“จากจุดนี้ เราจะเห็นได้ว่าเหลียงชูซินนั้นเป็นคนจองหองและคิดอะไรง่ายๆ ปัจจัยต่างๆที่เขาใช้พิจารณานั้นไม่ครอบคลุมและไม่มีคุณสมบัติที่เหมาะแก่การเป็นหัวหน้าแผนกเจ้าหน้าที่อย่างที่ควรมี” ชูฮันค่อยๆไล่ข้อตำหนิของเหลียงชูซินออกมาทีละข้อ
 
“การเคลื่อนไหวครั้งนี้สาเหตุมาจากเหตุผลส่วนตัวของเหลียงชูซินโดยเฉพาะ โดยไม่คำนึงถึงการพัฒนาระยะยาวของทั้งค่าย” ชูฮันเอ่ยน้ำด้วยเสียงเยือกเย็น “เหลียงชูซินเป็นคนยโส ไม่เห็นแก่คนอื่น เห็นแก่ตัว และไม่คำนึงถึงจิตใจของผู้อื่น เขาเป็นคนบาปหนา”
 
เมื่อพูดมาถึงตรงนี้ ชูฮันก็เปลี่ยนเป็นน้ำเสียงเย้ยหยัน “อนาคตของเขาอยู่ที่นี้”
 
ทุกคนต่างจับจ้องสายตามาที่ชูฮันกันหมด หัวหน้าสามารถวิเคราะห์เหตุการณ์ได้มากมายจากจุดนี้ หัวหน้าสุดยอดจริงๆ!
 
ชูฮันทำการสรุป “ดังนั้น เหลียงชูซินรับรู้ข้อมูลการก่อกบฏของชินหยวน เหลียงชูซินจะไม่เพียงแต่ต้องการจะหยุดสถานการณ์นี้ แต่เขาจะทิ้งเหตุผลและสติทั้งหมดลง เขาจะคั่งแค้นไปด้วยอารมณ์ที่มีคนกล้าก่อกบฏและต่อต้านเขา ซึ่งมันก็จะยิ่งยั่วยุเหลียงชูซินขึ้นไปอีกจนทนไม่ไหว แม้แต่หลูอี๋ก็ไม่สามารถทำให้เหลียงชูซินฟังได้ หรือเขาเฝ้ารอการจลาจลอย่างนี้มาตลอดกันแน่? ตราบใดที่เหล่าทหารเก่าก่อกบฏนั้นสร้างความวุ่นวายให้ค่ายได้มากพอ อำนาจของเหลียงชูซินจะเหนือกว่าหลูอี๋ และมันอาจจะเป็นโอกาสให้เหลียงชูซินยึดทั้งค่ายมาเป็นของตัวเองได้ภายในทีเดียว!”
 
สมาชิกทั้งสิบห้าคนของทีมความลับของพระเจ้าที่อยู่ในบ้านเบิกตากว้างด้วยความตกใจ พวกเขาพยักหน้าตาม แถมยังชื่นชมชูฮันมากขึ้นไปอีก พวกเขาจดจำทุกคำพูดของชูฮันไว้ในใจ
 
“เหลียงชูซินจะนำเหล่าพวกมาใหม่สู้กับทหารเก่าแก่ และชินหยวนจะไม่มีทางเลือกนอกจากต้องสู้กลับ” ชูฮันเล่าถึงการเปลี่ยนแปลงสถานการณ์ที่จะเกิดขึ้น “แต่พวกเราสามารถปล่อยให้พวกเขาเผชิญหน้ากันได้แค่ครั้งเดียวเท่านั้น และเราจะต้องทำให้จำนวนผู้บาดเจ็บน้อยที่สุดเท่าที่จะทำได้ ตามเป้าหมายสูงสุดของเรา หบังจากที่พวกเราปะทุความโกลาหลขึ้นมา ทั้งค่ายเจียนอี๋จะต้องอยู่ในจลาจล แล้วพวกชาวบ้านทั้งหลายจะคิดอย่างไรเมื่อบ้านของพวกเขาเละเป็นหม้อโจ๊กไปแล้ว?”
 
“วิ่งกันสนั่น!” แววตาของหลูปิงเซ่อประกายจ้า
 
“นั่นแหละ!” ชูฮันอดไม่ได้ที่จะยิ้มแสดงความตื่นเต้น “พวกเขาต้องวิ่ง ผู้คนมากมายจะอัดแน่นกันอยู่ที่ประตูค่าย ส่วนชินหยวน? ภายใต้สถานการณ์นั้นเหลียงชูซินมีอำนาจมากที่สุดและแข็งแกร่งที่สุดในค่าย มันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะพาผู้ใต้บังคับบัญชาไปต่อกร ดังนั้นเขาจะพาเหล่าทหารเก่าฝ่าประตูค่ายไป”
 
“และในตอนนั้นเอง ภารกิจของเราก็จะเข้าสู่ขั้นตอนสุดท้าย” ชูฮันกวาดสายตาไปมองเหล่าสมาชิกทีมความลับของพระเจ้าทั่วทุกคนภายในบ้าน “คิดว่าพวกเราต้องทำอะไรต่อไป?”
 
