั้งท่ามกลางระลอกคลื่น จากนั้นพลันถูกบดให้ละเอียดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย
 
 
เมื่อเห็นเหตุการณ์เช่นนี้ ปีกทั้งสองของแมลงเม่าประหลาดพลันหยุดกระพือ ยังไม่คิดจะหยุดลงมือ
 
 
แม้ว่าเป็นเพราะแมลงเม่าตัวนี้เกี่ยวข้องกับกระบี่บิน และไม่ได้เข้าใกล้หานลี่เลยสักนิด แต่การร้องคำรามครั้งนี้ ชิงเสี่ยวและหญิงสาวกระโปรงสีดำที่เพิ่งจะกลับมามีสีหน้าปกติ ชั่วพริบตาพลันหน้าแดงเถือกอีกครั้ง ดูเหมือนว่าโลหิตรอบกายจะพุ่งทะลุออกมาจากผิวหนัง
 
 
หานลี่แค่ขมวดคิ้วแน่น หลังจากเพิ่มอานุภาพของเคล็ดวิชามารเที่ยงแท้พราหมณ์ศักดิ์สิทธิ์ในร่างสองส่วน จึงไม่เป็นอันตรายใดๆ แต่เมื่อกวาดสายตาไปเห็นหญิงสาวทั้งสองกำลังตกอยู่ในอันตราย มือข้างหนึ่งพลันตบไปกลางอากาศอย่างรวดเร็วราวกับสายฟ้าสองครั้ง
 
 
เห็นเพียงฝ่ามือมีลำแสงสีทองสว่างวาบ เสาลำแสงสีทองสองสายเปล่งแสงสว่างวาบแล้วจมหายเข้าไปในร่างของหญิงสาวทั้งสอง
 
 
ชิงเสี่ยวและหญิงสาวทั้งสองรู้สึกว่าโลหิตที่กำลังเดือดพล่านในร่างพลันผ่อนคลายลงกว่าครึ่ง สีโลหิตบนใบหน้าลดลงไปกว่าครึ่ง
 
 
จิตใจที่กำลังบีบแน่นของหญิงสาวทั้งสองพลันผ่อนคลายลง! รู้ว่าหานลี่ลงมือช่วยเหลือ ปากพลันเอ่ยขอบคุณเป็นพัลวัน
 
 
“เสียงคำรามของอสูรตัวนี้ช่างแปลกพิกลนัก ขอบเขตอานุภาพกว้างใหญ่มาก สหายทั้งสองรีบไปเถิด” หานลี่โบกมือ แล้วเอ่ยเช่นนี้ออกมา
 
 
เขาเห็นกลางอากาศที่อยู่ไกลออกไปโดยมีแมลงเม่าเป็นศูนย์กลางในระยะพันจั้งเศษ กำลังเกิดสภาวะที่อากาศบิดเบี้ยวอย่างเห็นได้ด้วยตาเนื้อ พื้นที่กว้างใหญ่ถึงเพียงนี้ คาดไม่ถึงว่าบัดเดี๋ยวพลันเลือนราง บัดเดี๋ยวพลันชัดเจนขึ้น แปลกประหลาดราวกับภาพลวงตา
 
 
และไม่รู้ว่าเหตุการณ์ประหลาดนี้เกิดขึ้นจากเสียงคำรามของสัตว์ประหลาดตัวนี้หรือว่าเป็นผลกระทบมาจากคลื่นที่ปีกทั้งสองกระพือออกมา
 
 
หญิงสาวทั้งสองที่เดิมทีถูกเสียงคำรามของแมลงเม่าประหลาดทำให้ขวัญผวา ยามนี้มองเห็นเหตุการณ์แปลกประหลาดอยู่ไกลๆ ไหนเลยจะกล้าลังเลอะไรอีก เมื่อชักจูงอีกสองครั้ง เห็นว่าหานลี่ยังคงไม่มีท่าทีจะไปด้วยกัน จึงทำได้เพียงคารวะหานลี่ แล้วกลายเป็นสายรุ้งสองสายอีกครั้ง พุ่งแหวกอากาศบินออกไป
 
 
ครั้งนี้พวกนางพลันบินออกไปร้อยกว่าลี้ภายในอึดใจเดียว หลังจากบินออกนอกเกาะน้ำแข็ง เสียงคำรามที่ดังเข้าโสตประสาทบัดเดี๋ยวได้ยินบัดเดี๋ยวไม่ได้ยิน ไม่มีผลกระทบอีก
 
 
หญิงสาวทั้งสองผสานลำแสงหลีกหนีเข้าด้วยกัน ปรากฏตัวขึ้นกลางอากาศ จากนั้นพลันมองไปยังทิศทางที่มาด้วยความหวาดผวา
 
