Jun Jiu Ling หวนชะตารัก ภาค 3 ตอนที่ 87 ไม่เลิกราเด็ดขาด
เมื่อเขาส่งสัญญาณ เหล่าทหารก็แห่มาข้างหน้าล้อมจูจั้นไว้ ขวางผู้คนตระกูลหวงที่วิ่งมาใต้เท้าเฒ่าหวงยิ่งโกรธเกรี้ยว“ดี ดี พวกเจ้าปกป้องเขา” เขาตะโกนเอ่ย ยื่นมือชี้ด้านนี้ “ตี ตีให้แรงๆ ใครกล้าต่อต้าน คนนั้นเป็นผู้ร่วมสมคบคิดสังหารลูกชายข้า!”พูดถึงความเหิมเกริมข้ารับใช้ตระกูลหวงอยู่ที่เมืองหลวงก็มีชื่อเช่นกันคราโน้นมีขุนนางคนหนึ่งหลบรถม้าของใต้เท้าหวงน้อยไม่ทันก็ถูกข้ารับใช้ตระกูลหวงชี้หน้าด่า ด่าจนขุนนางคนนั้นเป็นลมไปเมื่อใต้เท้าเฒ่าหวงออกคำสั่งบรรดาข้ารับใช้ตระกูลหวงไม่ลังเลสักนิดยกกระบองพุ่งเข้าไปตีบรรดาทหารเหล่านี้แม่ทัพย่อมไม่กล้าเอ่ยว่าโจมตีกลับ นี่หาใช่เผชิญหน้ากับองครักษ์เสื้อแพรแม่ทัพทหารเผชิญหน้ากับขุนนางพลเรือน โดยเฉพาะใต้เท้าเฒ่าหวงขุนนางพลเรือนตำแหน่งเช่นนี้ ไม่กล้าลงมือจริงๆบรรดาทหารได้แต่ใช้อาวุธปัดป้อง แม่ทัพเองก็ถูกหวดเข้าหลายกระบอง โกรธจนหน้าเขาแดงข้าปกป้องจูจั้นที่ไหนเล่า เห็นอยู่ชัดๆ ว่าข้าปกป้องชีวิตสุนัขเฒ่าตัวนี้ของเจ้าอยู่ ทำคุณบูชาโทษจริงๆสถานการณ์ตกอยู่ในความโกลาหลมากยิ่งขึ้นเสียงตะโกนเสียงด่าเสียงอุทานเจ็บปวดรวมถึงเสียงร่ำไห้ของสตรีในครอบครัวที่ได้ยินเสียงอออกมาล้อมศพของใต้เท้าน้อยหวง ทำถนนทั้งเส้นโกลาหลแล้วท่ามกลางความวุ่นวายนี้ มีเพียงเหล่าองครักษ์เสื้อแพรยืนนิ่งสงบ ราวกับไม่เห็นสองฝ่ายที่สู้กันอุตลุดอยู่นั่นก็เพราะลู่อวิ๋นฉีไม่ได้มองสองฝ่ายที่สู้กันอุตลุดอยู่ เขามองเพียงคุณหนูจวิน“คนตายแล้วนะ ครั้งนี้ลำบากแล้ว” เขายืนอยู่หลังร่างคุณหนูจวินเอ่ยเสียงของเขาทื่อมะลื่อ เพียงฟังเสียงไม่มองเจ้าตัว จะรู้สึกว่านี่เป็นคนที่ตรงไปตรงมาคนหนึ่งแสดงความกังวลและความสังเวชใจอย่างจริงใจใช่แล้ว คนตายแล้ว ลำบากแล้วจริงๆคุณหนูจวินไม่สนใจลู่อวิ๋นฉี เพียงมองสองฝ่ายที่สู้กันอุตลุดอยู่ด้านนั้น เมื่อความตกตะลึงถดถอยไปก็มีเพียงสีหน้ากังวลเต็มใบหน้าม้าตื่นเป็นข้ออ้างที่ดีอันหนึ่งหากจูจั้นไม่ได้พุ่งออกมาปล่อยม้าตื่นต่อไป…คุณหนูจวินมองไปยังอีกด้านหนึ่งของถนนด้านนั้นชาวบ้านที่ดูเรื่องสนุกออเต็มอยู่หากม้าตื่นพุ่งเข้าไป คนบาดเจ็บล้มตายคาดว่าคงมากมายคนผู้นี้ช่างเป็นคนที่…ไม่รู้จะพูดถึงเขาอย่างไรดีต่อให้เพื่อไม่ให้คนบริสุทธิ์ได้รับบาดเจ็บ ให้คนอื่นมาทำเรื่องนี้ก็พอแล้ว ใยเขาต้องมาเอง?เรื่องกะทันหันคิดขึ้นมาชั่วแล่นมีเพียงตนเองมั่นใจที่สุดหรือ?