ชูฮันดึงเท้าข้างขวาที่ปล่อยลูกเตะออกไปกลับมาและมองไปที่จางตงที่กำลังมองไปที่กำแพงที่แตกด้วยสายตาสับสนมึนงง ผู้ชายคนนี้คือใครกัน?
 
ประโยคต่อมาของพันชางเซียนติดอยู่ในลำคอ ตาของเขาแดงก่ำขณะจ้องเขม็งไปอย่างไม่อยากเชื่อสายตา ก่อนหน้านี้พวกเขายังเห็นมีดในมือจางตงอยู่เลย ชูฮันสามารถรับมือการโจมตีได้รวดเร็วขนาดนี้แถมยังโจมตีกลับมาอีกด้วยได้ยังไง?
 
นี่มันเกินกว่าตรรกะทางวิทยาศาสตร์จะรับได้!
 
กลุ่มคนในห้องต่างอึ้งจนลืมหายใจเช่นกัน พวกเขาเป็นแค่พลเรือนธรรมดา ไม่ใช่แม้กระทั่งวิวัฒนาการระยะ 1 พวกเขาจึงมองไม่เห็นการเคลื่อนไหวที่เร็วปานสายฟ้าของชูฮันเลย ในสายตาของพวกเขาแม้กระทั่งการเคลื่อนไหวของจางตงพวกเขาก็ยังมองตามไม่ทันเลยด้วยซ้ำ พวกเขามองเห็นแค่เงาดำที่พุ่งเข้าไปหาชูฮันอย่างรวดเร็วเท่านั้นเอง จากนั้นก็เห็นชายผ้าของร่างเงาที่พัดปลิวตามลมและอีกทีมันก็มีก็เป็นภาพจางตงปลิวกระเด็นลอยไปกระแทกกำแพงแล้ว
 
“อะ–อะ–เอ–เออ—” เสียงตะกุกตะกักติดอยู่ในลำคอดังขึ้นมาท่ามกลางความเงียบ
 
ชูฮันก้มศีรษะลงเล็กน้อยมองไปที่ผู้ช่วยที่หวาดกลัวจนล้มลงไปนอนอยู่ที่พื้นพร้อมกับกัดฟันสั่นๆ ผู้ชายคนนี้ไม่มีเวลาพอที่จะวิ่งหนี เขาลื่นล้มกระแทกกับพื้นด้วยความลนลานเ อีกทั้งก่อนหน้านั้นมีดของจางตงได้ตัดกระดาษในอากาศขาดกระจุยและลอยตกลงมาใส่ตัวผู้ช่วยคนนี้จนเศษกระดาษคลุมเต็มตัวไปหมด
 
ผู้ช่วยคนนี้หวาดกลัวมากจริงๆ น้ำเสียงสั่นเทาอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้
 
จางตงที่ถูกชูฮันทำให้ปลิวกระเด็นไป เขาสะบัดหัวเพื่อไล่อาการมึนจากนั้นก็หันหน้าไปมองหามีดของเขา เค้าโดนคนที่ต้องการสั่งสอนบทเรียนจัดการซะเอง นี่มันคิดว่ามันมีพลังแล้วจะตั้งกฏเองได้เหรอไง?
 
แม่ง เค้าอยากจะอัดไอ้เด็กเวรนี่ให้จมดิน!
 
พันชางเซียนไม่ได้สังเกตสีหน้าของจางตงเลย เขาโกรธจัดและตะคอกขึ้นมา “ดูสิ่งที่แกทำกับที่นี้สิ แม้แต่ห้องแกยังกล้าทำลายจนพังไม่เหลือ แกรู้ตัวบ้างมั้ยว่าแกกำลังทำลายทรัพย์สินสาธารณะอยู่!”
 
