ชูฮันกำหมัดแน่นทันที จนเล็บจิกเข้าไปในเนื้อ เลือดสีแดงสดไหลย้อยลงมาตามนิ้วมือของเขา เขาพยายามอดกลั้นอารมณ์ไม่ให้ระเบิดออกมา แววตาดำสนิทดิ่งลึกราวกับหลุมอากาศ การได้เห็นทีมหลอกล่อที่เหลือเพียงแค่ 15 คนและแต่ละคนได้รับบาดเจ็บกันหมด มันทำให้เขาแทบทนไม่ไหว
 
ข้อความที่เหล่ยเซอส่งมาให้ก็คือ…ภารกิจสำเร็จเรียบร้อย ศัตรูกำลังตามมาที่ด้านหลัง
 
ชูฮันเต็มไปด้วยสัญชาตญาณ เขาไม่รู้ว่าทีมหลอกล่อได้ไปเจอกับวิกฤตแบบไหนมาถึงได้ทำให้ทีมเหลือสมาชิกเพียงแค่ 15 คนแบบนี้ แต่เขารู้ว่าทีมหลอกล่อได้ทำการถ่วงเวลากลุ่มลูกผสมสำเร็จเป็นเวลากว่าสองชั่วโมง ราคาที่แลกมาก็คือสิ่งที่เขาเห็นในตอนนี้นั่นเอง
 
ลูกผสมไม่ใช่ซอมบี้ ปัจจัยทุกอย่างของพวกมันเหมือนกับมนุษย์ พวกมันไม่ใช่แค่สายพันธุ์เพียงสายพันธุ์หนึ่งที่เกิดขึ้นใหม่ แต่มันทรงพลังและแข็งแกร่งยิ่งกว่าซอมบี้ และแน่นอนว่าแข็งแกร่งกว่ามนุษย์
 
พวกมันไม่ได้โง่พอที่จะปล่อยให้ทีมหลอกล่อถ่วงเวลาไปมาได้โดยหาตัวไม่เจอ แม้ภูเขาลูกนี้จะกว้างใหญ่มากแค่ไหน แต่ในที่สุดพวกมันก็หาพวกเขาเจอจนได้
 
เกิดอะไรขึ้นกับสมาชิดของทีมหลอกล่อ 15 คนที่หายตัวไป? ชูฮันไม่กล้าที่คิดต่อ…
 
แน่นอนว่า ขณะที่ชูฮันกำลังมองภาพสมาชิกทีมหลอกล่อ 15 คนรวมถึงเหล่ยเซอค่อยๆเดินเข้ามาในสนามรบ ทีละคนๆ——
 
พ้ะ!
 
พรึบ!
 
หนึ่งในสมาชิกที่เดินตามมาหลังสุดจู่ๆก็ล้มคว่ำไปที่พื้นอย่างแรง เผยให้เห็นแผลขนาดใหญ่ที่กลางหลัง ร่องรอยของกรงเล็บที่เห็นได้ชัดจนแทบจะมองทะลุไปถึงกระดูกสันหลัง
 
“ลุกขึ้น! ลุกขึ้นเร็วเข้า!” เหล่ยเซอที่เดินอยู่ด้านหน้าเมื่อหันมาเห็นด้านหลังก็เกิดอาการวิตกขึ้นมาทันที เขาเห็นกลุ่มลูกผสมจำนวนมากกำลังมุ่งหน้าเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆจากทางด้านหลัง เหล่ยเซออยากจะเข้าไปดึงตัวคนที่ล้มขึ้นมาและวิ่งหนีไปซะเดี๋ยวนี้
 
เหล่าทหารที่มองดูสถานการณ์อยู่ห่างออกไปหายใจสะดุด ทุกคนเต็มไปด้วยความวิตกกังวลและตึงเครียด ทีมหลอกล่อที่เหลือเพียงแค่ 15 และทุกคนล้วนได้รับบาดเจ็บกันหมด แม้ทุกคนจะเหนื่อยล้ามากขนาดไหนแต่ก็ยังแบกลมหายใจเฮือกสุดท้ายกลับมาที่นี่ กลับมาที่ที่พวกเขารู้สึกปลอดภัย
 