คุณหนูจวินในใจถอนหายใจเขาตอนนี้เป็นหนามในดวงเนตรฮ่องเต้ ปวดหัวที่หาข้ออ้างมากล่าวโทษไม่ได้“ใต้เท้าน้อยหวงวันนี้เพิ่งทูลฮ่องเต้ว่ามีฎีกากล่าวโทษเฉิงกั๋วกงมากมาย”เสียงของลู่อวิ๋นฉีลอยมาจากด้านหลังอีก“ฝ่าบาทให้ใต้เท้าน้อยหวงถวายวันพรุ่งนี้ ครั้งนี้คงทำไม่ง่ายแล้ว”ถึงกับยังมีเรื่องนี้!มือที่ทิ้งลงของคุณหนูจวินพลันกำแน่นถ้าอย่างนั้นนี่ก็ลำบากมากจริงๆ แล้วเสียงกีบเท้าเร่งรีบบนถนนดังขึ้น สองฝั่งถนนขุนนางมากกว่าเดิมพุ่งมา เสียงตะโกนรีบร้อน แส้ม้าในมือไม่เกรงใจสะบัดขับไล่ คนบนถนนกระจายสี่ด้านหลีกทางนอกจากทหาร ยังมีขุนนางหลายคน“หยุดให้หมด! รีบแยกพวกเขา!” พวกคนที่มาตะโกนเสียงดัง “ฝ่าบาทมีคำสั่ง เรื่องนี้ให้สอบเข้ม กุมตัวคนทั้งหมดไป”ได้ยินคำพูดนี้ ลู่อวิ๋นฉีก็ยกมือ“ทำงานเถอะ” เขาเอ่ยบรรดาองครักษ์เสื้อแพรที่ดูเรื่องสนุกอยู่ด้านข้างพริบตาชักดาบปักวสันต์ออกมา“ทั้งหมดหยุด ใครขัดขืนนับว่าขัดคำสั่ง สังหารไม่เว้น” พวกเขาตวาดพร้อมเพรียง ชี้ตรงไปยังคนที่สู้ตะลุมบอนกันอยู่พวกเขาสีหน้าทะมึน แววตาดุร้าย มองสองฝ่ายด้านหน้า ไม่ว่าขุนนางพลเรือนหรือแม่ทัพทหารล้วนไม่มีอารมณ์สักนิด ทำเพียงสะบัดดาบฟันสังหารมีทหารมากกว่าเดิมมาถึง บวกกับองครักษ์เสื้อแพรเข้ามายุ่ง ความโกลาหลบนถนนฟื้นคืนความสงบบรรดาชาวบ้านล้วนถูกขับไล่ จูจั้น พวกทหารกับผู้คนตระกูลหวงก็ล้วนถูกแยกเช่นกันการสู้ตะลุมบอนเมื่อครู่สองฝ่ายล้วนมีคนบาดเจ็บ โดยรวมแล้วพวกทหารเสียเปรียบ หลายคนถูกฟันบาดเจ็บเลือดย้อมเสื้อแดงฉาน“พวกเจ้าเป็นหมาบ้าจริงๆ! ตาบอดจริงๆ!” จูจั้นถูกทหารสี่ห้าคนกดไว้ ยังอ้าปากด่าเสียงดัง “ข้าหวังดีช่วยคนกลับตกสู่จุดจบเช่นนี้!”“จูจั้นเจ้าไม่ต้องเสแสร้งแกล้งโง่ มุกนี้ใช้กับข้าไม่ได้ผล” ใต้เท้าเฒ่าหวงที่ถูกคนสี่ห้าคนประคองปกป้องอยู่ หอบหายใจเอ่ย “ข้าจะให้พวกเจ้าพ่อลูกลงสุสานไปด้วย!”“เจ้าลองดูสิ เจ้าลองดูสิ เจ้าตาแก่หนังเหนียว!” จูจั้นร้องด่า พร้อมกันนั้นก็โผเข้ามาข้างหน้า ทหารหลายคนกอดไว้แน่น ทั้งที่เป็นเช่นนี้ก็ยังถูกลากไปข้างหน้าหลายก้าวถึงหยุดลงแม่ทัพทหารที่เร่งมากับเหล่าขันทีกลัวจนเหงื่อเต็มศีรษะ บรรดาทหารเคร่งเครียดอีกครั้งแยกย้ายล้อมพวกเขาไว้“มีคำพูดอะไรเข้าเฝ้าฝ่าบาทค่อยพูด” แม่ทัพตวาด“ข้าก็ต้องการเข้าเฝ้าฝ่าบาท” ใต้เท้าเฒ่าหวงเอ่ย สีหน้าโศกเศร้าเสียใจ มองศพลูกชายบนพื้น “ยกขึ้นมา ให้ฝ่าบาททอดพระเนตร”ถึงกับยกศพเข้าวังเฝ้าเจ้าแผ่นดิน?