Jun Jiu Ling หวนชะตารัก ภาค 3 ตอนที่ 114 ให้ข้าพูดต่อหน้าผู้คน
ก่อนหน้านี้ยามข่าวคุณชายหนิงได้เป็นจอหงวนส่งกลับมา ทั้งอำเภอจัดงานฉลอง แต่สำหรับชาวบ้านหยางเฉิงแล้ว คุณชายหนิงได้เป็นจอมหงวนเป็นเรื่องที่สมควรเกิดขึ้น สุดท้ายความตื่นเต้นยินดีจึงน้อยลงอยู่บ้างแต่หลังจากนั้นยังมีอีกข่าวหนึ่งแพร่กระจายช้าๆคุณชายสิบหนิงกับคุณหนูจวินหมั้นกันที่เมืองหลวง“หมั้นกันอะไร พวกเขาเดิมทีก็มีสัญญาหมั้นกันอยู่แล้วเถอะ” มีคนเอ่ยนี่ก็ใช่ตอนนั้นเด็กสาวกำพร้าจากฝู่หนิงมาถึงหยางเฉิง ฉับพลันร้องโวยวายว่ามีสัญญาหมั้นโถมเข้าใส่คุณชายสิบหนิงคุณชายสิบหนิงเชียวนะ นั่นเป็นถึงสมบัติล้ำค่าของทั้งหยางเฉิง สตรีเท่าไรหัวใจปรารถนาเขาแต่อับอายที่ตนเทียบไม่ได้ไม่กล้าล่วงเกินเด็กสาวประหลาดที่ผิดผู้ผิดคนการกระทำไร้การอบรมคนนี้ถึงกับจะมาเป็นภรรยาของคุณชายสิบหนิง ทนไม่ได้จริงๆตระกูลหนิงก็ทนไม่ได้ คุณชายสิบหนิงก็ทนไม่ได้ ทะเลาะกันไปทะเลาะกันมา ในที่สุดก็ถอนหมั้นแล้ว จากนี้สองฝ่ายไม่ข้องเกี่ยวไม่ยุ่งเกี่ยวกันอีกต่อไปทำไมอยู่ดีๆ ก็บอกว่าจะหมั้นกันอีกแล้ว?“หรือว่าเพราะเรื่องของตระกูลฟาง”“คุณหนูจวินแต่งงานกับนายน้อยฟางเป็นเรื่องหลอก ดังนั้นสัญญาหมั้นของคุณชายสิบหนิงที่ยกเลิกก็เป็นเรื่องหลอกเหมือนกันงั้นสิ”“ไม่เช่นนั้นสองคนจะคนหนึ่งก่อนคนหนึ่งหลังไปเมืองหลวงรึ”“คุณหนูจวินไปเมืองหลวงอยู่เป็นเพื่อนคุณชายหนิงสอบจอหงวนนี่เอง”“สอบจอหงวนได้แล้ว ทั้งสองคนก็แต่งงานกันได้แล้ว”นี่ฟังดูแล้วชายรักหญิงมีใจจริงๆแต่ก็มีคนแสดงออกว่าคัดค้าน“พูดเหมือนเจ้าเห็นกับตาเองเลยนะ”“คุณหนูจวินไปเปิดโรงหมอที่เมืองหลวง เพื่อสร้างชื่อเสียงให้โรงหมอจิ่วหลิงของตระกูลชัดๆ แค่บังเอิญอยู่ที่เมืองหลวงด้วยก็เท่านั้น”“ใช่แล้ว คุณชายสิบหนิงอยู่ที่กั๋วจื่อเจี้ยนไหนเลยต้องให้คุณหนูจวินอยู่เป็นเพื่อน”สรุปก็คือทะเลาะกันขึ้นมาใครก็บอกได้ไม่ชัด ตระกูลหนิงที่นั่นก็ถามหนึ่งสองสามออกมาไม่ได้ แม้คุณชายสิบหนิงกลับมาแล้ว แต่นายหญิงใหญ่หนิงล้มป่วย คุณชายสิบหนิงจึงปิดประตูดูแลไม่พบแขก ไม่มีใครถามไถ่สืบข่าวจากเขาจริงๆ ได้ตอนนี้คุณหนูจวินกลับมาแล้ว คุณหนูจวินเพิ่งกลับมา เมื่อวานเพิ่งกลับมา คุณชายสิบหนิงที่ปิดประตูไม่ออกมาวันนี้ก็มาโผล่ที่หน้าประตูตระกูลฟางนี่คืออะไร?นี่คือบังเอิญผ่านทางหรือ?สาวใช้เรียกท่านเขยคำหนึ่ง ถามว่ามาหาคุณหนูจวินใช่หรือไม่ประโยคหนึ่ง คุณชายสิบหนิงจะตอบอย่างไร?