“ทีมนักฆ่าขนนก ดึงพวกเขากลับเข้ามาเร็ว” ชูฮันสั่งด้วยแววตาดำลึก
 
“ไม่ได้ครับท่าน!” จู่ๆกูเหลียงเฉินก็โพล่งขัดขึ้นมา ร่างที่เต็มไปด้วยความกังวลสั่นเทิ้ม “ท่านพลเอกครับ กลุ่มลูกผสมปรากฏตัวขึ้นแล้วและพวกมันกำลังจะเข้าสู่ระยะยิงของทีมยิงปืน ถ้าครั้งนี้เราให้ทีมนักฆ่าขนนกออกไปพาทีมหลอกล่อกลับมา มันจะส่งผลกระทบต่อทั้งการต่อสู้ของเรา”
 
ถ้าต้องการชนะ ก็ต้องทำสิ่งที่เหนือความคาดหมายของพวกมันและเราไม่สามารถออกไปช่วยผู้คนของเราได้!
 
วิธีที่สมเหตุสมผลที่สุดสำหรับสถานการณ์ในตอนนี้ก็คือยอมตัดใจ 15 คนนั่นไป!
 
สมาชิก 20 คนของทีมนักฆ่าขนนกต้องการจะพุ่งตัวออกไปเดี๋ยวนี้ พวกเขาไม่เข้าใจกลยุทธ์ ไม่เข้าพวกมีตำแหน่งว่าคิดอะไรอยู่ ครั้งนี้พวกเขาไม่อยากจะฟังคำสั่งของผู้บัญชาการการรบ
 
ไม่ให้พวกเขาช่วยเพื่อนพ้องตัวเอง? ให้มองพวกเขาตายไปต่อหน้า?
 
เพี้ยะ!
 
เสียงตบหน้าอย่างกระทันหันตรงเข้าที่หน้าของกูเหลียงเฉินโดยไม่มีสัญญาณเตือนใดๆดังขึ้น!
 
สีหน้าของชูฮันเดือดดาลอย่างมาก จากนั้นก็ตะโกนออกมาด้วยอารมณ์โกรธสุดขีด “ทีมนักฆ่าขนนกพวกนายค้างเหรอไง? ขัดคำสั่งของผู้บังคับบัญชา ทุกตำแหน่งถูกลดตำแหน่งไปต่ำสุด!”
 
“ครับท่าน!” ทีมนักฆ่าขนนกนำโดยซูเฟิงพุ่งตัวออกไปทันทีอย่างไม่ลังเลด้วยความเร็วสุดกำลัง
 
“ท่านพลเอกครับ!” กูเหลียงเฉินอดไม่ได้ที่จะพูดขึ้นอีกครั้งอย่างดื้อดึง “ผมคิดว่าผู้บัญชาการสูงสุดไม่ควรอ่อนไหวในสนามรบ”
 
กูเหลียงเฉินเป็นสมาชิกของแผนกเจ้าหน้าที่และเป็นผู้บัญชาการการรบในสงครามครั้งนี้ ไม่มีใครนอกจากกูเหลียงเฉินจะเข้าใจถึงความตึงเครียดอันยาวนานของสงครามในครั้งนี้ที่ชูฮันรู้สึกอยู่แล้ว ในจุดที่ดีที่สุดสำหรับการยิงพวกลูผสมซึ่งทั้งสองฝั่งได้มีการจัดวางตำแหน่งของทีมยิงปืนไว้เรียบร้อยแล้ว ซึ่งหากการยิงในครั้งแรกได้ทำการยิงออกไปพวกเขาคาดว่าจะสามารถฆ่าพวกลูกผสมได้ 50 ตัว
 
อย่างไรก็ตาม เนื่องจากระยะห่างระหว่างทีมหลอกล่อและกลุ่มลูกผสมนั้นค่อนข้างใกล้กัน แถมพวกเขายังได้รับบาดเจ็บหนักกันทุกคนและไม่สามารถกลับมาหาทุกคนที่จุดซุ่มตัวได้ทัน รวมถึงเทคนิคในการยิงของทีมยิงปืนก็ยังไม่ได้แม่นยำมาก แม้ทีมนักฆ่าขนนกจะรวดเร็วมากขนาดไหนแต่มันก็ไม่ทันพอที่จะพาทุกคนกลับมาที่นี่ได้ทันก่อนที่กลุ่มลูกผสมจะเข้าสู่ระยะยิง
 
การยิงครั้งแรกได้ล้มเหลวไปแล้วเรียบร้อย แผนในยกแรกที่จะกำจัดลูกผสมไปก่อน 50 ตัวหายวับไปทันที เพื่อที่จะช่วยคนของเรา 15 คนพวกเราสูญเสียการลงมือเปิดก่อนไป ซึ่งมันจะกลายเป็นการสูญเสียครั้งใหญ่ของทั้งสงคราม!
 