สีหน้าเหล่าแม่ทัพกังวลสบตากันทีหนึ่งบรรดาขุนนางด้านข้างกระแอมเบาๆ ทีหนึ่ง สีหน้าโศกเศร้าเสียใจเข้าไปพยุงใต้เท้าเฒ่าหวง“ฝ่าบาทก็ทรงต้องการพบท่าน” พวกเขาเอ่ยแล้วก็มองไปทางศพของใต้เท้าน้อยหวง เสียงหดหู่เศร้าเสียใจ “แล้วก็ใต้เท้าน้อยหวงด้วย”ฝ่าบาทยังต้องการทอดพระเนตรศพของใต้เท้าน้อยหวงอีก เห็นได้ว่าต้องให้ความเป็นธรรมแน่ผู้คนตระกูลหวงเปล่งเสียงร่ำไห้อีกครั้งทันที ตะโกนว่าไม่ยุติธรรมพลาง ตะโกนว่าฝ่าบาททรงพระปรีชาพลาง“ข้าถูกใส่ร้าย! ข้าถูกใส่ร้าย!” เสียงโวยวายของจูจั้นก็สอดแทรกอยู่ในนั้นด้วยแม่ทัพกับบรรดาขันทีเช็ดเหงื่อบนหน้าผาก ไม่อาจให้พวกเขาทะเลาะกันที่นี่ต่อได้แล้ว ดังนั้นรีบพาคนสำคัญทั้งหมดไปยังพระราชวัง ไล่คนอื่นไปใต้เท้าเฒ่าหวง จูจั้นย่อมต้องไปพระราชวัง ทหารของกรมทหารม้าห้าเมืองยังมีข้ารับใช้ตระกูลหวงที่มีส่วนร่วมในการตีกันเมื่อครู่ก็ต้องพาไปด้วยคนร้ายคนนั้นตายแล้วย่อมไม่มีวิธีพาไปแล้ว ได้แต่ขนใส่รถส่งไปยังกรมอาญาส่วนคุณหนูจวิน“คุณหนูจวินทำไมมาที่นี่ได้?” ขันทีคนหนึ่งเอ่ยถามท่าทางสงสัย“ข้าไปส่งยาให้บ้านใต้เท้าอู่บนถนนฝั่งนั้น” คุณหนูจวินเอ่ย ยื่นมือชี้ทิศทางหนึ่ง “ได้ยินว่าด้านนี้เกิดเรื่องจึงเร่งรีบมา”พูดพลางหลุบตา“เสียดายนัก ข้าไม่ทันได้ช่วยรักษาผู้บาดเจ็บ”เช่นนี้เอง ถ้าอย่างนั้นก็บังเอิญผ่านมา นอกจากนี้ยังมาไม่ทันช่วยรักษาใต้เท้าน้อยหวง ถ้าอย่างนั้นก็เหมือนคนข้างทางที่มุงดูขันทีมองไปทางลู่อวิ๋นฉีลู่อวิ๋นฉีมองก็ไม่มองพวกเขาด้านนี้ พลิกกายขึ้นมาคุมตัวจูจั้นและทหารกลุ่มหนึ่งเดินหน้าไปแล้วในเมื่อลู่อวิ๋นฉีไม่มีความเห็น ถ้าอย่างนั้นก็คงไม่มีปัญหา ขันทีพยักหน้าให้คุณหนูจวิน“น่าเสียดายเหลือเกินจริงๆ” เขาเอ่ย ประสานมือขอตัว เร่งรีบไล่ตามกลุ่มคนไปคุณหนูจวินก็จากไปพร้อมกับฝูงชนที่ถูกขับไล่ เดินมาถึงหัวถนนหันกลับไปมองทีหนึ่งคนด้านนี้แทบไม่มีแล้ว ม้าสีดำที่ตายก็ถูกลากไป ราวกับพริบตาเดียวบนถนนฟื้นคืนสู่ความสงบ มีเพียงรอยเลือดบนพื้นและที่สาดพรมบนรองเท้ายังคงเตือนว่าที่นี่เพิ่งเกิดเรื่องขึ้นใต้เท้าถังที่อ่อนยวบทรุดอยู่ที่พื้นมาตลอดเพราะประกาศฐานะชัดเจนจึงไม่ได้ถูกขับไล่อย่างนั้นเหมือนชาวบ้านธรรมดา ทั้งยังมีทหารคนหนึ่งเข้ามาพยุงเขาแต่ใต้เท้าถังยังเหมือนก้าวเดินไม่ไหว สีหน้าอึ้งงันมองรอยเลือดบนพื้นรอยเลือดนี้เละเทะ แบ่งไม่ออกว่าของใต้เท้าน้อยหวงหรือว่าม้าตื่นตัวนั้นแต่ไม่ว่าม้าหรือใต้เท้าน้อยหวงล้วนตายแล้วตายแล้วจริงๆต่อให้หมอเทวดาที่ปลุกตายกลับเป็นเดินมาถึงตรงหน้าก็ยังคงตายแล้วก็ตายไปเช่นนี้ตายในมือของหลานสาวว่านต้าชุน นี่คือกรรมตามสนอง สวรรค์เคยละเว้นใครใช่หรือไม่?ใต้เท้าถังแข้งขาอ่อนนั่งลงกับพื้นอีกครั้ง……………………………………….
คอมเม้นต์