คนทั้งหมดหัวใจขึ้นมาจุกที่คอ ดวงตาจ้องคุณชายสิบหนิงเขม็งปริศนาเนิ่นนานกำลังจะถูกไขแล้ว! กำลังจะเปิดเผยแล้ว!สายตาประหนึ่งไฟนี่ เสี่ยวติงถูกมองจนอดไม่ได้หดคอ หนิงอวิ๋นเจาด้านหลังร่างเขากลับยิ้ม ก้าวเข้ามาก้าวหนึ่ง“ใช่แล้ว” เขาเอ่ย มองหลิ่วเอ๋อร์ “คุณหนูจวินอยู่ไหม?”ไม่รอหลิ่วเอ๋อร์ตอบคำ ชาวบ้านรอบด้านก็ร้องโอ้ เอะอะขึ้นมามาหาคุณหนูจวินล่ะ!คุณชายสิบหนิงมาหาคุณหนูจวินล่ะ!จอหงวนหนิงมาหาคุณหนูจวินคู่หมั้นของเขาล่ะ!เสี่ยวติงถูกเสียงเอะอะนี่ทำตกใจหวิดนั่งลงไปกับพื้นเขารู้อยู่แล้วเชียวที่ๆ คุณชายไปต้องชักนำความคึกคักมาแน่ ดังนั้นถึงออกความเห็นให้คุณชายหลบไป มีสิ่งใดจะพูดเชิญคุณหนูจวินอออกมาหลบผู้คนพูดกันเงียบๆ เลี่ยงไม่ให้ถูกคนมุงดูน่าเสียดายแต่กันแล้วกันเล่าก็ยัง…“ท่านเขย คุณหนูของข้าอยู่เจ้าค่ะ” เสียงของหลิ่วเอ๋อร์ยังคงดังกังวานท่ามกลางเสียงเอะอะนี้ “คุณหนูกำลังรอท่านอยู่เลย”คำพูดนี้ทำให้ชาวบ้านรอบด้านเอะอะขึ้นอีกครั้งสำรวมหน่อยเถอะ แม่นาง เสี่ยวติงอดไม่ได้กุมขมับเรื่องมาถึงตอนนี้ก็ไม่จำเป็นต้องเชิญคุณหนูจวินออกมาพบหน้ากันลับๆ แล้ว นี่หากเชิญออกมาก็คงไม่ลับแล้ว ดูคนพวกนี้ คาดว่าคนทั้งหยางเฉิงล้วนมามุงดูหมดสิ้นหนิงอวิ๋นเจาได้หลิ่วเอ๋อร์กระตือรือร้นนำทาง เดินเข้าประตูใหญ่ตระกูลฟางไปท่ามกลางสายตาตื่นเต้นของบรรดาชาวบ้านยามเฝ้าประตูตระกูลฟางก็ถูกสถานการณ์นี้ทำให้ตกใจไปแล้ว นิ่งอึ้งมองหลิ่วเอ๋อร์นำคนเข้ามา“เรื่องนี้ แจ้งสักหน่อยเถอะ” หนิงอวิ๋นเจาเอ่ยหลิ่วเอ๋อร์ร้องเหทีหนึ่ง“แจ้งอะไรเล่า ท่านเขยท่านมาจะแจ้งอะไรเล่า” นางเอ่ย “รีบเข้ามาเถอะ”พูดพลางก็มองไปทางด้านหน้าร้องเอ๋ทีหนึ่ง“ดู พวกนางก็มาต้อนรับแล้ว”นายหญิงผู้เฒ่าฟางกับนายหญิงใหญ่ฟางที่เดินเข้ามาหน้าดำทันทีต้อนรับกับผีน่ะสิ!สาวใช้น่าตายคนนี้เหลวไหลจริงๆ นานขนาดนี้ทำไมการพัฒนาสักนิดก็ไม่มี จะทำให้ตนเองกับตระกูลฟางเสียหน้าหมดสิ้นอีกแล้วหนิงอวิ๋นเจาก้าวเข้ามาคำนับ“นายหญิงผู้เฒ่า นายหญิงใหญ่ฟาง พบหน้าครั้งแรก รบกวนแล้ว” เขาเอ่ย สีหน้าสำรวม ท่าทีเคารพ ทั้งยังท่าทางสง่างามไม่มีความอึดอัดพบหน้าครั้งแรกเป็นการพบหน้าครั้งแรกจริงๆ แม้เป็นคนบ้านเดียวกัน ในฐานะร้านแลกเงิน ตระกูลฟางกับตระกูลหนิงย่อมมีการไปมาหาสู่ติดต่อกัน นายท่านใหญ่หนิงก็เคยพบกันอยู่ แต่ที่สุดเพราะขุนนางกับพ่อค้าฐานะต่างกัน ทั้งหนิงอวิ๋นเจาเรียนหนังสืออยู่ตลอดด้วย จึงไม่ได้ติดต่อกันเรื่องอื่นต่อมาก็มีเรื่องสัญญาหมั้นของจวินเจินจิน ได้พบกับนายหญิงใหญ่หนิงแล้ว เพียงแต่การพบหน้านี้ไม่น่าพอใจ หนิงอวิ๋นเจาก็ไม่ได้โผล่มาเยี่ยมเยือนญาติผู้ใหญ่อะไรหลังจากนั้นอีกตระกูลหนิงกับเต๋อเซิ่งชางกระทั่งกิจการการค้าก็ไม่ได้ติดต่อกันอีก สองตระกูลเห็นชัดว่าตัดขาดไม่คบหากันอีกแล้วคิดไม่ถึงหลังเลิกคบหากัน จะมีหนิงอวิ๋นเจามาเยือนประตูคำนับในฐานะคนรุ่นหลังนี่นับว่าโชคชะตาเปลี่ยนผันใช่หรือไม่?หากเป็นหนึ่งปีก่อนหน้า บางทีนางอาจดีใจกับเรื่องนี้ แต่ตอนนี้หรือ…“ท่านเขย ท่านเขย ไปพบคุณหนูเถอะ” หลิ่วเอ๋อร์เอ่ยเร่งอยู่ด้านข้างท่านเขย ท่านเขย ไม่ใช่แค่เรื่องหลอกรึ? เรียกสนิมสนมเช่นนี้ทำอะไรถ้าพูดเช่นนี้ หลายชายของนางก็เป็นท่านเขยเหมือนกันนายหญิงผู้เฒ่าฟางไม่ต้องการปิดบังอารมณ์ตนเอง หน้าบึ้งมองเขานายหญิงใหญ่ฟางยังคงเก็บซ่อนอารมณ์ตนเองอยู่ ยิ้มคำนับกลับ“คุณชายหนิง” นางเอ่ย“ไปพบ…” หลิ่วเอ๋อร์เอ่ยอีกครั้งคำพูดยังไม่ทันเอ่ยจบก็ถูกนายหญิงผู้เฒ่าฟางขัดอย่างไม่พอใจ“เจ้ายังอยู่ที่นี่ทำอะไร? ยังไม่ไปเชิญคุณหนูของเจ้า” นางเอ่ย มองไปทางหนิงอวิ๋นเจาอีกครั้ง “อ้อ ลืมถามไปเลย คุณชายหนิงมาหาใครหรือ?”หนิงอวิ๋นเจาเหมือนมองไม่เห็นสีหน้าของนายหญิงผู้เฒ่าฟาง สีหน้ายังคงอ่อนโยนแล้วก็ไม่มีความอึดอัดสักนิดด้วย ได้ยินคำพูดก็ยิ้ม“ผู้เยาว์มาหาคุณหนูจวิน” เขาเอ่ยตรงไปตรงมา“อ้อ…ถ้าอย่างนั้นเชิญด้านใน” นายหญิงผู้เฒ่าฟางเอ่ย ถลึงตาให้หลิ่วเอ๋อร์อีกทีหนึ่ง “ยังไม่ไปเชิญคุณหนูของเจ้าอีก”หลิ่วเอ๋อร์ไม่เกรงใจถลึงตาใส่นางทีหนึ่งดุอะไรเล่านางเหอะทีหนึ่งสะบัดมือก้าวไวๆ เดินไปด้านใน“คุณชายหนิง เชิญด้านนี้” นายหญิงใหญ่ฟางยิ้มเสียงอ่อนโยนเอ่ยหนิงอวิ๋นเจาคำนับอีกครั้ง ตอนนี้ถึงก้าวเดินตามนางไป…ด้านในเต๋อเซิ่งชาง ผู้ดูแลเกาที่ได้เลื่อนตำแหน่งเป็นผู้ดูแลใหญ่อันดับสองรับสมุดบัญชีที่ผู้ดูแลส่งมา แล้วหมุนตัวส่งให้ฟางเฉิงอวี่ฟางเฉิงอวี่นั่งอยู่ด้านหน้าโต๊ะ มือค้ำคาง ไม่ได้อ่านสมุดบัญชี แต่กำลังเหม่อลอยท่าทางเป็นเช่นนี้มานานสักพักหนึ่งแล้วนายน้อยทำไมใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวนะ? นี่เห็นน้อยครั้งบรรดาผู้ดูแลกับผู้ดูแลใหญ่ในห้องต่างมองตากัน ผู้ดูแลใหญ่เกากลับมีท่าทางเข้าใจ“นายน้อย