สองเดือนต่อมาบนน่านฟ้าเหนือมหาสมุทรแห่งหนึ่ง ลำแสงสีเขียวสายหนึ่งบินเหาะอยู่กลางอากาศต่ำๆ อย่างเนิบช้า
 
 
ฉับพลันนั้นมีเสียงคำรามอสูรดังออกมาจากมหาสมุทรด้านล่าง ผิวน้ำหมุนวนกลายเป็นคลื่นยักษ์สูงยี่สิบจั้งเศษ
 
 
มัจฉาประหลาดเขาเดี่ยวเรือนกายสีดำสนิทปรากฏขึ้นในมหาสมุทร ปากที่เต็มไปด้วยเขี้ยวแหลมคมกัดลงมาที่ลำแสงสีเขียวอย่างแรง หมายจะกลืนลงไปในท้อง
 
 
สายรุ้งสีเขียวเปล่งแสงเจิดจ้า ฉับพลันนั้นพลันหมุนโคจร ความเร็วในการหลีกหนีเพิ่มขึ้นจากก่อนหน้าสองสามเท่า ชั่วครู่ก็หายวับไปจากจุดที่ไกลออกไป ปรากฏตัวอีกแห่งหนึ่งห่างออกไปสิบจั้งเศษ
 
 
มัจฉาประหลาดงับอากาศที่ว่างเปล่า แต่ทันใดนั้นหางพลันตวัดอยู่ในคลื่นยักษ์ แล้วกระโจนหันหัวกลับไปอีกครั้ง
 
 
ในครานั้นเองสายรุ้งสีเขียวมีเสียงหวีดร้องดังขึ้น เส้นไหมสีเขียว ยี่สิบสามสิบเส้นเปล่งแสงสว่างวาบ แล้วพุ่งออกไปรัดมัจฉาปลาตัวนี้เอาไว้รอบหนึ่ง
 
 
ชั่วขณะนั้นอสูรมหาสมุทรขนาดตัวไม่น้อย พลันกลายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ร่วงกราวลงมาจากท้องฟ้าปะปนกับโลหิตประหลาดสีเขียวมรกต
 
 
กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งปกคลุมผิวน้ำในบริเวณรอบในพริบตา
 
 
เส้นไหมสีเขียวเปล่งแสงเจิดจ้าแล้วพุ่งกลับมาทั้งหมด ส่วนสายรุ้งสีเขียวก็กลับมาใช้ความเร็วเช่นเดิมพุ่งตรงเข้ามาอย่างไม่รีบร้อน
 
 
ท่ามกลางลำแสงสีเขียวบุรุษหนุ่มอายุยี่สิบกว่าปียืนนิ่งอยู่บนกระบี่ยักษ์สีเขียวหนาสองสามจั้งเล่มหนึ่ง สีหน้าราบเรียบเป็นอย่างยิ่ง
 
 
นั่นก็คือผู้ที่ตามหาน่านน้ำที่อสูรมหาสมุทรมักจะปรากฏตัวราวกับฉลามตัวนั้นเป็นเวลาสิบกว่าวันอย่างหานลี่
 
 
แม้ว่าจะเข้ามาในน่านน้ำบริเวณนี้ไม่นานนัก แต่หานลี่ก็ยังรู้สึกว่าหากต้องการตามหาอสูรมหาสมุทรในตำนานตัวนั้น เป็นความรู้สึกที่งมเข็มในมหาสมุทรชนิดหนึ่ง
 
 
สองสามวันมานี้เขานอกจากจะสังหารอสูรมหาสมุทรธรรมดาที่ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงเหมือนมัจฉาประหลาดก่อนหน้าไปสองสามตัวแล้ว ก็ไม่มีร่องรอยเลยสักนิด
 