“ผมรู้ครับ!” ทั้งสิบห้าคนตอบกันอย่างพร้อมเพรียง
 
ทั้งหมดนี้จะทำให้ค่ายแตกสลายภายในการโจมตีครั้งเดียบว และมีเพียงแค่ชูฮันคนเดียวเท่านั้นที่สามารถคิดได้
 
“เพราะงั้น แผนการจะอยู่ที่ตรงนี้ ขั้นตอนต่อไปคือมาตรการเฉพาะ ตอนนี้เรากลับไปที่จุดเริ่มต้นและเริ่มจากขั้นตอนแรก” ชูฮันชี้ไปที่ชื่อบนกระดาษ “สถานการณ์ของหลิวเซียง ภายในค่ายเจียนอี๋มีทหารเก่าจำนวนมาก เราจะเลือกมา 23 ไม่รวมเหลียวเหวินถาว และเหล่าทหารเก่าที่อยู่ในพื้นที่อาศัยของพลเรือนอีก 50 คน ฉันได้จดรายชื่อคนพวกนี้ไว้หมดแล้ว พวกเขาคือเป้าหมายที่เราจะต้องนำพาพวกเขาไปสู่การจลาจลครั้งนี้”
 
หลูปิงเซ่อพยักหน้าอย่างตื่นเต้น “ณ จุดนี้ เมื่อเราคุ้นเคยกับพื้นที่อาศัยของพลเรือนแล้ว เราจะเข้าไปก่อความวุ่นวาย”
 
ชูฮันยิ้มยกมุมปาก “ดีมาก จำนวนทั้งหมด 73 คน เริ่มแผนการในรุ่งเช้าของพรุ่งนี้ ฉันจะให้เวลาพวกคุณครึ่งวันในการจัดการข้อมูลที่ได้รับตามคำสั่ง และเราจะเริ่มปฏิบัติภารกิจอย่างเป็นทางการในบ่ายวันพรุ่งนี้”
 
“ครึ่ง ครึ่งวัน?”
 
“แค่ครึ่งวัน?”
 
หลายคนในทีมความลับของพระเจ้าอดไม่ได้ที่จะร้องอุทาน เวลาแค่นี้มันจำกัดเกินไป พวกเขาพึ่งจะเข้ามาในค่ายเจียนอี๋ได้เอง พวกเขายังไม่เข้าใจเส้นทางภายในค่ายเจียนอี๋อย่างเต็มที่เลย!
 
“มันจะเป็นครึ่งวันที่ยาวนาน” คำสั่งของชูฮันไม่มีข้อกังขาและจะต้องทำให้สำเร็จก่อนฟานเจี้ยนจะกลับมา
 
ผู้คนในทีมความลับของพระเจ้าล้วนอยู่ในสภาวะตึงเครียดกันหมด หลายคนเริ่มทำการเก็บข้าวของให้เรียบร้อยเพื่อเตรียมออกไปจากบ้านพัก ถึงแม้ภายนอกจะยังไม่มืด แต่พวกเขาก็ช้าไปมากแล้ว ภายในสถานที่ที่เข้มงวดเช่นนี้ เวลาแค่ครึ่งวันมันแน่นเกินไป
 
แต่ถึงกระนั้น ไม่มีใครสักคนในทีมความลับของพระเจ้าท้าทายหรือขัดคำสั่งของชูฮัน
 
และในจังหวะนั้นเอง———
 
ก๊อก! ก๊อก!
 
จู่ๆประตูก็ถูกเคาะ ซึ่งฝ่ายที่เคาะก็คือทีมกุ้งเสือดำนั่นเอง
 
“หัวหน้าครับ นี่คือแผนที่รายละเอียดของพื้นที่อาศัยและศูนย์กลางหลักของค่ายครับ” เสี่ยวเคินยิ้มกว้างอย่างมั่นใจ
 
ภายในบ้านพักตอนนี้ สมาชิกของทีมความลับของพระเจ้ากำลังยืนตะลึง จากนั้นพวกเขาก็เบนสายตามาที่ชูฮันด้วยความชื่นชมเต็มเปี่ยม ไม่แปลกใจว่าทำไมก่อนหน้านี้พวกเขาถึงไม่เห็นทีมกุ้งเสือดำ หัวหน้าส่งพวกเขาไปเตรียมการแผนที่ให้พวกเขานี่เอง!
 