 
“พี่หญิงชิง ผู้นั้นคือท่านหานที่เจ้าพูดถึงหรือ?” หลังจากหญิงสาวกระโปรงดำมีสีหน้าสุขุมเยือกเย็นขึ้น ก็อดไม่ไหวเอ่ยถามขึ้น
 
 
“ไม่ใช่อาวุโสผู้นั้นแล้วจะเป็นผู้ใดได้? ท่านหานและฆราวาสฉลามสีเงินอยู่ในระดับเดียวกัน ทว่าความสามารถน่าจะแข็งแกร่งกว่าเป็นอย่างมาก” ชิงเสี่ยวพยักหน้าขณะเอ่ย
 
 
“แต่ต่อให้มีอิทธิฤทธิ์ขนาดไหน ก็ไม่อาจเป็นคู่ต่อสู้ของสัตว์ประหลาดได้ ถึงอย่างไรเสียขนาดฆราวาสฉลามสีเงินและอสูรวิญญาณตัวนั้นของเขาร่วมมือกัน รับมือกับสัตว์ประหลาดตัวนั้นได้เพียงสองสามกระบวนท่า ก็เพลี่ยงพล้ำไปพร้อมกันแล้ว หัวอสรพิษด้านล่างของสัตว์ประหลาดตัวนั้นน่ากลัวกว่าด้านบนหลายส่วน ท่านอาวุโสหานยังอยู่ที่เดิม ช่างไม่ชาญฉลาดเอาเสียเลย” หญิงสาวกระโปรงดำถอนหายใจออกมาเฮือกหนึ่ง
 
 
“เรื่องนี้มันพูดยาก ดูจากท่าทางไม่เป็นไรจากเสียงคำรามของท่านหาน จะต้องมีอิทธิฤทธิ์ป้องกันตัวที่ยิ่งใหญ่แน่ และยิ่งไปกว่านั้นยังมีท่าทางเชื่อมั่นขนาดนั้น ต่อให้ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของแมลงเม่าประหลาด แต่ก็น่าจะหนีได้ไม่มีปัญหา พวกเรารออยู่ที่นี่ชั่วคราวเถิด ดูว่าผลเป็นอย่างไรแล้วค่อยว่ากัน หากไม่ได้จริงๆ พวกเราคงทำได้เพียงเรียกชนชั้นสูงของเผ่าต่างๆ มาวางเขตอาคมที่มีอานุภาพยิ่งใหญ่สักสองสามเขตต่อกรกับสัตว์ประหลาดตัวนี้แล้ว” ชิงเสี่ยวเชื่อมั่นในตัวหานลี่อยู่เล็กน้อย และยิ่งไปกว่านั้นยังคิดการณ์ไกลมาก
 
 
“ต่อกรกับเดรัจฉานระดับนี้ คงมีเพียงต้องอาศัยพลังของเขตอาคมแล้ว มิเช่นนั้นต่อให้รวบรวมคนมามากขนาดไหน พอมันคำรามก็ทำได้เพียงทยอยกันล้มตายเท่านั้น แต่ถือว่าโชคดีสัตว์ประหลาดตัวนี้มาปรากฏตัวที่นี่เร็วหน่อย หากช้ากว่านี้สักสองสามเดือน สหายร่วมวิถีที่มารวมตัวกันที่นี่คงไม่ทันได้ระวังตัว และคงเพลี่ยงพล้ำไปอีกไม่รู้กี่คน” หญิงสาวหัวเราะอย่างขมขื่นออกมา รู้สึกโชคดีขึ้นมาเล็กน้อย
 
 
“นั่นมันก็ใช่ แต่สัตว์ประหลาดตัวนี้ไม่เหมือนกับอสูรมหาสมุทร มาจากที่ใดกัน” ชิงเสี่ยวมองขอบฟ้าตรงทิศของแมลงเม่าประหลาด สายตามีแววฉงนสงสัยแวบผ่าน พลางเอ่ยพึมพำ
 
 
หญิงสาวกระโปรงดำมีสีหน้างุนงงฉายแววผ่านบนใบหน้าเช่นกัน แน่นอนว่าย่อมไม่อาจอธิบายอะไรได้
 
 
……
 
 
หลังจากที่สตรีทั้งสองบินออกห่าง หานลี่พลันเห็นกระบี่บินของตนเองถูกพลังไร้รูปร่างบดออกเป็นชิ้นๆ จนไม่รู้จะแหลกละเอียดอย่างไร มุมปากพลันกระตุกขึ้น แล้วกลับเผยรอยยิ้มเย็นชาเล็กๆ ออกมา
 