 
ทว่าโชคดีที่น่านน้ำผืนนี้มีเกาะขนาดเล็กอยู่จำนวนมาก พวกมันขนาดเล็กน้อยก็มีสองสามลี้ ใหญ่หน่อยก็มีขนาดยี่สิบสามสิบลี้ ดังนั้นหานลี่จึงไม่กลัวเรื่องการสูญเสียไอวิญญาณ ขอแค่ทุกๆ ระยะหนึ่งจะหาที่นั่งพักทำสมาธิสักสองวัน ก็สามารถฟื้นฟูพลังปราณได้ดังเดิมแล้ว
 
 
แน่นอนว่าหานลี่เองในเวลานี้ ก็ไม่ได้คิดแค่ตามหาอสูรมหาสมุทรตัวนั้น หากสามารถมองทะลุผ่านร้านของเขาก็จะรู้ว่า ในจุดตันเถียนของเขา ทารกวิญญาณสีทองเขียวสองสีขนาดสองสามชุ่นกำลังเอามือกอดอก พ่นเพลิงทารกหลอมโล่ใบเล็กสีสันแวววาวใบหนึ่งไม่หยุด
 
 
ลมปราณบนร่างของหานลี่กว่าครึ่งล้วนใช้กับสิ่งนี้
 
 
นี่คือโล่ผลึกเกล็ดที่เขาหลอมขึ้นจากการชำแหละซากแมลงเม่าประหลาดตัวนั้น แล้วนำเกล็ดแวววาวร้อยกว่าเกล็ดที่ได้มาประกอบกับวัตถุดิบอื่นหลอมเป็นโล่ระหว่างทางที่ผ่านมา
 
 
แม้นว่าโล่ใบนี้จะหลอมขึ้นอย่างไม่ซับซ้อนนัก แต่เป็นเพราะวัตถุดิบทุกอย่างที่ใช้ค่อนข้างพิเศษ นอกจากความแข็งแกร่งทนทานแล้ว คาดไม่ถึงว่าจะถ่ายทอดพรสวรรค์ที่สามารถบิดพลิ้วเคล็ดวิชากระบี่ลำแสงกว่าครึ่งมาได้ นี่จึงทำให้หานลี่รู้สึกดีอกดีใจเป็นอย่างยิ่ง
 
 
หลังจากที่เขาลังเลเล็กน้อย ก็หยดโลหิตลงไปบนสมบัติชิ้นนี้หยดหนึ่ง หลอมให้เป็นสมบัติประจำกายของตนเอง
 
 
นอกจากนี้หานลี่ยังนำปีกยักษ์ของแมลงเม่าประหลาด มาหลอมเป็นดาบบินขนาดสองสามชุ่นจำนวนสามร้อยหกสิบเล่ม ทุกเล่มล้วนแหลมคม เพียงพอที่จะตัดโล่เกราะสงครามธรรมดาๆ ได้อย่างง่ายดาย
 
 
แต่น่าเสียดายแก่นปีศาจที่หานลี่ตั้งความหวังเอาไว้มากที่สุดมันแตกละเอียดจนไม่รู้จะแตกยังไง มิเช่นนั้นก็อยากค้นหาความลึกลับจากการใช้เสียงคำรามกระตุ้นโลหิตของผู้บำเพ็ญเพียรให้เดือดพล่านของแมลงเม่าประหลาดดู
 
 
ถึงอย่างไรเสียการโจมตีด้วยคลื่นเสียงปกติ ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่อาจทำให้โลหิตของจิตวิญญาณเที่ยงแท้ในร่างของเขาเกิดความเปลี่ยนแปลงเช่นนี้ได้ และเมื่อนึกถึงเรื่องนี้ หานลี่พลันรู้สึกไม่สบายใจไปเล็กน้อย
 
 
ผู้ใดจะรู้ว่าคาถาตื่นจากจำศีลแปลงกายสิบครั้งของเขา จะมีจุดอ่อนที่ตนไม่รู้หรือไม่! หากเจอกับผู้ที่มีอิทธิฤทธิ์คล้ายกัน จะเกิดสถานการณ์เช่นนี้ขึ้นมาหรือไม่!
 