สมุดบัญชีวันนี้ข้าล้วนดูหมดแล้ว” เขาเอ่ย “ยังมีส่วนหนึ่งยังไม่ส่งมา ไม่สู้ท่านกลับไปก่อน หลังเที่ยงข้าจะส่งไปให้ที่บ้าน”ฟางเฉิงอวี่ขานอืมทีหนึ่งนั่งตัวตรง“ก็ดี” เขาเอ่ย ดวงตาสว่างไสว พูดจบก็ลุกขึ้นเด็กรับใช้สองคนรีบตามไป“ไปซื้อแล้วไหม?” ฟางเฉิงอวี่เอ่ยถามเด็กรับใช้สองคนพยักหน้ารัว“ให้คนไปแล้วขอรับ” พวกเขาเอ่ย“ซื้อได้แล้วก็ส่งไปเลย ปล่อยให้เย็นก็ไม่อร่อยแล้ว” ฟางเฉิงอวี่เอ่ยพูดพลางก้าวไวประหนึ่งลมเดินออกไปคนด้านในห้องมองหน้ากัน“นายน้อยต้องการซื้ออะไร?” มีคนเอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจ“ใครจะรู้” มีคนส่ายศีรษะ “แต่นายน้อยดูแล้วมีเรื่องในใจไม่กระตือรือร้นเลย”พูดถึงตรงนี้ก็กังวลอยู่บ้างอีก“คงไม่ใช่ร่างกายไม่สบายอีกแล้วกระมัง?”อาการป่วยของฟางเฉิงอวี่แม้หายดีแล้ว แต่อย่างไรก็ป่วยมานานปีขนาดนั้น ในใจของทุกคนยังคงกังวลอยู่บ้างได้ยินคำนี้ผู้ดูแลเกาก็ยิ้มแล้ว“เป็นไปได้อย่างไร คุณหนูจวินกลับมาแล้ว” เขาเอ่ย แล้วก็ยิ้มมีเลศนัยอยู่บ้าง “มีคุณหนูจวินอยู่ นายน้อยย่อมไม่มีอะไรให้กังวล”ประโยคนี้คนที่นั่งอยู่เหมือนจะฟังเข้าใจ แต่ก็เหมือนฟังไม่เข้าใจคุณหนูจวินกลับมาแล้ว ร่างกายของนายน้อยจึงไม่ต้องกังวล หรือจะบอกว่าคุณหนูจวินกลับมาแล้ว นายน้อยไม่ต้องกังวลแล้ว?ฟางเฉิงอวี่ยืนอยู่บนถนน มองดูเด็กรับใช้สองคนเหงื่อเต็มศีรษะวิ่งเข้ามา ส่งห่อกระดาษในมือให้“นายน้อย ยังร้อนอยู่เลยขอรับ” พวกเขาเอ่ย “ตามที่ท่านบอกซื้อสี่ลูก”ฟางเฉิงอวี่รับไป สูดลมหายใจสลับมือไปมา“นายน้อย นายน้อย ให้พวกเราถือเถอะ” เด็กรับใช้สองคนรีบจะรับไปฟางเฉิงอวี่กลับไม่ส่งให้พวกเขา หมุนตัวก้าวไวๆ ขึ้นม้ามือเดียว“รีบหน่อยกลับไปให้นางชิม” เขาเอ่ย เร่งม้าเดินหน้า เดินทางไปไม่ไกลนักก็เห็นคนบนถนนฉับพลันเพิ่มขึ้น แห่ไปทางเดียวกับเขา พาความเอะอะวุ่นวายไปด้วยเกิดเรื่องอะไรขึ้น?ฟางเฉิงอวี่ไม่อาจไม่ลดความเร็วม้าลง เขาไม่ได้อยากรู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น สนใจเพียงลดความเร็วจะกลับถึงบ้านช้า“รีบหน่อย รีบหน่อยไปดู”“คุณชายสิบหนิงไปพบคุณหนูจวินแล้วจริงๆ”“ไปเยือนบ้านเองเลยนะ”“พูดเช่นนี้เรื่องแต่งงานของทั้งสองคนก็เป็นเรื่องจริงสิ!”อะไรนะ!ฟางเฉิงอวี่รั้งม้าหยุด สีหน้าเศร้าหนิงอวิ๋นเจาคนนี้มาเยือนบ้านหาจิ่วหลิงทำอะไร ดูไม่ดียิ่งนัก!……………………………………….
คอมเม้นต์