ชูฮันเองก็ยิ้มกว้างเช่นกัน “เป็นอีกครั้งทีมกุ้งเสือดำทำงานหนักและดี ศูนย์กลางของค่ายจะเป็นเรื่องของทีมนักฆ่าขนนก เอาแผนที่พื้นที่อาศัยของพลเรือนไปให้ทีมนักฆ่าขนนก ทีมกุ้งเสือดำเตรียมความพร้อมสำหรับทุกสถานการณ์ของวันพรุ่งนี้ เพื่อคอยให้การสนับสนุนและความช่วยเหลือแก่ทีมความลับของพระเจ้า พรุ่งนี้เมื่อแสงแรกมาถึง เราจะเริ่มปฏิบัติการทันที!”
 
“ครับ!”
 
เช้าตรู่วันรุ่งขึ้นหลังจากได้รับแผนที่จากทีมกุ้งเสือดำมา ทุกคนในทีมนักฆ่าขนนกยังคงไม่เข้าใจสถานการณ์ใดๆ จู่ๆทีมกุ้งเสือดำก็โยนแผนที่มาให้พวกเขาโดยไม่ทิ้งคำพูดใดๆไว้เลยสักประโยค จากนั้นก็หายตัวไปทันที…
 
“มันคืออะไรกัน?” หลี่บี๋เฟิงมองแผนที่ตรงหน้าเขา “รายละเอียดเยอะมาก นี่สำหรับไว้ให้พวกเราฆ่างั้นเหรอ?”
 
“ท่านชูฮันพูดไว้ชัดเจนว่าภารกิจที่สอง การขโมยตราตำแหน่งจะเกิดขึ้นได้หลังจากเกิดจลาจลแล้วเท่านั้น!” ซูเฟิงเอ่ยถึงคำสั่งภารกิจอีกครั้ง เขาเอามือแตะคางอย่างใช้ความคิด “แต่หัวหน้าให้แผนที่ของใจกลางค่ายเจียนอี๋กับเรามา นี่มันชัดเจนมาก หัวหน้าจะปล่อยให้การทำภารกิจขโมยตราตำแหน่งอย่างลับๆเป็นหน้าที่ของพวกเรา”
 
“เฮ้ แน่นอน หัวหน้ายื่นขนมให้เรา!” หลี่บี๋เฟิงดีใจ
 
“มาวิเคราะห์กันอย่างละเอียดก่อนดีกว่า ไม่ต้องสนใจว่าใครส่งแผนที่นี้มาให้เรา พวกเราถูกขังอยู่ในนี้ แน่นอนว่าทีมกุ้งเสือดำและความลับของพระเจ้าน่าจะวิ่งรอบไปอย่างมีความสุขอยู่ตอนนี้…”
 
ในขณะเดียวกัน ทีมความลับของพระเจ้าก็ได้เริ่มปฏิบัติการแล้วอย่างรวดเร็ว พวกเขาทั้งสิบห้าคนได้แบ่งแยกออกเป็นกลุ่มละห้าคน พวกเขาถนัดในด้านหาข่าวสาร ภายในเช้าวันถัดมาโดยอ้างอิงจากแผนที่ที่ทีมกุ้งเสือดำทำมา พวกเขาสามารถแจ้งข่าวถึงคนในรายชื่อทั้ง 75 ได้อย่างครบถ้วน
 
ในตอนเที่ยง ทันทีที่ภารกิจเริ่มต้นขึ้น ชูฮันก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยทันที เขาได้ทำการอธิบายแผนการทั้งหมดแล้วเรียบร้อย และบอกขั้นตอนต่างๆจดอย่างละเอียดให้ทีมความลับของพระเจ้าไว้แล้ว เพราะงั้นชูฮันจึงปล่อยให้พวกเขาจัดการกันเอง ตอนนี้เขาส่งมอบภารกิจให้ไว้ให้ในมือของทั้งสามทีมอย่างสมบูรณ์แบบแล้ว
 
และหลังจากหมดเวลาอาหารเที่ยง เข็มนาฬิกาพึ่งเดินผ่านเลขสิบสองไป หลูอี๋กำลังกระวนกระวายอยู่ในห้องทำงานของเขาเกี่ยวกับเรื่องของฟานเจี้ยน
 
ในตอนเที่ยงชูฮันโดยไม่คำนึงถึงมื้ออาหารจริง ๆ หลังจากเริ่มภารกิจแล้วชูฮันก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย เขาได้อธิบายแผนไว้แล้วและแม้แต่รายละเอียดของรายการทีละขั้นก็มอบให้กับทีมลับของพระเจ้าดังนั้นชูฮันจึงออกเดินทาง
 
“ปัง!”
การจลาจลครั้งแรกได้เริ่มต้นขึ้นแล้วในพื้นที่อาศัยของพลเรือน