 
หานลี่ขบคิดไปพลาง ทอดสายตามองไปรอบด้านไปพลาง บางครั้งก็แผ่จิตสัมผัสออกไปค้นหาทั้งบนผิวน้ำและใต้ท้องทะเล
 
 
ตามที่ชิงเสี่ยวสตรีทั้งสองกล่าว อสูรมหาสมุทรปลาวาฬยักษ์ตัวนั้น สองสามร้อยปีที่ผ่านมาเอาแต่เคลื่อนไหวอยู่ในน่านน้ำแห่งนี้ ขอแค่เขาเสียเวลาสักหน่อย ก็น่าจะมีความหวังที่จะพบเจอ
 
 
สิ่งสำคัญคืออสูรตัวนี้มีเคล็ดวิชาวารีหลีกหนีที่ร้ายกาจ ยากที่จะสังหารได้
 
 
ทว่าในเมื่อเขามาถึงที่นี่แล้ว แน่นอนว่าคิดหาวิธีรับมือมาดีแล้ว อย่างน้อยก็มีความมั่นใจอยู่แปดเก้าส่วน
 
 
หลังจากที่หานลี่กวาดตามองผิวน้ำที่สุดลูกหูลูกตาแล้ว หัวคิ้วก็ขมวดมุ่นอย่างไม่ใส่ใจ
 
 
ก้นทะเลละแวกนี้มีอสูรมหาสมุทรระดับต่ำเหมือนกับมัจฉาประหลาดตัวเมื่อครู่อยู่ คิดดูแล้วอสูรมหาสมุทรปลาวาฬยักษ์ตัวนั้นคงไม่มาพักพิงอยู่ที่นี่
 
 
เขาคิดในใจเช่นนั้น สองเท้าเปล่งแสงสว่างวาบ ความเร็วของสายรุ้งสีเขียวเพิ่มขึ้นสองสามเท่า เปล่งแสงเจิดจ้าแล้วพุ่งออกไปยังขอบฟ้าที่ไกลออกไป
 
 
ฉะนั้นเวลาจึงค่อยๆ ผ่านไปทีละวันๆ
 
 
ทุกๆ สองสามเดือนหานลี่จะหาเกาะขนาดเล็กแห่งหนึ่งลงนั่งพักผ่อนสักสองสามวัน จากนั้นหลังจากฟื้นฟูพลังลมปราณแล้ว ก็จะออกจากเกาะเริ่มค้นหาต่อ
 
 
เป็นผลให้อสูรมหาสมุทรที่ยังไม่บรรลุในละแวกนี้ประสบกับโชคร้าย
 
 
หากพบแล้วเป็นฝ่ายโจมตีก่อน แน่นอนว่าล้วนถูกหานลี่สังหารลงอย่างง่ายดาย แต่หากมีสติปัญญาสูงส่งเป็นฝ่ายหลบหลีกไปก่อน หานลี่ก็จะแค่ตรวจสอบว่าไม่ใช่เป้าหมายที่ตามหา แล้วก็ไม่ได้สร้างความยุ่งยากอะไร ปล่อยให้พวกมันหนีไป
 
 
ฉะนั้นแม้ว่าหานลี่จะหาอสูรตัวเป้าหมายไม่เจอ แต่กลับพบร่องรอยการเคลื่อนไหวของอสูรตัวนี้อยู่สองสามหน
 
 
 แม้กระทั่งสองสามวันที่ผ่านมายังพบหนังอสูรขนาดยักษ์ของอสูร ที่ลอกคราบในถ้ำก้นมหาสมุทร แข็งแกร่งทนทานเป็นอย่างมาก และเป็นวัตถุดิบที่หาได้ยาก
 
 
หานลี่ไม่ได้นำมันมาหลอมเป็นเกราะสงครามอะไร แม้ว่าผิวหนังอสูรจะแข็งแกร่งแต่ก็ไม่มีทางแข็งแกร่งกว่ากายเนื้อของเขา
 