“กองทัพเขี้ยวหมาป่าไม่ทิ้งเพื่อนพ้องเด็ดขาด!” น้ำเสียงของชูฮันเต็มไปด้วยความเย่อหยิ่งและแข็งแกร่ง มันทั่งมั่นคงและราบเรียบจนทุกคนคิดว่าชูฮันคงเสียสติไปแล้ว “กูเหลียงเฉินท้ายทายคำสั่งของผู้บังคับบัญชา ตำแหน่งลดลงไปที่ตำสุด ฝ่าฝืนกฏระเบียบของกองทัพเขี้ยวหมาป่า เพราะฉะนั้นผู้บัญชาการการรบในครั้งนี้จะต้องไปอยู่ในกลุ่มรบแนวหน้าแทน”
 
บนสนามรบ ชูฮันไม่ต้องการเสียงที่สอง เขาต้องการความสอดคล้องระดับสูง นั่นก็คือทุกคนต้องปฏิบัติตามคำสั่งของเขาโดยไม่โต้เถียงหรือขัดข้องใดๆ ทุกคนต้องเชื่อใจเขาอย่างเต็มร้อย เช่นนั้นกองทัพเขี้ยวหมาป่าก็จะสามารถบรรลุระดับสูงสุดของการต่อสู้ได้
 
ต้องช่วยชีวิตทุกคน!
 
และก็ต้องชนะการต่อสู้ด้วย!
 
“เฉินช่าวเย่ แทนที่ด้วยปืนไรเฟิลพิเศษ รอให้พวกลูกผสมเข้ามาในระยะยิงแล้วให้พวกมันได้ลิ้มลองรสชาติปืนของนายซะ” หลังจากปลดตำแหน่งของกูเหลียงเฉินเรียบร้อย ชูฮันก็ออกคำสั่งต่อทันที “แผนกโลจิสติกส์เตรียมพร้อมสำหรับการปฐมพยาบาลทีมหลอกล่อ!”
 
ใครบอกว่าเขาเสียยกแรกไป? ใครบอกว่าเขาขาดเหตุผล? ในจังหวะนี้ไม่มีใครตื่นตัวไปมากกว่าเขาอีกแล้วและไม่มีใครเข้าใจสถานการณ์ในตอนนี้มากกว่าเขาอีกแล้ว
 
“เข้าใจแล้วครับ!” เฉินช่าวเย่รับคำทันที และเปลี่ยนปืนไรเฟิลในมือซ้ายอย่างรวดเร็ว น้ำเสียงนิ่งเรียบไร้อารมณ์ เขาได้เข้าสู่สภาวะมือปืนพระเจ้าแล้วเรียบร้อย
 
“เข้าใจค่ะ!” ผู้หญิงหลายคน นำโดยติงเซวเตรียมชุดปฐมพยาบาลอย่างรวดเร็ว
 
กูเหลียงเฉินเองก็เดินเข้าไปอยู่กับกลุ่มแนวหน้าโดยไม่หันกลับมา หัวใจเต้นรัวเร็ว เขาไม่รู้ว่าครั้งนี้พวกเขาจะชนะสงครามกันหรือไม่ และไม่รู้ว่าวิธีการของชูฮันจะถูกต้องหรือไม่ แต่เขาเข้าใจการกระทำของชูฮัน
 
กลยุทธ์ที่ทรงพลังที่สุดก็คือรู้จักศัตรูและการออกแบบสนามรบเพื่อรอให้ศัตรูเข้าสู่กับดักที่เราวางเอาไว้
แต่เหมือนกับชูฮันที่สามารถหาวิธีการที่เหมาะสมที่สุดได้เสมอท่ามกลางสถานการ์ที่ไม่คาดคิด
 
และตราบใดที่ทำได้ ต้องช่วยชีวิตทุกคน!
 
ในตอนนั้นเองกลุ่มของลูกผสมขนาดใหญ่เริ่มปรากฏตัวให้เห็นที่เส้นปลายขอบฟ้าของทุกคน