 
แม้ว่าอสูรประหลาดเบื้องหน้าจะอยู่ในระดับหลอมสุญตาขั้นปลาย แต่อิทธิฤทธิ์ก็ดูเหมือนว่าจะไม่ธรรมดา กระนั้นเขาผู้ซึ่งเป็นผู้ฝึกตนคู่บำเพ็ญเพียรซึ่งฝึกฝนเคล็ดวิชามารเที่ยงแท้พราหมณ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นที่สาม และยิ่งไปกว่านั้นยังมีอิทธิฤทธิ์เหนือชั้นสองสามชนิด จะไปกลัวสัตว์ประหลาดตัวนี้ได้อย่างไร
 
 
ทันใดนั้นเห็นสองมือของเขาร่ายอาคม ลำแสงสีทองเปล่งแสงขึ้นบนเรือนร่าง เหนือศีรษะมีรัศมีสีทองปรากฏออกมา
 
 
ท่ามกลางรัศมีลำแสง เทวรูปสามเศียรหกกรพลันค่อยๆ ชัดเจนขึ้น ดวงตาที่โกรธเกรี้ยวทั้งสองเบิกออก กรทั้งหกร่ายอาคม
 
 
ปากพลันร้องตะโกนเสียงต่ำๆ เทวรูปสีทองหกกรโบกสะบัดกรทั้งหกไปที่แมลงเม่ายักษ์พร้อมกัน
 
 
เสียง พรึ่บๆ ดังขึ้น เสาลำแสงสีทองขนาดหนาเท่าปากชามหกสายพ่นออกมาจากใจกลางฝ่ามือ หลังจากกะพริบวาบ ก็จมหายเข้าไปในเงาสีเทาบิดเบี้ยวไกลออกไป เห็นว่ากำลังจะโจมตีไปบนร่างของแมลงเม่ายักษ์
 
 
แต่ฉากที่แปลกประหลาดพลันปรากฏขึ้น!
 
 
ร่างของแมลงเม่ายักษ์พลันรางเลือน ลำแสงหกสายพลันเปลี่ยนทิศ คาดไม่ถึงว่าจะอ้อมผ่านร่างของแมลงเม่ายักษ์ไป โจมตีไปกลางอากาศแล้วสลายหายไป
 
 
เมื่อเห็นสถานการณ์เช่นนั้น หานลี่อดที่จะตกตะลึงไม่ได้ แต่ทันใดนั้นมือสีดำสนิทข้างหนึ่งก็ยื่นออกมาจากแขนเสื้อ และปรบไปทางแมลงเม่ายักษ์ที่อยู่ไกลออกไปเบาๆ
 
 
ชั่วขณะนั้นม่านลำแสงสีเทาพลันพ่นออกมาจากนิ้วทั้งห้า จากนั้นพลันรวมตัวกัน กลายเป็นม่านลำแสงสีเทาผืนหนึ่ง ม้วนตรงไปยังฝั่งตรงข้าม
 
 
ลำแสงเทวะดูดปราณอันยิ่งใหญ่มหาศาลนี้ แผ่ขยายออกกลางทางไม่หยุด ปกคลุมท้องฟ้ากว่าครึ่งเอาไว้
 
 
ท่าทียิ่งใหญ่นี้ทำให้ดวงตาสีเขียวมรกตคู่นั้นของแมลงเม่าประหลาดที่อยู่ท่ามกลางเงาสีเทาอันรางเลือนเปล่งแสงสว่างวาบไม่หยุด คลื่นไร้รูปร่างที่ปีกทั้งสองปล่อยออกมาเปลี่ยนทิศทาง ล้วนตรงไปยังด้านบนไอสีเทา
 
 
เมื่อทั้งสองสัมผัสกัน เสียงอึกทึกของฟ้าผ่าพลันดังขึ้น คลื่นลำแสงสีเทาตัดสลับกันไปมาพลางเปล่งแสงสว่างวาบ ท้องฟ้าทั้งผืนบัดเดี๋ยวสว่างวาบบัดเดี๋ยวมืดทะมึน คาดไม่ถึงว่าจะปรากฏท่าทีไม่ยอมอ่อนข้อให้กัน
 
 
หานลี่มีสีหน้าเคร่งขรึม นิ้วทั้งห้าบนฝ่ามือสีดำบิดเบี้ยวไปเล็กน้อย
 
 
ชั่วขณะนั้นท่ามกลางม่านลำแสงสีเทาบนท้องฟ้าพลันมีเงาสีดำปรากฏออกมา จากนั้นภูเขาสีดำลูกหนึ่งพลันปรากฏขึ้น จากนั้นพลันขยายใหญ่ขึ้น กะพริบวาบสองสามหน แล้วกลายเป็นมีขนาดพันจั้งเศษ
 
 
นั่นก็คือภูเขาเทวะดูดปราณ!
 