 
 เขากลับใช้หนังของอสูรตัวนี้หลอมยันต์วิเศษขึ้นมา มีทั้ง ‘ยันต์เก้าวิมานสวรรค์’ชุดหนึ่ง ‘ยันต์เกราะปราณ’และ ‘ยันชำระพิสุทธิ์’สองสามแผ่น
 
 
ยามนี้ยันต์วิเศษสองสามชนิดที่บันทึกไว้ในคัมภีร์หน้ากระดาษที่ฉีกขาด ก็มีเพียงยันต์ขวานนภาที่ไม่อาจหลอมได้
 
 
แต่ตั้งแต่ที่หานลี่บรรลุระดับหลอมสุญตา จนสามารถควบคุมพลังปราณฟ้าดินได้แล้ว ก็ดูเหมือนว่าจะไปเปิดความลับอะไรบางอย่าง เขาจึงมีแรงบันดาลใจในการหลอม ‘ยันต์ขวานนภา’ เป็นอย่างมาก
 
 
แน่นอนว่าหากอยากหลอมยันชนิดนี้จริง ย่อมเป็นเรื่องที่ยังไม่รู้ว่าต้องใช้เวลาอีกกี่เดือนหรือกี่ปี
 
 
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว หานลี่วนเวียนอยู่ในน่านน้ำละแวกนี้มาสองสามปีแล้วอย่างไม่รู้ตัว
 
 
เขากลับไม่ได้รีบร้อน เดิมทีก็เพิ่งบรรลุระดับหลอมสุญตาได้ไม่นาน ยังมีอีกหลายสิ่งที่ต้องค่อยๆ เรียนรู้ไป แม้ว่าช่วงปีที่ผ่านมาจะไม่ได้ฝึกฝนอะไรนัก แต่กลับได้ประโยชน์จากการเรียนรู้เคล็ดวิชาและอิทธิฤทธิ์เป็นอย่างมาก
 
 
วันนี้หานลี่ยังคงทำเหมือนในวันวาน เหาะเหินไปบนผิวน้ำอย่างเงียบๆ ไปพลาง เรียนรู้อะไรอยู่ในใจไปพลาง
 
 
ฉับพลันนั้นเสียงกรีดร้องประหลาดที่ไม่เคยได้ยินมาก่อน พลันดังขึ้นจากจุดที่ไกลออกไปเบื้องหน้า
 
 
หานลี่ที่เดิมทีมีสีหน้าราบเรียบ มีสีหน้ากระตือรือร้นขึ้น ดวงตาทั้งสองเปล่งแสงสีฟ้าสว่างวาบพลันเหม่อมองไปเบื้องหน้า
 
 
ครู่ต่อมาเขาพลันเผยสีหน้าตกตะลึงระคนดีใจออกมา
 
 
“ในที่สุดก็พบแล้ว ทว่าตัวที่ลงมือกับมันคืออะไรกัน!”
 
 
หานลี่เอ่ยพึมพำกับตนเอง ทันใดนั้นแสงหลีกหนีพลันเปล่งแสงสว่างจ้า กลายเป็นเส้นไหมสีเขียวเส้นหนึ่งพุ่งตรงออกไปเบื้องหน้า
 
 
หลังจากกะพริบวาบสองสามครา สายรุ้งสีเขียวก็พุ่งแหวกอากาศมาปรากฏห่างออกไปสองสามร้องจั้ง เมื่อกะพริบวาบอีกครั้งก็หายไปจากผิวน้ำเบื้องหน้าอย่างไร้ร่องรอย
 