ชูฮันยังไม่ทันได้ตอบโต้อะไรเลย—–
 
“ไปเ*ย! ไปตายซะ! กูจะฆ่ามึง!” ทันใดนั้นจางตงก็แหกปากขึ้นมาและหยิบมีดขึ้นมาอีกครั้ง ครั้งนี้เขาไม่การสำรองใดๆทั้งนั้น เขาระเบิดพลังผันผวนของตัวเองออกมาจนหมด
 
“ปัง”
เกิดวงล้อมฝุ่นลอยละล่องตีขึ้นจากพื้นไปทั่ว อากาศเป็นสีขาวเนื่องจากฝุ่นละอองฟุ้งอยู่ในอากาศ
 
จางตงปล่อยพลังมหาศาลออกมาอย่างเกินคาดหมายมันรุนแรงเกินกว่าที่มนุษย์จะรับไหวได้ พลังผันผวนก่อนหน้านี้ที่ปล่อยมาก็ทำให้พันชางเซียนหน้าซีดแล้ว แต่ตอนนี้ที่จางตงปล่อยพลังออกมาเต็มขั้นของวิวัฒนาการระยะ 4 พลังของการเป็นอันดับที่ 8 ในรายชื่อประเมิณวิวัฒนาการระยะ 4 ของเสาหินได้แสดงออกมา!
 
แววตาของชูฮันเย็นยะเยือก ก่อนหน้านี้ผู้ชายคนนี้ซ่อนพลังของตัวเองไว้ ซึ่งแน่นอนว่าเขามองออกเขาจึงใช้แค่เท้าข้างเดียว แม้ตอนนี้พลังในร่างกายของเขาจะยังไม่ได้รับการกระตุ้นแต่ในเมื่ออีกฝ่ายมาขนาดนี้ เพราะฉะนั้น…
 
ชูฮันค่อยๆยกเท้าข้างขวาขึ้นมาพร้อมกับเหลือบตามองจางตง
 
ความเร็วของจางตงเพิ่มขึ้นแทบจะสองเท่าของก่อนหน้านี้ ตาของจางตงเป็นประกายจ้าด้วยความดุดัน จิตสังหารที่เด่นแรงกล้าขึ้น เมื่อจางตงเห็นชูฮันยกขาข้างขวา เขาก็แสยะยิ้มอยู่ในใจ สีหน้าที่คลั่งเต็มที่ จะจัดการเขาด้วยวิธีเดิมงั้นเหรอ?
 
เดาทางง่ายชะมัด! ตายซะเถอะ!
 
ฟับ ฟับ—
เสียงตวัดมีดไปมาของจางตงดังขึ้น
 
อย่างไรก็ตาม เสียงกวัดแกว่งของมีดคมกริบดังอยู่แค่ครู่เดียวเท่านั้น เพราะทันใดนั้นชูฮันก็เข้าประชิดตัวจางตงที่ปล่อยพลังผันผวนสูงทะลุออกมาและระเบิดพลังออกมาสุดโต่ง
 
“ปัง”
พลังผันผวนของจางตงถูกชูฮันทำลายลงในพริบตา พร้อมกับระลอกคลื่นพลังที่กระจายออกรอบตัวชูฮัน
 
“ปัง!” เท้าข้างหนึ่งของชูฮันเหยียบอยู่บนหน้าท้องของจางตง ตรงจุดเดิมอย่างพอดีกับก่อนหน้านี้และเป็นการเคลื่อนไหวแบบเดิมเช่นกัน จางตงหวาดกลัวชูฮันจนเห็นได้ชัด เขารู้ว่าตัวเองสู้ไม่ได้ตั้งแต่สัมผัสได้ถึงพลังผัวผวนอันน่าหวาดกลัวของชูฮันแต่เขาไม่สามารถตามความเร็วของชูฮันได้ทันทำให้เขาไม่สามารถหลบหลีกได้ จางตงไม่มีแม้แต่เวลาจะคิดอะไรและเป็นอีกครั้งที่จู่ๆตัวเขาก็ปลิวกระเด็นออกไป
 
“ปัง!” “ปัง!” “ปัง!” “ปัง!”
 
หลังจากเสียงระเบิด 4 ครั้งติดต่อกัน ทันใดนั้นทั้งห้องก็สั่นสะเทือนตามมาด้วยอิฐปูนนับไม่ถ้วนที่ทยอยตกลงกระแทกพื้น จากนั้นทุกคนก็ต่างจ้องไปที่จางตงที่ลงไปนอนกับพื้นหลังจากกระแทกอัดเข้ากับกำแพงสี่ด้าน
 
ร่างของจางตงกระแทกเข้ากับกำแพงทั้งสี่ด้าน!
 
ความตกใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าของทุกคน นี่ชูฮันสามารถเตะอัดวิวัฒนาการระยะ 4 ที่อยู่ในอันดับรายชื่อได้แถมยังอัดใส่กำแพงทั้งสี่ด้านอีก?!
 
ชูฮันชักเท้าตัวเองกลับ ก่อนหน้านี้นายซ่อนพลังไว้หนิ ใช่มั้ย? แต่มันคืออะไรกันแน่ถึงต้องมาหาเรื่องเขา?
 
จากนั้นจู่ๆชูฮันก็จำภาพที่ได้เห็นป่ายหวีเนอในอันลูได้ขึ้นมา ในตอนนั้นเธออยู่ที่วิวัฒนาการระยะ 4 เธอต่อยคนคนหนึ่งและอัดทะลุกำแพง 3 ด้าน หากเขาใช้เท้าซึ่งมันมีกำลังมากกว่าหมัดอยู่แล้วจึงสามารถอัดจางตงได้ถึงสี่กำแพง เพราะฉะนั้นเมื่อเทียบพลังของเขาในตอนนี้แล้วน่าจะพอๆกับป่ายหวีเนอในตอนนั้น
 
ป่ายหวีเนอนี่เป็นนักฆ่าจริงๆ
 
จางตงที่ถูกอัดกับกำแพงสี่ด้านโดยชูฮันถึงกับซี่โครงหักไปหลายซี่ ปากก็กระอักเลือดออกมาลงพื้นห้อง เจ้าหน้าที่พลเรือนหลายคนที่ทำงานในสำนักงานนี้ต่างหวาดกลัวว่ามันจะเกิดการระเบิดพลังอะไรขึ้นมา…
 
“แค่ก! แค่ก! แค่ก!”  หลังจากสำลักเลือดออกมาเยอะพอสมควร จางตงก็มองไปที่สายตาตกตะลึงของหลายๆคนที่มองมาและเริ่มเขยิบตัวขึ้นไปพิงผนังเพื่อตั้งตัว ตอนนี้เขาไม่สามารถยืนขึ้นได้อีกแล้วแต่เขาต้องยันตัวขึ้นมา!
 
จางตงไต่กำแพงไถตัวเขยิบไปเรื่อยๆ ทุกคนต่างจับจ้องมาที่ภาพร่างที่เปรอะเปื้อนไปด้วยเลือดของจางตงที่เหมือนราวกับผี
 
และในขณะนั้นภายในห้องที่เกิดเหตุการณ์ขึ้น กลุ่มคนต่างหมอบหลบอยู่ในมุมห้องและไม่กล้าส่งเสียงอะไรออกมาเพราะชูฮันเริ่มทำการพังห้องขึ้นอีกครั้งแล้ว!
 
พันชางเซียนกลืนน้ำลายอึก ไม่ใช่ว่าชูฮันมีขวานยักษ์สีดำไม่ใช่เหรอ? ทำไมเขาถึงไม่ใช้อาวุธเลย? ข้อมูลที่เขาได้มามันไม่ใช่แบบนี้!
“เอิ้กกกก!!” ท่ามกลางความเงียบภายในห้อง จู่ๆมันก็มีเสียงเรอของเฉินช่าวเย่ดังขึ้น
 
สายตาประหลาดใจผสมอึ้งของทุกคนจับจ้องไปที่เฉินชาวเย่ที่กำลังกินอาหารอยู่ในมุม ผู้ชายคนนี้…ปัญญาอ่อนเหรอไง?
 
“เอ่อ ต่อเลย ต่อเลย” เฉินช่าวเย่ยิ้มเอียงอาย “ฉันกินจัดเต็มเลย”
 
เฉินช่าวเย่ไม่ได้กังวลเลยสักนิด นี้ยังไม่ใช่ผลสรุปอะไรเลยด้วยซ้ำ หัวหน้าของเขายังไม่ได้เอาอาวุธออกมาใช้เลย ถ้าขวานซิ่วโหลทรงพลังปรากฏขึ้นมาเมื่อไหร่นั่นแหละถึงจะของจริง ฮ่าฮ่าฮ่า!