 
แมลงเม่าประหลาดเห็นเช่นนั้นพลันตะลึงงัน แต่ทันใดนั้นพลันร้องคำรามลั่นออกมา คลื่นไร้รูปร่างพลันผนึกเข้าที่ใจกลาง คาดไม่ถึงว่าจะกลายเป็นเสาลำแสงกึ่งโปร่งใสที่มองเห็นได้ตาเปล่าสายหนึ่งออกมา เปล่งแสงสว่างวาบแล้วพุ่งไปยังตรงตีนเขายักษ์
 
 
ดูจากฉากที่กระบี่บินของหานลี่ถูกคลื่นไร้รูปร่างบดให้ละเอียดนั้น เห็นได้ชัดว่าอานุภาพของมันยิ่งใหญ่มาก เวลานี้ถูกรวมเข้าด้วยกัน ความเสียหายของสมบัติยุทธภัณฑ์จะเป็นอย่างไรไม่ต้องคิดก็รู้แล้ว
 
 
หากเป็นก่อนที่เนินหินจะหลอมเข้าไปในภูเขาเทวะดูดปราณนั้น ภูเขาลูกนี้จะต้านทานเสาลำแสงกึ่งโปร่งใสนี้ได้หรือไม่นั้นก็พูดยาก แต่หลังจากที่หลอมเนินหินเข้าไปสองครั้ง ความแข็งแกร่งของภูเขาลูกนี้ก็อยู่ในระดับที่น่าเหลือเชื่อแล้ว
 
 
เห็นเพียงตรงตีนเขายักษ์มีลำแสงสีเทาขาวเปล่งแสงสว่างวาบ เสาลำแสงโจมตีไปบนนั้นแล้วเปล่งแสงอึกทึกออกมา แล้วระเบิดลำแสงสีขาวเจิดจ้าออกมา
 
 
หลังจากลำแสงสีขาวหม่นลง เสาลำแสงพลันสลายหายไป ตรงตีนยอดเขาไม่มีรอยแยกปรากฏขึ้น ไม่มีท่าทีได้รับความเสียหายเลยสักนิด
 
 
แมลงเม่าประหลาดพลันตะลึงงัน แทบจะไม่เชื่อฉากที่ตนเองมองเห็น
 
 
ส่วนหานลี่ที่อยู่ไกลออกไปกลับร่ายอาคมด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึก ชั่วขณะนั้นยอดเขาที่เป็นดังภูเขาไท่ซานพลันกดทันลงมาทีละนิดๆ
 
 
แม้ว่าระลอกคลื่นเป็นวงๆ จะปรากฏออกมาจากปีกทั้งสองข้างของแมลงเม่าไม่หยุด แต่ภายใต้ความแข็งแกร่งดุดันของยอดเขาที่ทยอยกันสัมผัสแล้วสลายออก ไม่อาจต้านทานพลังมหาศาลอันหนักอึ้งของภูเขาเทวะดูดปราณได้
 
 
เห็นยอดเขาสีดำปกคลุมแมลงเม่ายักษ์ทั้งตัวเอาไว้ ดูเหมือนว่าครู่ต่อมาจะสามารถกดทับจนกลายเป็นน้ำจิ้มเนื้อได้ ฉับพลันนั้นหัวที่เป็นดังสิงโตของแมลงเม่ายักษ์พลันรางเลือน คาดไม่ถึงว่าจะกลายเป็นหัวงูเหลือมยักษ์ที่หลับตาทั้งสองข้างแน่น
 
 
อสูรงูเหลือมสีดำเขียวพลันเบิกตาทั้งสองข้างขึ้น เผยดวงตาประหลาดสีทองเรืองรองคู่หนึ่งออกมา แววตาเย็นเยียบเปล่งประกาย ชั่วครู่ก็ชูคอขึ้นจ้องเขม็งไปยังยอดเขาสีดำ
 
 
เสียงซือๆ ดังออกมาจากปากของงูเหลือม ฉับพลันนั้นกระพือปีกทั้งสองข้าง ฝุ่นลำแสงสีเทาขมุกขมัวพลันแผ่ขยายออกไป ปกคลุมร่างของสัตว์ประหลาดตัวนี้เอาไว้ ทำให้มองไม่เห็นเงาร่างของมันเลยสักนิด
 
 
ตัวประหลาดนี้ดูเหมือนว่าจะอยากสำแดงอิทธิฤทธิ์อะไรสักอย่างออกมา
 
 
หานลี่เห็นเช่นนั้นอยู่ไกลๆ ใบหน้าพลันฉายแววโหดเ**้ยม มือร่ายอาคมกระตุ้น
 
 
ยอดเขาสีดำเปล่งเสียงกรีดร้องออกมาขณะกดทับลงมา ตีนยอดเขากดทับลงไปในฝุ่นลำแสงสีเทา