 
ห่างจากเกาะขนาดเล็กแห่งหนึ่งไปสองสามร้อยลี้ มีเมฆาทมิฬปกคลุมอยู่ เกลียวคลื่นซัดสาด สิ่งมหึมาสองตัวกำลังเผชิญหน้ากัน หนึ่งในนั้นมีความยาวสองร้อยจั้ง กายท่อนบนหมอบอยู่บนหินโสโครกยักษ์ก้อนหนึ่ง เรือนกายมีเกราะแข็งสีสันแวววาว คาดไม่ถึงว่าจะเป็นกุ้งยักษ์ตัวสีแดงโลหิต
 
 
และบนผิวน้ำห่างจากหินโสโครกไป มีอสูรมหาสมุทรที่ดูเหมือนปลาวาฬขนาดใหญ่กว่ากุ้งยักษ์สองสามเท่าลอยอยู่
 
 
ที่กล่าวว่าดูเหมือนเป็นเพราะร่างของสัตว์ประหลาดตัวนี้และห่างล้วนเหมือนกับปลาวาฬอย่างไรอย่างนั้น สิ่งเดียวที่ไม่เหมือนกลับเป็นเกล็ดที่อยู่บนหัวของอสูรมหาสมุทร บนหัวมีเขาสีทองและหนวดกุ้งยาวๆ งอกออกมาคู่หนึ่ง คาดไม่ถึงว่าจะดูคล้ายกับมังกรวารีอยู่เจ็ดแปดส่วน
 
 
อสูรยักษ์ทั้งสองกำลังคุมเชิงมองกันอยู่ไกลๆ!
 
 
กุ้งยักษ์กำลังเปล่งเสียงร้องคำรามประหลาดๆ ไม่หยุด หมอบอยู่บนก้อนหินกลางระลอกคลื่นที่เชี่ยวกราก เมฆาทมิฬเหนือศีรษะและระลอกคลื่นในบริเวณรอบล้วนเป็นสิ่งที่เจ้าตัวนี้เรียกออกมา ท่าทางน่าสะพรึงกลัว
 
 
ส่วนสัตว์ประหลาดที่ดูเหมือนปลาวาฬตรงข้ามกลับลอยไปตามแรงคลื่นไม่เปล่งเสียงร้องใดๆ ออกมาราวกับวิญญาณอย่างไรอย่างนั้น แค่ใช้ดวงตาสีขาวประหลาดจ้องเขม็งมายังกุ้งยักษ์สีแดงโลหิต คาดไม่ถึงว่าจะฉายแววละโมบราวกับมนุษย์ออกมา
 
 
การเคลื่อนไหวของทั้งสองกลับให้ความรู้สึกว่ากุ้งยักษ์สู้อีกฝ่ายไม่ได้ และยิ่งไปกว่านั้นยังค่อยๆ ถูกกดเอาไว้
 
 
ฉับพลันนั้นอสูรยักษ์รูปร่างคล้ายปลาวาฬพลันเลื่อนสายตามองไปบนท้องฟ้าด้านหนึ่งด้วยแววตาฉงนแวบหนึ่ง
 
 
หลังจากผ่านไปชั่วครู่ ท้องฟ้าที่อสูรยักษ์มองไปก็มีลำแสงสว่างวาบ เส้นไหมสีเขียวที่บางจนแทบมองไม่เห็นพุ่งมาด้วยความเร็วน่าเหลือเชื่อ หลังจากกะพริบวาบสองสามครั้ง ก็หยุดอยู่ในบริเวณใกล้เคียงโดยไม่มีท่าทีจะอำพรางลำแสงหลีกหนีเลยสักนิด
 
 
ยามนี้ไม่เพียงอสูรมหาสมุทรรูปร่างคล้ายปลาวาฬ แม้แต่กุ้งโลหิตก็เงยหน้าขึ้นมองด้วยท่าทีระวังภัยเช่นกัน
 
 
ผลคือลำแสงสีเขียวหม่นแสง ร่างของหานลี่ปรากฏขึ้นตรงกลางระหว่างอสูรยักษ์ทั้งสองอย่างลึกลับ มองลงไปยังอสูรสองตัวด้านล่างด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึก
 
 
“ไม่ผิด เป็นอสูรตัวนี้ เอ๋ คิดไม่ถึงว่าจะมีกุ้งเปลวโลหิตอีกตัวหนึ่งเยี่ยม เยี่ยมมาก ดูแล้วการเดินทางครั้งนี้ช่างคุ้มค่าจริงๆ” หานลี่แค่มองไปสองสามวูบ ปากก็เปล่งเสียงพึมพำด้วยความตื่นเต้นออกมา
 
 
จากนั้นพลันสะบัดแขนเสื้อทั้งสองในเวลาเดียวกัน
 
 
ชั่วขณะนั้นเสียงไพเราะพลันดังขึ้น กระบี่เล่มเล็กสีเขียวยี่สิบกว่าเล่มพุ่งเข้าไปหาอสูรมหาสมุทรรูปร่างคล้ายปลาวาฬ แต่เมื่อกะพริบวาบกับจมหายไปกลางอากาศอย่างไร้ร่องรอย แค่สะบัดแขนเสื้อข้างหนึ่ง กลับมีเงาสีดำพุ่งออกมา หลังจากลอยละลิ่วอยู่กลางสายลม ก็กลายเป็นภูเขายักษ์สีดำสนิทลูกหนึ่งกดลงไปบนกุ้งโลหิต
 
 
จากนั้นหานลี่ใช้สองมือร่ายอาคม ลำแสงสีทองเปล่งแสงสว่างวาบ เผยเทวรูปสีทองสามเศียรหกกรออกมา กรทั้งหกแค่โบกสะบัด ชั่วขณะนั้นเสียง ฟิ้วๆ พลันดังขึ้น เสาลำแสงสีทองหกสายพุ่งออกไป สามสายโจมตีไปยังกุ้งโลหิต สามสายโจมตีไปยังอสูรมหาสมุทรรูปร่างคล้ายปลาวาฬ
 
 
คาดไม่ถึงว่าหานลี่จะโจมตีอสูรมหาสมุทรทั้งสองตัวพร้อมกัน และยิ่งไปกว่านั้นยังลงมืออย่างรวดเร็วไม่ปรานีเลยสักนิด
 
 
ภายใต้การโคจรเคล็ดวิชามารเที่ยงแท้พราหมณ์ศักดิ์สิทธิ์เต็มอัตราของหานลี่ ความเร็วของลำแสงสีทองจึงอยู่ในระดับที่น่าเหลือเชื่อ!
 
 
แค่กะพริบวาบก็มาอยู่ตรงหน้าอสูรมหาสมุทรทั้งสองตัว
 
 
อสูรยักษ์ทั้งสองพลันตะลึงงัน!
 
 
ตัวหนึ่งอ้าปากออก พ่นลำแสงสีฟ้าออกมาจากปาก อีกตัวหนึ่งมีลำแสงโลหิตไหลเวียนอยู่บนผิว ปล่อยเปลวเพลิงสีโลหิตขนสองสามออกมาปกป้องตนเองไว้อย่างแน่นหนา
 
 
เสียง ปังๆ ดังสนั่นขึ้น หลังจากลำแสงสีทองสามสายปะทะกับลำแสงสีฟ้า ก็โจมตีลำแสงสีฟ้าให้สลายหายไปราวกับต้นไม้ที่แห้งกรอบ เมื่อกะพริบวาบอีกครั้ง ก็โจมตีไปยังร่างของปลาวาฬยักษ์อยากแรง
 
 
ชั่วขณะนั้นเสียงร้องแหลมสูงพลันดังออกมาจากปากของอสูรยักษ์ ผิวของมันเปล่งแสงสีฟ้าแล้วเผยรูโลหิตกว้างเท่าชามสามใบออกมา โลหิตจำนวนมากพุ่งออกมาราวกับน้ำพุ ไม่อาจหยุดยั้งได้